Διδαχές Γέροντος Ἰωσὴφ Βατοπαιδινοῦ

* Νὰ μὴ φοβᾶται κανεὶς τὸ κακὸ ποὺ ὁλοένα ἐξαπλώνεται, γιατί δὲν θὰ ἀφήσει ὁ Θεὸς τοὺς δικούς του ὅσο καὶ ἂν τὸ κακὸ εἶναι ὀργανωμένο, γιατί «μείζων ἐστι ὁ ἐν ἠμὶν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμω».
* Μὴ φοβάστε, δὲν πρόκειται νὰ χαθεῖτε. Μᾶς στηρίζει ὅλους ἡ χάρη τοῦ Ἰησοῦ μας καὶ οἱ εὐχὲς τῶν πατέρων καὶ γεροντάδων μας.
* Μέρα-νύχτα μένω μαζί σας, σᾶς κρατῶ στὴν ἀγκαλιά μου καὶ πάσχω γιὰ σᾶς· σᾶς παρακολουθῶ καὶ κλαίοντας παρακαλῶ γιὰ σᾶς, τὰ παιδιά μου. 
* Ἐφόσον μπήκατε στὴν ὑπακοή, μὴ φοβάστε τοὺς πειρασμούς. Τί θὰ σᾶς κάνουν; Σταγονίδια, σάλια μόνο σᾶς πετοῦν! Μὴ φοβάστε, οὔτε θὰ προδώσετε, οὔτε θὰ ὑποχωρήσετε. 
* Ποῦ μποροῦσα νὰ φανταστῶ ἐγώ, ἕνας ἄσημος χωρικός, ὅτι ἡ χάρις θὰ μὲ ἀξίωνε νὰ ἀποχτήσω τόσα πνευματικὰ παιδιὰ καὶ τέτοια συνοδεία; Γι’ αὐτὸ κλαίω καὶ παρακαλῶ: «Ἄνες Κύριε, τὰ κύματα τῆς χάριτός σου…». 
* Ὁ ἄνθρωπος, ἰδιαίτερα σήμερα, θέλει τὰ σπλάχνα τῶν οἰκτιρμῶν. Βέβαια λιγόστεψαν οἱ τέτοιοι ἄνθρωποι στὸ κόσμο· ποτὲ ὅμως δὲν ὑπῆρχαν... πολλοί. 
* Βρισκόμαστε ὅλοι μέσα στὴ χούφτα τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι γεμάτος ἀγάπη· ἂς μᾶς κάνει ὅ,τι θέλει! 
Δεῖτε τὶς ὑπόλοιπες διδαχὲς καὶ ἀποκλειστικὲς φωτογραφίες 
ἀπὸ τὸν τάφο τοῦ Γέροντος στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου…

* Μακάριος ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἄφησε τὸ ζῆλο του νὰ ψυχραθεῖ.

* Μακάριος ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἄφησε τὴν πίστη πρὸς τὸν γέροντά του νὰ ἐλαττωθεῖ.

* Πίστη, εὐλάβεια, αὐταπάρνηση, σεβασμὸς στὸν Γέροντα. Ὅσο περισσότερο ἔχεις ,τόσο περισσότερο παίρνεις.

* Ἀποχαλινώθηκε ὁ διάβολος καὶ δρᾶ ἐλεύθερα στὰ δικά του ὄργανα, πολιτικὰ καὶ ἐκκλησιαστικά. Αὐτὲ δὲ ποὺ εἶναι κοντὰ καὶ πλησιάζουν, ποιὸς νὰ περιγράψει; Θάρρος καὶ ὑπομονὴ χρειάζεται.

* Ὅταν προηγοῦνται οἱ παχιὲς ἀγελάδες, συμβολίζουν τὶς ἐρχόμενες ἰσχνές! Ἀλλὰ ἐδῶ τὸ θέμα εἶναι βαθύτερο. Ἡ πρακτικὴ καὶ πραγματικὴ κοινωνία τῶν ὁμοψύχων μελῶν κατ’ ἀνάγκη συμμετέχει καὶ πάσχει μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, καὶ τὴν ἴδια ἔνταση. Ἀλλιῶς δὲν γίνεται.

* Δὲν ὠφελεῖ ἡ ὀπισθοχώρηση καὶ ἡ δειλία. Δὲν εἶναι φυσικὴ ἡ θέση αὐτὴ γιατί κανένας λόγος δὲν συντρέχει. Μᾶλλον κύμα λαίλαπας καὶ τυφώνα ἐπέπεσε καὶ βρῆκε στὸ περιβάλλον νύχτα καὶ παγωνιά. 

* Οἱ ἀλλοιώσεις δὲν καταργοῦνται στὴ διάρκεια τοῦ πνευματικοῦ πολέμου, ἀλλὰ καὶ αὐτὲς ἀνάλογα μὲ τοὺς ἀγωνιστές, μετασχηματίζονται. Τὸ «καιρὸς παντὶ πράγματι» τοῦ Σολομῶντος, ἐδῶ ἔχει θέση.

* Τὸ συμπέρασμα εἶναι, ὅτι, ὁ τρόπος τῆς ἐπιτυχίας, ὁ ἐπικερδέστερος, ὁ πλέον προσοδοφόρος σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ στὰ παιδιά, εἶναι ἡ ἀγάπη. Τὸ μόνο ποὺ ἔμμεσα ἢ ἄμεσα κερδίζει καὶ ποτὲ δὲν ἀστοχεῖ, ὅσο κι ἂν φαίνεται ὅτι ἐκεῖνα ἀδιαφοροῦν. Ἂν ὄχι στὸ παρόν, πάντως ὅμως στὸ μέλλον, θὰ ἀποδώσει καρπούς.

* Μεγάλος πειρασμὸς ἡ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν σήμερα, ἀφοῦ τὸ πνεῦμα τῆς ἀποστασίας κατέκτησε τὰ πάντα! Ἡ συμπεριφορὰ τῆς ἀγάπης, θὰ πείσει ὅταν ἐφαρμόζεται μὲ ἠπιότητα, παρὰ μὲ σκληρὰ μέτρα.

* Τὰ παιδιὰ θέλουν νὰ γεύονται τὴν ἀγάπη τῶν γονιῶν τους. Οὔτε τὰ κουρέλια (ροῦχα), οὔτε οἱ τενεκέδες (κοσμήματα), ἔχουν καμιὰ ἀξία. Μόλις λίγο μεγαλώσουν θὰ καταλάβουν ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶναι ματαιότητες καὶ θὰ τὰ πετάξουν. Ὅμως θὰ τοὺς μείνει ἡ ἀγάπη καὶ ἡ κατανόηση τῶν γονιῶν τους. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο κέρδος!

* Τρία πράγματα νὰ κρατᾶτε στὴ ζωή σας: αὐστηρότητα στὸν ἑαυτό σας, συμπάθεια στοὺς συνανθρώπους σας, καί, πίστη στὸ Θεό. Ὅλα αὐτὰ ἑλκύουν τὴ χάρη καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

* Ἡ πίστη στὸ Χριστὸ μας λύνει τὰ πάντα, γιατί ὅλα ἀπ’ Αὐτὸν προέρχονται. Αὐτὸς μᾶς χάρισε τὸν κλῆρο τῆς δικῆς του ἐπιγνώσεως, Αὐτὸς μᾶς κράτησε κοντά του, παρ’ ὅλες τὶς προδοσίες μας, Αὐτὸς μᾶς ἕνωσε καὶ μᾶς συνέδεσε μεταξὺ μας τόσο πιστὰ καὶ γερὰ μὲ τὴ χάρη του. Πῶς τώρα, ἐνῶ ἐλπίζουμε στὸ πλήρωμα τῶν θείων του ἐπαγγελιῶν, θὰ μᾶς ἐγκαταλείψει;
* Καρτερία, σιωπή, ὑπομονή. Τίποτε παραπάνω, τίποτε παρακάτω, ἀλλὰ μόνο μία σφραγίδα θὰ μπεῖ στὶς περιστάσεις ποὺ παρουσιάζονται γιὰ νὰ δοκιμασθεῖ ὁ ἄνθρωπος. Ἀφοῦ εἶναι γνωστὴ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ὑπόσχεσή του ὅτι μᾶς ἐτοιμάζεται τόπος στὴν αἰωνιότητα γιὰ νὰ συμβασιλεύσουμε μὲ ὅλους τούς Ἁγίους.
* Ἀμεταμέλητα τὰ θεία χαρίσματα καὶ βέβαιες οἱ θεῖες ἐπαγγελίες. Προσέχετε τὶς ἀλλοιώσεις, καί, μὴ χάνετε τὸ θάρρος σας ὅταν οἱ ἰσχνὲς ἀγελάδες παίρνουν τὴ θέση τῶν παχιῶν.

* Προσεύχεσθε, προσεύχεσθε καλά μου παιδιά, γιατί πλησιάζει ὁ χρόνος, πού περιγράφουν οἱ Πατέρες μας, καί, τότε ποιὸς εἶναι ἱκανὸς νὰ παραστεῖ στὸ θρόνο τοῦ Κυρίου;

* Ἡ προσοχὴ μας πρέπει νὰ εἶναι στὴ θέση της, γιατί ὁ πονηρός, οὔτε κοιμᾶται οὔτε διστάζει, ἀλλά, ζητᾶ ποιὸν θὰ καταπιεῖ. Δὲν σημαίνει αὐτὸ ὅτι θὰ φοβηθοῦμε ἢ θὰ διστάσουμε, ἀλλὰ μόνο θὰ προσέχουμε μὲ αὐτομεμψία καὶ καρτερία στοὺς πειρασμούς, ποὺ προκαλοῦν τὴ σωτηρία μας.

* Ὅπως ζητοῦμε ἀπὸ τὸ Θεὸ τὸ «μέγα ἔλεος», ἔτσι καὶ μεῖς πρέπει νὰ γινόμαστε συμπονετικοὶ στοὺς ἀνθρώπους καὶ ἀγαπητοί. Ποιὸς δὲν ἀγαπᾶ τὸν ταπεινὸ ἄνθρωπο, ἀφοῦ καὶ στὴν ἄλογη φύση, τὰ ζῶα, εἶναι ἀγαπητός; Καὶ πάλι ποιὸς δὲν ἀποστρέφεται τὸν ἐγωιστὴ καὶ ὑπερήφανο;

* Μὴ χαρακτηρίζετε τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ κάποιο τυχαῖο γεγονός. Γιατί ὅπως ξέρετε, ὅλα τὰ διέπει ἡ ἀστάθεια καὶ ἡ τρεπτότητα. Χάρη λοιπὸν αὐτοῦ, κανεὶς ἄνθρωπος (μὰ τί λέω ἄνθρωπος, ἀφοῦ καὶ τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως, ἀκόμα καὶ ὁ χρόνος ὑπόκεινται στὴν τροπὴ καὶ ἀστάθεια), δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συμπεράνει καὶ νὰ κρίνει ἀπὸ τὶς ἐφήμερες κινήσεις καὶ ἐκφράσεις τὸ συνολικὸ χαρακτήρα καὶ τὴν ποιότητα τῶν ἄλλων.

* Τὰ χνῶτα τοῦ δράκοντα τοῦ ἀρχαίου, ποὺ θὰ πειράξει τὴν οἰκουμένη, ἄρχισαν νὰ μᾶς προκαλοῦν ἀσφυξία καὶ ἐμετό, καί, μένει πλέον σὰν σημεῖο παρηγοριᾶς αὐτὸ ποὺ ὁ ἄγγελος εἶπε τότε στὸν Λὼτ: «Φύγε, πήγαινε στὴ Σιγὼρ γιὰ νὰ σωθεῖς». Ἀλλοίμονο στὴ νέα γενιά, ποὺ θὰ βρεθεῖ στὸ κέντρο τοῦ κυκλώνα, τί πρόκειται νὰ συναντήσει!

Πηγή