ΔΙΩΞΕΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΝΑΩΝ ΑΠΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ - Μέρος 2ο

400 μ.ν.χ.
Ο επίσκοπος Νικήτας καταστρέφει το μαντείο του Διονύσου στις Βάσσες και «βαπτίζει» δια της βίας χριστιανούς τους κατοίκους της πόλης.

401 μ.ν.χ.
Ο χριστιανικός όχλος της Καρχηδόνας καταστρέφει ναούς και είδωλα. Ο «άγιος» Πορφύριος ολοκληρώνει το έργο του στη Γάζα, καταστρέφοντας και τα τελευταία 9 εθνικά ιερά, καίγοντας βιβλία και λυντσάροντας εθνικούς.

404-406 μ.ν.χ.
Ο «άγιος» Χρυσόστομος στέλνει τις ορδές των παρανοϊκών μοναχών να διαλύσουν όλα τα αγάλματα και τους ναούς στην Παλαιστίνη. Πείθει με γλυκόλογα διάφορες πλούσιες «νεοφώτιστες» χριστιανές να χρηματοδοτήσουν τις «ειδωλοφαγικές» δραστηριότητες αυτού και του όχλου του. Ο ναός της Εφεσίας Αρτέμιδας, ένα από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου πυρπολείται και εκθεμελιώνεται από τους ροπαλοφόρους του και τα περίφημα γλυπτά γίνονται οικοδομικά υλικά για εκκλησιές και σπίτια. Στη Σαλαμίνα της Κύπρου ο «άγιος» Επιφάνιος καταστρέφει και ληστεύει τον εκεί ναό του Δία. Ο «άγιος» Ευτύχιος καταστρέφει το μαντείο και το ναό της Αφροδίτης.

407 μ.ν.χ.
Για ακόμα μια φορά οι μη χριστιανικές γιορτές και ιεροπραξίες απαγορεύονται δια νόμου.

408 μ.ν.χ.
Κοινό διάταγμα του αυτοκράτορα της Ανατολής Αρκαδίου και της Δύσης Ονώριου απαγορεύει την οποιαδήποτε κατοχή εθνικών γλυπτών, ενώ διατάσσεται η αφαίρεση όλων των αγαλμάτων από τους ναούς των εθνικών και η μετατροπή των ναών σε εκκλησίες. Νέες σφαγές και διωγμοί του ελληνικού και εθνικού στοιχείου της αυτοκρατορίας και νέες πυρπολήσεις βιβλίων. Την ίδια εποχή ο Αυγουστίνος (άγιος κι αυτός) σφαγιάζει στη Δύση εκατοντάδες, και με τη βοήθεια του χριστιανικού όχλου και του αυτοκρατορικού στρατού γκρεμίζει πολλά εθνικά ιερά.

409 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος ο Β΄ απαγορεύει την αστρολογία και τις μεθόδους μαντείας δια ποινής θανάτου.

415 μ.ν.χ.
Στην Αλεξάνδρεια, σωματοφύλακες (παραβολάνοι) του εκεί πατριαρχείου, βρίσκουν στο δρόμο τη μαθηματικό και νεοπλατωνική φιλόσοφο Υπατία, ένα από τα πιο φωτεινά πνεύματα της εποχής. Τη συλλαμβάνουν και τη σέρνουν μέσα στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ, της ξεσκίζουν τα ρούχα, γδέρνουν το δέρμα της με κοφτερά όστρακα, της σπάνε τα κόκαλα, την κόβουν σε μικρά κομμάτια και τα πετάνε μαζί με τα έργα της στην πυρά και στα αδέσποτα σκυλιά. Η μόνη αιτία του ειδεχθέστερου εγκλήματος όλων των αιώνων, το γεγονός ότι η Υπατία ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, άρα μάγισσα για τους χριστιανούς και το σημαντικότερο, κοινωνός του ελληνικού πνεύματος. Φυσικά κανένα από τα κτήνη που ευθύνονταν για τον θάνατό της δεν τιμωρήθηκε. Το αντίθετο μάλιστα. Ο πατριάρχης Αλεξάνδρειας Κύριλλος, ο ηθικός αυτουργός της άγριας δολοφονίας, ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΗΚΕ! Νέοι διωγμοί των εθνικών στην Αφρική όπου οι τρόποι εκτέλεσης είναι δύο: σταύρωση ή θάνατος στην πυρά.

25 Νοεμβρίου 2009 στις 4:33 π.μ.
Papzy 416 μ.ν.χ.
Στην Αβησσυνία ο μοναχός Υπάτιος ο αποκαλούμενος και «σπάθα του θεού» μαζί με ροπαλοφόρους περιδιαβαίνουν την περιοχή καταστρέφοντας ναούς, καίγοντας ιερά άλση και σκοτώνοντας λυσσωδώς κρυφούς εθνικούς ιερείς. Όσοι αξιωματούχοι εμμένουν στους πατρώες θρησκείες χάνουν τις θέσεις τους.

423 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος ο Β΄ με διάταγμά του χαρακτηρίζει τις εθνικές λατρείες ως δαιμονικές και απειλεί με φυλακίσεις και βασανιστήρια όσους τις ασπάζονται.

429 μ.ν.χ.
Ροπαλοφόροι μοναχοί γκρεμίζουν το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς από τον Παρθενώνα, καταστρέφουν τη σκεπή του ναού και τον λαφυραγωγούν. Οι Αθηναίοι εθνικοί διώκονται.

435 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος ο Β΄ διατάζει την ποινή του θανάτου για τους Έλληνες εθνικούς. Επίσης ορίζει ότι νόμιμη θρησκεία στην αυτοκρατορία εκτός από τη χριστιανική είναι και ο Ιουδαϊσμός.

438 μ.ν.χ.
Μεγάλος λοιμός πέφτει το χειμώνα του έτους αυτού στην αυτοκρατορία και ο Θεοδόσιος ο Β΄ κατηγορεί ως υπαίτιους τους εθνικούς, γιατί λατρεύουν τους δαίμονες!

440-450 μ.ν.χ.
Οι χριστιανοί γκρεμίζουν όσους εθνικούς ναούς απόμειναν. Ο Θεοδόσιος ο Β΄ διατάζει το κάψιμο όλων των μη χριστιανικών βιβλίων και κυρίως αυτών του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πορφύριου μαθητή του Πλωτίνου. Στα κείμενά του ‘’κατά χριστιανών’’ αποδείκνυε ότι πολλά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης είχαν γραφτεί κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αντίοχου του Επιφανούς και καταδείκνυε τις αντιφάσεις της χριστιανικής θρησκείας. Οι ναοί της Αφροδισίας καταστρέφονται και η πόλη μετονομάζεται σε Σταυρούπολη.

451 μ.ν.χ.
Νέος νόμος του Θεοδόσιου Β΄ ορίζει ως ποινή για κάθε μορφή «ειδωλολατρίας» το θάνατο.

457-491 μ.ν.χ.
Σποραδικές εκτελέσεις εθνικών σ’ όλη την αυτοκρατορία. Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας εξεγείρονται. Η εξέγερση καταστέλλεται και οι έλληνες σφάζονται από τον αυτοκρατορικό στρατό. Μεγάλες μορφές της αυτοκρατορίας με την κατηγορία πως είναι Έλληνες εκτελούνται, όπως ο Ζώσιμος, ο Ισίδωρος, ο Σεβηριανός και άλλοι, ενώ λαμβάνει χώρα η περίφημη δίκη του φιλοσόφου Ισοκάσιου. Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου χριστιανοί αξιωματούχοι διαπομπεύουν, βασανίζουν και εκτελούν πολλούς κρυφούς εθνικούς ιερείς.

474 μ.ν.χ.
Αυτοκράτορας αναλαμβάνει ο Ζήνων. Επί βασιλείας του το 484, εκδηλώνεται νέα εξέγερση των Ελλήνων κατά του χριστιανικού κατεστημένου με ηγέτες το Λεόντιο, τον Ίλλο και τον αθηναίο φιλόσοφο Παμπρέπιο. Παρά το γενναίο αγώνα των Ελλήνων, 4 χρόνια μετά και οι τελευταίοι επαναστάτες θανατώνονται. Στην Ίμβρο ο προσηλυτιστής Κόνων ακολουθούμενος από λυσσαλέο πλήθος ειδωλοφάγων μοναχών εκτελεί όλους τους Έλληνες του νησιού.

515 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Αναστάσιος με ειδωλοφάγους μοναχούς και στρατό ισοπεδώνει το ναό του θεού Θεανδρίτου στη Ζοάρα της Αραβίας, καθώς και δεκάδες άλλα ιερά. Οι εθνικοί της περιοχής εκτελούνται. Στα χρόνια του Αναστάσιου, γίνεται υποχρεωτικό το βάπτισμα.

528 μ.ν.χ.
Ο κορυφαίος ανθέλληνας Γιουτπράβδα (Ιουστινιανός), καταργεί τους Ολυμπιακούς αγώνες. Στις μέρες του εκδηλώνεται η περίφημη στάση του Νίκα. Οι δύο μεγάλες φατρίες του ιππόδρομου, οι Πράσινοι και οι Βένετοι, επιζητούσαν την παύση κάθε είδους διωγμού για θρησκευτικούς και λατρευτικούς λόγους. Με την αρχή της εξέγερσης πυρπόλησαν τις φυλακές, για να ελευθερώσουν τους κρατούμενους εθνικούς. Έπειτα έκαψαν τη «χαλκή πύλη» του παλατιού και την Αγία Σοφία. O αυτοκρατορικός στρατός, σε συνεργασία με το βαρβαρικό φύλο των (χριστιανών) Έρουλων, πνίγει την εξέγερση των Ελλήνων στο αίμα. 40.000 νεκροί αρχικά και εν συνεχεία γκρέμισμα ελληνικών ναών και κλείσιμο φιλοσοφικών σχολών. Η τελευταία ελπίδα του ελληνισμού είχε χαθεί. Ο Ιουστινιανός επιβάλλει ποινές θανάτου δια σταύρωσης, πυρός και βασανιστηρίων στους «εκ τους των ανοσίων και μυσαρών Ελλήνων κατεχομένους πλάνης». Συντάσσει τον «Ιουστινιάνειο κώδικα», μνημείο ανθελληνικού παροξυσμού.

529 μ.ν.χ.
Ο Ιουστινιανός κλείνει τη φιλοσοφική σχολή των Αθηνών και δημεύει την περιουσία της. Οι τελευταίοι διδάσκαλοι κυνηγημένοι, βρίσκουν καταφύγιο στην αυλή του λάτρη του ελληνικού πολιτισμού Πέρση βασιλιά Χοσρόη.

532-546 μ.ν.χ.
Ο μονοφυσίτης μοναχός Ιωάννης Ασιακός μαζί με οπαδούς του περιδιαβαίνουν τη Μ. Ασία και διαλύουν ό,τι απομένει από τις εθνικές λατρείες. Για τη δράση του ο Ιουστινιανός τον ονομάζει «επίσημο αυτοκρατορικό προσηλυτιστή». Στην Κωνσταντινούπολη εντωμεταξύ φυλακίζονται, βασανίζονται και εκτελούνται γραμματικοί, ρήτορες, νομικοί και λόγιοι με την κατηγορία πως είναι «Έλληνες».

556 μ.ν.χ.
Ο επίσκοπος Αμάνθιος στέλνεται από τον Ιουστινιανό στην Αντιόχεια για να εξοντώσει όλους τους εναπομείναντες εθνικούς της πόλης και να καταστρέψει τις κρυφές ιδιωτικές τους βιβλιοθήκες με την «ανόσια» γνώση των Ελλήνων.

562 μ.ν.χ.
Νέος διωγμός των Ελλήνων και λοιπών εθνικών σε Αθήνα, Παλμήρα και Κωνσταντινούπολη. Ο χρονικογράφος Ι. Μαλάλας στο έργο του «Χρονογραφία» γράφει χαρακτηριστικά: «Έλληνες πιάστηκαν και διαπομπεύτηκαν μέσα στην Κωνσταντινούπολη ταυτόχρονα με το κάψιμο όσων ελληνικών βιβλίων βρέθηκαν σε ιδιωτικές συλλογές».

578-582 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Τιβέριος, συνεχίζει το «θεάρεστο» έργο των προκατόχων του. Εκατοντάδες κρυπτοεθνικοί εκτελούνται, παλουκώνονται, αποκεφαλίζονται και σταυρώνονται. Ο ύπαρχος Ανατολής Ανατόλιος ρίχνεται στα λιοντάρια με την κατηγορία της λατρείας του Δία.

582-602 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος εξαπολύει νέους διωγμούς κατά των εθνικών που απόμειναν στην αυτοκρατορία. Οι χριστιανοί εκτελούν, βασανίζουν, καίνε, σταυρώνουν οποιονδήποτε είναι ύποπτος για εθνική λατρεία.

602 μ.ν.χ.
Με το θάνατο του Μαυρίκιου ξεσπά «εμφύλια διαμάχη» στους κόλπους της αυτοκρατορίας. Οι όχλοι της Κιλικίας, Μ. Ασίας, Παλαιστίνης, Θεσσαλονίκης, των Βαλκανικών επαρχιών και αυτής της πρωτεύουσας αλληλοσκοτώνονται. Είναι μια εποχή παραλογισμού και σχιζοφρένειας, όπως κάθε εποχή που ακολουθεί μετά από λοιμούς και επιδημίες.

692 μ.ν.χ.
Λαμβάνει χώρα η Πενθέκτη σύνοδος. Σ’ αυτήν, η ίδια η ηγεσία του χριστιανισμού παραδέχεται πως παρά τις πολύχρονες (4 αιώνες διωγμών) προσπάθειές τους υπάρχουν ακόμα ελληνικά και εθνικά κατάλοιπα. Έτσι, αποφασίζεται η απαγόρευση όσων από τις γιορτές των εθνικών συνεχίζουν ακόμα σε σκόρπια μέρη της αυτοκρατορίας όπως τα Βρουμάλια, τα Ανθεστήρια, τα Βοτά και οι διονυσιακές και εθνικές εορτές.

804 μ.ν.χ.
Ο πατριάρχης Κων/πολης Ταράσιος αποπειράται να εκχριστιανίσει τους τελευταίους Έλληνες της αυτοκρατορίας, τους κατοίκους της Μέσα Μάνης, αλλά συναντάει σθεναρή αντίσταση.

850-860 μ.ν.χ.
Αυτό που δεν κατάφερε ο Ταράσιος πέτυχε με τη φωτιά και το σπαθί ο Αρμένιος προσηλυτιστής και «άγιος» «Νίκων ο μετανοείτε». Ο Νίκων έχτισε τις πόρτες των εκκλησιών πολύ χαμηλές, ώστε όταν εισέρχονταν μέσα οι «νεοφώτιστοι» Λάκωνες να σκύβουν το κεφάλι τους. Έτσι στα μέσα του 9ου αιώνα παύει και η τελευταία λατρεία Ελλήνων θεών στην ίδια τη χώρα που γεννήθηκε.


Όπως είδαμε στον παραπάνω εξαιρετικά περιληπτικό χρονολογικό πίνακα, η χριστιανική θρησκεία αντιμετώπισε με μεγάλο φόβο και μίσος το ελεύθερο ελληνικό πνεύμα, για έναν απλό λόγο: βασιζόμενη στην αρχή του «πίστευε και μη ερεύνα» θεωρεί οτιδήποτε πέραν της δικής της ιδεολογίας «σατανικό» και καταδικαστέο (συνήθως σε θάνατο. Η «ιερά εξέταση» σταμάτησε δια νόμου μόλις το 1850).

Κάτι τέτοιο ήταν αδιανόητο για τους Έλληνες, που είχαν έμφυτα τα στοιχεία της αναζήτησης και του προβληματισμού. Ήταν επομένως απειλή για τους εκφραστές της θρησκείας της «αγάπης». Με δικαιολογία λοιπόν τον εκχριστιανισμό τους, κατέστρεψαν έναν πολιτισμό ανώτερο από κάθε άποψη. Έναν πολιτισμό, που έθεσε τις βάσεις της επιστημονικής σκέψης, της καλλιτεχνικής αναζήτησης και ενός ιδεώδους που δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να είναι ζώο με προκαθορισμένη μοίρα, αλλά ένα ον νοήμον, ικανό να εξελιχθεί ελεύθερα και να μεγαλουργήσει, χωρίς το φόβο κανενός εξωσυμπαντικού «θεού».

Η καταγραφή αυτή μπορεί μεν να αναφέρεται στην περίοδο μεταξύ του 324 και του 860 (536 έτη!), όπου έγινε και το μεγαλύτερο μέρος των διωγμών και εγκλημάτων κατά των Ελλήνων και του ελληνικού πνεύματος, οι σποραδικές όμως καταστροφές και διώξεις του ελληνικού πολιτισμού συνεχίστηκαν (το 1729 π.χ. ο Γάλλος αβάς Φουρμόν κατέστρεψε εκ θεμελίων την αρχαία Σπάρτη, την Τροιζήνα και την Ερμιόνη) και συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Φυσικά τίποτα και ποτέ δε δημοσιοποιείται και κανείς ασφαλώς δεν τιμωρείται για τις πράξεις αυτές. Όπως πάντα, άλλωστε, αφού αρωγός των βαρβαρικών αυτών ενεργειών είναι, τις περισσότερες φορές, ο κρατικός μηχανισμός, δια των υπουργείων του και άλλων οργανισμών!

Για του λόγου το ασφαλές, αναφέρω μόνο το υπουργείο «Πολιτισμού», το οποίο ελέγχει κατά το δοκούν τις αρχαιολογικές ανασκαφές, αλλά και το υπουργείο «α-Παιδείας» που εντελώς απροκάλυπτα έχει ως συμπλήρωμα του τίτλου του «και Θρησκευμάτων»! Ερωτώ κάθε νοήμονα πολίτη αυτού του τόπου που λέγεται Ελλάδα και που έχει στο κρανίο του έστω μερικά ίχνη φαιάς ουσίας, πώς ανέχεται ακόμη να τον «δουλεύουν» έτσι άγρια και ξεδιάντροπα από κοινού Πολιτεία και «εκκλησία»;

Πηγές:
1. Karlheinz Deschner: Η εγκληματική ιστορία του χριστιανισμού. Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ 2004
2. Λιλής Ζωγράφου: Αντιγνώση. Εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ 18η έκδοση
3. Δημ. Κοργιανίτη: Το λυκόφως των θεών. Εκδόσεις ΑΡΧΕΤΥΠΟ 2002
4. Θ. Αλεξάνδρου: Για τους ελληνικής καταγωγής χριστιανούς. Εκδόσεις ΔΙΟΝ 2003
5. Γ. Γρηγορομιχελάκη: Βίοι αγίων. Εκδόσεις ΔΑΔΟΥΧΟΣ 2004
6. C. Fouquet: Ιουλιανός. Ο θάνατος του αρχαίου κόσμου. Εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ 1995
7. Π. Τρεμπέλα: Η καινή διαθήκη. Εκδόσεις αδελφότητας Ο ΣΩΤΗΡ 1974
8. Μ. Dzielska: Υπατία η Αλεξανδρινή. Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ 1995
9. Δ. Κούτουλα: Το Βυζάντιο έναντι των ελλήνων εθνικών. Εκδόσεις ΔΙΟΝ 2002
10. Α. Καμάρα: Η αντιπαγανιστική νομοθεσία της ύστερης Ρωμαϊκής αυτ/ρίας. Εκδόσεις ΚΑΤΑΡΤΙ
11. Ι. Λάζαρη: Η θαμμένη Ελλάδα. Εκδόσεις ΔΑΥΛΟΣ 2006
12. Βλ. Ρασσιά: Ες έδαφος φέρειν. Εκδόσεις ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ
13. Λιβάνιος: Υπέρ ιερών. Εκδόσεις ΘΥΡΑΘΕΝ Δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο το 1ο μέρος http://ellinonpaligenesia.blogspot.gr/2012/07/blog-post_3487.html