Του Σάββα Καλεντερίδη
Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι αναλυτές διεθνώς που ενδιαφέρονται για την πορεία της υγείας του Ερντογάν, με δεδομένο ότι η μέχρι τώρα πορεία αλλά και οι προοπτικές της Τουρκίας δεν σχετίζονται με θεσμικές αλλαγές που έχουν γίνει, αλλά με τον προσωποπαγή τρόπο άσκησης της εξουσίας και άρα σχετίζονται με το κατά πόσον θα παραμείνει ο ίδιος στην εξουσία.
Εκτός από εκτιμήσεις για την υγεία του Ερντογάν (είναι γνωστό ότι πριν από δύο χρόνια εγχειρίστηκε για καρκίνο του παχέος εντέρου), υπάρχουν και μαρτυρίες ανθρώπων οι οποίοι έχουν συνομιλήσει εκ του σύνεγγυς μαζί του, που μιλούν για έναν άνθρωπο προφανώς καταβεβλημένο, ο οποίος «έχει δει το χάρο με τα μάτια του» και έχει επηρεαστεί ο τρόπος που βλέπει τον κόσμο, που ήδη κατείχε ξεχωριστή θέση στη χάραξη και την υλοποίηση της πορείας της Τουρκίας, τώρα έχει απολύτως πρωταρχικό ρόλο σε όλους και όλα, άρα και στην πολιτική αλλά και την στρατηγική!
Το γεγονός αυτό δημιουργεί σταδιακά συνθήκες εγκαθίδρυσης μιας δημοκρατικοφανούς ισλαμικής σουνιτικής απολυταρχίας στην Τουρκία, αφού η πολιτική θα ασκείται όλο και πιο έντονα με όρους θρησκευτικού δογματισμού, παρακαταθηκών του κορανίου, του Μωάμεθ και Αλλάχ και όχι εκκοσμικευμένης πολιτικής, όπως γίνεται στις χώρες του δυτικού κόσμου. Με βάση τα παραπάνω και με δεδομένο ότι οι σουνίτες αποτελούν το 75-80% του πληθυσμού της Τουρκίας (σ’ αυτό συμπεριλαμβάνονται και οι Κούρδοι) και με το μισό του πληθυσμού να είναι συσπειρωμένο γύρω από το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), του Ερντογάν, οι εκλογές και οι κάλπες αποτελούν απλά μια διαδικασία νομιμοποίησης της σουνιτικής απολυταρχίας, η οποία φάνηκε σε όλο της το μεγαλείο στα γεγονότα του Πάρκου Γκεζί, όπου ο Ερντογάν, επικαλούμενος το 50% που πήρε από τις κάλπες, έλιωσε στην κυριολεξία τους διαδηλωτές!
Η κίνηση παραχώρησης κάποιων δικαιωμάτων που ακολούθησε, η οποία κατ’ ευφημισμόν ονομάστηκε «πακέτο εκδημοκρατισμού», μπορεί να έχει κάποια σημασία για τα εκατομμύρια των καταπιεσμένων εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων, που επί δεκαετίες μαρτύρησαν κάτω από τη μπότα του κεμαλικού φασισμού, πλην όμως δεν έχει καμία σχέση με αυτά που πρέπει να ισχύουν σε ένα πολιτισμένο κράτος. Το πόσο ...δημοκράτες είναι οι Τούρκοι και πόσο σεβασμό δείχνουν στα ανθρώπινα δικαιώματα, φάνηκε καθαρά από την κυνική ομολογία του διδύμου Ερντογάν-Νταβούτογλου, που συνέδεσαν την παραχώρηση ενός αφαιρεθέντος δικαιώματος, που ήταν η λειτουργία της Σχολής της Χάλκης, με υποχωρήσεις της Ελλάδας στις εξωφρενικές απαιτήσεις της Άγκυρας, όπως η λειτουργία μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και η εκλογή μουφτή στη Θράκη, δικαίωμα που δεν αναγνωρίζει η Τουρκία στους Κούρδους του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν!
Το μεσιανικό σχέδιο Ερντογάν, για "σωτηρία" όλων των υπηκόων (μουσουλμάνων και μη δεν έχει σημασία για τη ..."λογική" του Κορανίου) της νεοοθωμανικής επικράτειας εντός και εκτός Τουρκίας, μέσω της σουνιτικής απολυταρχίας, προϋποθέτει τη νίκη του ΑΚΡ στις δημοτικές εκλογές του Μαρτίου του 2014, την εκλογή του ιδίου στη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας, τον Ιούνιο του ιδίου έτους, και τη νίκη του κόμματός τους στις γενικές εκλογές του 2015.
Αν και υπάρχει το ενδεχόμενο της μετατροπής της από προεδρευόμενη σε προεδρική δημοκρατία, με τον Ερντογάν απόλυτο άρχοντα του νεοοθωμανικού παιχνιδιού, ούτως ή άλλως, οι μη σουνιτικοί και μη τουρκικοί πληθυσμοί της Τουρκίας, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα υποχρεωθούν να υποστούν τις σουνιτικές αθλιότητες για πολλά πολλά χρόνια, αν δεν συμβεί κάτι που θα ανατρέψει το ρου των εξελίξεων.
Αυτό που θα μπορούσε να συμβεί, είναι να ξυπνήσουν οι πολίτες της Τουρκίας από τον σουνιτικό και σωβινιστικό λήθαργο και να ανακαλύψουν την πολιτική, πράγμα αρκετά δύσκολο, δεδομένης της έλλειψης προπαίδειας, αφού η θρησκοληψία, ο σκοταδισμός και ο σωβινισμός είναι σύμφυτα στοιχεία στην τουρκική κοινωνία.
Η μόνη(;) εξέλιξη που μπορεί να αλλάξει το σκηνικό, είναι η ισχυροποίηση του Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP), που θα διεκδικήσει τις ψήφους των Κούρδων ανατολικά του Ευφράτη και η συσπείρωση των Αλεβιτών, των Αράβων, των Αρμενίων, των Ασσυρίων, των Ελληνοφώνων του Πόντου, των Λαζών, των Βοσνίων, των Αλβανών, των Πομάκων, των Κιρκασίων και λοιπών καυκασιανών φυλών, αλλά και των Κούρδων που ζουν δυτικά του Ευφράτη ποταμού στο Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP*), που ιδρύθηκε πρόσφατα, με εντολή του Αμπντουλλάχ Οτζαλάν!
Την στιγμή που η ανθρωπότητα παρακολουθεί άναυδη τη βαρβαρότητα του σουνιτικού Ισλάμ στην Συρία, όπου ομάδες τρομοκρατών που υποστηρίζονται και εξοπλίζονται και από την Τουρκία, προβαίνουν καθημερινά σε ανείπωτες αγριότητες εναντίον αμάχων, παιδιών και γυναικών, στη γειτονική Τουρκία, κάποιες νέες πολιτικές δυνάμεις προετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν την σουνιτική απολυταρχία του Ερντογάν, που μέρα με τη μέρα βάζει στον τουρκομουσουλμανικό γύψο τις προαναφερθείσες θρησκευτικές και εθνοτικές ομάδες.
Ας ελπίσουμε να το καταφέρουν, για το καλό όλων μας!
*Για να γίνει πιο κατανοητό τί πρεσβεύει το HDP, σημειώνουμε ότι στο ιδρυτικό του συνέδριο εξέλεξε δυο συμπροεδρεύοντες. Την Σεμπαχάτ Τουντζέλ και τον Ερτουγρούλ Κιουρκτσιού, βουλευτές μέχρι προχθές του BDP. Η μεν πρώτη είναι κούρδισσα αλεβίτισσα, ο δε δεύτερος είναι αριστερός που εκλέχτηκε στη Μερσίνα και δήλωσε στο τουρκικό κοινοβούλιο ότι στην Κύπρο δεν έγινε «επιχείρηση ειρήνης», αλλά παράνομη εισβολή και κατοχή μιας ξένης χώρας.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "δημοκρατία"
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου