Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΙΚΟ ΠΑΝΘΕΟΝ…

Συνεχίζοντας τον συσχετισμό των Σκανδιναβικών θεοτήτων με τις ελληνικές βλέπουμε τον Θωρ που δεν είναι κανένας άλλος παρά ο Ερμής των Ελλήνων, ο Θωθ ή Τωδ, στους Αιγυπτίους.
Ο Γραμματέας του Κρόνου είχε πάρει την θέση αυτή μετά τον πόλεμο με τους «ερυθρομέλανες» Υξώς, τους οποίους οι Έλληνες είχαν νικήσει υπό την στρατηγεία του Διονύσου Β΄. Τότε την βασιλεία της Αιγύπτου παίρνει ο Μίνως ο Α΄ . Η παρουσία του Ερμή-Θωθ στην Αίγυπτο η οποία κυριολεκτικά αναμορφώθηκε, ή επί το σωστότερο εκπολιτίστηκε, έμεινε ανεξίτηλη στην μνήμη τους οι οποίοι μάλιστα τον ονόμασαν, Ερμή Τρισμέγιστο!!!
Ο Loki ο κακός, είναι ο ασεβής Έλληνας βασιλιάς Λυκάων που εξ’ αιτίας της δικής του ασέβειας έγινε ο κατακλυσμός, τιμωρία του Διός για το γένος εκείνων των ανθρώπων. Ήταν Τιτανίδας και είχε προσκαλέσει σε δείπνο τους Θεούς για να αποδείξει ότι δεν θα καταλάβουν τι θα τους παρέθετε ως γεύμα. Είχε φτάσει σε τέτοια σημεία η αλλαζονία του, η υπεροψία του, η ασέβειά του που πίστευε ότι θα ξεγελούσε τους Θεούς παραθέτοντάς τους ανθρώπινο μαγειρεμένο κρέας χωρίς να το αντιληφθούν. Πράγματι τεμάχισε τα ίδια του τα παιδιά και τα μαγείρεψε για το δείπνο των Θεών. Φυσικά ο Ζευς αντελήφθηκε την πράξη του Τιτάνα Λυκάωνα και η τιμωρία ήταν ο αφανισμός εκείνου του γένους μέσω του κατακλυσμού.
Ο Agir ή Haimdal Sohnee, ο οποίος σημειώνεται και ως θαλασσόλυκος είναι ο Αιγαίων- Βριάρεως- Ηρακλής , ο Έλληνας θαλασσόλυκος φρουρός των Θεών, όπως τον σημειώνουν ο Ησίοδος και ο Απολλόδωρος.
« Ένθα Γύης και Κόττος τε και Οβριάρεως μεγάθυμος ναίουσι φύλακες πιστοί Διός αιγιόχοιο…» ( Θεογονία Ησιόδου, στιχ. 734-735).
Ο Hogni είναι ο Ήφαιστος, ο Θεός της φωτιάς.
Ο Tyrs είναι ο βασιλιάς της Πελοποννήσου της εποχής των Θεών, ο Τύρινς.
O Niord είναι ο Νηρέας. Ο Niord κατά την Edda ζούσε στην θάλασσα. Το ίδιο και η ελληνική παράδοση παρουσιάζει τον Νηρέα ως τον σοφό βασιλιά γέροντα της θάλασσας.
Ο Sif είναι ο Σίθων - Ποσειδώνας. Η βίβλος τον αναφέρει ως Σήδ και οι Αιγύπτιοι Σίβα. Το ίδιο όνομα Σίβα χρησιμοποιούν για τον Σηθ- Ποσειδώνα και οι Ινδοί. Η όαση του Σίβα της Λιβύης φέρει το όνομα του Σίβα- Σιφ- Σιθ – Σίθωνα – Ποσειδώνα.
Ο Surt ο βασιλιάς των Γιγάντων είναι ο Έλληνας βασιλιάς Σείριος – Ήλιος – Διόνυσος, τον οποίο οι Αιγύπτιοι ονομάζουν Σουρίντ- Όσιρι, οι δε Ινδοί ως Σουρία ή Σρι - Ράμα.
Όπου και να κοιτάξει κανείς θα δει τους συσχετισμούς του κάθε Πανθέου, όποιου λαού με αυτό το Ελληνικό Πάνθεο. Απόδειξη ότι οι Έλληνες πρωτοπόροι στις εξερευνήσεις θα έρθουν σε επαφή με τους αυτόχθονες κάθε σημείου της γης, από την Ανατολή στην Δύση και από τον Νότο στο Βορά. Θα φέρουν μαζί τους τον δικό τους πολιτισμό που λόγω ελλείψεως του στους κατοίκους , στα εδάφη των οποίων έφθασαν. Αφομοιώνεται και προσαρμόζεται τόσο στην λεκτική τους διάλεκτο όσο και γενικότερα στην νοοτροπία τους. Όμως δεν αλλοιώνεται στην ουσία τίποτα αφού ένας καλός ερευνητής αμέσως θα βρει τα στοιχεία εκείνα που αποδεικνύουν την προέλευση. Η οποία δεν είναι τίποτα άλλο παρά Ελληνική!