Μεροκαματιάρηδες που έχασαν τη δουλειά τους, οικογενειάρχες που δεν μπόρεσαν να πληρώσουν το στεγαστικό τους δάνειο.
Είναι οι… «νεοάστεγοι», που στην Ελλάδα του 2011, στην Ελλάδα της κρίσης αυξάνονται δραματικά.
Είναι οι άνθρωποι που μέχρι τώρα......
μπορούσαν, έστω και με δυσκολίες να τα φέρουν βόλτα και που τελικά λόγω ανεργίας, χαμηλών ή ανύπαρκτων εισοδημάτων και την αδυναμία στήριξης από το οικογενειακό περιβάλλον έκαναν σπίτι τους το δρόμο.
Πρόκειται για άτομα των πιο παραγωγικών ηλικιών, με μισθούς 500 ευρώ, ανθρώπους μορφωμένους, άλλους που έμειναν χωρίς δουλειά λίγο πριν βγουν στη σύνταξη.
«Εμφανίζονται με lap top στο χέρι και ζητούν φαγητό και στέγη», λέει ο κ. Αποστολόπουλος, που βλέπει στο Ίδρυμα Αστέγων να φτάνουν άνθρωποι που μέχρι χθες είχαν μια αξιοπρεπή ζωή και τώρα ζουν στην εξαθλίωση.
Ο ίδιος υπολογίζει ότι οι άνθρωποι που κοιμούνται στο δρόμο, σε αποθήκες, εγκαταλελειμμένα κτίρια και ξενώνες είναι περίπου 20.000, ενώ πολλοί περισσότεροι κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους.
«Ποτέ δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι θα καταντήσω έτσι. Έχω κλάψει πολύ. Ειδικά στην αρχή, όταν κοιμόμουν στα παγκάκια στο Σύνταγμα. Είδες πώς τα φέρνει η ζωή;», λέει ο 47χρονος Λεωνίδας που είδε τη ζωή του να καταρρέει από τη στιγμή που έχασε τη δουλειά του.
Ο Παναγιώτης σπούδασε Διεθνείς Σχέσεις και Ευρωπαϊκές Σπουδές σε πανεπιστήμιο του Λονδίνου και όταν επέστρεψε στην Ελλάδα δεν μπόρεσε να βρει δουλειά. Δούλεψε από εδώ κι από εκεί, τελικά έμεινε άνεργος και έχασε το σπίτι του από την τράπεζα.
«Το να κοιμάσαι στο δρόμο είναι σαν ζωντανός θάνατος. Γίνεσαι άγριο θηρίο», λέει.
Οι ιστορίες των «νεοαστέγων» είναι παρόμοιες. Άνθρωποι που είχαν μια στρωμένη ζωή και τελικά βρέθηκαν ανήμποροι να παλεύουν καθημερινά για την επόμενη μέρα.
Έθνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου