Σελίδες

Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013

Ο Ελληνισμός είναι ενιαίος!

Ο Ελληνισμός ήταν και είναι ένας και συνεχής...Όσο κι αν θέλουν να μας διασπάσουν δεν μπορούν...Από την ελευθερωμένη Ελλάδα μέχρι τις αλύτρωτες πατρίδες, τα γονίδια είναι Ελληνικά, τα κεράκια είναι Ορθόδοξα, οι αγωνίες κοινές, οι αγώνες και οι θυσίες ηρωικές, οι αναζητήσεις φιλοσοφικές...Ο Ελληνισμός έχει κοινούς στόχους και αξίες και αυτά μας κρατάνε δεμένους στο άρμα το Ελληνικό..

Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουμε ενδόμυχα ή μη ότι οι εθνικές αγωνίες δεν έσβησαν και δεν θα σβήσουν αν δεν επέλθει το ποθούμενο..Ο Ελληνισμός είναι ενιαίος!Απ΄αρχαιοτάτων χρόνων εξαπλωθήκαμε και με αποικίες και πολιτισμό γίναμε κοσμοκράτορες...Σήμερα μας θέλουν δεμένους στο αμάξι της νέας τάξης...Εμείς πρέπει να πούμε όχι στα επερχόμενα και να αντιτάξουμε το γενναίο παρελθόν μας αλλά και το άγνωστο μέλλον μας, που οφείλει να είναι άξιο και ενάρετο!

Ας γινόμαστε καλύτεροι, ας διορθώνουμε καθείς εαυτόν και θα επέλθει αρμονία στις Ελληνικές γραμμές...Μην ξεχνάμε πως βρισκόμαστε σε πόλεμο...Κατά των αντιστάσεων του Έθνους μας!

Στις επάλξεις Ελληνισμέ!


Με τιμή,
Πελασγός


Κέντρο Πληροφόρησης ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ

5 σχόλια:



  1. ΠΕΡΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

    Οι σύγχρονοι προπαγανδιστές στηρίζουν την εκδοχή τους για το 1821 πάνω σε μυθοπλασίες περί δήθεν ελληνικότητας της βυζαντινής αυτοκρατορίας και της ιστορικής ενότητας της ελληνικής φυλής από τα ομηρικά χρόνια μέχρι σήμερα, παραβλέποντας πως ο ιστορικός βίος της αρχαίας Ελλάδας τερματίζεται οριστικά με την ανακήρυξη του χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας του Βυζαντίου.

    Μετά την επέκταση και εδραίωση του χριστιανισμού, ο ελληνικός πολιτισμός ταυτίζεται με την ειδωλολατρία. Η φανατική αντιπαλότητα ανάμεσα στην Εκκλησία και στις διάφορες φιλοσοφικές σχολές στην Αθήνα και τις άλλες πόλεις, θα εγείρει τέτοια ανθελληνική λαίλαπα που τελικά το μόνο που θα μείνει να θυμίζει κάτι απ΄την κλασική Ελλάδα είναι η γλώσσα.

    Ακόμα και η λέξη Έλληνας ήταν υβριστική και σήμαινε τον ειδωλολάτρη, τον άπιστο.

    Η πιο διαδεδομένη γλώσσα τον καιρό εκείνο στη λεκάνη της ανατολικής μεσογείου ήταν η απλή ελληνική (δημοτική) κι αυτή φυσικά διάλεξε η νέα θρησκεία για την εξάπλωσή της.

    Παρόλα αυτά το μωσαϊκό των λαών που κατοικούσε στη βυζαντινή αυτοκρατορία δεν είχε καμία συνείδηση ότι καταγόταν από τους αρχαίους έλληνες. Μέχρι και το 10ο μ.χ. αιώνα αποκαλούσαν τους εαυτούς τους ρωμαίους και το κράτος ρωμαϊκή βασιλεία που δεν ήταν παρά η συνέχεια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στην ανατολή.
    Ακόμη και η ονομασία βυζαντινή αυτοκρατορία είναι πολύ μεταγενέστερη.

    Όταν αναφερόμαστε στα βυζαντινά χρόνια μπορούμε να μιλάμε για χριστιανική αυτοκρατορία αλλά σε καμία περίπτωση για ελληνική. Οι μύθοι που θέλουν τους υπηκόους της βυζαντινής αυτοκρατορίας να έχουν ασπαστεί τον ελληνικό πολιτισμό και να έχουν ομογενοποιηθεί γύρω απ’ αυτόν και γύρω από τη γλώσσα, μόνο στη σφαίρα της νοσηρότερης φαντασίας μπορούν να ανήκουν.

    Μέχρι και τουλάχιστον το 14ομχ αιώνα φαίνεται πως ακόμα κι οι κάτοικοι του ελλαδικού χώρου είχαν πλήρη άγνοια για τη παλαιά ελληνική ιστορία. Εξάλλου και η σύνθεση του πληθυσμού μετά τις αλλεπάλληλες σφαγές των βυζαντινών, τις σταυροφορίες, τους αποικισμούς και τις μετακινήσεις πληθυσμών μόνο ελληνική δε μπορεί να χαρακτηρισθεί.
    Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα λαών που περιλαμβάνει ολίγους παλαιοελλαδίτες (ρωμιούς), σλάβους, βούλγαρους, αρβανίτες, βλάχους, άραβες(στη Ρόδο και στη Κρήτη), εβραίους κ.α

    Κατά την οθωμανοκρατία η είσπραξη των φόρων υπήρξε η βασική και πλέον προσοδοφόρα αρμοδιότητα των προυχόντων, ενώ με το καιρό τους παραχωρήθηκαν και διοικητικές, δικαστικές και αστυνομικές αρμοδιότητες από τους Οθωμανούς, στους οποίους δεν ήταν αναγκασμένοι να λογοδοτούν για τον τρόπο άσκησης τους παρά μόνο για τα αποτελέσματά τους.

    Στην αβάσταχτη φορολογία του τουρκικού κράτους με τον κεφαλικό, τη δεκάτη και τους διάφορους άλλους έκτακτους φόρους ερχόταν να προστεθεί κι ο φόρος που κάθε χριστιανός ραγιάς έπρεπε να καταβάλει στην Εκκλησία, ο επονομαζόμενος ρόγα ή ζητεία που άγγιζε το 1/3 του ετήσιου εισοδήματος κάθε χριστιανικής οικογένειας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΡΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΟΥΤΕ ΕΣΥ ΜΕ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΣΟΥ, ΑΦΟΥ ΔΙΑΣΠΑΣΤΗΚΕ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΤΙ ΕΙΣΑΙ ΡΕ ΙΣΤΟΡΙΚΕ? ΜΟΓΓΟΛΟΣ? ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΑΙ Ο ΓΑΜΙΑΣ ΤΗΣ ΡΕΠΟΥΣΗ ΠΟΥ ΤΗΣ ΔΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΙΔΕΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ? ΕΧΕΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ? ΓΡΗΓΟΡΑ ΣΕ ΨΥΧΙΑΤΡΟ, ΝΑ ΣΕ ΠΛΑΚΩΣΕΙ ΣΤΑ ΧΑΠΙΑ. ΑΝ ΤΟ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΟ ΚΟΥΣΟΥΡΙ ΘΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΨΕΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

    «(Ο Μέγας Κωνσταντίνος) τα ιερά και πάντας τους ναούς των Ελλήνων κατέστρεψε...

    [...] Τους δε ναούς των Ελλήνων, πάντας κατέστρεψε έως εδάφους ο αυτός Θεοδόσιος βασιλεύς... Πολλά δε ιερά (των Ελλήνων) εποιήσεν (χριστιανικές) εκκλησίας και ηυξήθην τα των χριστιανών πλέον επί της βασιλείας αυτού... Τον δε ναό της Αρτέμιδος εποίησεν ταβλοπαρόχιον τοις κιττίζουσιν...τον δεν της Αφροδίτης ναόν εποίησεν καρουχαρείον του επάρχου των πραιτωρίων, κτίσας πέριξ οσπήτια και κελεύσας δωρεάν μένειν εν αυτοίς τα πάνυ πενιχράς πόρνας...

    [...] Διωγμὸς γέγονεν Ελλήνων μέγας, και πολλοί εδημεύθησαν...και εκ τούτου πολύς φόβος γέγονεν. Εθέσπισε δε ο αυτός βασιλεύς (Ιουστινιανός) ώστε μη πολιτεύεσθαι τους ελληνίζοντας, τους δε των άλλων αιρέσεων όντας αφανείς γενέσθαι της Ρωμαϊκής πολιτείας, προθεσμίαν τριών μηνών λαβόντας εις το γενέσθαι αυτοὺς κοινωνούς της ορθοδόξου πίστεως... Επί δε της υπατείας τού αυτού Δεκίου, ο αυτός βασιλεύς θεσπίσας πρόσταξιν έπεμψεν εν Αθήναις, κελεύσας μηδένα διδάσκειν φιλοσοφίαν μήτε νόμιμα εξηγείσθαι... Συσχεθέντες Έλληνες περιεβωμίσθησαν και τα βιβλία αυτών κατεκαύθη...και εικόνες των μυσερών θεών αυτών και αγάλματα».
    Ιωάννης Μαλάλας («Χρονογραφία», Λόγος 13ος & 18ος)

    Τα Ελληνόπουλα μεγαλώνουν, διδασκόμενα μισές αλήθειες και ιστορικά ψεύδη, τα οποία ουσιαστικά υπαγορεύτηκαν στα νεότερα χρόνια του ελληνικού κράτους από το «κράτος» της Εκκλησίας, η οποία από κει που ήταν ένας ακόμα δυνάστης και τύραννος για το υπόδουλο ελληνικό έθνος, αίφνης με την απελευθέρωση και την δημιουργία του ελληνικού κράτους μετά την Επανάσταση του 1821, γυρνά έναν διακόπτη και μεταμορφώνεται σε προστάτης των ελληνικών ιδεωδών και θεματοφύλακας του ελληνικού γένους.
    Την περίοδο, κατά την οποία οργίαζε με την ασυδοσία της και τον σατραπισμό της, δηλαδή την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, κατάφερε να την ταυτίσει με τον ελληνισμό. Έτσι, αυτό που μαθαίνουν εν τέλει οι Έλληνες σήμερα, είναι ότι ο χριστιανισμός υιοθετήθηκε προθύμως απ' τους Έλληνες και πως στην ουσία ελληνισμός και χριστιανισμός είναι δυο έννοιες συνυφασμένες. Το δε Βυζάντιο ουσιαστικά παρουσιάζεται σαν Ελληνική Αυτοκρατορία.
    ΜΕΓΑΛΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΨΕΜΑ!
    .


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ (συνέχεια)


    Το Βυζάντιο δεν υπήρξε ποτέ ελληνικό ούτε φιλελληνικό. Ούτε καν ανεκτικό προς την Ελληνικότητα. Το Βυζάντιο δεν ονομάστηκε ποτέ «Ελλάς», ούτε «Νέα Ελλάς», ούτε «Νέαι Αθήναι» ούτε καν Βυζάντιο (ο συμβατικός όρος «Βυζάντιο» επινοήθηκε το 1557 απ' τον Γερμανό ιστορικό Hieronymus Wolf). Το συνηθισμένο όνομα, αυτό που απαντάται στα επίσημα κείμενα της Αυτοκρατορίας, στους χρονικογράφους και τους ιστορικούς της εποχής είναι «το Κράτος», «Η Βασιλεία των Ρωμαίων», «Το Χριστιανικό Κράτος», «Το Ορθόδοξον Βασίλειον», «η Ρωμανία».

