Σελίδες

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΕ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝ ΖΟΥΣΕ ΣΗΜΕΡΑ;


Τι έχει να πει η επανάσταση του 1821 στο σήμερα, στα νέα παιδιά, σε όλους τους Έλληνες που είμαστε απόγονοι εκείνων οι οποίοι ξεσηκώθηκαν με σύνθημα «Ελευθερία ή θάνατος;» και   έδωσαν την ψυχή τους για να μπορούμε εμείς σήμερα να συλλογιόμαστε ελεύθερα και επομένως καλά, ασχέτως αν η ελευθερία μας δεν είναι δεδομένη;
Τι έχει να πει ένας ήρωας, όπως για παράδειγμα ο Μακρυγιάννης σε νέο παιδί του σήμερα;  
Όταν ο κόσμος στον οποίο ζούμε έχει αναγορεύσει σε θεό του το χρήμα, όταν οι αγορές δεν επιτρέπουν στους λαούς να ανασάνουν, οδηγώντας τους αρχικά σε έναν τρόπο ζωής με βάση τον καταναλωτισμό και στη συνέχεια δείχνοντας σε όλους ότι δεν είναι πρόσωπα, αλλά αριθμοί, προς φορολόγηση και εκμετάλλευση; Όταν ο κόσμος ανταλλάσσει την ελευθερία με την επιβίωση και το ρεαλισμό, με αποτέλεσμα άλλοι να αποφασίζουν πριν από μας για μας;
Ο Μακρυγιάννης όμως, όπως και όλοι οι ήρωες του 1821, έρχεται να μας θυμίσει ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος, πέρα από τον συμβιβασμό και την άνευ όρων παράδοση στα κελεύσματα άλλων.
Υπάρχει ο δρόμος της ψυχής, ο δρόμος της θυσίας, ο δρόμος του αγώνα. Υπάρχει ο δρόμος της αντίστασης και της διατήρησης των αξιών και των θέσμιων της πατρίδας μας.
Αν ζούσε σήμερα ο Μακρυγιάννης θα ξαναέλεγε:


Για την πατρίδα και τη θρησκεία παλεύουμε πρώτα. Για ό,τι μας κρατά ξεχωριστούς από τους άλλους λαούς και την ίδια στιγμή ελεύθερους. Πατρίδα δεν σημαίνει να μισούμε τους άλλους. Δεν σημαίνει κούφια λόγια. Πατρίδα σημαίνει μνήμη της ιστορίας μας, της θρησκευτικής μας πίστης, της γλώσσας μας, του ξεχωριστού του προσώπου μας. Σημαίνει ετοιμότητα για αγώνα και θυσία. Απόφαση για πόλεμο εναντίον της νοοτροπίας που θέλει να εξαγοράσει την ψυχή μας. Που μας θέλει τον καθένα να νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του.  Που μας θέλει να μη ζούμε ως παρέα, τάξη, κοινότητα, ενορία, συλλογικότητα, για να να μην μπορούμε να αντισταθούμε. 
Αν ζούσε σήμερα ο Μακρυγιάννης θα ξαναέλεγε:
Είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ. Θα μας προέτρεπε να συνεργαστούμε, να λειτουργήσουμε ενωμένοι και αποφασισμένοι να δούμε τι ωφελεί την κοινή μας πορεία και όχι μόνο τον καθένα μεμονωμένα.  Να μάθουμε να σεβόμαστε το χώρο που ζούμε, να φοβόμαστε την οργή των νεκρών μας και των βράχων τα αγάλματα, να μην περιφρονούμε την αρετή και να βλέπουμε την Αλήθεια ως στόχο της κοινής μας ζωής.
Αν ζούσε σήμερα ο Μακρυγιάννης θα ξαναέλεγε:
Μην πιστέψετε αυτούς που ντύνονται φίλοι σας, ενώ κοιτούνε μόνο το συμφέρον τους. Αντίθετα, χτίστε εσείς σχέσεις αγάπης, αλληλεγγύης, μοιράσματος, προσφοράς, στηρίξτε ο ένας τον άλλο, έχετε όνειρα, αντλήστε δύναμη από την παράδοσή μας και μην εξαντλείτε τη ζωή σας μόνο στα όσα ξενόφερτα περνούνε ως ανάγκη.
Αν ζούσε σήμερα ο Μακρυγιάννης θα ξαναέλεγε:
Απλώστε το χέρι σας σε όλους, αλλά  μην κάνετε πίσω στις θέσεις σας. Μπορεί να είμαστε λίγοι, αλλά έχουμε μαγιά στην καρδιά και την ψυχή μας και θα αντέξουμε. Ξαναχτίστε μια κοινωνία στην οποία η ελπίδα δεν θα περιορίζεται στα δώρα των άλλων, αλλά θα ξεκινά από την πίστη στο Θεό, στην πατρίδα, στον εαυτό μας.
Και για να γίνουν αυτά, χρειάζεται παράδειγμα, θυσία, αγώνας και όχι βόλεμα. Γίνετε το παράδειγμα. Μάθετε από τα λάθη και μην γκρεμίζετε μόνο, αλλά δημιουργήστε, όπου κι αν βρίσκεστε!
Η μόνη ελπίδα, όπως θα ξαναέλεγε ο Μακρυγιάννης, είναι το «εμείς» και όχι το «εγώ μου» , το «εγώ σου», το «εγώ του».
400 χρόνια περίπου οι Έλληνες έζησαν στην σκλαβιά. Φάνηκε ότι είχαν νικηθεί, αλλά εργάζονταν για τον ξεσηκωμό. Μάθαιναν γράμματα. Πάλευαν εναντίον του εξισλαμισμού. Έβγαιναν στα βουνά. Ζούσαν με τους Τούρκους, γνωρίζοντας ότι δεν ήταν ελεύθεροι. Και όταν ήρθε η ώρα, πολέμησαν. Νίκησαν παρά τα λάθη και την διχόνοια. Γιατί ήταν αποφασισμένοι να αντισταθούν.
Αυτό το πνεύμα της αντίστασης που γεννούν η πατρίδα και η θρησκεία, τα πολυτίμητα τζιβαϊρικά του Ελληνισμού, ας τα κρατήσουμε στην καρδιά μας, μαζί με την μνήμη των ηρώων μας!  
 Θεμιστοκλής Μουρτζανός 
http://themistoklismourtzanos.blogspot.gr/2013/03/blog-post_24.html

4 σχόλια:

  1. AN ZOYΣΕ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΡΩΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΣ ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΕΚΛΑΙΓΕ ΚΑΙ ΘΑ ΛΥΠΩΤΑΝ ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΜΑΣ. ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΠΑΡΑΣΗΜΑ ΣΤΑ ΠΕΔΙΑ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ, ΑΠΟ ΣΠΑΘΙΕΣ ΚΑΙ ΒΟΛΙΑ, ΑΛΛΑ ΕΙΧΕ ΑΓΝΗ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΨΥΧΗ. ΘΑ ΛΥΠΩΤΑΝ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΦΙΛΑΡΓΥΡΟΣ Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

    Από μια κυβέρνηση (Καποδίστρια) η οποία παλεύει απεγνωσμένα να οργανώσει το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, τα ταμεία του οποίου ήταν άδεια, ο στρατηγός Μακρυγιάννης ζητά με επίσημη επιστολή του προς στην κυβέρνηση ουκ ολίγα χρήματα, για τις υπηρεσίες του στον αγώνα.

    Ο Διονύσιος Α. Κοκκίνου, ο οποίος έγραψε το εξάτομο έργο Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ εκδ. ΜΕΛΙΣΣΑ (1967), απ’ όπου και το ντοκουμέντο, σχολιάζει την χειρονομία αυτή του Μακρυγιάννη ως εξής:

    «Ως προς τον Μακρυγιάννην δε, ο οποίος ήτο ο μόνος εκ των στρατιωτικών ηγετών μετά τον Πετρόμπεην που εζήτησε δι’ εαυτόν χρήματα, και μάλιστα ως πρώτην δόσιν εκ των πολλών οφειλομένων προς αυτόν, δύο σημεία θα έπρεπε να υπογραμμισθούν. Κατά πρώτον ότι θα ήτο λογικόν να αναρωτηθεί κανείς εκ ποίας περιουσίας εδαπάνησε τόσον πολλά ο στρατηγός ο κατά την έναρξιν του αγώνος εντελώς πτωχός, και κατά δεύτερον ότι εκ της μη εξοφλήσεως των ζητουμένων είχε δυσαρεστηθεί ο Μακρυγιάννης, τα γραφόμενα υπό τούτου εις τα απομνημονεύματά του δια τα κατά του Καποδίστριαν δεν αποτελούν αξιόπιστον πηγήν».

    . Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ
    «Κύριοι.

    Εγκλείοντας αντίγραφα αποδεικτικών από αριθμόν 1 έως 7, δυνάμει των οποίων αιτώ όσα έχω να λαμβάνω παρά του Εθνικού Ταμείου γρόσια, συμποσούμενα εις αριθμόν τριάκοντα πέντε χιλιάδων πεντακοσίων εβδομήκοντα επτά γροσίων και παράδων τριάκοντα τεσσάρων, αρ. 35.577,34, τα οποία επλήρωσα κατά διαφόρους εποχάς, τόσον εις Νεόκαστρον, όσον εις Τριπολιτζάν και Ύδραν, εξ ιδίων μου, βιασθείς από τους υπό την οδηγίαν μου στρατιώτας, ως θέλετε βεβαιωθεί από τα εσώκλειστα μαρτυρικά του Φρουράρχου του Νεοκάστρου Κυρίου Δ. Σαχτούρη, και Επάρχου της τριπολιτζάς Κυρίου Κ. Ράδου.

    Εκτός τούτων έχω να λαμβάνω και άλλα από το Έθνος, τα οποία δεν θέλω ζητήσει πρότερον παρ’ όταν ήθελεν αποφασιστεί περί του όλου των λογαριασμών. Αυτά όμως επειδή ευρίσκομαι και εις ανάγκην, και επειδή τα επλήρωσα εξ ιδίων μου, παρακαλώ να μου δοθώσι, διότι, ως νομίζω, είναι άδικον να με ελλείπουν αυτά τα χρήματα. Περιττόν νομίζων να εκθέσω τι περισσότερον περί του υποκειμένου τούτου, ως ούσα σαφής η αλήθεια, υποσημειούμε με το προσήκον σέβας.

    Τη 25 Ιουλίου 1829 εν Άργει.

    Ο πολίτης ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 27-3-2013 10,23 Ό κλασσικός παπαρολόγος τουρκόσπορος μέ τά παραμυθάκια του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΠΟΙΟΣ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΡΕ ΤΣΟΥΤΣΟΥΝΙ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕΙΣ ΕΣΥ ΤΟΝ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ? Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΠΑΡΑΣΗΜΑ ΑΠΟ ΣΦΑΙΡΕΣ, ΕΣΥ ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΡΕ ΚΗΦΗΝΑ? ΟΥΣΤ ΑΠΟ ΔΩ ΚΟΠΡΙΤΗ............

    ΑπάντησηΔιαγραφή