Για μια νέα εθνική ιδέα!

Οι παππούδες μου πολέμησαν στα βουνά της Βορείας Ηπείρου(και όχι Αλβανίας) για μια εθνική ιδέα, για την ελευθερία της πατρίδος, για να μπορούμε να λέμε ότι καταγόμαστε από τους αρχαίους Έλληνες και πως ξέρουμε να λέμε τα ιστορικά ΟΧΙ μπροστά σε εχθρούς φαινομενικά δυνατότερους και επικρατέστερους..
Πριν 200 περίπου χρόνια η ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ του έθνους έγινε για έναν ιερό σκοπό : να μπορέσουμε να ζούμε ελεύθερα ως Έλληνες και όχι ως υπόδουλοι...Το νόημα μεγάλο, η εθνική ιδέα αδιαπέραστη.Τα λόγια περιττεύουν όταν οι πράξεις οδήγησαν στο θαύμα της απελευθέρωσης έπειτα από 400 χρόνια σκοταδισμού και οθωμανισμού..
Πριν 2.500 περίπου χρόνια, η εθνική ιδέα ήταν κοινή...Οι Έλληνες γνωρίζαμε πως όσα μας δένουν είναι περισσότερα και πιο ισχυρά από όσα μας χωρίζουν..Ξέραμε πως ο Πέρσης δεν είχε θέση σε αυτά τα χώματα, πως "αν μας νικούσαν δεν έχουμε πού να πάμε, ενώ αν τους νικήσουμε, αυτοί έχουν πού να πάνε (στην Περσία τους)..Η εθνική ιδέα αυτή έμεινε αδιάσπαστη αιώνες αιώνων..
Η ιστορική πραγματικότητα του Έλληνα του δείχνει τον δρόμο.Τον δρόμο που έχει ανηφόρες και λακούβες, που βγάζει σε κάτι φωτεινό...
Μετά από 40.000 χρόνια βέβαιης ιστορικής παρουσίας στον Ελλαδικό και όχι μόνο χώρο, οι Έλληνες βρισκόμαστε μπροστά στα διλήμματα που θέσαμε στους εαυτούς μας...Ατομισμός ή εθνοκεντρισμός;


Και τα δύο!Αλλά πρώτα λειτουργεί η οικογένεια και μετά το παιδί ως πρόσωπο..


Αν διασπασθούμε ως έθνος, μπορούμε να αποχαιρετίσουμε την ελπίδα για Επ-Ανάσταση,
Αν διαχωριζόμαστε για ψύλου πήδημα, ας ξεχάσουμε όνειρα και στόχους,
Αν κάθε Έλληνας κοιτάει πρώτα τον εαυτό του και έπειτα την Ελλάδα, μπορεί από τώρα να αλλάξει υπηκοότητα και να γίνει Πακιστανοαλβανοκινέζος, καθώς, όπως ρέει το ποτάμι, αυτές οι φυλές θα είναι οι επικρατούσες στην Ελλάδα σε 20 μόλις χρόνια...

Ο δρόμος είναι απλός : Ο ένας είναι απλός και εύκολος, αυτός της υποταγής, της ψεύτικης ηδονής, των παθών χωρίς κράτη, της μαλθακότητας, της ατομικιστικής φιλαυτίας και της υποταγής.


Ο άλλος είναι αυτός της σύγκρουσης προς ότι είναι αντίθετο στην μοίρα του έθνους μας, είναι ο δρόμος που έχει ανηφόρες δυσκολίες και κακουχίες.Είναι αυτός όπου, αν καταφέρεις, ω Έλληνα, να ανέβεις, θα μπορέσεις να πείς πως στάθηκες δίπλα στον Λεωνίδα και τον Κολοκοτρώνη σαν γνήσιο παλικάρι.

Το ερώτημα είναι : Έχεις τη δύναμη να πείς πως σε τίποτα δεν στερείς από τον Ηρακλή, που ακολούθησε τον δρόμο της Αρετής;

ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΗ ΙΔΕΑ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΝΤΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΕΛΛΆΔΑ, ΟΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΤΟΣΟΙ ΗΡΩΕΣ!


ΑΝ ΧΑΘΩ ΩΣ ΕΛΛΗΝ, ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ.ΑΝ ΧΑΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΘΑ ΧΑΘΩ ΜΑΖΙ ΤΗΣ!


Με τιμή,
Πελασγός