Γυνή, βαλούσα σώματι Χριστού μύρον, Την Νικοδήμου προύλαβε σμυρναλόην.
Κατά την Μεγάλη Τετάρτη επιτελούμε ανάμνηση του γεγονότος της αλείψεως του Κυρίου με μύρο από μια πόρνη γυναίκα. Επίσης φέρεται στη μνήμη μας, η σύγκλιση του Συνεδρίου των Ιουδαίων, του ανωτάτου δηλαδή Δικαστηρίου τους, προς λήψη καταδικαστικής αποφάσεως του Κυρίου, καθώς και τα σχέδια του Ιούδα για προδοσία του Διδασκάλου του.
Δύο μέρες πριν το Πάσχα, καθώς ο Κύριος ανέβαινε προς τα Ιεροσόλυμα, κι ενώ βρισκόταν στο σπίτι στου λεπρού Σίμωνα, τον πλησίασε μια πόρνη γυναίκα κι άλειψε το κεφάλι Του με πολύτιμο μύρο. Η τιμή του ήταν γύρω στα τριακόσια δηνάρια, πολύτιμο άρωμα και γι' αυτό οι μαθητές την επέκριναν και περισσότερο απ' όλους ο Ιούδας.
Γνώριζαν οι μαθητές καλά πόσο μεγάλο ζήλο έδειχνε πάντοτε ο Χριστός για την ελεημοσύνη προς τους φτωχούς. Ο Χριστός όμως την υπερασπίσθηκε, για να μην αποτραπεί απ' το καλό της σκοπό. Ανέφερε μάλιστα και τον ενταφιασμό Του, προσπαθώντας να αποτρέψει τον Ιούδα από τη προδοσία, αλλά μάταια. Τότε απέδωσε στη γυναίκα την μεγάλη τιμή να διακηρύσσεται το ενάρετο έργο της σε ολόκληρο την οικουμένη.
Ο Ιερός Χρυσόστομος υποστηρίζει ότι δύο ήταν οι γυναίκες που άλειψαν με μύρο τον Κύριο. Οι τρείς πρώτοι Ευαγγελιστές αναφέρουν μια και την ίδια γυναίκα, που πήρε την ονομασία πόρνη. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης όμως κάνει λόγο για άλλη γυναίκα, αξιοθαύμαστη και σεμνή, τη Μαρία την αδελφή του Λαζάρου, που άλειψε τα άχραντα πόδια Του σκουπίζοντάς τα με τις τρίχες των μαλλιών της.
Απολυτίκιον:
Ήχος πλ. δ'.
Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα, ανάξιος δε πάλιν, ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ούν ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής, ίνα μη τω θανάτω παραδοθής, και της βασιλείας έξω κλεισθής, αλλά ανάνηψον κράζουσα· Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός, διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς.
Πηγή
Η ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΑ ΣΚΛΑΒΙΑ ΜΑΣ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον αυτόν αιώνα Ελλάδα μου, εμείς ο σατανάς, ως ο Χριστός των εβραίων, εμείς το Πάσχα της τρόικα και της μέρκελ, εμείς Ελλάδα μου ο Χριστός... των εβραίων ο μεσσίας, και των ανθρώπων εσύ ως αρνί ζώο στο τραπέζι των ευσεβών ευγενών νομοθετών... πληρώνεις.
Εσύ του νόμου της αυτεξούσιας σκλαβιάς σου, στο κράτος του χρήματος και της κυριλέ ζωής, και σε εσένα Ελλάδα, της πείνας, περιμένεις ο Θεός να σε σώσει, και ελπίζεις στην φάτσα του κάθε πολιτικού... την ώρα που είσαι μαρμαρωμένος από αγάπη και ανθρωπιά.
Αυτοί ως ζώο σε έχουνε... και αλλάζουν τα φώτα στον γιο σου και την κόρη σου, αυτοί Έλληνα σταυρώνουν εσένα... τον Λεωνίδα, την Σίβυλλα, του Αλεξάνδρου την ψυχή... Χριστέ μου.
Θεού ουσίες νεκρές εικόνες, οι καρδιές που αγαπάμε τα θνητά.
Και από θεοί ημίθεοι ζουν... το κορμί τους να είναι ο Όλυμπος για πατρίδα, και μέσα στην ψυχή του ο άνθρωπος να έχει τους δώδεκα θεούς στα πάθη του, άνθρωπος... από μάγους ευσεβείς δεσπότες προφήτες Ελλάδα μου... να το ευλογούν... το μέλλον σου να είναι επάνω στον σταυρό... Χριστέ μου !
Θεό και αν λατρεύετε και τον αδελφό σας πεινασμένο βλέπετε ... χώμα προσκυνάτε, κενό αέρα λατρεύετε.
Διότι εν έργων είναι η Τιμή προς τον Θεό, και εν Λόγω η δόξα της ευλογίας Αυτού.
Όταν την ατιμία έχεις στην καρδιά, ψεύδος και την πορνεία... ποτέ μην αναφέρεις το Όνομα του Θεού... διότι η δόξα σου προς τον Θεό, στην άτιμη την καρδιά σου πηγαίνει, και όχι προς τον Θεό.
Διότι ο Θεός σου είναι ο Βαραββάς, και όχι ο Χριστός.
Ιω