Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι το κουρδικό αντάρτικο θεωρεί ότι η περιφερειακή συγκυρία δεν αφήνει περιθώρια… ανάπαυσης. Οι εξελίξεις στην περιοχή ενδιαφέροντος των Κούρδων θεωρείται ότι ωθούν προς την κατεύθυνση του αντικειμενικού τους σκοπού, δηλαδή την προοπτική απόκτησης του δικού τους κράτους. Σε αυτό το πλαίσιο, η ένταση των επιχειρήσεων, ακόμα και τους χειμερινούς μήνες, στόχο έχει το ηθικό της κυβέρνησης και των δυνάμεων ασφαλείας, κυρίως όμως την ψυχολογία των Τούρκων πολιτών.
Είναι προφανές, ότι μια τέτοια εξέλιξη στόχο θα έχει να πλήξει αποφασιστικά και την τουρκική οικονομία, αφού εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής επιβράδυνσης το να πληγεί η εικόνα της Τουρκίας ως ασφαλούς επενδυτικού προορισμού που προσπαθεί με κάθε τρόπο ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να οικοδομήσει, είναι βέβαιο ότι θα αυξήσει το κόστος προς την τουρκική πλευρά.
Το αδιέξοδο για τον Τούρκο ηγέτη είναι μεγάλο. Προσφάτως απορρίφθηκε η κίνηση καλής θέλησης (συγκεκαλυμμένη αίσθηση αδυναμίας στην πραγματικότητα) προς το PKK με τη μορφή της πρότασης να τερματιστούν όλες οι επιχειρήσεις και να ξεκινήσει άμεσα διάλογος. Ωστόσο, οι ειρηνευτικές πρωτοβουλίες για να πετύχουν πρέπει να γίνονται την κατάλληλη χρονική συγκυρία για να παράξουν αποτελέσματα. Κι αυτό, διότι οι Κούρδοι φαίνεται να έχουν την αίσθηση ότι μπορούν πλέον να «γονατίσουν» την Τουρκία, άρα το κίνητρό τους για προσέλευση στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων είναι εξ ορισμού μικρό.
Εάν αυτή η πρωτοβουλία είχε εκδηλωθεί προτού αρχίσουν «τα όργανα» στη Συρία και ανατραπεί το σκηνικό, ίσως το μήνυμα να ήταν πολύ πιο ξεκάθαρο και δελεαστικό. Σήμερα, με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ακόμα και το ότι το PKK δεν επιθυμεί να ανακόψει τη δυναμική που αποκτούν μέρα με τη μέρα οι επιχειρήσεις του, τη στιγμή μάλιστα που τα θύματα από τουρκικής πλευράς πολλαπλασιάζονται, ενώ ο κουρδικός φόρος αίματος περνάει στα «ψιλά» γράμματα, ενώ αποκαλύπτει το δυσανάλογο του αριθμού των επιχειρήσεων και του κόστους κινητοποίησης των μέσων, σε σχέση με το αποτέλεσμα.
Εάν όλα τα παραπάνω ληφθούν υπόψη, είναι πολύ πιθανό πως το ΡΚΚ ετοιμάζεται για πόλεμο μέχρις εσχάτων, με κάθετη κλιμάκωση των επιχειρήσεων αφού στην ουσία «θα κατέβει» από τα βουνά – μήπως αυτό δεν έχει κάνει εδώ και δύο περίπου μήνες στο Χακιάρι και στο Σιρνάκ, ενώ προσανατολίζεται να επεκτείνει και το πεδίο επιχειρήσεων σε ολόκληρη την τουρκική επικράτεια, χωρίς τοπικούς ή/και χρονικούς περιορισμούς.
Στη συγκεκριμένη παράμετρο θα πρέπει να ληφθεί υπόψη όχι μόνο το «στενό» γεωπολιτικό συμφέρον των Κούρδων αλλά και των συμμάχων αυτών, τουλάχιστον των τοπικών παραγόντων, δηλαδή στη φάση αυτή δεν μπορεί παρά να ληφθεί υπόψη η εντολή της Δαμασκού, η οποία χρησιμοποιεί πλέον σχεδόν απροκάλυπτα το ΡΚΚ ως το «μακρύ χέρι» της στο εσωτερικό της Τουρκία με σκοπό να την αποσταθεροποιήσει και να αντιδράσει στην πρακτική της δημιουργίας… «οθωμανικών ταξιαρχιών» αντικαθεστωτικών στη Συρία.
Είναι λοιπόν λογικό να σκεφτεί κάποιος πως ο Μπασάρ Αλ-Άσαντ πρόκειται να «προσλάβει» το ΡΚΚ ως… εποχιακούς εργάτες, ενώ η μάχη της Συρίας καλά κρατεί και οι επιχειρήσεις αναμένεται να κλιμακωθούν όσο θα πλησιάζουμε προς το σημείο «μηδέν» στις σχέσεις Ισραήλ-Ιράν και τις αμερικανικές εκλογές; Μήπως το έχει ήδη κάνει;
Με άλλα λόγια οι Κούρδοι μαχητές αντιλαμβανόμενοι πως η στιγμή του «τώρα ή ποτέ» για τη δημιουργία κουρδικού κράτους είναι πλέον εδώ, ή στη χειρότερη των περιπτώσεων είναι πολύ κοντά, θα κατέθεταν ποτέ τα όπλα για να πάνε για… σκι; Είναι ποτέ δυνατόν τη στιγμή που ο κυριότερος για την ώρα – έστω ευκαιριακός – σύμμαχος η Συρία αναμένει κλιμάκωση των επιχειρήσεων τους επόμενους μήνες, αυτοί να απόσχουν από τα ιστορικά τεκταινόμενα που λαμβάνουν αυτή τη στιγμή χώρα στην Ανατολική Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή;
Είναι λοιπόν εμφανές πως αφού το Ανατολικό Ζήτημα φτάνει αργά αλλά σταθερά στη κορύφωσή του, όλοι οι εμπλεκόμενοι να εντείνουν τις προσπάθειες για μία θέση στον «ήλιο», της νέας εποχής. Σήμερα, η Τουρκία διχασμένη όσο ποτέ, με το στράτευμα να βράζει για την υπόθεση «Βαριά», αλλά και στην ουσία να είναι ακέφαλο και χωρίς ηθικό, αποτελεί τον ιδεατό στόχο των Κούρδων οι οποίοι είναι σίγουροι όσο ποτέ, ότι ο αγώνας τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα έχει ευτυχή κατάληξη.
Συμπερασματικά, ο «προφητικός» λόγος του Μεχμέτ Αλί Μπιράντ μπορεί να επιβεβαιωθεί πολύ σύντομα. Εμείς πάντως θα πρέπει να ετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα, διότι οι πρώτοι που θα τους πάρουν… τα σκάγια θα είναι οι γείτονες των βαλλόμενων Οθωμανών που θα μπορούσαν να επιχειρήσουν να εξαγάγουν την εσωτερική τους κρίση προς αναζήτηση κάποιας αμφίβολης επιτυχίας για να μην καταρρεύσουν τα επιτεύγματα του Ερντογάν ως χάρτινος πύργος… defence-point.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου