Πρὸ ἡμερῶν, ξανάδα τὴν ἐξαιρετικὴν ταινίαν τοῦ σπουδαίου Γάλλου σκηνοθέτου Yves Angelo, μὲ τοὺς Gérard Depardieu, Fanny Ardant, Fabrice Luchini κ.ἄ. Τὸ μυθιστόρημα αὐτὸ τοῦ Ὁνωρίου δὲ Μπαλζάκ, ποὺ περιγράφει ἕνα παραπεταμένον ἥρωα τῶν ναπολεοντείων πολέμων, τὸ εἶχα ἤδη διαβάσει ἤδη ἀπὸ τὴν 10ετίαν τοῦ ᾿80, ὑπὸ περιέργους συνθήκας.
Τὸ 1984 εὑρέθην ὡς δόκιμος ἔφεδρος ἀνθυπολοχαγός, ὑπηρετῶν εἰς τὸ Στρατολογικὸν Γραφεῖον τῆς Ἀμφίσσης. Ἐκεῖ, ἐν μέσῳ μιᾶς ἡρέμου γραφειοκρατικῆς καθημερινότητος, ὁ χρόνος διεσκεδάζετο μὲ κρασοκατανύξεις καὶ ἐκδρομάς...
Ταχέως ἐγνωρίσθην μὲ ὁλίγους στρατιωτικοὺς ὑπηρετούντας στὸ ἐκεῖ Τάγμα Ἐθνοφυλακῆς.
Ἡ δύναμις τοῦ «Τάγματος» αὐτοῦ, ἀπετελεῖτο ἀπὸ ἕνα ταγματάρχην ὡς διοικητήν, δύο Δ.Ε.Α., ἕνα πολιτικὸν ὑπάλληλον καὶ ἕνα ὁπλουργόν. Ἀποστολὴ τοῦ τάγματος ἦτο κατὰ τακτὰ χρονικὰ διαστήματα, νὰ καλῇ τοὺς ἐν ἐφεδρείᾳ ἐφέδρους τοῦ νομοῦ εἰς ἐκπαίδευσιν, ὡς καὶ νὰ συντηρῇ εἰς καλὴν κατάστασιν τὸν ὁπλισμὸν του. Ὁ ὁπλισμὸς συνέκειτο ἀπὸ ἀψόγως συντηρημένα ὅπλα τοῦ β΄ Παγκ. Πολέμου: Lee Enfield, M1 Springfield, Bren, Sten!!!
Ὁ ταγματάρχης λοιπόν, ἐμάζευε τοὺς ἐθνοφύλακές του καὶ τοὺς ὡδήγει εἰς πεδίον βολῆς παρὰ τῷ ἀρχαίῳ λιμένι τῆς Κίρρας, ὅπου παλαίποτε ἀπεβιβάσθησαν τὸ πρῶτον, οἱ πρῶτοι τοῦ Ἄνακτος τῶν Δελφῶν ἱερουργοί.
Ἐκεῖ, τότε, ἐστήνετο παμμεγίστη πολεμικὴ πανήγυρις! Ἐκρότουν τὰ ἀρχαῖα ὅπλα, συντηρημένα ὑπὸ τοῦ ἐμπείρου ὁπλουργοῦ -καὶ καφφεπώλου τῆς Ἀμφίσσης- Θεοδώρου Γενναίου τὸ ὄνομα.
Βράχοι ἐθρυματίζοντο ὑπὸ τὰ πλήγματα τῶν βολίδων καὶ στόχοι κατεκερματίζοντο.
Ἡ φιλία μου –καὶ αἱ στρατιωτικαὶ φιλίαι εἶναι ἀκατάβλητοι-, προσεπόρισε τὸ προνόμιον τῆς συμμετοχῆς εἰς τὸ μέγα αὐτὸ δρώμενον, ὡς καὶ μίαν «κουμπαριάν» μαζὶ μὲ ἀφθόνους «κουμπουριὲς» διὰ τῶν θαυμαστῶν ἐκείνων ὅπλων, πολλὰ ἐκ τῶν ὁποίων, βεβαίως εἶχον κροταλίσει ἐν Βορείῳ Ἀφρικῇ, ἐν Ἰταλίᾳ, ἴσως καὶ ἐν τῷ φιλιππινικῷ Μιντανάῳ ἀκόμη!
