Ο Ξεσηκωμός του Γένους! Όλη η Ιστορία σ΄ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ
Ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ του National Geographic παρουσιάζει όλη την Ιστορία της Επανάστασης του 1821. Της αναγέννησης ενός Έθνους.Του ηρωϊσμού και της αυτοθυσίας. Και τελικά της οριστικής νίκης. Σε έξι βίντεο όλη η ιστορία του 1821!
** Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας δεν υπήρξαν βίαιοι εξισλαμισμοί στη μετέπειτα ελληνική επικράτεια. Οι Οθωμανοί, εφόσον οι υπόδουλοι λαοί κατέβαλλαν κανονικά τους φόρους που τους αναλογούσαν, δεν ασχολούνταν ιδιαίτερα με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους.
** Ουδέποτε κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας υπήρξε - ή συνέτρεχε λόγος να υπάρξει - «κρυφό σχολείο», όπως τουλάχιστον αυτό έχει καταγραφεί στο εθνικό συλλογικό ασυνείδητο. Όποιος ήθελε μπορούσε να μάθει ελληνικά, σερβικά, βουλγαρικά κ.ο.κ. χωρίς να παρενοχλείται από τους κατακτητές, οι οποίοι - επαναλαμβάνω - ενδιαφέρονταν πρωτίστως, αν όχι σχεδόν αποκλειστικά, για την ομαλή καταβολή των κάθε είδους φόρων προς τον σουλτάνο.
. **Ο ρόλος της Εκκλησίας καθ' όλη αυτήν την περίοδο υπήρξε τουλάχιστον αμφιλεγόμενος, αν όχι και αρνητικός σε αρκετές περιπτώσεις (προσοχή: της Εκκλησίας, όχι της θρησκείας). Τα παραδείγματα, πολλά και γνωστά, ξεκινούν από τους ανθενωτικούς της εποχής της Άλωσης και φθάνουν ως τις παραμονές του 1821, με τον λυσσαλέο πόλεμο κατά των οπαδών του Διαφωτισμού, των Φιλικών κ.λπ.
**Στον ένοπλο αγώνα κατά των Τούρκων μετείχαν ποικίλων εθνικών προελεύσεων κάτοικοι του ευρύτερου γεωγραφικού χώρου, των οποίων η εθνική συνείδηση βρισκόταν εν πολλοίς στο στάδιο της διαμόρφωσης. Τόσο ο «Θούριος» του Ρήγα, με τις αναφορές του στο πλήθος των υπόδουλων στους Οθωμανούς εθνοτήτων, όσο και η καταγωγή αρκετών πρωταγωνιστών της Επανάστασης (Αρβανίτες της Ύδρας και των Σπετσών, Σουλιώτες, Βλάχοι, σλαβόφωνοι κ.α.) βεβαιώνουν «του λόγου το ασφαλές».
**Και πάλι όχι επειδή οι Σύμμαχοι είναι εξ ορισμού «φιλέλληνες» ή «μεγαλόψυχοι», αλλά επειδή η χώρα ευτύχησε να ακολουθήσει τότε πολιτική σωστών συμμαχιών και ανοιχτών οριζόντων (αντί να παίξει τον ρόλο της μικρής «ανάδελφης» που κάθεται και κλαίει), η Ελλάδα υπήρξε η μεγάλη ευνοημένη από τη «μοιρασιά» στα Βαλκάνια μεταξύ 1910 και 1920. Έτσι η Θεσσαλονίκη έγινε «συμπρωτεύουσα» της Ελλάδας, αν και το 1912 ο πληθυσμός τής πόλης περιλάμβανε περίπου 40% Εβραίους, 25% Τούρκους, 20% Έλληνες και 15% άλλους!!
** Όταν μιλάμε συνεχώς και με τόση ευκολία για «χαμένες πατρίδες», καλό θα είναι να μην ξεχνάμε πως «χαμένες πατρίδες» υπάρχουν για όλους εκείνους τους οποίους αφορούσε η ανταλλαγή πληθυσμών, και όχι μόνο για τους Έλληνες. Χρήσιμη, από αυτή την άποψη, θα ήταν και η παράθεση ορισμένων στοιχείων που συστηματικά αγνοούμε ή αποσιωπούμε, όπως ότι στα τέλη του 19ου αιώνα στο Ρέθυμνο οι μουσουλμάνοι ήταν περισσότεροι από τους χριστιανούς, ότι τα Γιαννιτσά ήταν μία από τις ιερές πόλεις των Τούρκων ή ότι το 1913 ο ελληνικός πληθυσμός του Κιλκίς ήταν λιγότερο από 5%!!
** Τέλος, όταν γίνεται λόγος για την εκδίωξη των ελληνικών πληθυσμών από την «προαιώνια κοιτίδα» τους Μικρά Ασία, μπορεί το σχήμα αυτό να χαϊδεύει τα αφτιά των κάθε λογής «ελληνόψυχων» και «πατριδολάγνων», αλλά - δυστυχώς και πάλι γι' αυτούς - η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Με εξαίρεση ορισμένους συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς, κυρίως στον Πόντο και στην Καππαδοκία, οι περισσότεροι από τους Έλληνες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν κάτω από δραματικές συνθήκες τη Μικρά Ασία το 1922-23 ήταν οικογένειες που, αναζητώντας καλύτερη τύχη, είχαν μεταναστεύσει εκεί από την ηπειρωτική Ελλάδα και από τα νησιά του Αιγαίου κατά τον 19ο αιώνα.
ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ ΑΓΑΠΗΤΕ 8:33 Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΕΛΕΙ ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΗ. ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ Δ. ΣΟΛΩΜΟΣ:
"«Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό ότι είναι αληθές»
ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΨΕΜΑΤΑ ΔΕΝ ΔΟΜΕΙΤΑΙ ΑΣΦΑΛΕΣ ΜΕΛΛΟΝ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ. ΟΙ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΛΕΥΣΕΩΣ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗ, Ο ΘΕΟΣ Ή ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΟΙ, ΔΕΝ ΧΩΡΙΣΑΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ "ΚΑΛΟΥΣ" ΕΔΩ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ "ΚΑΚΟΙ" ΕΚΕΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ
** Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας δεν υπήρξαν βίαιοι εξισλαμισμοί στη μετέπειτα ελληνική επικράτεια. Οι Οθωμανοί, εφόσον οι υπόδουλοι λαοί κατέβαλλαν κανονικά τους φόρους που τους αναλογούσαν, δεν ασχολούνταν ιδιαίτερα με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους.
** Ουδέποτε κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας υπήρξε - ή συνέτρεχε λόγος να υπάρξει - «κρυφό σχολείο», όπως τουλάχιστον αυτό έχει καταγραφεί στο εθνικό συλλογικό ασυνείδητο. Όποιος ήθελε μπορούσε να μάθει ελληνικά, σερβικά, βουλγαρικά κ.ο.κ. χωρίς να παρενοχλείται από τους κατακτητές, οι οποίοι - επαναλαμβάνω - ενδιαφέρονταν πρωτίστως, αν όχι σχεδόν αποκλειστικά, για την ομαλή καταβολή των κάθε είδους φόρων προς τον σουλτάνο.
. **Ο ρόλος της Εκκλησίας καθ' όλη αυτήν την περίοδο υπήρξε τουλάχιστον αμφιλεγόμενος, αν όχι και αρνητικός σε αρκετές περιπτώσεις (προσοχή: της Εκκλησίας, όχι της θρησκείας). Τα παραδείγματα, πολλά και γνωστά, ξεκινούν από τους ανθενωτικούς της εποχής της Άλωσης και φθάνουν ως τις παραμονές του 1821, με τον λυσσαλέο πόλεμο κατά των οπαδών του Διαφωτισμού, των Φιλικών κ.λπ.
**Στον ένοπλο αγώνα κατά των Τούρκων μετείχαν ποικίλων εθνικών προελεύσεων κάτοικοι του ευρύτερου γεωγραφικού χώρου, των οποίων η εθνική συνείδηση βρισκόταν εν πολλοίς στο στάδιο της διαμόρφωσης. Τόσο ο «Θούριος» του Ρήγα, με τις αναφορές του στο πλήθος των υπόδουλων στους Οθωμανούς εθνοτήτων, όσο και η καταγωγή αρκετών πρωταγωνιστών της Επανάστασης (Αρβανίτες της Ύδρας και των Σπετσών, Σουλιώτες, Βλάχοι, σλαβόφωνοι κ.α.) βεβαιώνουν «του λόγου το ασφαλές».
**Και πάλι όχι επειδή οι Σύμμαχοι είναι εξ ορισμού «φιλέλληνες» ή «μεγαλόψυχοι», αλλά επειδή η χώρα ευτύχησε να ακολουθήσει τότε πολιτική σωστών συμμαχιών και ανοιχτών οριζόντων (αντί να παίξει τον ρόλο της μικρής «ανάδελφης» που κάθεται και κλαίει), η Ελλάδα υπήρξε η μεγάλη ευνοημένη από τη «μοιρασιά» στα Βαλκάνια μεταξύ 1910 και 1920. Έτσι η Θεσσαλονίκη έγινε «συμπρωτεύουσα» της Ελλάδας, αν και το 1912 ο πληθυσμός τής πόλης περιλάμβανε περίπου 40% Εβραίους, 25% Τούρκους, 20% Έλληνες και 15% άλλους!!
** Όταν μιλάμε συνεχώς και με τόση ευκολία για «χαμένες πατρίδες», καλό θα είναι να μην ξεχνάμε πως «χαμένες πατρίδες» υπάρχουν για όλους εκείνους τους οποίους αφορούσε η ανταλλαγή πληθυσμών, και όχι μόνο για τους Έλληνες. Χρήσιμη, από αυτή την άποψη, θα ήταν και η παράθεση ορισμένων στοιχείων που συστηματικά αγνοούμε ή αποσιωπούμε, όπως ότι στα τέλη του 19ου αιώνα στο Ρέθυμνο οι μουσουλμάνοι ήταν περισσότεροι από τους χριστιανούς, ότι τα Γιαννιτσά ήταν μία από τις ιερές πόλεις των Τούρκων ή ότι το 1913 ο ελληνικός πληθυσμός του Κιλκίς ήταν λιγότερο από 5%!!
** Τέλος, όταν γίνεται λόγος για την εκδίωξη των ελληνικών πληθυσμών από την «προαιώνια κοιτίδα» τους Μικρά Ασία, μπορεί το σχήμα αυτό να χαϊδεύει τα αφτιά των κάθε λογής «ελληνόψυχων» και «πατριδολάγνων», αλλά - δυστυχώς και πάλι γι' αυτούς - η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Με εξαίρεση ορισμένους συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς, κυρίως στον Πόντο και στην Καππαδοκία, οι περισσότεροι από τους Έλληνες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν κάτω από δραματικές συνθήκες τη Μικρά Ασία το 1922-23 ήταν οικογένειες που, αναζητώντας καλύτερη τύχη, είχαν μεταναστεύσει εκεί από την ηπειρωτική Ελλάδα και από τα νησιά του Αιγαίου κατά τον 19ο αιώνα.
ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ ΑΓΑΠΗΤΕ 8:33
ΔιαγραφήΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΕΛΕΙ ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΗ.
ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ Δ. ΣΟΛΩΜΟΣ:
"«Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό ότι είναι αληθές»
ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΨΕΜΑΤΑ ΔΕΝ ΔΟΜΕΙΤΑΙ ΑΣΦΑΛΕΣ ΜΕΛΛΟΝ
ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ.
ΟΙ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΛΕΥΣΕΩΣ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ,
ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗ,
Ο ΘΕΟΣ Ή ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΟΙ, ΔΕΝ ΧΩΡΙΣΑΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ "ΚΑΛΟΥΣ"
ΕΔΩ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ "ΚΑΚΟΙ" ΕΚΕΙ.
Καί μετά ξύπνησες τουρκόσπορε γιατί έπεσες κάτω από τό κρεββάτι.
ΑπάντησηΔιαγραφή