    Το όνομα «Έλλην» αντικαταστάθηκε από το «Ρωμιός» και για αιώνες ήταν απαγορευμένο επί ποινή θανάτου και συνώνυμο του «ειδωλολάτρη».
    «Έλληνες» θεωρούνταν πλέον, αυτοί που δεν ασπάστηκαν τον χριστιανισμό αλλά συνέχιζαν να εξασκούν την ελληνική θρησκεία και να διαβάζουν και να μελετούν αρχαία κείμενα φιλοσόφων. Γενικότερα, όσοι στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία εξακολουθούσαν να αρνούνται τον Χριστιανισμό και έμεναν προσκολλημένοι στις θρησκείες τους, ονομάζονταν και «Εθνικοί», ανεξαρτήτως εθνικότητας.

    Κανένας από τους αυτοκράτορες του Βυζαντίου δεν υπήρξε Έλληνας, δεν κατήγετο δηλαδή από την σημερινή Ελλάδα (και ¨Ελληνες γονείς) ή από περιοχή με αμιγή ελληνικό πληθυσμό (και η καταγωγή μερικών εξ αυτών που θεωρούνται, από κάποιους Έλληνες, είναι εξαιρετικά αμφισβητήσιμη).

    Ο συνεκτικός κρίκος του Βυζαντινού κράτους ήταν η «ορθοδοξία». Οι υπήκοοι του ήταν
    από πολλές εθνότητες και λαούς Σλαύοι, Αρμένιοι, Ιλλυριοί, Λατίνοι κ.ά.

    Το Βυζάντιο σφράγισε τις φιλοσοφικές σχολές και στη θέση τους ίδρυσε εκκλησιαστικές σχολές για την προώθηση της χριστιανικής θρησκείας.

    Το Βυζάντιο έκαψε τα φιλοσοφικά συγγράμματα και στη θέση τους διέδωσε τον Σχολαστικισμό: Δηλαδή την υποταγή της φιλοσοφίας στη θρησκεία.

    Το Βυζάντιο αντικατέστησε την επιστήμη του Ασκληπιού με τις προσευχές, το Ολυμπιακό Πνεύμα με την υποταγή και την υπακοή, τα Λουτρά και τις εορτές με την κακοποίηση του σώματος, την απληστία, τις πολυήμερες νηστείες.

    Αντικατέστησε την χαρά και το φως της Αρχαίας Ελλάδος με το σκοτάδι της φρίκης, του θανάτου, του ολέθρου. Θεμέλιο του Βυζαντίου υπήρξε το Δόγμα και οι ρήσεις των Πατέρων της Εκκλησίας.

    Ο συγγραφέας Τζόζεφ Μακ Κέιμπ παραδέχθηκε: «Το Βυζάντιο επί δέκα ολόκληρους αιώνες δεν κατόρθωσε να παράγει ούτε ένα βιβλίο που να διαβάζεται σήμερα από έναν καλλιεργημένο άνθρωπο».

    Δεν κατανοούμε αυτά που συμβαίνουν στο παρόν γιατί δεν γνωρίζουμε αυτά που συνέβησαν στο παρελθόν. Και δεν μπορούμε να προβλέψουμε και να πορευθούμε με σιγουριά στο αύριο, αν δεν έχουμε κατανοήσει τι έγινε χθες και τι γίνεται σήμερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο συγγραφέας Τζόζεφ Μακ Κέιμπ παραδέχθηκε: «Το Βυζάντιο επί δέκα ολόκληρους αιώνες δεν κατόρθωσε να παράγει ούτε ένα βιβλίο που να διαβάζεται σήμερα από έναν καλλιεργημένο άνθρωπο».

    Το παραπάνω είναι η μεγαλύτερη ίσως αλήθεια.
    Ευχαριστούμε φίλε 11:59
    ΕΡΡΩΣΘΕ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή