Κοσμήτορας Σχολής Διεθνών Σπουδών,
Επικοινωνίας και Πολιτισμού
Παντείου Πανεπιστημίου
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς τις πολιτικές, διπλωματικές, αλλά και στρατιωτικές κινήσεις της τουρκικής ηγεσίας αναφορικά προς τις πρόσφατες δραματικές εξελίξεις στη Μέσης Ανατολής και την αντιμετώπιση της δυναμικά και εξόχως απειλητικά εμφάνισης του φαινομένου ISIS, που εγκαθιδρύει κρατικό σύστημα ισλαμικού καθεστώτος στη Μέση Ανατολή, καταργώντας τις κοσμικές μετααποικιακές δομές του Ιράκ και της Συρίας.
Το φαινόμενο ISIS, όπως παραδέχονται οι πολιτικοί ταγοί της Δύσης και ιδιαίτερα ο Πρόεδρος Ομπάμα, υποτιμήθηκε εξ’ αρχής, για να μην πούμε πως ανδρώθηκε, όπως και η Al Qaida, με τις πολιτικές και τις χρηματικές ενισχύσεις μικρόνοων και κοντόφθαλμων πολιτικών ηγετών της Δύσης ή των σκοπιμοτήτων και σχεδιασμών της τουρκικής ηγεσίας υπό τον Ερντογάν, οι οποίοι επέβαλαν τη λογική μιας τυφλής πολιτικής που αποσκοπούσε στην κατεδάφιση του καθεστώτος Άσαντ, στην ανατροπή ισορροπιών και σταθερότητας σε ένα από τα ισχυρότερα και μεγαλύτερα κράτη τη Μέσης Ανατολής. Αυτοί εξέθρεψαν την Al-Nusra, παρακλάδι της Al Qaida, συνοδοιπόρο του ISIS. Αυτοί οι ίδιοι χρηματοδότησαν και εξόπλισαν τον ISIS, ο οποίος σήμερα απειλεί οριζόντια ολόκληρο το δυτικό κόσμο με μια αργόσυρτη ανατροπή αυτού που οικοδομήθηκε τα τελευταία 300 χρόνια, την Αναγέννηση, τον Διαφωτισμό, το κράτος δικαίου, τη σύγχρονη δημοκρατία και την οικονομία της αγοράς.
Όμως, ας δούμε τη στάση και την στρατηγική που θα ακολουθήσει η τουρκική πολιτική ηγεσία, τις τακτικές και τις κινήσεις , στις εκκλήσεις των αμερικανών και του δυτικού παράγοντα για σύμπραξη στο μέτωπο στρατιωτικής αντιπαράθεσης του φαινομένου ISIS, σε μια νέα Συμμαχία Προθύμων υπεράσπισης του πολιτικού συστήματος του Δυτικού κόσμου από την απειλή της εγκληματικής αυτής οργάνωσης, που απειλεί την ανθρωπότητα με επιστροφή στη βαρβαρότητα του μεσαίωνα.
Η τουρκική πολιτική ηγεσία αρνήθηκε εξ’ αρχής να συμμετάσχει ομού με τους άλλους Αμερικανούς, Γάλλους, Αυστραλούς, Σαουδάραβες και λοιπούς προθύμους σε ένα κοινό μέτωπο στρατιωτικής στρατηγικής κατά του ISIS. Η Τουρκία θέλησε να πορευθεί, όπως αποδεικνύουν τα πράγματα σήμερα, μόνη, και να ακολουθήσει τη δική της στρατηγική στην αντιμετώπιση του ISIS και των άλλων προκλήσεων που εκδηλώνονται στη Μέση Ανατολή, προκειμένου να εφαρμόσει το νεοοθωμανικό δόγμα Νταβούτογλου για την οικοδόμηση μιας αυτοκρατορικής ηγεμονικής δύναμης ελέγχου και κυριαρχίας του ευρύτερου γεωπολιτικού χώρου της Μέσης Ανατολής.
Έτσι άφησε τους αμερικανούς και τους συμμάχους τους να βομβαρδίζουν «αστόχως και εν πολλοίς ασκόπως», δηλαδή χωρίς να έχουν αποτελέσματα, τα οποία να επιτρέπουν αισιοδοξία ως προς την δυνατότητα εξόντωσης του ισλαμικού τέρατος που απειλεί σήμερα και κυρίως αύριο ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Έρχεται λοιπόν η Τουρκία σήμερα να εφαρμόσει το δικό της εθνικό στρατηγικό δόγμα, να εισβάλει στις κουρδικές περιοχές της Συρίας προφασιζόμενη την υπεράσπιση των Κούρδων που μάχονται στη πολιορκούμενη πόλη Κομπάνι, έτσι ώστε να καταλάβει τις κουρδικές περιοχές, να τις θέσει υπό τον έλεγχό της, καθιστώντας τις σταδιακά ένα νέο είδος Αλεξανδρέττας, αφού θα τελούν υπό οιονεί τουρκική προστασία κυριαρχίας και ειρηνευτικής κατοχής. Εάν καταφέρουν να επιτύχουν την εκκαθάριση των ISIS από τις κουρδικές περιοχές, θα έχουν καταφέρει μία νίκη επί του εδάφους, την οποία δεν είναι σε θέση να επιτύχουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους εκεί, αλλά και αλλού.
Αυτό θα ενίσχυε το γεωπολιτικό βάρος και τη σημασία της Τουρκίας ευρύτερα σε ολόκληρο τον κόσμο, αφού αυτό που αναζητεί σήμερα η ανθρωπότητα είναι αποτελεσματικότητα στις πολιτικές, ένας τομέας στον οποίο απέτυχε και η Ευρώπη, αλλά και η Δύση. Εκεί όμως που στοχεύει η Τουρκία είναι να εισβάλει στην Συρία και στο Βόρειο Ιράκ υπό το πρόσχημα της απειλής των ISIS και να καταλάβει τις συνοριακές περιοχές των πετρελαιοπηγών, θέτοντας υπό τον έλεγχό της το Συριακό Κουρδιστάν και το Βόρειο Ιράκ.
Αυτές είναι πολιτικές προϊόν εθνικού σχεδιασμού που αποσκοπούν στην ικανοποίηση του τουρκικού συμφέροντος και των ηγεμονικών βλέψεων της Άγκυρας, ενώ ταυτόχρονα αυτή η σταθερότητα και αποφασιστικότητα στις στρατηγικές επιλογές, καθιστά την Τουρκία διεθνή παίκτη με ευρύτερες επιπτώσεις για όλους τους άλλους, ημών συμπεριλαμβανομένων, για όλους εκείνους που δεν έχουν κανένα σχέδιο ή που τα σχέδια τους είναι πρόχειρα, επιπόλαια και ερασιτεχνικά εκπονούμενα. Η Τουρκία θα έρθει αύριο ως νικήτρια στην περιοχή να ζητήσει από τη διεθνή κοινότητα να της αναθέσει το ρόλο του ηγεμονικού σταθεροποιητή σε μια από τις πιο ταραγμένες περιοχές του κόσμου, των οποίων η γεωπολιτική υπεραξία είναι ανεκτίμητη.
http://icmu.nyc.gr/el/
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου