Καταδίκη της Τουρκίας από την ΕΔΑΔ εξαιτίας του διετή αποκλεισμού της πρόσβασης στο YouTube

Η Τουρκία παραβίασε την ελευθερία της έκφρασης διατάσσοντας τον αποκλεισμό της πρόσβασης στο YouTube μεταξύ του 2008 και του 2010, αποφάνθηκε την Τρίτη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Το ΕΔΑΔ, στο οποίο είχαν προσφύγει τρεις τούρκοι καθηγητές πανεπιστημίου, έκρινε ότι ο αποκλεισμός της υπηρεσίας βίντεο έπληξε «το δικαίωμά τους στην ανταλλαγή πληροφοριών και ιδεών».

Στηριζόμενο στον τουρκικό νόμο περί «Εκδόσεων και Παραβάσεων στο Διαδίκτυο», πρωτοβάθμιο δικαστήριο της Άγκυρας έδωσε εντολή για φραγή στο YouTube λόγω της ανάρτησης περίπου 10 βίντεο που «προσέβαλαν τη μνήμη» του ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ.

Ο δικτυακός τόπος του YouTube είχε αποκλειστεί από τις 5 Μαΐου του 2008 ως τις 30 Οκτωβρίου του 2010, οπότε η απαγόρευση ήρθη από την εισαγγελία, κατόπιν αιτήματος της εταιρείας που έχει τα δικαιώματα των δημιουργών βίντεο.

Τρεις πανεπιστημιακοί που διδάσκουν Δίκαιο στα πανεπιστήμια της Σμύρνης, της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας προσέφυγαν στην τουρκική δικαιοσύνη ζητώντας την άρση της φραγής, με βασικό επιχείρημα ότι το μέτρο αυτό έπληττε «το δικαίωμά στην ελευθερία ανταλλαγής πληροφοριών και ιδεών».

Υποστήριξαν επίσης ότι «το μέτρο αυτό είχε επιπτώσεις στις ακαδημαϊκές επαγγελματικές δραστηριότητές τους» καθώς και ότι «υπάρχει δημόσιο συμφέρον στην πρόσβαση στο YouTube».

Η τουρκική δικαιοσύνη είχε απορρίψει την προσφυγή κρίνοντας ότι το μέτρο του αποκλεισμού ήταν σύμφωνο με την τουρκική νομοθεσία και ότι η θέση τους δεν αιτιολογούσε την αμφισβήτηση δικαστικών αποφάσεων αυτού του είδους.

Το ΕΔΑΔ ωστόσο έκρινε την Τρίτη ότι οι τρεις προσφεύγοντες «χρησιμοποιούσαν ενεργά το YouTube για επαγγελματικούς σκοπούς».

Έκρινε επίσης ότι το YouTube «επιτρέπει την εμφάνιση μιας δημοσιογραφίας των πολιτών που επιτρέπει την διάδοση πολιτικών πληροφοριών τις οποίες αγνοούν τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης».

Κατά συνέπεια, οι ενάγοντες «μπορούν νόμιμα να υποστηρίξουν ότι επλήγησαν από το μέτρο του αποκλεισμού, μολονότι δεν αποτελούσαν τον άμεσο στόχο του» καταλήγει το δικαστήριο του Στρασβούργου.

Πηγή