Μπορείτε να μας βρείτε σε ένα ιστολόγιο για την ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ...ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ 2 και ένα ιστολόγιο για την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ...ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ 3.Με τιμή,
Πελασγός και συνεργάτες


ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ : Η "ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ" ΠΕΡΝΑΕΙ ΣΕ ΦΑΣΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ. ΜΕΙΝΕΤΕ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΙ.. ΣΥΝΤΟΜΑ...


«Το Γένος ποτέ δεν υποτάχθηκε στο Σουλτάνο! Είχε πάντα το Βασιλιά του, το στρατό του, το κάστρο του. Βασιλιάς του ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, στρατός του οι Αρματωλοί και κλέφτες, κάστρα του η Μάνη και το Σούλι»

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Ο Δούρειος ίππος – Πέμπτη φάλαγγα των νεοταξιτών και οι μέθοδοι προπαγάνδας



Ο Δούρειος ίππος – Πέμπτη φάλαγγα των νεοταξιτών και οι μέθοδοι προπαγάνδας

Το κύριο όπλο που χρησιμοποιεί η Πέμπτη φάλαγγα για να επιβληθεί στα έθνη είναι η προπαγάνδα.

Προπαγάνδα ονομάζεται η μέθοδος της διάδοσης «ιδεών» μέσω επιτηδευμένων ψευδολογιών, παράλειψη αληθειών και γεγονότων, με σκοπό τη ποδηγέτηση της «μάζας» (όπως προκλητικά, αποκαλούν τους λαούς).

Η διάδοση της προπαγάνδας, βασίζεται σε συγκεκριμένη ψυχολογική τεχνική για να μπορεί το αποτέλεσμα, εκ των προτέρων, να είναι εξασφαλισμένο.

Τα ανθρωπάρια της Νέας Τάξης και του διεθνισμού, έχουν επεξεργαστεί μια ολόκληρη επιστημονική τεχνική (μέσα από κοινωνικά πειράματα και διάφορες επιστήμες που αναλύουν την ανθρώπινη συμπεριφορά, όπως η κοινωνιολογία, οι Πολιτικές επιστήμες κ.λ.π.), προσπαθώντας να κάνουν πράξη τον Κοινωνικός Έλεγχος και τη χειραγώγηση των «μαζών».

Έτσι λοιπόν:

α) μεταδίδουν συγκεκριμένες ιδέες προς τη «λαϊκή μάζα»,

β) ωθούν τη «μάζα» να υιοθετήσει τις δικές τους «ιδέες»,

γ) η «μάζα», αυτοβούλως, δίνει το απαιτούμενο κύρος στις «ιδέες» τους, αφού έχει ασπασθεί την προπαγάνδα τους,

δ) δια μέσω αυτού του κύρους (που η ίδια «λαϊκή μάζα» έχει επικυρώσει), κινητοποιούν τον «όχλο» προς τον επιθυμητό σκοπό…

ε) προκαλούν το συναίσθημα της «μάζας» (θυμό, λύπη, υπερηφάνεια, οργή, ανάλογα με τις απαιτήσεις της εκάστοτε περιπτώσεως….).

Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ



Όσο περισσότεροι τόσο ευκολότερα μεταδίδεται η προπαγάνδα ….

Γι αυτό οι Πέμπτη φάλαγγα χρησιμοποιεί την «αρχή της εξομοιώσεως»… Δηλαδή ο χαμαιλεοντισμός σε όλο του το μεγαλείο.

Στους αγρότες θα μιλήσει ως αγρότης ή ως άτομο προερχόμενο από αγροτική οικογένεια, στους εργάτες, θα εμφανιστεί ως εργάτης και ούτω καθεξής, (άπειρα τα παραδείγματα από το χώρο του συνδικαλισμού και όχι μόνο…).

Η προσέγγιση γίνεται με αυτό τον τρόπο ώστε να μην υφίσταται χάσμα και δυσπιστία του κοινού προς τους προπαγανδιστές.

Η «εξομοίωση», είναι επιτυχημένη όταν και το παρουσιαστικό του προπαγανδιστή, συνάδει με το περιβάλλον…..

Πόσες φορές δεν έχουμε δει κατοίκους του Κολωνακίου ή των λοιπών «ευγενών» προαστίων να το παίζουν «παιδιά του λαού και της εργατιάς», με μακό και τζινάκι???

Πόσες φορές δεν έχουμε δει αυτούς τους «συμπονετικούς» και πάντα «καταδεκτικούς» ανθρώπους να συμπάσχουν με τη δυστυχία των συμπολιτών μας, χτυπώντας τους παρηγορητικά και πάντα «φιλικά» στη πλάτη??? (πισώπλατα, δηλαδή…)

Ω, ναι, είναι αυτοί, οι «δικοί μας άνθρωποι»…..



ΚΕΚΑΛΥΜΜΕΝΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ




Η διάδοση της προπαγάνδας γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε η μάζα την αντιλαμβάνεται ως κάτι θετικό και συμφέρον.

Γι αυτό οι Πεμπτοφαλαγγίτες προτιμούν τις δήθεν τυχαίες συζητήσεις οι οποίες στήνονται εντέχνως… (συνήθως σε ομιλίες, διαλέξεις κ.λ.π.).

Ένας, δήθεν τυχαία, παρευρισκόμενος λαμβάνει το λόγο και οδηγεί τη σκέψη του πλήθους στην απαιτούμενη «ιδέα», έτσι δε μπορεί να χαρακτηριστεί ως προπαγανδιστής, αφού «ήταν τυχαίο»…

ΟΙ ΚΟΛΑΚΕΙΕΣ ΠΡΟΣ ΤΗ «ΜΑΖΑ»




Η Πέμπτη φάλαγγα, φροντίζει πάντα να κολακεύει τη «μάζα» κι έτσι να κερδίζει τη συμπάθεια, το σεβασμό και την εμπιστοσύνη της.

α) Εκθειάζει τη «μάζα» ως πηγή αληθείας, ηθικής και δύναμης.

β) Εξυμνεί τη «μάζα» ως το μόνο σοφό δάσκαλο και πηγή έμπνευσης.

γ) Διακηρύττει ότι διδάσκονται από το λαό και εμπνέονται από τις ανάγκες του.

δ) Οι προπαγανδιστές, φροντίζουν να δημιουργούν την εντύπωση πως οι ενέργειές τους εκφράζουν, δήθεν, τις αποφάσεις του λαού.

ε) Η μάζα πειθαρχεί ευκολότερα σε αποφάσεις που νομίζει πως προέρχονται από αυτήν.

Συνήθως μέσω ερωτήσεων, αποσπούν τη σύμφωνη γνώμη της «μάζας» σε αποφάσεις που ήδη έχουν παρθεί από τους προπαγανδιστές κι έτσι είναι όλοι ευχαριστημένοι.

Ο λαός είναι «κυρίαρχος» και «αποφασίζει», ενώ η Πέμπτη φάλαγγα έχει τη συγκατάθεση της «μάζας»…. (δημοκρατικά πράγματα… ).

ΤΟ ΚΥΡΟΣ

Η Πέμπτη φάλαγγα φροντίζει να περιβάλλονται οι προπαγανδιστές της με το απαιτούμενο κύρος, γιατί, τι είναι το προϊόν δίχως το περιτύλιγμα???

Έτσι η προπαγάνδα τους έχει μεγαλύτερη απήχηση εις το κοινόν.

