Το κράτος παραλύει και οι πολιτικοί παραληρούν…

Του Στέλιου Συρμόγλου

Θυμώστε! Είναι η αρχή της διεξόδου…

Περίμεναν οι θεατές της πολιτικής φαντασμαγορίας, όσοι τέλος πάντων επιμένουν να είναι προσδεμένοι στο άρμα της προσδοκίας, της ευπιστίας και των ψευδαισθήσεων, «αποκαλύψεις» και «ονόματα» της διαπλοκής και της διαφθοράς κατά τη χθεσινή προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή…


Και τι θέαμα τους προσέφεραν οι πολιτικοί της απάτης, με «πρωτεργάτη» της κακότεχνης θεατρικής παραγωγής τον Αλέξη Τσίπρα; Ενα θέαμα γκροτέσκο με αποθέωση της υποκρισίας και του φαρισαισμού σ” ένα «στημένο σκηνικό» άγονης αντιπαράθεσης και πολιτικού παραληρήματος.

Αποφεύγοντας με υποκριτική ευλάβεια να αναφερθούν στα «πρόσωπα» της διαπλοκής και της διαφθοράς, που εξακολουθούν να υποστηλώνουν την πολιτική απάτη και την κομματοκρατία, είτε ως καναλάρχες και μεγαλοεργολάβοι, είτε ως τραπεζίτες και κάποιοι έχοντες και τις τρείς ιδιότητες, όλοι τους ωστόσο μόνιμα τρωκτικά στα άδυτα του Λογιστηρίου του κράτους…

Εγραφα χθες ότι μας χρειάζεται καθαρή, η αθόλωτη όραση. και η τόλμη της όρασης. Μας χρειάζεται, επίσης, να αναζητήσουμε την «ελλείποντα δεσμό», που θα συνδέσει την ατομική συνείδηση με τη συνείδηση του πλήθους και την ανάγκη της ατομικής ελευθερίας με την ελευθερία την ομαδική. Ετσι μόνο η κοινωνική ερημιά θα γεμίσει από τη φωνή της ελπίδας και θα μας αφήνουν αδιάφορους οι «κραυγές» της εκφραστών της πολιτικής αθλιότητας.

Οι «εξελίξεις» σε πολιτικό επίπεδο παρουσιάζουν πυρήνες απάτης και αβεβαιότητας, που συγκλίνουν σε μια σύνθεση απραγματοποίητη και ακαθόριστη από τον χαρακτήρα της. Και πολύπλοκη από την απλότητα των πολλών φάσεων της γελοιότητας της.

Εχουμε εθιστεί να ζούμε με την άγνοια της απάθειας μας και τη βουβαμάρα της. Μια βουβαμάρα ανύποπτη και «ξέγνοιαστη», αδιάφορη στο πέρασμα του χρόνου, κινούμενη σε μια επίπεδη λογική και ευθεία γραμμή, χωρίς την ποικιλία των δράσεων, που σχηματοποιούν τη «φυσιογνωμία» μιας κοινωνίας συνειδητοποιημένων πολιτών. Γι” αυτό και συχνά μας προσελκύει το «στημένο» θέαμα της πολιτικής παχυδερμίας στη Βουλή.

Το κράτος παραλύει και αμετάβλητες παραμένουν οι καταστάσεις, που ωστόσο μεταβάλλουν τον Ελληνα και το ήθος του, τον Ελληνα και το σθένος του, με κοινό χαρακτηριστικό τη σφίγγα της ανασφάλειας και του φόβου, που τον περισφίγγει σε κάθε βήμα και σε κάθε στιγμή.

Στην πορεία της αναζήτησης του «ευκαιριακού», όπου συναντούμε και την αστοιχείωτη «αισιοδοξία», όπως την προωθούν οι κυβερνώντες των αδιανόητων προσαρμογών και κυβιστήσεων, δοκιμάζονται όχι απλώς η αντοχή και η ανοχή μας, αλλά και η ενότητα της ανθρώπινης συνείδησης.

Αυτή την ενότητα χρειαζόμαστε ως κοινωνία περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Γιατί, τα τελευταία χρόνια, τα τρωκτικά της εξουσίας κατόρθωσαν να τη διασπάσουν. Χάθηκαν τα ίχνη της και απομακρύνθηκε από τους οραματισμούς του πολίτη,που συγκεντρώνεται τώρα σε χωριστά και μεμονωμένα γεγονότα, που του «πλασάρουν» με κακογουστιά μεν, όπως έγινε στη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, με αποτελεσματικότητα δε οι «τεχνουργοί» της λογικής υποταγής μιας ολόκληρης κοινωνίας στην εξυπηρέτηση των ευκαιριακών πολιτικών τους.

Ζούμε οι Ελληνες μέσα στη «μήτρα» του φόβου, διανύοντας με τρομαγμένη συνείδηση την όποια διαδρομή μας καθορίζουν τα συμπλέοντα συμφέροντα των αλλοφύλων πολιτικών μας. Βιαζόμενοι και καταπιεζόμενοι, βιάζοντες και καταπιέζοντες οι ολίγοι έχοντες και κατέχοντες, επισείουμε τον τρόμο του Τίποτα.

Και αντέχουμε…Με τη βούληση μας καταπιεσμένη, ουδέποτε εξεγερμένη. Και επιτρέπουμε αδίστακτα να μας εμπαίζουν οι τρομοκρατούντες οτιδήποτε αναπνέει.Το συμφέρον καθαγιάζει το όποιο έγκλημα εναντίον του κοινωνικού συνόλου. Το ανάγει στην υπηρέτηση του λαού.

Η πολιτική στην Ελλάδα, άλλωστε, εκτρέφεται με την κοροιδία, το φανατισμό, το αβούλευτον των βουλευτών και τη μωροπιστία των κοινωνικών ομάδων, με θύματα τη λογική και τελικά τους ίδιους τους πολίτες. Η δημοκρατία αντίθετα δεν κοροιδεύει, δεν φανατίζει και δεν έχει θύματα, γιατί είναι πολιτική πράξη ελεύθερη και αβίαστη. Ολοι οι ιδεολογισμοί επικαλούμενοι το όνομά της, όλοι αυτοί που φωνασκούν στη Βουλή και παρουσιάζονται ως «σωτήρες» μας, δεν φτάνουν ούτε στις παρυφές τους.

Θυμώστε λοιπόν! Ας θυμώσουμε!.. Η κατάσταση της ανοχής μας και η φιλοθεάμονη διάθεσή μας έχει δημιουργήσει ένα παράδοξο πολιτικό σύστημα, εν πολλοίς ανεξέλεγκτο και αχειραγώγητο. Η κατάσταση της κοινωνικής ισοπέδωσης υπερβαίνει την ατομικότητα μας.


Θέλουμε να πάμε «κόντρα» σε βασικές αλήθειες της κοινωνικής εξέλιξης; Αν θελουμε, καλώς «διασκεδάζουμε» με το γκροτέσκο θέατρο της Βουλής και τους φωνασκούντες πολιτικούς υποκριτές. Αν δεν θελουμε, ας θυμώσουμε!

Η αέναη εξελικτικότητα μιας κοινωνίας στηρίζεται στην αντίδραση των ανθρώπων, στο δυναμισμό της να υπηρετήσουν την έννοια της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

freepen.gr
Πηγή