Θα είναι το ΡΚΚ η νέα δύναμη στη Μέση Ανατολή; Το ερώτημα αυτό τίθεται πλέον όλο και πιο έντονα λόγω των δραματικών εξελίξεων στο Ιράκ. Η επικράτηση του Ισλαμικού Κράτους (ΙS) σε μεγάλες περιοχές του Ιράκ και της Συρίας έχει προκαλέσει ανησυχία σε όλον τον κόσμο. Οι φανατικοί ισλαμιστές του IS αποτελούν τον υπ’ αριθμόν ένα παγκόσμιο κίνδυνο, αυτή τη στιγμή. Παρόλα αυτά, η πραγματικά αναδυόμενη δύναμη στη Μέση Ανατολή, αυτή την στιγμή, είναι το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα, το γνωστό ΡΚΚ.
Του Kadri Gursel, «Is PKK becoming a new Middle East power?»
ΠΗΓΗ: http://www.al-monitor.com/
ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας
Το ΡΚΚ δημιουργήθηκε το 1978 από τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν και τους στενούς του συνεργάτες. Ξεκίνησε ως ένα αυτονομιστικό, ένοπλο, αριστερό κίνημα. Από τότε όμως έχει εξελιχθεί σε ένα πολιτικό κίνημα με ευρεία λαϊκή βάση στις τουρκικές κουρδικές περιοχές και λόγω της στρατιωτικής του δράσης κατά των Τούρκων. Ο ένοπλος αγώνας κατά των Τούρκων ξεκίνησε το 1984 και πέρασε από διάφορα στάδια. Αυτή τη στιγμή το ΡΚΚ ακολουθεί την τακτική της μη εμπλοκής, καθώς βρίσκονται σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις με την τουρκική κυβέρνηση για την επίλυση του κουρδικού, οι οποίες ξεκίνησαν το 2012.
Ωστόσο, η ενδυνάμωση τα κουρδικού κινήματος σε Τουρκία, Ιράκ και Συρία, είναι πλέον παραπάνω από εμφανής. Στην Τουρκία οι προεδρικές εκλογές της 10ης Αυγούστου αποτέλεσαν σημείο καμπής. Ο Κούρδος υποψήφιος Σαλαχατίν Ντεμιρτάς έλαβε σχεδόν το 9,8% των ψήφων, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγή όλων των μέχρι τώρα τουρκικών υπολογισμών.
Στη Συρία και το Ιράκ το ΡΚΚ έχει αναδειχτεί ως η μόνη δύναμη που κατάφερε, εδώ και δύο χρόνια, να σταματήσει τους ισλαμιστές. Στη βόρεια Συρία το ΡΚΚ πολεμά τους τζιχαντιστές από το 2012. Στο Ιράκ ανέπτυξε δυνάμεις μετά την κατάληψη της Μοσούλης από τους ισλαμιστές. Την ώρα δε που οι Πεσμεργκά του ιρακινού Κουρδιστάν υποχωρούσαν, το ΡΚΚ πολέμησε άγρια στο Σιντζάρ κατά των ισλαμιστών.
Η στρατιωτική παρουσία του ΡΚΚ σε Συρία και Ιράκ το καθιστά στρατιωτική δύναμη στη Μέση Ανατολή, τη στιγμή που η πολιτική επιτυχία του Ντεμιρτάς, το καθιστά ισχυρή πολιτική δύναμη στην Τουρκία και του δίνει την προοπτική να επεκταθεί, σε όλη την τουρκική επικράτεια. Το κόμμα του Ντεμιρτάς, το ΗDP, δεν αποτελεί ακριβώς διάδοχο του κουρδικού κόμματος BDP, το οποίο λειτουργούσε και λειτουργεί με περιφερειακή λογική, περιορίζοντας τη δράση του στις κουρδικές περιοχές της Τουρκίας. Αντίθετα, το HDP φιλοδοξεί να καταστεί «παντουρκικό» κόμμα.
Ο Ντεμιρτάς, στην προεκλογική του εκστρατεία, υποστήριξε πως σκοπός του είναι η μετατροπή της Τουρκίας σε ένα φιλελεύθερο, πλουραλιστικό κράτος με ίσα δικαιώματα σε όλους τους πολίτες. Αν και κατήλθε στις εκλογές ως Κούρδος, αυτά που απαίτησε για τους Κούρδους, τα απαίτησε και για τους άλλους πολίτες του τουρκικού κράτους, συνδέοντας την επίλυση του κουρδικού με την επίλυση του τουρκικού, εσωτερικού, πολιτικού προβλήματος του ελλείμματος δημοκρατίας. Με τον τρόπο αυτό όμως κέρδισε και την τουρκική αριστερά, αλλά και την υποστήριξη Αλεβιτών. Έτσι κέρδισε ένα εκατ. επιπλέον ψήφους, αγγίζοντας το 10%.
Μέχρι τώρα τα κουρδικά κόμματα στην Τουρκία λάμβαναν 5-6% των ψήφων. Για να ξεπεράσουν το πλαφόν του 10% που θέτει ως όριο ο τουρκικός νόμος για την εισδοχή ενός κόμματος στο κοινοβούλιο, οι Κούρδοι κατέβαιναν στις εκλογές ως ανεξάρτητοι και κατόπιν σχημάτιζαν κοινοβουλευτικές ομάδες. Τώρα όμως, για πρώτη φορά, είναι πολύ πιθανό, στις βουλευτικές εκλογές του 2015, το HDP να εισέλθει θριαμβευτικά στο τουρκικό κοινοβούλιο. Αν αυτό επιτευχθεί το HDP θα πάρει τουλάχιστον 20 έδρες από το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ, λόγω του τουρκικού εκλογικού συστήματος.
Και η απώλεια 20 εδρών από το ΑΚΡ δεν θα επιτρέψει στον πρόεδρο Ερντογάν να περάσει από το κοινοβούλιο τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που επιθυμεί και που θα αναβαθμίσουν τον ρόλο του, ως πρόεδρο. Για να τα επιτύχει όλα αυτά το HDP οφείλει να διευρύνει την εκλογική του βάση, ακόμα περισσότερο. Το κουρδικό κόμμα χρειάζεται χρόνο και έτσι δεν επιθυμεί πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Επίσης, επιθυμεί την συνέχιση της εκεχειρίας μεταξύ Τουρκίας και ΡΚΚ, ώστε να μη χάσει τουρκικές ψήφους και επίσης οφείλει να ανεβάσει τους αντιπολιτευτικούς του τόνους, ώστε να κερδίσει τους δυσαρεστημένους από τον Ερντογάν. Γι’ αυτό οφείλει να εξακολουθήσει να προβάλει τις θέσεις του για τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας, ως λύση και για το κουρδικό.
Η πολιτική της τουρκικής κυβέρνησης έχει αποτελέσει τον καταλύτη της ολοένα και αυξανόμενης κουρδικής επιρροής, εντός της Τουρκίας, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή. Εντός της Τουρκίας, ο Ερντογάν ακολούθησε την πολιτική της προσέγγισης. Στη Συρία, αντίθετα, η Τουρκία ήταν εχθρικά διακείμενη απέναντι στους εκεί Κούρδους, οι οποίοι από το 2012 είναι αυτόνομοι. Στην Συρία δρα το ΡYD, το συριακό παρακλάδι του ΡΚΚ.
Το ΡYD ήταν που κατήγγειλε πρώτο, την υποστήριξη της Άγκυρας προς το Μέτωπο αλ Νούσρα και το νυν IS, το 2012. Κατήγγειλε επίσης, πως η Τουρκία επιτρέπει τη χρησιμοποίηση του εδάφους της στις οργανώσεις αυτές. Οι ισλαμιστικές αυτές οργανώσεις χρησιμοποιήθηκαν από την Άγκυρα για να πληγούν οι Κούρδοι της Συρίας.
Φυσικά οι καταγγελίες είναι απολύτως αληθινές. Οι ισλαμιστές πίεσαν ιδιαίτερα τους Κούρδους της Συρίας, αλλά δεν κατάφεραν να τους νικήσουν, για τουλάχιστον δύο χρόνια. Έτσι, το ΡΚΚ αναδείχτηκε ως η μόνη στρατιωτική δύναμη που αντιμετώπισε επιτυχώς τους τζιχαντιστές στη Μέση Ανατολή. Οι κουρδικές δυνάμεις στη Συρία αποτελούνται από άνδρες και γυναίκες.
Η στρατιωτική τους επιτυχία, δε, έχει και πολιτικό αντίκτυπο. Στο Ιράκ, το ΡΚΚ, άφησε στην άκρη τις διαφωνίες τους με τους εκεί Κούρδους και σχημάτισε ένα ενιαίο, εθνικό κουρδικό μέτωπο κατά των τζιχαντιστών στο ιρακινό Κουρδιστάν. Ήδη, δε, η διεθνής κοινότητα εξετάζει το ενδεχόμενο να αφαιρέσει το ΡΚΚ από τον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων, γεγονός που από μόνο του φανερώνει τον διεθνή αντίκτυπο της κουρδικής μαχητικότητας κατά των ισλαμιστών.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου