Του Μιχαήλ Βασιλείου
Σύμφωνα με δηλώσεις ειδικών της εταιρίας «IHS Jane’s» στην αμερικανική εφημερίδα «New York Times», οι Κινέζοι σκοπεύουν να δαπανήσουν για τις ένοπλες δυνάμεις τους το ιλιγγιώδες ποσό των 148 δισεκατομμυρίων δολαρίων, έναντι 139,2 δισ. δολαρίων το 2013, γεγονός που τους κατατάσσει στη δεύτερη θέση παγκοσμίως πίσω μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες, που θα δαπανήσουν 574,9 δισεκατομμύρια δολάρια, έναντι 664,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2013 και βρίσκονται με διαφορά στην πρώτη θέση.
Κι αν κανείς συνυπολογίσει το χαμηλότερο εργατικό κόστος της χώρας και μια σειρά άλλους παράγοντες, η επένδυση αυτή φέρνει τη χώρα πολύ πιο κοντά στις ΗΠΑ, από όσο μαρτυρούν τα χρήματα που δαπανούν οι δυο χώρες σε απόλυτες τιμές.
Η Κίνα δεν σκοπεύει να αφήσει αναπάντητη την αντίδραση των γειτόνων της στην προβολή διεκδικήσεων εκ μέρους του Πεκίνου σε μια σειρά διενέξεις στην ευρύτερη περιοχή και θα συνεχίζει να επενδύει στις στρατιωτικές της δυνατότητες, κάτι που την καθιστά βασικό ανταγωνιστή-κίνδυνο όχι μόνο τοπικά, αλλά σε παγκόσμια κλίμακα, πρωτίστως για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά δευτερευόντως και για τη Ρωσία, παρά τις καλές σε γενικές γραμμές σχέσεις Μόσχας-Πεκίνου.
Την ίδια στιγμή, υπενθυμίζουμε, οι δαπάνες των ευρωπαϊκών χωρών που είναι παράλληλα και κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ μειώνονται διαρκώς, με τον Αμερικανό πρόεδρο, Μπάρακ Ομπάμα που αναμένεται να αφιχθεί προσεχώς στις Βρυξέλλες στο πλαίσιο ευρωπαϊκής περιοδείας, να θίξει με έμφαση αυτό το ζήτημα.
Υπάρχουν ενδείξεις, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες που έχουν – δικαιολογημένα – στρέψει την προσοχή τους στην περιοχή Ασίας – Ειρηνικού, αναθεωρούν μερικώς τη στάσης τους, υπό την έννοια της επιδίωξης επαναφοράς των σχέσεων ανάμεσα στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, σε τροχιά ανάπτυξης.
Αυτό ήταν και το μήνυμα που επιχείρησε να στείλει ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, από το βήμα του διεθνούς φήμης συνεδρίου για τα θέματα ασφαλείας, που διεξάγεται σε ετήσια βάση στο Μόναχο της Γερμανίας, όπου μίλησε για «αναγέννηση» των ευρωατλαντικών δεσμών.
Προϋπόθεση βέβαια για κάτι τέτοιο θα ήταν μια διαφορετική οπτική, εντός της ΕΕ, στο θέμα της οικονομικής κρίσης που μαστίζει την Ευρωζώνη, καθώς όσο η κρίση επιμένει, τόσο δεν θα επιτρέπει στα ευρωπαϊκά κράτη να επανεντάξουν στις κύριες προτεραιότητές τους την άμυνα. Τον επόμενο χρόνο, υπολογίζεται ότι οι δαπάνες της Κίνας για την άμυνα θα ξεπεράσουν τις συνδυασμένες δαπάνες της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας.
Μία λύση θα μπορούσε να είναι μια… επανεξέταση της ισοτιμίας ευρώ / δολαρίου, αφού ενδεχόμενη διολίσθηση της ισοτιμίας θα είχε ευεργετικές επιπτώσεις στο χρέος, με τους Γερμανούς όμως να ανησυχούν για ενδεχόμενα φαινόμενα πληθωρισμού… Έτσι βέβαια, λύση δεν βρίσκεται.
Οι δαπάνες της Κίνας της επιτρέπουν να προχωρήσει στα σχέδια για τη ναυπήγηση αεροπλανοφόρων και άλλων σύγχρονων πλοίων για το Ναυτικό της, καθώς επίσης και να προχωρήσει στην ανάπτυξη και κατασκευή μαχητικών αεροσκαφών «πέμπτης γενιάς», όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι οι Κινέζοι.
Μπορεί τεχνολογικά να υπολείπονται σε σύγκριση με άλλες χώρες, όμως το τεχνολογικό χάσμα συρρικνώνεται διαρκώς, είτε μέσω ερευνητικών – αναπτυξιακών προγραμμάτων στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας, είτε με τη μέθοδο της αντίστροφης μηχανικής, της αντιγραφής δηλαδή προηγμένων οπλικών συστημάτων που προμηθεύεται από χώρες όπως η Ρωσία. Εν κατακλείδι, ρόλο παίζουν σίγουρα και οι φερόμενες ως αξιοσημείωτες επιδόσεις της χώρας στον τομέα της βιομηχανικής κατασκοπείας…
Συνολικά, οι κινεζικές ένοπλες δυνάμεις απέχουν πολύ ώστε να θεωρηθούν ως παγκόσμιου βεληνεκούς δύναμη, όμως η ποσότητα έχει τη δική της ποιότητα, ενώ βασική στρατηγική επιδίωξη των Κινέζων, σε αυτή τη φάση, φαίνεται να είναι η απόκτηση δυνατοτήτων «άρνησης» της πρόσβασης (access denial strategy) στις περιοχές συμφερόντων της χώρας, ξένων δυνάμεων, των ΗΠΑ συμπεριλαμβανομένων και όχι η παγκόσμια κυριαρχία.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου