Υπέρ της ελληνο-ισραηλινής «φιλίας» ο ΣΥΡΙΖΑ ;

Ως γνωστόν, την προηγουμένη εβδομάδα επισκέφθηκε επίσημα τη χώρα μας ο πρόεδρος του σιωνιστικού Ισραήλ, Σιμόν Πέρες. Για χάρη του, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ χάλασε τις διακοπές του και επανήλθε στην φλεγόμενη από τον καύσωνα Αθήνα μόνο και μόνο για να τον συναντήσει! Μάλιστα, η συνάντηση έγινε και κράτησε μια ολόκληρη ώρα, χωρίς φυσικά να ανακοινωθεί το περιεχόμενό της.

Βεβαίως, οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με το σιωνιστικό τρομοκράτος είναι πολύ βαθιές και δεν περιορίζονται σε επίσημες συναντήσεις. Για του λόγου το αληθές, παραθέτουμε σχετικό άρθρο της φερέλπιδος υπευθύνου Εξωτερικής Πολιτικής και Διεθνών Σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, Ρένας Δούρου, στην εφημερίδα του Μπόμπολα («Έθνος»), που δημοσιεύτηκε στις 9 Αυγούστου. Ιδού τι αναφέρει –μεταξύ άλλων- η Δούρου και τα συμπεράσματα δικά σας: 

Η επίσκεψη Πέρες 

«Ολοκληρώνεται η επίσημη επίσκεψη στη χώρα μας τού Ισραηλινού προέδρου, κατόχου του Νόμπελ Ειρήνης, Σιμόν Πέρες, στη διάρκεια της οποίας είχε συναντήσεις με την πολιτειακή και πολιτική ηγεσία. Επισήμως, το «μενού» περιελάμβανε ενεργειακά, τουριστικά ζητήματα καθώς και θέματα γεωργίας και αξιοποίησης νέων τεχνολογιών. Πέραν αυτών, η συγκεκριμένη επίσκεψη εγγράφεται σε μια κρίσιμη συγκυρία, με την οικονομική κρίση να δοκιμάζει σκληρά τη χώρα μας αλλά και με τις καταλυτικές εξελίξεις (Συρία) να ανατρέπουν δεδομένα δεκαετιών στη Μέση Ανατολή.

Σήμερα, οι σχέσεις των δύο χωρών βρίσκονται σε θετική τροχιά, ωστόσο ο προσεκτικός αναλυτής οφείλει να αναρωτηθεί για το βάθος, το εύρος, τους ορίζοντες, τις προοπτικές των σχέσεων αυτών. Αν εδράζονται δηλαδή σε ανάλυση βάθους που λαμβάνει υπόψη της μακροπρόθεσμα δεδομένα ή αν πρόκειται για συγκυριακό πυροτέχνημα, όπως συχνά συμβαίνει. Έτσι, μια ανάλυση στη βάση του αξιώματος ότι η χώρα μας έχει μόνο να κερδίσει από τη σύμπτωση των γεωστρατηγικών συμφερόντων και πολλά να χάσει αν ενεργεί δουλοπρεπώς, εξυπηρετώντας αλλότριες επιδιώξεις, οφείλει να διερευνήσει αν σήμερα διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις εκείνες που θα καταστήσουν συμφέρουσες τις σχέσεις μας με το Ισραήλ, στο πλαίσιο πάντα του διεθνούς δικαίου.

Με άλλα λόγια, αν και κατά πόσο τίθενται οι βάσεις μιας πολύπλευρης και πολυεπίπεδης, αξιόπιστης, εξωτερικής πολιτικής, η οποία θα περιλαμβάνει και την πτυχή των σχέσεων αυτών, σε συνάρτηση, όπως προανέφερα, με την εξυπηρέτηση των ελληνικών συμφερόντων. Μια τέτοια προσέγγιση σημαίνει, για παράδειγμα, ότι η όποια σύγκλιση (για ενεργειακά, τουριστικά, επιστημονικά, κ.α. θέματα) με την ισραηλινή πλευρά, δεν γίνεται με την παραδοχή «ο εχθρός του εχθρού μου, φίλος μου» αναφορικά με την Τουρκία, αλλά στη βάση ορισμένων σταθερών της Αθήνας όπως, π.χ., η ειρηνική επίλυση των διαφορών, η προώθηση των συμφερόντων της, στη βάση του διεθνούς δικαίου και των αποφάσεων του ΟΗΕ, η ισότιμη στρατιωτική συνεργασία για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων γεωπολιτικών αναγκών της χώρας, αποφεύγοντας τη στοχοποίηση άλλων κρατών κ.ά…» 

Καθόλου αλλόκοτες δεν είναι οι αγάπες του ΣΥΡΙΖΑ για το σιωνιστικό κράτος. Αν ζούσαν σήμερα οι ιδεολογικοί πρόγονοι του ΣΥΡΙΖΑ, Μαρξ, Λένιν, Τρότσκυ, Αβραάμ Μπεναρόγια κ.λπ., εξέχοντα μέλη της «εκλεκτής» φυλής άπαντες, τα ίδια συναισθήματα θα εκδήλωναν…  xryshaygh.com