Σκοπός τους ήταν να εμπνεύσουν και να καθοδηγήσουν τον άνθρωπο, ώστε να πορευθεί στη ζωή του με ηθική και εντιμότητα και στις λίγες λέξεις τους είχαν συμπυκνώσει όλες τις αρετές και τα ευγενή αισθήματα.
Έπου θεώ (Ακολούθα τον Θεό)
Νόμω πείθου (Να πειθαρχείς στο Νόμο)
Θεούς σέβου (Να σέβεσαι τους θεούς)
Γονείς αίδου (Να σέβεσαι τους γονείς σου)
Ηττώ υπέρ δικαίου (Να καταβάλλεσαι για το δίκαιο)
Γνώθι μαθών (Γνώρισε αφού μάθεις)
Ακούσας νόει (Κατανόησε αφού ακούσεις)
Σαυτόν ίσθι (Γνώρισε τον εαυτό σου)
Εστίαν τίμα (Να τιμάς την εστία σου)
Άρχε σεαυτού (Να κυριαρχείς τον εαυτό σου)
Φίλους βοήθα (Να βοηθάς τους φίλους)
Θυμού κρατεί (Να συγκρατείς το θυμό σου)
Όρκω μη χρω (Να μην ορκίζεσαι)
Φιλίαν αγάπα (Να αγαπάς τη φιλία)
Παιδείας αντέχου (Να προσηλώνεσαι στην εκπαίδευσή σου)
Σοφίαν ζήτει (Να αναζητάς τη σοφία)
Ψέγε μηδένα (Να μην κατηγορείς κανένα)
Επαίνει αρετήν (Να επαινείς την αρετή)
Πράττε δίκαια (Να πράττεις δίκαια)
Φίλοις ευνόει (Να ευνοείς τους φίλους)
Εχθρούς αμύνου (Να προφυλάσσεσαι από τους εχθρούς)
Ευγένειαν άσκει (Να είσαι ευγενής)
Κακίας απέχου (Να απέχεις από την κακία)
Εύφημος ίσθι (Να έχεις καλή φήμη)
Άκουε πάντα (Να ακούς τα πάντα)
Μηδέν άγαν (Να μην υπερβάλλεις)
Χρόνου φείδου (Να μη σπαταλάς το χρόνο)
Ύβριν μίσει (Να μισείς την ύβρη)
Ικέτας αίδου (Να σέβεσαι τους ικέτες)
Υιούς παίδευε (Να εκπαιδεύεις τους γιους σου)
Έχων χαρίζου (Όταν έχεις, να χαρίζεις)
Δόλον φοβού (Να φοβάσαι το δόλο)
Ευλόγει πάντας (Να λες καλά λόγια για όλους)
Φιλόσοφος γίνου (Να γίνεις φιλόσοφος)
Όσια κρίνε (Να κρίνεις τα όσια)
Γνους πράττε (Να πράττεις με επίγνωση)
Φόνου απέχου (Να μη φονεύεις)
Σοφοίς χρω (Να συναναστρέφεσαι με σοφούς)
Ήθος δοκίμαζε (Να επιδοκιμάζεις το ήθος)
Υφορώ μηδένα (Να μην είσαι καχύποπτος)
Τέχνη χρω (Να ασκείς την Τέχνη)
Ευεργεσίας τίμα (Να τιμάς τις ευεργεσίες)
Φθόνει μηδενί (Να μη φθονείς κανένα)
Ελπίδα αίνει (Να δοξάζεις την ελπίδα)
Διαβολήν μίσει (Να μισείς τη διαβολή)
Δικαίως κτω. (Να αποκτάς δίκαια)
Αγαθούς τίμα (Να τιμάς τους αγαθούς)
Αισχύνην σέβου (Να σέβεσαι την εντροπή)
Ευτυχίαν εύχου (Να εύχεσαι ευτυχία)
Εργάσου κτητά (Να κοπιάζεις για πράγματα άξια κτήσης)
Έριν μίσει (Να μισείς την έριδα)
Όνειδος έχθαιρε (Να εχθρεύεσαι τον χλευασμό)
Γλώσσαν ίσχε (Συγκράτησε τη γλώσσα σου)
Ύβριν αμύνου (Να προφυλάσσεσαι από την ύβρη)
Κρίνε δίκαια (Κρίνε δίκαια)
Λέγε ειδώς (Να ομιλείς εφόσον γνωρίζεις)
Βίας μη έχου (Μην έχεις βία)
Ομίλει πράως (Να ομιλείς με πραότητα)
Φιλοφρόνει πάσιν (Να είσαι φιλικός με όλους)
Γλώττης άρχε (Να ελέγχεις τη γλώσσα σου)
Σεαυτόν ευ ποίει (Να ευεργετείς τον εαυτό σου)
Ευπροσήγορος γίνου (Να είσαι ευπροσήγορος)
Αποκρίνου εν καιρώ (Να αποκρίνεσαι στον κατάλληλο καιρό)
Πόνει μετά δικαίου (Κοπίαζε δίκαια)
Πράττε αμετανοήτως (Πράττε με σιγουριά)
Αμαρτάνων μετανόει (Όταν σφάλλεις, να μετανοείς)
Οφθαλμού κράττει (Να κυριαρχείς των οφθαλμών σου)
Βουλεύου χρήσιμα (Να σκέπτεσαι χρήσιμα)
Φιλίαν φύλασσε (Να φυλάττεις τη φιλία)
Ευγνώμων γίνου (Να είσαι ευγνώμων)
Ομόνοιαν δίωκε (Επεδίωκε την ομόνοια)
Άρρητα μη λέγε (Μην λες τα απόρρητα)
Έχθρας διάλυε (Να διαλύεις τις έχθρες)
Γήρας προσδέχου (Αποδέξου το γήρας)
Επί ρώμη μη καυχώ (Μην καυχιέσαι για τη δύναμή σου)
Ευφημίαν άσκει (Επεδίωκε καλή φήμη)
Απέχθειαν φεύγε (Απέφευγε την απέχθεια)
Πλούτει δικαίως. (Να πλουτίζεις δίκαια)
Κακίαν μίσει. (Να μισείς την κακία)
Μανθάνων μη κάμνε (Μην κουράζεσαι να μαθαίνεις)
Ους τρέφεις αγάπα (Να αγαπάς αυτούς που τρέφεις)
Απόντι μη μάχου (Να μην μάχεσαι τον απόντα)
Πρεσβύτερον αιδού (Να σέβεσαι τους μεγαλύτερους)
Νεώτερον δίδασκε (Να διδάσκεις τους νεότερους)
Πλούτω απόστει (Να αποστασιοποιείσαι από τον πλούτο)
Σεαυτόν αιδού (Να σέβεσαι τον εαυτό σου)
Μη άρχε υβρίζων (Να μην κυριαρχείς με αλαζονεία)
Προγόνους στεφάνου (Να στεφανώνεις τους προγόνους σου)
Θνήσκε υπέρ πατρίδος (Να πεθαίνεις για την πατρίδα σου)
Επί νεκρώ μη γέλα (Μην περιγελάς τους νεκρούς)
Ατυχούντι συνάχθου (Να συμπάσχεις με το δυστυχή)
Τύχη μη πίστευε (Μην πιστεύεις στην τύχη)
Τελεύτα άλυπος (Να πεθαίνεις χωρίς λύπη)
Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΗΘΙΚΑ ΜΥΝΗΜΑΤΑ;
ΑπάντησηΔιαγραφήH ηθική και η πνευματικότητα της Ελληνικής Κοσμοθέασης είναι μοναδική, όπως καταδεικνύεται και από τα Δελφικά παραγγέλματα.
Ο Χριστιανισμός, στα σημεία που δείχνει κάποια πνευματικότητα, δεν είναι παρά μία άκομψη όσο και χυδαία αντιγραφή ηθικών φιλοσοφικών προταγμάτων των φιλοσόφων μας, ενώ στα υπόλοιπα τμήματά του στερείται οποιουδήποτε ηθικού μηνύματος, εκτός κι αν τέτοια θεωρήσουμε τη μισαλλοδοξία, τον φανατισμό, τη θεομανία, την ενοχή, την απαξίωση κάθε πνευματικής καλλιέργειας.
Το ίδιο στερείται οποιασδήποτε πνευματικής στάσεως ισάξιας της Ελληνικής Θρησκείας, εκτός κι αν τέτοιες θεωρήσουμε την αποστήθιση ψαλμών, την ταπείνωση, το προσκύνημα οστών και νεκροκεφαλών, την καθύβριση της Δημοκρατίας σαν τάχα «Πολιτεία του Διαβόλου», την προτροπή «αγάπα ! » (στην προστακτική) ή τα συνθήματα επιπέδου «Ορθοδοξία ή Θάνατος».
Αντιθέτως, η Ελληνική Θρησκεία, ως καταφάσκουσα την γήϊνη ζωή, είναι μία υγιέστατη προσπάθεια στροφής των ανθρώπων προς τους κόσμους των Θεών, μη δογματική, φυσιολατρευτική, πολυθεϊστική, τελειωτική, εορταστική, ανθρώπινη.
Η Ελληνική Θρησκεία βαθαίνει τη σύνδεση των ανθρώπων με το Θείο όχι μέσα από συντριβή, αυτοξευτελισμό, ταπείνωση, αλλά μέσα από πηγαίες λειτουργίες, μυθοπλασία, χορό, μουσική και συλλογικές εορτές και επίσης μας συνδέει με τον θαυμαστό πνευματικό κόσμο των προγόνων μας, αντί να μας αποξενώνει από αυτόν όπως κάνει ο Χριστιανισμός.
ΥΓ Θαυμάστε ηθικό μήνυμα (λόγια του Χριστού): "Πλην τους εχθρούς μου εκείνους, τους μη θελήσαντάς με βασιλεύσαι επ αυτούς, αγάγετε ώδε και
κατασφάξετε αυτούς έμπροσθέν μου" (Λουκάς 19:27)