Ποιές οι ρίζες των πληθυσμών της Μικράς Ασίας;

" Οταν επιτίθεστε σε ένα ισχυρό κράτος , αν μπορείτε να διαιρέσετε τις δυνάμεις του θα έχετε υπεροχή ισχύος". Αυτό υποστήριξε , ανάμεσα σ' άλλα, ο στρατηγιστής Σούν Τζού στο έργο του " Η τέχνη του πολέμου".
Στις ελληνο - τουρκικές σχέσεις έχει επικρατήσει, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες , η άποψη ότι η πληθυσμιακά και στρατιωτικά ισχυρή Τουρκία μπορεί να αντιμετωπισθεί όσον αφορά την επεκτατική πολιτική της με τακτικές κατευνασμού. Κατά καιρούς έγιναν προσπάθειες εντοπισμού σημείων αδυναμίας και τρωτότητας του τουρκικού κράτους. Σχεδόν αποκλειστικά οι προσπάθειες αυτές αναδείκνυαν το Κουρδικό ζήτημα ως την Αχίλλειο Πτέρνα του τουρκικού κράτους. Η σημερινή Τουρκία όμως, παρ' όλες τις προσπάθειες ομογενοποίησης πληθυσμών  που έγιναν από το Κεμαλικό κατεστημένο τα τελευταία 90 χρόνια, παραμένει ένα μωσαϊκό εθνοτήτων που με μιά μακροχρόνια και συστηματική πολιτική μπορεί να ανατρέψει καταστάσεις αιώνων και να δημιουργήσει μιά νέα Μικρά Ασία βασιζόμενη στο δικαίωμα των αυτοχθόνων κατοίκων της στον αυτοπροσδιορισμό και την αυτοδιάθεση.
  Οι κάτοικοι της Μικράς Ασίας είναι απόγονοι τόσο των γηγενών πληθυσμών της χερσονήσου (οι οποίο λόγου της ισλαμικής θρησκείας επεβίωσαν της γενοκτονίας των Οθωμανών και Κεμαλικών κατά τις αρχές του 20ου αι. α), αλλά και μη γηγενών πληθυσμών από τα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία. Από την Κεντρική Ασία ήρθαν οι Τούρκοι, οι οποίοι ήταν ο κυριότερος φορές εξισλαμισμού και προσφάτως εκτουρκισμού της Μικράς Ασίας.

Σε τί βαθμό είναι οι σημερινοί Μικρασιάτες απόγονοι των Κεντροασιατικών Τούρκων; Η μελέτη των Cinnioglu et al. (2004) απεκάλυψε παρουσία 3.4% Μογγολοειδών απλοομάδων του χρωματοσώματος Υ στην Μικρά Ασία (απλοομάδες Q, O, και C).

Σύμφωνα με τους Tambets et al. (2004) η παρουσία Μογγολοειδών απλοομάδων στους σημερινούς Τουρκόφωνους Αλταϊκούς πληθυσμούς είναι τουλάχιστον 40% (πιθανόν 10% επιπλέον μιας και δεν εξετάστηκε η απλοομάδα Ο σε αυτή τη μελέτη). Σύμφωνα με τους Zerjal et al. (2002) αυτό το ποσοστό είναι για διάφορους Τουρκόφωνους: Κυργίζ (22%), Ντουνγκάν (32%), Ουιγκούρ (33%), Καζάκοι (86%), Ουζμπέκοι (18%).

Είναι φανερό πως η παρουσία Μογγολοειδούς καταγωγής στους Τουρκόφωνους πληθυσμούς είναι πολύ μεταβλητή, όμως είναι σαφές πως τουλάχιστον εν μέρει οι Πρωτό-Τουρκοι πρέπει να ήταν Μογγολοειδείς, αφού όλοι οι σημερινοί Τουρκόφωνοι πληθυσμοί έχουν Μογγολοειδή ανάμειξη. Ο μέσος όρος των έξη πληθυσμών που αναφέραμε είναι 38.5% και αποτελεί μια πρώτη εκτίμηση της πατρικής σύστασης των παλαιότερων Τούρκων της Κεντρικής Ασίας, οι οποίοι όπως φαίνεται ήταν περισσότερο Καυκασοειδείς από πατρική άποψη, και Μογγολοειδείς από την μητρική πλευρά.

Με βάση το ποσοστό 38.5% εκτιμούμε την Τουρκική καταβολή στον πληθυσμό της Μικράς Ασίας στο 11%. Λόγω της απλοποιημένης εκτιμήσεως, επιτρέποντας ένα σχετικό σφάλμα 33% τόσο υπερεκτίμησης, όσο και υποεκτίμησης της συχνότητας της Μογγολοειδούς συνιστώσας τόσο στους σημερινούς Μικρασιάτες, όσο και στους Τούρκους της Κεντρικής Ασίας, φτάνουμε σε πιθανή Τουρκική καταγωγή από 6-22%. Επομένως φαίνεται πως το Τουρκικό στοιχείο στη σύνθεση του Μικρασιατικού πληθυσμού αποτελεί μειοψηφία, αλλά δεν είναι σίγουρα αμελητέο.
Το σίγουρο είναι ότι το 80 % περίπου του Μικρασιατικού πληθυσμού έχουν δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και στην αυτοδιάθεση που στερήθηκαν για πολλούς αιώνες
Source :d-politiki