Ὑγειονομικὸ ἐμπάργκο ἐν Ἑλλάδι! Βιώνουμε κυριολεκτικὰ μιὰ νέα ἀπόπειρα γενοκτονίας εἰς βάρος μας!

Τοῦ Φώτη Μιχαὴλ
Ἡ ὑγεία, στὸν πολιτισμὸ τὸν δικό μας, δὲν μπορεῖ νὰ λογίζεται ὡς  προϊὸν καταναλωτικό, εἰσηγμένο μάλιστα καὶ στὸ χρηματιστήριο, κατὰ τὰ πρότυπά τα προτεστάντικα.  Ἡ ὑγεία, γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ρωμηούς, εἶναι Ἀγαθὸ αὐστηρὰ κοινωνικό. Ἀγαθό, ποὺ ἀνήκει ἀδιακρίτως σὲ ὅλους. Γι' αὐτὸ καὶ ὡς Ἑλληνορθόδοξοι, ἀπορρίπτουμε καὶ καταδικάζουμε κάθε ἀποκλεισμὸ καὶ κάθε διάκριση στὰ ''ἱερά'' του Ἀσκληπιοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων.
Στὰ τελευταῖα χρόνια, στὰ χρόνια της λεγόμενης κρίσης, ἡ καλπάζουσα ἀνεργία, τὸ ροκάνισμα τῶν συντάξεων, ἡ δραματικὴ μείωση τῶν ἀποδοχῶν καὶ οἱ ἀβάσταχτοι φόροι ἔχουν ὁδηγήσει σχεδὸν τὴν μισὴ Ἑλλάδα σὲ ἀσφαλιστικὴ ἀπογύμνωση. 
Αὐτὴν τὴν στιγμή, πάνω ἀπὸ τρία ἑκατομμύρια ἀδελφοί μας ὄχι μονάχα δὲν ἔχουνε δωρεὰν γιατρὸ καὶ φάρμακα ἀλλὰ οὔτε καν τὶς πόρτες τοῦ ΕΣΥ δὲν βρίσκουνε ἀνοιχτές.(1) 
Πάνω ἀπὸ τρία ἑκατομμύρια συνάνθρωποί μας ἔχουν ἐγκαταλειφθεῖ ἀπροστάτευτοι στὴν ἀρρώστια τους καὶ δὲν σώζονται, ἐκτὸς κι ἂν βάλουνε οἱ ἴδιοι το χέρι τους στὴν τσέπη. Σὲ ποιὰ τσέπη ὅμως; Αὐτή, ποῦ ἔμεινε γιὰ....
τοὺς περισσότερους πανὶ μὲ πανί;(2) 
Στὸν χῶρο τῆς Ὑγείας, τὸν τελευταῖο καιρό, ζοῦμε γεγονότα πρωτόγνωρα, ἀλλὰ καὶ πάνυ ὑποτιμητικὰ γιὰ τὸν πολύπαθο λαό μας. Ἀπὸ τὴν μιὰ μεριὰ οἱ ἁρμόδιοι ἀξιωματοῦχοι μᾶς ἀδυνατοῦν νὰ δώσουν φιλάνθρωπη λύση στὸ πρόβλημα τῶν ἀνασφάλιστων συμπατριωτῶν μας. Καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ μνημονιακὴ ὑποκρισία τῶν Φράγκων ἑταίρων μᾶς ὄχι μονάχα χείρα βοηθείας δὲν ἀποδείχθηκε, ἀλλά, φεῦ, κατέληξε ἰκανότατος μοχλὸς ἐξολόθρευσης τοῦ Γένους μας. 
Βιώνουμε κυριολεκτικὰ μιὰ νέα ἀπόπειρα γενοκτονίας εἰς βάρος μας. Διότι, ποῦ ἀλλοῦ, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἀφανισμό, μπορεῖ νὰ ὁδηγηθεῖ ἕνας λαὸς πτωχευμένος καὶ ἀνασφάλιστος, ἕνας λαὸς χωρὶς γιατροὺς καὶ χωρὶς φάρμακα, μὲ σύνορα ἀφύλακτα καὶ ὀρφανὸς ἀπὸ ἡγεσίες; 
Ἐδῶ καὶ τέσσερα χρόνια, δεχόμαστε ἀλλεπάλληλες ἐπιθέσεις μὲ χαράτσια, μὲ κατασχέσεις, μὲ δημογραφικὴ συρρίκνωση, μὲ κλείσιμο ἐπιχειρήσεων καὶ τελευταία μὲ ἀνελέητο ἰατροφαρμακευτικὸ ἀποκλεισμό. 
Ἐμεῖς μὲ τί θὰ ἀντισταθοῦμε; Τὸ ὑγειονομικό μας ἐμπάργκο μὲ τί μέσα θὰ τὸ ἀντιμετωπίσουμε; 
Μήπως καταδικάζοντας σὲ θάνατο τοὺς ἀνασφάλιστους ἀσθενεῖς μας ἢ ἐφαρμόζοντας τὴν εὐθανασία στοὺς μὴ ἔχοντες, ὅπως ἀνενδοίαστα καὶ ὑβριστικὰ πρότεινε πρὸ ἡμερῶν Εὐρωπαία ὑπουργὸς ὑγείας;(3)  


Στὸ κομβικὸ αὐτὸ σημεῖο τῆς ἀργόσυρτης ἱστορικῆς μας διαδρομῆς, μπροστὰ στὸν κίνδυνο νὰ ὑποστοῦμε καινούργιες μεγάλες συμφορές, καλεῖται, γιὰ μιὰ φορὰ ἀκόμη, νὰ δράσει ὄχι βεβαίως ἡ ἀπανθρωπία τῆς λεγόμενης πολιτικῆς ὀρθότητας, ἀλλὰ τὸ παρεξηγημένο φιλότιμο καὶ ἡ ἀδιαμφισβήτητη ὀξυδέρκεια τοῦ ἑλληνορθόδοξου ''Λοξία''.
Καὶ αὐτὴ ἡ δράση δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἐκδηλωθεῖ, πολιτισμένα καὶ εἰρηνικά, μέσα ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ Κοινοτικό των Ἑλλήνων. Μέσα ἀπὸ συλλογικότητες, ποὺ τὶς γέννησε τὸ δικό μας διαχρονικὸ Κοινοτικὸ φρόνημα καὶ ὄχι μέσα ἀπὸ ξενόφερτα συστήματα, ποὺ μᾶς τὰ φόρεσαν οἱ Φράγκοι μὲ δόλο ἢ μὲ τὸ στανιό.

Φαίνεται, πὼς ἔφτασε ἡ ὥρα, βάζοντας στὴν ἄκρη τὸν κακό μας ἑαυτό, νὰ ξαναζήσουμε τὶς πατροπαράδοτες συλλογικότητές μας στὰ ὅρια τοῦ χωριοῦ μας, τῆς ἐνορίας μας, τοῦ συνοικισμοῦ τῆς σύγχρονης μεγαλούπολης. 
Φαίνεται, πὼς ἦρθε ἡ ὥρα, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ τὰ βγάλουμε πέρα, νὰ σηκώσουμε ψηλὰ καὶ τὰ δικά μας τὰ ὅπλα. Ὅπλα βαριὰ καὶ πολυτίμητα. Τὴν ὑπομονή μας, τὴν Πίστη καὶ τὴν Ἐλπίδα μας στὸν Θεό, τὸ μυαλό μας, τὴν ἐφευρετικότητα καὶ προπαντὸς τὴν κατασυκοφαντημένη σύμπνοια καὶ ἑνότητά μας.
Ἀλήθεια, πόσο παρήγορο θὰ ἤτανε γιὰ τὸν λαό μας στὴν συγκυρία αὐτή, ἐὰν ἀποφασίζαμε νὰ ἀντιτάξουμε ἀπέναντι στὸν ἀπάνθρωπο ὑγειονομικὸ ἀποκλεισμὸ ποὺ βιώνουμε, τὴν Ἀγάπη καὶ τὴν Φιλανθρωπία τοῦ δικοῦ μας Τρόπου. 
Μιὰ ἔκτακτη, δηλαδή, προσπάθεια φροντίδας τῶν ἀνασφάλιστων ἀπόρων συμπολιτῶν μας, βασισμένη στὶς ἀρχὲς τῆς Πίστης μας καὶ  ἐμπνευσμένη ἀπὸ τὴν πατροπαράδοτη Κοινοτική μας ἀλληλεγγύη, μέχρι νὰ ἔρθουν οἱ καλύτερες μέρες. 
Πόση ἀνακούφιση καὶ πόση σιγουριὰ θὰ ἔνοιωθαν, στὶς δύσκολες αὐτὲς ὧρες, ὅλοι οἱ ἐξουθενωμένοι ἀνασφάλιστοι ἀδελφοί μας, ἐὰν προχωρούσαμε, Ἐνορίες καὶ Δῆμοι ἀπὸ κοινοῦ, στὴν ὀργάνωση τοπικῶν δικτύων ἀπὸ ἐθελοντὲς γιατρούς, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐξετάζουν δωρεὰν στὰ ἰατρεῖα τοὺς κάθε βεβαιωμένη περίπτωση ἐμπερίστατου συμπατριώτη μας. Μὲ βάση τὰ δεδομένα, οἱ ἀσθενεῖς, ποὺ ἀναλογοῦν σὲ κάθε γιατρό, εἶναι ἐλάχιστοι. Ἡ ὠφέλεια, ὅμως, ποὺ θὰ προκύψει, θὰ εἶναι τεράστια. 
Μᾶς προκαλοῦν μὲ τὴν βαρβαρότητα; 
Ἐμεῖς ἀπαντᾶμε μὲ τὴν δύναμη τοῦ Πολιτισμοῦ μας. 
Μὲ τὴν Ὀρθοδοξία μας καὶ τὴν ἑλληνοπρέπειά μας.    
24.9.2014

(1) http://news247.gr  
(2) http://drtsili.blogspot.gr/2014/09/blog-post_50.html
(3) http://www.pentapostagma.gr
Πηγή