Ο Ιταλός πρωθυπουργός Matteo Renzi, έχει συνάντηση σήμερα με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν . Ιταλία και Ρωσία είναι χώρες με ισχυρές εμπορικές σχέσεις, αλλά και κοινά στρατιωτικά και πολιτικά συμφέροντα. Τα γεγονότα στην Ανατολική Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική έχουν δημιουργήσει δεσμούς που αφορούΝ την Ιταλία, τη Ρωσία, τη Λιβύη και την Αίγυπτο. Η Ιταλία θέλει η Ρωσία να συμβάλει στην αποκλιμάκωση της σύγκρουσης στην Ουκρανία ώστε να μπορεί να πιέσει την Ευρωπαϊκή Ένωση να άρει τις κυρώσεις εναντίον της Μόσχας. Η Ιταλία θέλει επίσης τη ρωσική υποστήριξη για τη σταθεροποίηση της Λιβύης.
Όλα αυτά μας αφορούν ,γιατί η Αθήνα “κατηγορήθηκε” με δριμύτητα για την επιλογή της να αναθερμάνει τις σχέσεις της με την Μόσχα ,αμέσως μετά από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Κρίθηκε ως μέγα λάθος το αυτονόητο και παρουσιάστηκε περίπου ως…εγκατάλειψη της θεσης του “ανήκομεν εις τη Δύση”.
Τώρα έρχεται και η Ιταλία να υπενθυμίσει σ΄ όσους κι εδώ στην Αθήνα εμφανίζονται “βασιλικότεροι του βασιλέως” σ΄ ότι έχει να κάνει με την “ευρωπαϊκή-γερμανική” γραμμή .
Ο Ρέντσι λοιπόν , ο ιταλός πρωθυπουργός βρίσκεται στην Μόσχα για να διαπραγματευθεί, με την χώρα του να προμηθεύεται το 30% του φυσικού αερίου που χρειάζεται από την Ρωσία. Όπως γράφει το Stratfor οι ιταλικές τράπεζες έχουν σημαντικό κύκλο εργασιών στην Ρωσία και οι εταιρείες ενέργειας των δύο χωρών συνεργάζονται σε έργα σε όλο τον κόσμο.
Ρώμη και Μόσχα έχουν στρατηγικά συμφέροντα τα οποία είναι σπάνια σε σύγκρουση. Σε αντίθεση με τη Γερμανία, η Ιταλία δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τις περιοχές που η Ρωσία εκλαμβάνει ως σφαίρες επιρροής της, και σε αντίθεση με χώρες όπως η Πολωνία και η Ρουμανία, η Ιταλία δεν αισθάνεται ότι απειλείται από την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική επιρροή της Μόσχας “στο πρώην κομμουνιστικό μπλοκ”, όπως γράφει το Stratfor.
Ωστόσο, η κρίση στην Ουκρανία έχει θέσει την Ιταλία σε μια δύσκολη κατάσταση: Η Ρώμη πιέστηκε να ακολουθήσει την επίσημη πολιτική της ΕΕ θέλοντας να διατηρήσει τους δεσμούς της με τη Μόσχα. Η Ρώμη ψήφισε για την επιβολή κυρώσεων , αλλά συνεχώς ζητούσε μετριοπάθεια .Οι διαδοχικές πολιτικές κρίσεις της Ιταλίας έδωσαν μια δικαιολογία για να επικεντρωθεί σε εσωτερικά ζητήματα και να διατηρήσει ένα σχετικά χαμηλό προφίλ σχετικά με τα γεγονότα στην Ουκρανία.
Ανησυχίες της Ιταλίας
Τρεις παράγοντες πιθανόν να συζητηθούν στην συνάντηση Renzi με τον Πούτιν. Το πρώτο είναι η κατάσταση στην Ουκρανία. Κατά τη διάρκεια του 2014, ο συνδυασμός των ευρωπαϊκών κυρώσεων και η εξασθένιση του ρουβλιου επηρέασαν τις εξαγωγές της Ιταλίας προς τη Ρωσία. Η ιταλική οικονομία είναι εύθραυστη, και η Ρώμη ενδιαφέρεται για την αποκλιμάκωση της σύγκρουσης στην Ουκρανία, ώστε η Ευρωπαϊκή Ένωση να αρχίσει την άρση των κυρώσεων στη Μόσχα και η Ρωσία να αποσύρει τα αντίμετρα που επηρεάζουν τις εξαγωγές γεωργικών προϊόντων (μία από τις βασικές εξαγωγές της Ιταλίας ). Οι κυρώσεις Ευρώπης από τη Ρωσία λήγουν στα τέλη Μαρτίου, και χρειάζονται την ομόφωνη στήριξη από τα κράτη μέλη της ΕΕ για να ανανεωθούν. Η Ιταλία χρειάζεται τη Ρωσία , ώστε η Ρώμη μπορεί να πιέσει τις Βρυξέλλες για τις κυρώσεις .
Η Ιταλία ανησυχεί για τα γεγονότα στη Λιβύη. Κατά τα τελευταία τρία χρόνια, η κρίση στη χώρα έχει οδηγήσει σε τεράστια κύματα μεταναστών πιέζοντας ασφυκτικά τον προϋπολογισμό της Ιταλίας και δημιουργώντας πολιτικές εντάσεις στο εσωτερικό της χώρας αλλά και μεταξύ της Ιταλίας και των γειτόνων της.
Η Λιβύη ήταν ιταλική αποικία, και η Ρώμη, εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι εντός της σφαίρας επιρροής της.
Η Λιβύη είναι περίπου 100 μίλια από το ιταλικό νησί της Λαμπεντούζα, ένα βασικό σημείο άφιξης για τους αιτούντες άσυλο. Η προηγούμενη ιταλική κυβέρνηση είχε έρθει σε συνεννόηση με τον πρώην ηγέτη της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι για να αποτρέπει το κύμα μετανάστευσης αλλά αυτά τελείωσαν με την πτώση και τον θάνατο του Καντάφι. Από τότε, η Ιταλία έχει δαπανήσει εκατομμύρια ευρώ σε θαλάσσιες επιχειρήσεις για τη διάσωση των μεταναστών. Η Ρώμη ανησυχεί για τους τρομοκράτες που ενδεχομένως εισέρχονται στην Ευρώπη ως αιτούντες άσυλο. Οι απειλές από το Ισλαμικό Κράτος στοχεύουν και την Ιταλία και το Βατικανό .
Η Ιταλία ανησυχεί για την αστάθεια στη Λιβύη,γιατί πλήττει τις εισαγωγές ενέργειας. Η Ιταλία λαμβάνει το 20% του πετρελαίου της και το 10% του φυσικού αερίου της από τη χώρα της Βόρειας Αφρικής. Η ιταλική εταιρεία ENI είναι σημαντικός επενδυτής στη Λιβύη και η κρίση στη χώρα έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα . Η Ιταλία ενδιαφέρεται για μια συνολική κατάπαυση του πυρός και τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας στη Λιβύη. Η Ρώμη υποστηρίζει τις διαπραγματεύσεις των Ηνωμένων Εθνών με τις ανταγωνιστικές φατρίες της Λιβύης, αλλά είναι απογοητευμένη από την έλλειψη προόδου. Η Ιταλία θα ήθελε η Ρωσία να παράσχει διπλωματική υποστήριξη για αυτές τις διαπραγματεύσεις.
Τέλος, η Ρώμη ενδιαφέρεται για την καταπολέμηση των εξτρεμιστών του Ισλαμικού Κράτους, στη Λιβύη. Εδώ η Αίγυπτος είναι το κλειδί. Στα μέσα Φεβρουαρίου, η Αίγυπτος πραγματοποίησε μια σειρά από αεροπορικές επιδρομές εναντίον των ισλαμιστών μαχητών στη Λιβύη, σε αντίποινα για τη δολοφονία του 21 Αιγυπτίων Χριστιανών. Το Κάιρο ζήτησε επίσης από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ την άρση του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη,για να βοηθήσει στην οικοδόμηση του στρατού της χώρας για την καταπολέμηση του ισλαμικού κράτους και να επιβάλει ναυτικό αποκλεισμό για περιοχές που δεν υπόκεινται σε κρατικό έλεγχο. Το 2014, η Ρωσία και η Αίγυπτος υπέγραψαν μια συμφωνία 3.500.000.000 δολαρίων για όπλα, και ο Πούτιν επισκέφθηκε τη χώρα τον Φεβρουάριο. Επίσης, τον Φεβρουάριο, Renzi έγραψε στον Αιγύπτιο Πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι εκφράζοντας τη στήριξη της Ιταλίας για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους . Προτεινε έναν “άξονα” μεταξύ Καϊρου και Ρώμης για την καταπολέμηση του εξτρεμισμού στην Βόρειο Αφρική. Αλλά για να γίνει αυτό, η Ρώμη χρειάζεται τη Μόσχα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ .
Διμερείς Σχέσεις
Ο τρίτος λόγος για την επίσκεψη Renzi στη Μόσχα είναι η επιθυμία του να οικοδομήσει μια προσωπική σχέση με τον Πούτιν. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000, ο Πούτιν είχε αναπτύξει στενούς δεσμούς με τους Ιταλούς Πρωθυπουργούς Ρομάνο Πρόντι και Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Η Ρωσία θεωρεί την Ιταλία σημαντική - όχι ίσως όπως η Γαλλία ή η Γερμανία, αλλά εξακολουθεί να είναι σημαντική - και ο Πούτιν έχει χρησιμοποιησει προσωπικούς δεσμούς για να διατηρηθεί μια σχέση με τη Ρώμη.
Αλλά από το 2011, οι πολιτικές και οικονομικές κρίσεις της Ιταλίας οδήγησαν σε μια γρήγορη διαδοχή πρωθυπουργών, από τους οποίους κανένας δεν είχε το χρόνο να επικεντρωθεί στις διμερείς σχέσεις της Ιταλίας με τη Ρωσία.Ο Renzi πιστεύει ότι μόλις η ουκρανική κρίση ηρεμήσει, η Ιταλία θα πρέπει να εξομαλύνει τις σχέσεις της με τη Ρωσία ώστε οι δύο χώρες να συνεχίσουν να συνεργάζονται σε κοινούς τομείς ενδιαφέροντός τους.
Η Ρωσία θέλει να διατηρήσει καλές σχέσεις με ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ, όπως η Ουγγαρία, η Κύπρος, η Ελλάδα, η Αυστρία και η Ιταλία, ακόμη και αν το Κρεμλίνο γνωρίζει ότι η στρατηγική αυτή έχει “ασθενή” αποτελέσματα.
Η Ρωσία έχει κάνει κάποιες κινήσεις προς την κατεύθυνση της αποκλιμάκωσης στην Ουκρανία, αλλά η σύγκρουση απέχει πολύ από το τέλος της και οι μεγαλύτερες πολιτικές δυνάμεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσαν να ωθήσουν τις μικρότερες χώρες στο να ανανεώσουν τις κυρώσεις.
Όσον αφορά τη Λιβύη, η Ρωσία δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη σταθεροποίηση της χώρας που πουλάει πετρέλαιο και φυσικό αέριο προς την Ευρώπη και πιθανώς θα επιλέξουν να συνεχίσουν να παρέχουν στρατιωτική βοήθεια προς την Αίγυπτο.
Η Ιταλία θα συνεχίσει να πιέζει την Ευρωπαϊκή Ένωση για μετριοπάθεια και και όχι αντιπαράθεση, για τη Ρωσία. Η Ρωσία θα συνεχίσει να έχει συμφέροντα στη Βόρεια Αφρική, αλλά η σταθεροποίηση της περιοχής, πόσο μάλλον η μείωση των μεταναστευτικών ροών προς τη Νότια Ευρώπη, δεν αποτελεί προτεραιότητα για τη Μόσχα.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου