Κατά την Μεγάλη Τρίτη επιτελούμε ανάμνηση της περί των δέκα παρθένων γνωστής παραβολής του Κυρίου.
Η Εκκλησία μας καλεί να είμεθα έτοιμοι για να υποδεχθούμε, κρατούντες τις λαμπάδες των αρετών μας, τον ουράνιον Νυμφίο, τον Κύριον Ιησού, ο Οποίος θα έλθει αιφνίδια, είτε ειδικά κατά τη στιγμή του θανάτου μας, είτε γενικά κατά τη Δευτέρα Παρουσία.
Επίσης μας καλεί, φέρουσα ενώπιό μας και τη παραβολή των ταλάντων, να καλλιεργήσουμε και να αυξήσουμε τα χαρίσματα που μας έδωσε ο Θεός.
Ο Κύριός μας, ο Ιησούς Χριστός, όταν ανέβαινε στα Ιεροσόλυμα και πλησίαζε προς το εκούσιο Πάθος, έλεγε στους μαθητές Του ορισμένες παραβολές για να τους προετοιμάσει. Μερικές, μάλιστα, τις έλεγε για να καυτηριάσει και να χτυπήσει του Γραμματείς και τους Φαρισαίους.
Μια από αυτές, τη σημερινή των δέκα παρθένων, την είπε για να παρακινήσει μεν όλους προς την ελεημοσύνη, αλλά και να διδάξει όλους μας να είμαστε έτοιμοι πριν μας προλάβει το τέλος του θανάτου. Επειδή έχει πολλή δόξα η παρθενία (πραγματικά είναι μεγάλο κατόρθωμα!) και για να μη βρεθεί κάποιος που κατορθώνει αυτό το μεγάλο έργο, αλλά παραμελεί τα άλλα και ιδίως την ελεημοσύνη, προβάλλει αυτή τη παραβολή.
Τρέχει πολύ γρήγορα η νύκτα της παρούσης ζωής, έτσι οι παρθένες όλες νύσταξαν και κοιμήθηκαν, δηλαδή πέθαναν, γιατί ο θάνατος λέγεται και ύπνος. Καθώς κοιμόντουσαν, στη μέση της νύχτας ακούσθηκε μια δυνατή φωνή που έλεγε: «Να ΄τος ο Νυμφίος, έρχεται! Βγείτε όλες να Τον προϋπαντήσετε!».
Τότε οι φρόνιμες παρθένες που είχαν φροντίσει να έχουν άφθονο λάδι, συνάντησαν τον Νυμφίο και μπήκαν μέσα μαζί Του, όταν ανοίχθηκαν οι πύλες. Αυτές κοντά στις άλλες αρετές και μάλιστα της παρθενίας, φρόντισαν να έχουν άφθονο και το λάδι της ελεημοσύνης.
Αντίθετα οι άλλες πέντε παρθένες που δεν είχαν αρκετό λάδι, όταν ξύπνησαν ζητούσαν λίγο από τις φρόνιμες, αλλά μετά θάνατο δεν είναι εύκολο να αγοράσεις λάδι από αυτούς που το πουλούν, δηλαδή τους φτωχούς. Αυτές, η παραβολή, τις ονομάζει μωρές, γατί ενώ κατόρθωσαν το δυσκολότερο, την ''παρθενία'', παραμέλησαν το ευκολότερο γιατί ήταν ανελεήμονες καρδιές.
Όποιος λοιπόν κατορθώσει μια αρετή - έστω μεγάλη - αλλά δε φροντίσει και για τις άλλες και ιδίως την ελεημοσύνη, δε μπορεί να μπει μαζί με το Χριστό στην αιώνια ανάπαυση και γυρίζει πίσω ντροπιασμένος. Και τίποτα δεν είναι πιό λυπηρό και πιο ντροπιαστικό από μια "παρθένο" που νικιέται απ' τον έρωτα των χρημάτων.
Απολυτίκιον:
Ήχος πλ. δ'.
Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα, ανάξιος δε πάλιν, ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ούν ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής, ίνα μη τω θανάτω παραδοθής, και της βασιλείας έξω κλεισθής, αλλά ανάνηψον κράζουσα· Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός, διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς.
Πηγή
Ο ΜΕΓΑΣ ΛΥΧΝΟΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΣΟΛΟΜΩΝΤΑ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκούστε Πατέρες και μητέρες, τέκνα και θυγατέρες, διδάσκαλοι ευσεβείς βασιλείς και πένητες... της Αγάπης των ανθρώπων την σοφία.
Και ούτως ποιήσατε, ίνα σωθείτε.
Όταν θυμώνεις με τον αδελφό σου, τότε και ο Θεός θυμώνει με εσένα που θυμώνεις.
Όταν αγαπάς τον αδελφό σου, τότε και ο Θεός σε Αγαπά... διότι ο Θεός Αγάπη εστί... και εν τη αγάπη αναπαύεται μαζί σου και Αυτός.
Αγαπάτε αλλήλους ως εαυτόν, διότι οι αλλήλοι είναι ό,τι ο εαυτός σου.
Αγαπάτε την αγάπη του Πατέρα, Αγαπάτε με την καρδιά της μητέρας,
και τότε θα γίνετε της αγάπης καρπός.... Σοφός.
Μητέρα της σοφίας η Αγάπη,
και καρπός της σοφίας η Ανθρωπιά.
και άνθρωπος χωρίς πνεύμα Αλήθειας, εστί Χριστός χωρίς Ανάσταση.
Γνώσεσθε την Αλήθεια, και η Αλήθεια ελευθερώσει υμάς.
Εσύ Έλληνα τυφλέ, σταμάτα, το να σταυρώνεις τον Χριστό, είναι συγχωρεμένο, μα εσείς Έλληνες σήμερα σταυρώνετε την Παναγιά... φτάνει πια !
Κύριοι αρχιερείς, τον μανδύα που έχετε επάνω στον σταυρό στον Κύριο μου, να τον βγάλετε… διότι και αυτόν τον πουλήσατε !
Γλυκός ο Λόγος τους και ευσεβείς στο στόμα,
μα μαυρίζει την καρδιά και δίνει ξύδι αντί για νερό στην αλήθεια,
και χολή αντί για γάλα στην ψυχή των ανθρώπων.
Ο Μέγας Λύχνος του Ναού του Σολομώντα,
οι μάγοι να συνουσιάζονται στο πνεύμα της αλήθειας,
φυτεύουν με λέξεις δαιμόνια γνώση,
και αόρατα ουράνια κάστρα με κρεμαστές γέφυρες και κήπους ονειρεμένους,
να μεταμορφώνουν τον κοσμάκη σε άλλο γκόημ…
με αγκάθινο στέφανο στέφουν τον ποταμό της γνώσης των ανθρώπων…
με σκήπτρο μια ξερή κάλαμο, εξουσία και νόμο να πληρώνεις και να προσκυνάς τον Καίσαρα. Και την σταύρωσή σου με την πιο μεγάλη αγάπη που έχεις στην ψυχή, που σε αγάπησε ο Πατέρας ο Θεός Αγάπη... και σε έστειλε εδώ στην γη να γεννηθείς, και να αγαπήσεις θεάνθρωπος όλο τον κόσμο, μα βρέθηκες ως Ιούδας τους στην συκιά εσύ κρεμασμένος, με τους ιερείς να κρατάνε την άλλη άκρη του σχοινιού Χριστέ... Ελλάδα μου.
Όχι στην νέα τάξη πραγμάτων φωνάζετε και πολεμάτε τον αντίχριστο.
Και μέσα στην διχόνοια ο Έλληνας τον Έλληνα σταυρώνει...
γιατί να μάχεστε, και να πολεμά ο αδελφός με τον αδελφό;
Δεν γνωρίζετε Έλληνες, πως αν μισιέστε αναμεταξύ σας, δεν σας πρέπει λευτεριά;
Το αίμα φέρνει αίμα... η αγάπη ειρήνη.
Και εμείς ως Έλληνες, έχουμε όσια και ιερά.
Έχουμε Χριστό όλοι στην καρδιά...
μα κάποιοι «χριστοί», μας προσφέρουν το λαμπερό σκοτάδι, με τον φθόνο και την υποκρισία τους, κάνοντας σας θεολογικά να στέλνετε στον διάολο ο αδελφός τον αδελφό.
Πολλά αυτά που σας χωρίζουν αναμεταξύ σας...
Μα εγώ θα σας πω το ένα... και το ίδιο λέω και στους προδότες δεσπότες της ιερής εκκλησίας μου, που το αίμα μου, το βασιλικό, τους δείχνω…
γύρισε ο Θεός στην γη !
και εγώ μαζί του,
ιωάννης του Θεού