Στην Κωνσταντινούπολη γνωρίστηκε με τον Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο, ο οποίος τον μύησε στη Φιλική Εταιρεία. Στάλθηκε στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες (Μολδαβία και Βλαχία), για να προπαρασκευάσει την Επανάσταση. Όταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης αποφάσισε να ξεκινήσει τον ένοπλο αγώνα από τη Μολδοβλαχία, η Φιλική Εταιρία τον Ιανουάριο του 1821 έστειλε τον Παπαφλέσσα στην Πελοπόννησο για να ξεσηκώσει κι εκεί το λαό.
Διόρισε Αρχιστράτηγο Πελοποννήσου τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και πρωτοστάτησε στην απελευθέρωση της Καλαμάτας στις 23 Μαρτίου 1821. Διακρίθηκε για την ανδρεία του σε πολλές μάχες στην Πελοπόννησο και την Αρκαδία, έχοντας ως ορμητήριο τη μονή της Ρεκίτσας κοντά στο Δυρράχι. Μια από της μάχες αυτές είναι και η μάχη στα Δερβενάκια, όπου μαζί με τον Νικηταρά και τον Υψηλάντη είχαν οριστεί από τον Κολοκοτρώνη να κρατήσουν το Αγιονόρι. Στο τέλος της μάχης όταν μοιράστηκαν τα λάφυρα ο Παπαφλέσσας πήρε την πολύτιμη γούνα του Τοπάλ πασά, την οποία από τότε δεν έβγαλε ποτέ μέχρι το τέλος της ζωής του.
Συμμετείχε στην Α' και Β' Εθνοσυνέλευση. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πόλεμου υποστήριξε αυτούς που καταδίωξαν τον Κολοκοτρώνη και τους άλλους πολεμιστές και διορίστηκε Υπουργός Εσωτερικών και Αστυνομίας από την κυβέρνηση Κουντουριώτη. Όταν το 1825 ο Ιμπραήμ πασάς εισέβαλε στην Πελοπόννησο, πρώτος ο Παπαφλέσσας ζήτησε να ελευθερωθούν οι φυλακισμένοι πολεμιστές, αλλά δεν εισακούστηκε. Έτσι αναγκάστηκε να εκστρατεύσει ο ίδιος με 2000 άνδρες για να ανακόψει την προέλαση του Ιμπραήμ, και πήγε στο Μανιάκι της Μεσσηνίας. Στις 19 Μαΐου όταν φάνηκαν τα αιγυπτιακά στρατεύματα, πολλοί από τους άνδρες του Παπαφλέσσα διασκορπίστηκαν και έμεινε με 300 (ή κατά άλλους 600) πολεμιστές.
Ο θάνατός του
Στη Μάχη στο Μανιάκι στις 20 Μαΐου, βρήκε τον θάνατο προβάλλοντας ηρωική αντίσταση μαζί με τους λίγους άνδρες που του είχαν μείνει. Σύμφωνα με το θρύλο, που αναφέρουν και ορισμένοι ιστορικοί της επανάστασης, μετά το τέλος της μάχης ο Ιμπραήμ ζήτησε από τους στρατιώτες του να αναζητήσουν και να βρουν το νεκρό σώμα του Παπαφλέσσα. Όταν εκείνοι το βρήκαν τους διέταξε να τοποθετήσουν πάνω στο ακέφαλο πτώμα το κεφάλι και να τον στήσουν σε μια βελανιδιά που βρισκόταν εκεί. Τότε ο Ιμπραήμ πλησίασε τον νεκρό Παπαφλέσσα και τον φίλησε στο μέτωπο σε ένδειξη αναγνώρισης της γενναιότητας και του ανιδιοτελούς θάρρους του.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΨΕΜΑΤΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήO Παπαφλέσσας δεν υπήρξε ποτέ παπάς ή καλόγερος. Απεναντίας μελέτησε τους Έλληνες, γι' αυτό κι έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια τους αφορισμούς του παπαδαριού και τα «εξωλέστατος» του πλατσικολόγου Π.Π Γερμανού.
" ..... ο δε Δικαίος, άνθρωπος απατεών και εξωλέστατος, περί μηδενός άλλου φροντίζων ειμή τίνι τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του Έθνους, δια να πλουτίση εκ των αρπαγών, τους εβεβαίωνεν, ότι είναι τα πάντα έτοιμα.» («Απομνημονεύματα»). Ο Δημητσανίτης δεσπότης Π.Π.Γερμανός για τον ηρωϊκό Παπαφλέσσα.
Δίχως ντροπή η ελληνική πολιτεία διδάσκει στους νέους της ότι ιεράρχες και το παπαδαριό όχι μόνον συνέβαλαν στην επανάσταση αλλά κι ότι σ' αυτούς κυρίως χρωστάμε την ελευθερία μας!
Στα πλαίσια αυτής της προπαγάνδας μας παρουσιάζουν για ιερωμένους ανθρώπους οι οποίοι για να αποφύγουν την σύλληψή τους από τους Τούρκους, αλλά και για να κινούνται με άνεση - όπως βεβαίως όλο το παπαδαριό την διέθετε επί τουρκοκρατίας - μέσα στην οθωμανική επικράτεια, αναγκάστηκαν να παριστάνουν τους παπάδες.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και του Παπαφλέσσα.
Ο Ιστοριοδίφης Ευαγγελίδης Τρ. Ε. , θα μας διαφωτίσει για την αληθινή ιστορία του Παπαφλέσσα μέσα από την ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ (1930). Φαίνεται ότι την εποχή εκείνη δεν είχε συντελεστεί ακόμα πλήρως το έγκλημα της παραποίησης της ελληνικής ιστορίας. Να λοιπόν τι γράφει:
Ο παππούς του Γεώργιος φονεύθηκε στα Ορλωφικά (1770). Ο πατέρας του Δημήτριος επίσης το 1799 σε συμπλοκή με Τούρκους πέριξ της Σπάρτης. Άφησε ορφανού 27 γιους και μια θυγατέρα. Ο Γρηγόριος Φλέσσας γεννήθηκε στην Πολιανή το 1788.
Υπήρξε ο εμψυχωτής και ο κύριος μοχλός της Επανάστασης, αφού κατόρθωσε να υπερνικήσει τα προβαλλόμενα εμπόδια από τους προκρίτους, τους κοτζαμπάσηδες και τους κληρικούς. Μαθήτευσε στην σχολή της Δημητσάνης. Μετά το πέρας των σπουδών του δημοσίευσε σάτιρες, στις οποίες καταφέρονταν κατά της οθωμανικής διοίκησης. Υπέγραφε ως «Φως Καλάμιος τούνομα Γρηγόριος».
Προδόθηκε όμως στους Τούρκους και μετά από ένοπλη αντίσταση και καταδίωξη αναγκάστηκε να καταφύγει στη μονή της Ρεκίτσας, περιφέρειας Σπάρτης. Εκεί ο ηγούμενος τον συμβούλεψε να ντυθεί καλόγερος και ν' αλλάξει όνομα. Κατόπιν πήγε στη Ζάκυνθο όπου γνωρίστηκε με τον Κολοκοτρώνη και άλλους. Από εκεί μεταβαίνει στην Κωνσταντινούπολη και κατορθώνει να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του μητροπολίτη Δέρκων.
Προσλαμβάνει ως καθηγητή του τον Αινιάνα και μελετά τις δημηγορίες του Θουκυδίδη. Γνωρίζεται με φιλικούς οι οποίοι του εμπιστεύονται τα πάντα και δέχεται τον επικίνδυνο ρόλο του αποστόλου.
Στη συνέχεια ο συγγραφέας περιγράφει την συνεχή δράση του Παπαφλέσσα, σε πολλά μέρη της οθωμανικής επικράτειας υπέρ της επανάστασης, καθώς και τις προετοιμασίες του με πολεμικά εφόδια αλλά και όλη την ηρωική πολεμική του δράση. Αναφέρει ότι ο Π.Π. Γερμανός, ο δήθεν ευλογήσας την επανάσταση, τον υβρίζει «εξωλέστατον», λόγω της συνεχούς του επιμονής για την εδώ και τώρα κήρυξη της επανάστασης.
Ξένοι πρόξενοι και ιστορικοί (Hew, Φίνλεϋ) εκφράζουν τον θαυμασμό τους για τις πολεμικές αρετές και την ικανότητά του στην οργάνωση της μάχης.
Βλέπετε ότι ο Παπαφλέσσας μελέτησε Θουκυδίδη κι όχι τις εβραικές ανοησίες της "Αγίας" Γραφής.
Επομένως ο Παπαφλέσσας δεν υπήρξε ποτέ παπάς ή καλόγερος. Απεναντίας μελέτησε τους Έλληνες, γι' αυτό κι έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια τους αφορισμούς του ανθελληνικού παπαδαριού και τα «εξωλέστατος» του πλατσικολόγου Π.Π Γερμανού.
Αυτο που το λεει να το διαβασω και εγω. Εγω ξερω οτι η εκκλησια βοηθησε στην επανασταση
ΔιαγραφήΑυτο που το λεει να το διαβασω και εγω. Εγω ξερω οτι η εκκλησια βοηθησε στην επανασταση
Διαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟΥ ΖΥΓΟΥ, Ο ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΚΛΗΡΟΣ,
ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ, ΥΠΕΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ,
ΑΥΞΗΣΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ.
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821, ΣΤΗΡΙΞΑΝ ΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΜΟΝΟ
ΟΤΑΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑΝ ΟΤΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΕ, ΕΝΩ
ΕΠΛΑΣΑΝ ΤΟΝ ΜΥΘΟ ΤΟΥ Π.Π. ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ Α. ΛΑΥΡΑΣ.
σωστα ηταν ο καλυτερος ειχε και θα εχει ψυχη μεγαλη
Διαγραφή11 Οκτωβρίου 2012 - 9:19 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ποια στοά μαθήτευσες είπαμε;