Ἠκολούθησαν ἀξέχαστα κυνήγια ἀγριοχοίρων ἐν τῇ παρακειμένῃ Γκιώνᾳ. Ὁ ταγματάρχης ἦτο ἕνας ἐκπληκτικὸς Νεμρώδ, ὅστις ἄνευ κυνῶν, ἐκυνηγέτει ἐν τοῖς φωκικοῖς ὄρεσιν.
Τὰ προϊόντα τῶν κυνηγίων αὐτῶν, συνήθως κατέληγον εἰς ὑπόγειον καπηλεῖον ἑνὸς ἐξαιρέτου ταβερνιάρη, πρώην ἀξιωματιοῦ τοῦ ΕΛΑΣ, ὅστις ἦτο ἐπιδεξιώτατος μάγειρος καὶ ...σαλπιγκτής.
Τὰ δεῖπνα μας μὲ τοὺς ἐψημμένους ἀγριοχοίρους καὶ τὰ λοιπὰ θηράματα, ἑνίοτε ἠκολουθοῦντο ὑπὸ ῥεσιτάλ σάλπιγγος τοῦ ἀπομάχου ΕΛΑΣίτου, ὅστις μαζὶ μὲ διαφόρους ἱσπανικοὺς σκοπούς, ἐσάλπιζε καὶ προσφιλῆ του ἀνταρτικὰ ἐμβατήρια!
Ἦτο Νοέμβριος καὶ ἡ μικρὰ ἀκολουθία ἰδιωτικῶν αὐτοκινήτων, ἀσθμαίνουσα, προσήγγιζε τὸ χωρίον τῶν Καρουτῶν, ἔνθα κατὰ τὴν Κατοχὴν ἐδόθη μεγάλη καὶ νικηφόρος μάχη τῶν ΕΛΑΣιτῶν κατὰ τῶν Ἰταλῶν. Τότε, διὰ πρώτην φοράν, εἰς μίαν ἀνάπαυλαν τοῦ κυνηγίου, εἶχα μιὰν συζήτησιν μετὰ τοῦ ταγματάρχου.
Ἀφορμὴ ὑπῆρξε μία παρατήρησίς μου ἐπὶ τῶν διακρίσεων αἱ ὁποῖαι ἐκόσμουν τὸ στῆθος του. Πουλᾶδες τῶν εἰδικῶν δυνάμεων καὶ πολλὰ ἄλλα διακριτικὰ καὶ διεμβολαί παρασήμων, δεικνύοντα ἀσυμβατότητα ἑνὸς τέτοιου ΠΟΛΕΜΙΣΤΟΥ ἀξιωματικοῦ πρὸς τὴν θέσιν του ὡς ἐπικεφαλὴς μιᾶς ...μουσειακῆς μονάδος.
Ὁ ταγματάρχης ἔριξε μιὰ καχύποπτον ματιὰν γύρω του καὶ μετὰ μ᾿ ἅρπαξε ἀπ᾿ τὸ μανίκι!
-Δόκιμε, μοῦ εἶπε, μερικὲς φορὲς ὅσο λιγώτερα ξέρεις, τόσο καλύτερα περνᾶς...
Ὅμως, ἔλα αὔριο τὸ ἀπόγευμα στὸ Τάγμα, νὰ πιοῦμε ἕνα καφέ.
Ξέχασα νὰ πῶ, ὅτι μὲ τὸν ταγματάρχην εἶχον προηγηθεῖ ἀπίστευτοι συζητήσεις ἐπὶ θεμάτων στρατιωτικῆς τακτικῆς καὶ ἱστορίας, παρουσίᾳ καὶ ἄλλων ἀξιωματικῶν. Εἰς μίαν τέτοιαν συζήτησιν, εἶχον σθεναρῶς ὑποστηρίξει τὸν θαυμασμὸν μου, διὰ δυνάμεις ἐμπλεκομένας εἰς μάχην ὑπὸ δυσμενεῖς συνθήκας. Μάλιστα, εἶχα φέρει ὡς παράδειγμα τὴν ἐμπλοκὴν τὸ 1974, τῶν καταδρομέων τῆς Α΄ Μοίρας Καταδρομῶν εἰς τὴν νικηφόρον Μάχην τοῦ Ἀεροδρομίου τῆς Λευκωσίας.
Ὁ ταγματάρχης τότε, εἶχε τηρήσει μιὰν περίεργον σιγὴν καὶ μάλιστα μὲ παρετήρει μὲ μίαν καχυποψίαν.
Νὰ ὑπενθυμίσω ὅτι τότε διανύαμε τὸ 3ον Ἔτος τῆς «Ἀλλαγῆς» καὶ οἱ μισοὶ Ἕλληνες προσπαθοῦσαν τότε νὰ ἀποδείξουν ὅτι εἶναι «προοδευτικοὶ» κλπ., οἱ ἄλλοι μισοί δε, κατέδιδον «φασίστας»...
Τὴν ἐπομένην ἐπεσκέφθην τὸν ταγματάρχην στὸ γραφεῖον του, στὸ Τάγμα, ὅπου «Τάγμα» ἦτο ἕνα ἐνοικιασμένον κτήριον τριῶν ὀρόφων.
Μὲ ἐπερίμενε μὲ δυὸ φλυντζάνια καφφέν.
Παρὰ τὸ ὅτι ἀπὸ πολλοῦ χρόνου, εἰς τὰς κατ᾿ ἰδίαν μας συζητήσεις, εἴχομεν ἀφήσει τὰς ἱεραρχικὰς τυπικότητας, ἐστάθην «προσοχή» καὶ τὸν ἐχαιρέτισα διὰ κάμψεως τῆς κεφαλῆς, ὡς καὶ -κατὰ τρόπον μὴ προβλεπόμενον παρ᾿ οὐδενὸς κανονισμοῦ, ἀρκούντως ὅμως κινηματογραφικόν-, διὰ κτυπήματος ...τῶν τακουνιῶν.
-Κάθησε παιδί μου! Καὶ ἄκου τὶ θὰ σοῦ πῶ. Πρὸ δεκαετίας ἤμουν ὑπολοχαγός τῶν Καταδρομῶν, ὅταν ἡ Μοῖρα μας μετήχθη ἀεροπορικῶς εἰς τὴν Κύπρον, ὅπου οἱ Τοῦρκοι εἶχον ἤδη ἐπιτεθεῖ.
Ἐκεῖ ἔκανα κάποια πράγματα, ποὺ ὑπὸ ἄλλας συνθήκας καὶ ὑπὸ ἄλλον ἴσως καθεστώς, σήμερον, ἀφοῦ ἐπέζησα, θὰ ἀρκοῦσαν νὰ μὲ χαρακτηρίσουν ὡς πολεμικὸν ἥρωα.
Όμως, κάποιοι, δὲν ἐπιθυμοῦν ἀξιωματικοὶ ποὺ «ἔμπλεξαν» σὲ τέτοιες «περιπέτειες», νὰ ἔρχωνται σ᾿ ἐπαφὴν μὲ ἐνεργὰς μονάδας τοῦ Στρατοῦ μας καὶ νὰ μεταδίδουν εἰς νέα στελέχη καὶ στρατευσίμους τὰ γεγονότα.
Αὐτοὶ οἱ κάποιοι, ἔκριναν ὅτι εἶμαι καταλληλότερος στὸ νὰ καλῶ δύο φορὰς τὸν χρόνον, κάποιους ἀποστράτους ἐφέδρους εἰς μίαν ἐκπαίδευσιν, ἡ ὁποία δὲν θέτει εἰς κίνδυνον τὸ νέον πνεῦμα ποὺ διέπει τὸ Κράτος μας καὶ τὸν Στρατὸν μας...
Δὲν ξέρω δόκιμε, τὶ καπνὸν φουμάρεις καὶ οὔτε θὰ ἠσχολούμην μαζὶ σου, ἀλλὰ μοῦ ἔκανεν ἐντύπωσιν ἡ λεπτομερὴς γνῶσις σου τῶν τότε γεγονότων.
Κύταξε νὰ τελειώσῃς τὴν θητείαν σου χωρὶς μπελάδες καὶ νὰ ξέρῃς ὅτι, μᾶς περιμένουν πολὺ χειρότερα πράγματα στὰ ἐπόμενα χρόνια.
Τὰ Τάγματα Ἐθνοφυλακῆς θὰ διαλυθοῦν, ὅπως διαλύθηκε ἡ Χωροφυλακή. Γιατί; Προτιμῶ νὰ μὴ σοῦ πῶ τὶς ἀπαίσιες σκέψεις μου.
Νὰ ξέρῃς ὅμως! Ἡ Ἑλλάδα δὲν θὰ μείνῃ αὐτὸ ποὺ ξέραμε. Μηχανισμοὶ ὅπως ἡ Χωροφυλακή, τὰ Τάγματα Ἐθνοφυλακῆς, ὁ Στρατὸς ὁ ἴδιος! Θὰ διαλυθοῦν, θὰ ἀχρηστευθοῦν, ὥστε τίποτε νὰ μὴ μπορέσῃ νὰ ἀντισταθῇ στὰ προμελετημένα...
Τότε, ἐσχημάτισα τὴν ἐντύπωσιν ὅτι ὁ Ταγματάρχης, πρέπει, σὰν τὸν Συνταγματάρχην Σαμπέρ, νὰ εἶχε πάθει κάποιον τραῦμα, τὸ ὁποῖον τὸν ἔκαμε νὰ παραλογίζεται καὶ νὰ λέῃ ...προφητείας.
Συζητήσαμε ἀκόμη κάποια πράγματα περὶ ἀνέμων καὶ ὑδάτων. (Μάλιστα ἔκανα καὶ ἕνα -ὄχι δύσκολον- ῥεσιτάλ πολεμικῆς ἱστορίας, περὶ τὸν Α΄ Παγκ. Πόλεμον...). Πέρασαν πολλὰ χρόνια, «Παραπετάσματα» κατέπεσαν, πληθυσμοὶ μετεκινήθησαν ἀνέτως στὴν χώραν μας καὶ τὰ λόγια τοῦ Ταγματάρχου, συνεχῶς ἤρχοντο στὸν νοῦ μου.
«...ὥστε τίποτε νὰ μὴ μπορέσῃ νὰ ἀντισταθῇ στὰ προμελετημένα...»!
Ὁ Ταγματάρχης ἐκεῖνος, ἐλέγετο Σταῦρος Μπένος!
Καὶ φυλάω τὴν μνήμην του σὰν θησαυρόν. Κάθε τέτοιαν μέραν, τοῦ Προφήτου Ἡλιοῦ, τοῦ ἐκπληκτικοῦ ἐκείνου ἀγρίου Ἑβραίου, ποὺ ξεπάτωσε μὲ τὸ σπαθὶ του τοὺς κανάγιες, καραγκιόζηδες «ἱερεῖς» τοῦ Βαάλ, κυνηγώντας τους σὰν ποντίκια γύρω ἀπὸ ἕνα βωμὸ στὸ Κάρμηλον, θυμᾶμαι καὶ δοξάζω τὸν ἥρωα τῆς Κύπρου, τὸν Σταῦρον Μπένον. Τὸν ...προφήτην τῆς Γκιώνας!
http://freantles.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html
Σημ Εν Κρυπτώ : O ηρωικός υπολοχαγός (ΚΔ) Σταύρος Μπένος ηγήθηκε διμοιρίας καταδρομέων στην μάχη του αεροδρομίου Λευκωσίας, όπου απο την ταράτσα του ερειπωμένου κτιρίου έστειλαν πάμπολα μηνύματα ελληνοτουρκικής φιλίας στους Τούρκους εισβολείς.
"Από την ταράτσα που βρισκόταν ο Μπένος, όπως πληροφορήθηκα εκ των υστέρων, ήταν και ένας καταδρομέας από την Πάτρα πολύ καλός σκοπευτής. Αυτός ο καταδρομέας είδε μια ομάδα Τούρκων και με μία βολή σκότωσε 12, όταν τους είδε να τρέχουν για να απομακρυνθούν από την περιοχή. Ο Υποδιοικητής με τον Κυριάκο, που ακολουθούσαν, τους μέτρησαν. Είδαν δε, και τα τούρκικα ασθενοφόρα που μάζευαν τους νεκρούς και τους τραυματίες, μετά το "παύσατε πύρ".
Τιμή και δόξα στους πολεμιστές της Κύπρου.
Τιμή καί δόξα στα γενναία παλληκάρια τής ΕΛΔΥΚ, ειδικά στούς βετεράνους πού είναι έν ζωή! Ποτέ, ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
ΑπάντησηΔιαγραφή