Ένα φάντασμα θα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα στις 17 Ιουνίου εκπροσωπώντας την αδιαφορία και την συνειδητή απόρριψη της εκλογικής διαδικασίας, εκ μέρους μιας διαρκώς ενισχυόμενης σιωπηλής πλειοψηφίας πολιτών, οι οποίοι δεν προσέρχονται στις κάλπες. Η μεγάλη αυτή μάζα πολιτών (με βάση τα στοιχεία απογραφής του 2001, με την οποία διεξήχθησαν οι εκλογές της 7ης Μαΐου, ανέρχονται σε 3.572.648 άτομα ή 34,90% του εκλογικού σώματος) συν εκείνους που ψήφισαν άκυρο (116.889, 1,80%) και λευκό (35.760, 0,55%) θα σχημάτιζε ισχυρότατη αυτοδύναμη κυβέρνηση συγκεντρώνοντας τελικό ποσοστό 37,25%!
Καμία δημοσκόπηση δεν μπόρεσε να προδιαγράψει το ύψος των πολιτών που θα έστρεφαν την πλάτη στα κόμματα, ενώ για το προσεχές εκλογικό μέλλον ενισχύονται μέρα με την μέρα οι φόβοι για νέο ιστορικό ρεκόρ αποχής! Στο εκλογικό στρατηγείο της ΝΔ έχει τεθεί, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, επί χάρτου μεταξύ άλλων και το σενάριο της άρνησης συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία ενός ίδιου ή μεγαλύτερου αριθμού εκλογέων, γεγονός που είναι πολύ πιθανό να λειτουργήσει υπέρ της προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ να καταλάβει την πρώτη θέση. Το κόμμα που θα υποστεί μεγαλύτερη ζημία από την αποχή φαίνεται ότι θα είναι το ΠΑΣΟΚ, με τη ΝΔ να ακολουθεί ενώ και ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποστεί μια σχετική πίεση.
Ωστόσο, το σημείο κλειδί που θα εξουδετερώσει τις παρενέργειες της αποχής ή θα δράσει αποσταθεροποιητικά, έγκειται στον βαθμό συσπείρωσης ψηφοφόρων που θα έχει καταγράψει το κάθε κόμμα την ημέρα των εκλογών. Για παράδειγμα εάν η αποχή κυμανθεί σε επίπεδα της τάξης του 40-45% τα κόμματα θα παρουσιάσουν πλασματική αύξηση εκλογικής επιρροής, καθώς θα αλιεύσουν ψήφους από μια μικρότερη δεξαμενή ψηφοφόρων.
Σε μια κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση, όπως της 17ης Ιουνίου, η συγκεκριμένη «λεπτομέρεια» θα έχει επιφέρει δυσανάλογα αποτελέσματα καθώς η σειρά των κομμάτων θα κριθεί με διαφορά ίσως και μερικών χιλιάδων ψήφων. Άρα ο αριθμός των βουλευτών που θα συγκροτήσουν – αν είναι εφικτό – την ζητούμενη από όλους τους χώρους, κυβέρνηση συνεργασίας επηρεάζεται και από το ποσοστό αποχής.
Στον Επιτάφιο του Περικλή υπάρχει μια πρόταση που χαρακτηρίζει «αχρείους» εκείνους που δεν ασχολούνται με τα πολιτικά ζητήματα («τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα, αλλ’ αχρείον νομίζομεν» Θουκυδίδης Β΄40), καθώς για τα δεδομένα της αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας θεωρείτο απαράδεκτο ο πολίτης να μην μετέχει στα κοινά. Ωστόσο, στη σύγχρονη κοινοβουλευτική δημοκρατία όταν κάποιος ψηφοφόρος επιλέξει να μην μετάσχει στα εκλογικά δρώμενα μέσω της αποχής από την διαδικασία της ψήφου, δεν κινδυνεύει να λάβει τον βαρύ χαρακτηρισμό, τον οποίο διατύπωσε ένας από τους μεγαλύτερους πολιτικούς ηγέτες της ανθρωπότητας.
Μπορεί κάποιος να συμφωνεί ή να διαφωνεί με την χρήση του όρου «αχρείος», ωστόσο, θα πρέπει ο καθένας μας να καταλάβει κάτι πολύ ουσιαστικό. Η λέξη αχρείος αποδίδεται σε κάποιον που κρίνεται ακατάλληλος, άχρηστος, ανίκανος για τον πόλεμο. Ελάχιστοι γνωρίζουν την «πολεμική καταγωγή» των πολιτικών όρων. Λέξεις όπως παράταξη, αγών, ηγέτης, συνασπισμός, αφορούν το πεδίο της μάχης, τον πολιτικό στίβο. Άρα ακόμη και σήμερα – αφού μιλάμε για προετοιμασία για τον εκλογικό πόλεμο – η λέξη αχρείος συνεχίζει να έχει την ίδια σημασία. Όποιος λοιπόν αποφασίσει να μην ψηφίσει, δηλαδή να μην κατέλθει στον «πόλεμο» αποποιούμενος την ιδιότητα του σύγχρονου πολίτη-οπλίτη, κρίνει εαυτόν ακατάλληλο, άχρηστο για αυτήν την διαδικασία, που κατά την εκτίμησή μας αδικεί όλους όσους έλαβαν μια τέτοια απόφαση.
Σήμερα όλοι μας πρέπει να λάβουμε θέση στην φάλαγγα της παράταξης στην οποία ανήκουμε. Ιδιαίτερα υπό τις παρούσες συνθήκες που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σε μια αποφασιστική μάχη, όπως στην αρχαία Ελλάδα, τηρουμένων των αναλογιών ένας… ισχυρός συνασπισμός. Όποιος στήσει «τρόπαιο» επί του πεδίου της εκλογικής μάχης, θα διαμορφώσει τις τύχες της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες. defence-point.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου