Μια φορά ένα παιδάκι δευτέρας Γυμνασίου ήρθε στο Καλύβι και χτύπησε το σιδεράκι στην πόρτα. Είχα ένα τσουβάλι γράμματα να διαβάσω, αλλά είπα, ας βγω να δω τι θέλει.
«Τι είναι, παλληκάρι;», του λέω.
«Αυτό είναι το Καλύβι του πατρός Παϊσίου;», με ρωτάει.
«Αυτό είναι, αλλά αυτός δεν είναι εδώ, πήγε να αγοράσει τσιγάρα», του λέω.
«Φαίνεται κάποιον πήγε να εξυπηρετήσει», μου λέει με καλό λογισμό.
«Για τον εαυτό του πήγε να τα αγοράσει, του λέω. Του είχαν τελειώσει και έκανε σαν τρελός για τα τσιγάρα. Εμένα με άφησε εδώ μόνον μου και ούτε ξέρω πότε θα γυρίσει. Αν δω ότι αργεί, θα σηκωθώ να φύγω».
Βούρκωσε τα μάτια του και με καλό λογισμό πάλι μου είπε:
«Τον κουράζουμε τον Γέροντα».
«Τι τον θέλεις;», ρωτάω.
«Την ευχή του θέλω να πάρω», μου λέει.
«Τι ευχή να πάρεις, μωρέ! Αυτός είναι πλανεμένος, δεν έχει χαΐρι, εγώ τον ξέρω καλά. Μην περιμένεις άδικα, γιατί, κι όταν γυρίσει, θα είναι νευριασμένος, ίσως είναι και μεθυσμένος, επειδή πίνει κιόλας».
Αλλά εκείνο έβαζε συνέχεια καλό λογισμό. «Τέλος πάντων, του λέω, εγώ θα περιμένω λίγο ακόμα, τι θέλεις να του πω;».
«Έχω ένα γράμμα να του δώσω, μου λέει, αλλά θα περιμένω να πάρω και την ευχή του».
Είδατε; Ό,τι του έλεγα, το έπαιρνε με καλό λογισμό. Του είπα: «σαν τρελός έκανε για τα τσιγάρα» και το καημένο αναστέναξε, βούρκωσαν τα μάτια του. «Ποιος ξέρει, είπε, κάποιον θα ήθελε να εξυπηξρετήσει».
Άλλοι τόσα διαβάζουν, κι εκείνο, παιδάκι δευτέρας γυμνασίου, και να έχει τόσο καλούς λογισμούς! Να του χαλάς τον λογισμό κι αυτό να φτιάχνει καλύτερο λογισμό και να βγάζει πιο καλό συμπέρασμα. Το θαύμασα! Πρώτη φορά είδα τέτοιο πράγμα!
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου