Ως πότε..ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας δεν θα φανερώνεται...

Ανέκαθεν στην Ιστορία οι Έλληνες είχανε σκλαβωμένα αδέρφια (ιδιαίτερα μετά την πτώση της Βασιλεύουσας). Από τότε πέρασαν πολλοί αιώνες αλλά οι Έλληνες (Ρούμ) των περιοχών εκτός Ελλαδικού κράτους ποτέ δεν σταμάτησαν να υπάρχουν, να βγάζουν περισσότερες ρίζες στους τόπους τους. Από τους Έλληνες της Συρίας και του Λιβάνου μέχρι, πολλώ μάλλον, τους Έλληνες του Πόντου, της Μικράς Ασίας, της Πόλης.

Οι μεγάλες δυνάμεις απεφάσισαν κάποτε, πριν 100 περίπου έτη, πως πρέπει να αποκοπεί ο Ελληνισμός αυτός, που έμοιαζε με τις αρχαίες αποικίες των Ελλήνων, με τη διαφορά ότι οι Έλληνες εκεί ήταν και είναι αυτόχθονες και οι άλλοι λαοί οι εισβολής. Όσα χρόνια κι αν περνούν, δεν πρέπει να ξεχνούμε την Ιστορική Αλήθεια. Αντίθετα, να την σεβόμαστε, μελετούμε και σχεδιάζουμε το μέλλον της Πατρίδος. Μπορούμε να πούμε πως ανέκαθεν υπήρξε μία εθνική πολιτική που επεδίωκε τον επανΕλληνισμό των χαμένων εδαφών δια της Ένωσής τους με την κρατική ενδοχώρα. Αυτός ήταν ο στόχος τόσο των αγωνιστών του 1821, όσο και ο διακαής πόθος των Ελλήνων (από τις γιαγιάδες μας πέρασε ο πόθος και αναμονή του Μαρμαρωμένου Βασιλιά και της Λευτεριάς). Τα τελευταία χρόνια, δεκαετίες μάλλον, ιδιαίτερα μετά την πτώση της "χούντας", η Εθνική πολιτική που ακούει εις το όνομα Ελλάς άρχισε να φθίνει, σε επίπεδο κυβερνητικής πολιτικής. Και φθάσαμε σήμερα να μας κυβερνούν ένας Γιώργος κι ένας Αντώνης που λένε "yes sir" σε τροικανούς και επιβουλευτές της εθνικής μας κυριαρχίας. Και χρησιμοποιούν μάλιστα, αινιγματικά μάλλον ή προσηλυτιστικά, την Αγιά Σοφιά σε προεκλογικά σποτάκια (ενώ ουδεμία σχεδόν αναφορά γίνεται στον Ελληνισμό της σημερινής τουρκίας ή τις λεηλασίες Εκκλησιών στα βάθη της Ασίας ή την Πόλη). Εντέλει, γενικώς εδώ πολλές δεκαετίες, είχαμε αμυντική στρατιωτική πολιτική, όμως πάντοτε επ' ευκαιρία προκλητικότητος ή επιθετικότητος των τούρκων, κυνηγούσαμε το βήμα παραπάνω, δηλαδή την προέλαση. Όπως έπραξε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ενόψει των Βαλκανικών πολέμων και της προελάσεως του Στρατού. Αν δεν είχε δοθεί το έναυσμα του πολέμου, πιθανότατα, Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρος θα ήταν εκτός Ελληνικής επικράτειας....Αλλά αυτά δεν τα σκέφτονται οι σημερινοί "ηγήτορες" καθιερώνοντας όχι αμυντική, αλλά υποχωρητική πολιτική έναντι αλλοφύλων και ξένων δυναστών.

Για αυτό και το Έθνος δεν φανερώνεται ούτε εκδηλώνεται συνήθως από την πολιτική τάξη, αλλά από τη λαϊκή τάξη, η οποία κρατάει ζωντανή τη φλόγα της Πίστεως και της Αναμονής.

Όσο υπάρχουν απόγονοι Ελλήνων που ανάβουν το κεράκι στα βάθη των υπογείων.
Όσο ο Ελληνισμός ποθεί διακαώς την επανένωσή του.
Όσο η Ελληνορθοδοξία μας ενώνει και μας οδηγεί.
Όσο το παρελθόν μας είναι η λαμπάδα που μας οδηγεί στο μέλλον.
Όσο το Έθνος εναποθέτει τις ελπίδες του στο Χριστό και την Παναγία.
Όσο οι Μικρασιάτες - Πόντιοι - Κωνσταντινουπολίτες δεν ξέχασαν τις Πατρίδες τους.
Όσο ξέρουμε πως η στιγμή πλησιάζει.

Τόσο περισσότερο θα αντηχούν στα αυτιά μας τα λόγια του Γερου του Μοριά :

"Η γενιά Ελλήνων που θα ξεχάσει τις αλησμόνητες πατρίδες, θα είναι η τελευταία γενιά Ελλήνων".


Κέντρο Πληροφόρησης ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