«… Ο Σταυρός του Χριστού έχει μεγάλη δύναμη. Όταν ήμουν δόκιμος μοναχός, με πολεμούσαν πολύ τα ταγκαλάκια.
Το βράδυ, που ήμουν στο κελλί, μου χτυπούσαν συνεχώς την πόρτα και έλεγαν: «Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων».
Άνοιγα την πόρτα και, παρόλο που δεν έβλεπα κανέναν, με έπιανε φόβος. Μετά, δεν με χωρούσε ο τόπος· μου ήταν αδύνατον να μείνω μέσα στο κελλί. Υπέφερα, έκλαιγα, έκανα προσευχή, τίποτε. Έβγαινα έξω. Ένα βράδυ, μετά το Απόδειπνο, με βλέπει έξω ένας Προϊστάμενος της Μονής.
«Παιδί μου, μου λέει, γιατί δεν πας στο κελλάκι σου; Βλέπεις κανέναν Πατέρα να γυρνάη έξω; Οι Πατέρες κάνουν προσευχή στα κελλιά τους». Άρχισα να κλαίω και του είπα τι συμβαίνει. Μου φέρνει τότε λίγο Τίμιο Ξύλο σε ένα κεράκι και μου λέει: «Πήγαινε, παιδί μου, ήσυχος τώρα στο κελλί σου». Μόλις έκλεισα την πόρτα, άκουσα αμέσως δυνατά: «Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων». «Αμήν», είπα. Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ένας αστυνομικός με πλήρη στολή.
Τα γαλόνια τα φορούσε λοξά στο μανίκι, όπως παλιά οι αστυνομικοί, και άρχισε να φωνάζη: «Ε, παλιοκαλόγερε, εσύ αδιάβαστος (σημ. Εννοεί δόκιμος μοναχός, χωρίς ρασοευχή), τι το έχεις αυτό το ξύλο;». Και άρχισε να γελάη με το… «γλυκό» του γέλιο. Φώναζε, αλλά δεν μπορούσε να πλησιάση, γιατί είχα το Τίμιο Ξύλο. «Κύριε Ιησού Χριστέ», φώναξα, και έγινε καπνός ο «αστυνομικός»….»
Οσίου Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι ΣΤ΄, Περί Προσευχής, έκδοση Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012, σελ. 63-64.
Πηγή
ΕΛΛΗΝ ΕΣΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΠΑΤΑ ΣΤΗ ΓΗ ΤΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΙερώνυμε, ο Λόγος του Θεού ού δέδεται.
Ο Λόγος όμως, δένει το ψέμα και ελευθερώνει την αλήθεια.
Αλήθεια εστί, η ανθρωπιά της ομοίωσης του είναι του Θεού στο όλον του ανθρώπου.
Εγώ ο Ιωάννης με τις ευλογίες των Αγίων Πατέρων ημών, ο έχων τα σκήπτρα των Ορθοδόξων Ελλήνων Ουρανοπολιτών.
Στο όνομα του Πατρός και του Υιού του ανθρώπου, εγώ ειμί ο μαρτυρών το Άγιο Πνεύμα της Αληθείας εις τους ανθρώπους.
Αδέλφια μου, θεμέλιος λίθος μας είναι η προ του Χριστού ετοιμασμένη Βασιλεία, που ευλόγησε ο Πατέρας Θεός τον άξιο και δίκαιο Έλληνα βασιλέα, τον Όσιο και Άγιο Μελχισεδέκ.
Ούτος δε και ο στέψας όλη την Οικουμένη, ο βασιλιάς ως πένης για να ζει βασιλικά όλη η Οικουμένη.
Και Οικουμένη εστί όπου άνθρωπος εκεί ο Θεός, κι όπου Θεός εκεί η αγάπη.
Και όπου η αγάπη εκεί και η Σοφία του Θεού, και δίκαιος ο Θεός, ο σπουδάζων τα γράμματα, ο φωτίζων τα όρια, τα σταθμά, με τον Νόμο και την Τάξη.
Ο Νόμος και η Τάξη του Θεού είναι η αλήθεια όπως προείπαμε, ώστε το αποτέλεσμα των σκέψεών σας να μεταμορφωθεί σε αυθεντικότητα και ανθρωπιά.
Ως ο άνεμος διαλύει τον καπνό, έτσι και η αλήθεια διαλύει από το είναι των προβάτων της ιουδαϊκής εκκλησίας το αγκάθινο στεφάνι της πορνείας, του σκότους και της προσωπολαγνείας που πέρασε η αντίχριστος εκκλησία για γνώση στων ανθρώπων τα μυαλά.
Έλληνες, Χριστός εμόν Θεός.
Και Χριστός εστί ο ενδεδυμένος την ανθρωπιά, και ανθρωπιά εστί η κατανόηση του ανθρώπου ότι η δύναμη του Θεού είναι η ψυχή του, και η ψυχή του κατοικεί μέσα στον Θεό και Θεός μέσα στην ψυχή του.
Οι Ιεροί Νόμοι της Εκκλησίας λένε :
Όποιος δεν δώσει το φως στους ανθρώπους επειδή πρέπει να το βρουν μόνοι τους, αυτό ονομάζεται αίρεση της γνωσιμαχίας.
Τουτέστιν, δεν έχει εξουσία ούτος ο άνθρωπος που το φως το κρύβει μέσα στα άβατα και τα ντουβάρια του, αποκρύπτοντας το φως από τους ενδεδυμένους (βαπτισμένους) τον Ιησού Χριστό.
Και μάλιστα καταδικάζει αυτούς τους ανθρώπους εις θάνατον, δηλαδή εσύ Ιερώνυμε, μαζί με όλους που διαμελίσατε το Ένα Άγιο Πνεύμα σε δεκάδες σχίσματα και αιρέσεις..... Τρέμετε την Οργή του Θεού, διότι όπως οι ταλμουδιστές παίρνουν τους πένητες και τα βρέφη και τα αλυσοδένουν τρυπώντας τα με βελόνες, και ζωντανούς τους πριονίζουν τα χέρια και τα πόδια, ξεφτιλίζοντας και βλασφημώντας τον Ιησού Χριστό, βασανίζοντας και σοδομίζοντας τα κορμιά τους.
Όλος αυτός ο πόνος, όλα αυτά τα μαρτύρια που μαζεύτηκαν ανά τους αιώνες.... ήρθε η ώρα ως τσουνάμι να πέσει όλο το κρίμα επάνω στα κεφάλια της πόρνης νέας τάξης των πραγμάτων.
Μετανοείτε και αδελφωθείτε αδέλφια μου, διότι δεν είναι πρόβατο ο Θεός.
Ως πρόβατα όμως οι Εβραίοι έχουν σήμερα την Ορθόδοξη Ελλάδα, και ο Θεός έστειλε εμένα, που ως αρνίο με βλέπετε κι εμένα κρεμασμένο ως τον ίδιο τον Χριστό, από τους τσαρλατάνους ψεύτες και εχθρούς της Αγίας Ελλάδος, της Μητέρας του Φωτός των Εθνών, που ευλόγησαν οι Άγιοι Πατέρες εμένα τον Ιωάννη να ξαναφωτίσω την ψυχή των Ελλήνων με της ιέρειας Σίβυλλας τον ιερόν χρησμόν.
Ιωάννης εστί, ο βασιλιάς προστατεύει τον Λαό και την γη του.
Και λαός εστί η καρδιά του βασιλιά.
Τούτο δε εστί Ελλάδα, που τόσο πολύ φθονούν οι χρυσοστόλιστοι τραγόψυχοι προδότες και κλέφτες της βασιλείας του Θεού, ψευτοδεσποτάδες.
Έλλην εστί, ο Θεός πατά στην γη του.
Ιωάννης