Έτσι, ναι μεν εξομοιώνονται με τη «μάζα», αλλά βρίσκονται πάντα ένα σκαλοπάτι πιο πάνω από αυτήν…, ναι μεν προέρχονται από το λαό αλλά φροντίζει η Πέμπτη φάλαγγα να τους παρέχει «ιδιαίτερα φροντιστήρια» στα οποία θα διδαχθούν 2-3 θεωρητικούς (διαφόρων ιδεολογιών), 2-3 ρήσεις σοφών ανδρών (που μεταξύ μας, μπορεί κατά βάθος να μισούν ή να αγνοούν, αλλά πάντα χρειάζονται…..), κι έτοιμο το αμπαλάζ, νάτο το κύρος!!!

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ – ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΓΩΓΙΚΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ

Απαραίτητο εργαλείο για κάθε Πεμπτοφαλαγγίτη προπαγανδιστή που σέβεται τον εαυτό του (αλλά δε σέβεται τους συμπολίτες του…) είναι τα παραδείγματα!!!!

Χρησιμοποιούν το φόβο και την ελπίδα, φέρνοντας ως παραδείγματα πάντα θέματα της επικαιρότητας, τα οποία όλοι γνωρίζουν και όλοι ενδιαφέρονται γι αυτά, ποντάροντας ευκαιριακά στο συναίσθημα.

Πάντα φυσικά σε συνάρτηση με το: «αν θέλουμε να σωθούμε πρέπει να αγωνισθούμε στο πλευρό του προπαγανδιστή, γιατί μόνο αυτός σώζει….» (εδώ γελάμε……).

ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

Το ζητούμενο της Πέμπτης φάλαγγας των νεοταξιτών, είναι η προσέγγιση του πλήθους, της λαϊκής «μάζας» και όχι των ολίγων κι «εκλεχτών» της διανόησης.

Γι αυτό, η γλώσσα της προπαγάνδας τους είναι λυτή, απλή κι απέριττη, εμπλουτισμένη όμως με παροιμίες και λαϊκούς μύθους (δια την ψυχαγωγία του κοινού….).

Που και πού βέβαια ξεφεύγουν εντέχνως και κάποιες βαρύγδουπες εκφράσεις, έτσι για να τσιτώνει, όσο πρέπει, η «μάζα»…

Φυσικά, επειδή η επανάληψη είναι η μήτηρ της μαθήσεως, οι βασικές θέσεις των προπαγανδιστών, είθισται να επαναλαμβάνονται, κάνοντας τις απαιτούμενες αλλαγές στις διατυπώσεις τους (μη βαρεθεί η «μάζα» και μείνουν χωρίς χειροκροτητές…).

ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ



Επειδή οι νεοταξίτες της Πέμπτης φάλαγγας κατανοούν πως μπορεί να κουράσει ή να υποψιάσει η διασπορά της προπαγάνδας με ένα και μόνο τρόπο, φρόντισαν να υπάρχει ποικιλία!! Χρησιμοποιούν για το σκοπό τους κάθε μέσο επικοινωνίας όπως τη διασπορά διαφόρων φημών, το αγαπημένο τους μέσο, την τηλεόραση, ραδιοφωνικές εκπομπές, internet, εφημερίδες, ομιλίες, διαλέξεις, βιβλία, γιορτές και φιέστες, κούπες, τσαγιέρες, μπλούζες και ότι βάζει ο νους του ανθρώπου….

Έτσι και η επανάληψη επιτυγχάνεται και η ποικιλομορφία της προπαγάνδας.

ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ

Όλα τα «περάσματα» τής κοινής γνώμης, στις προσταγές των νεοταξιτών…. Μέσα Μαζικής… Αποχαύνωσης, σχολεία, στρατός, συνδικάτα, δημόσιες υπηρεσίες, συνεταιρισμοί, σωματεία κ.λ.π.

Και φυσικά να μη ξεχάσουμε τους «διαμορφωτές της κοινής γνώμης», δημοσιογράφους, δημαγωγούς, δασκάλους, ιερείς, αξιωματικούς κ.λ.π.

Τα πάντα υπό την «προστασία» της προπαγάνδας!!!

Τελικά, όλους αυτούς τους δήθεν «προστάτες», τους χρειαζόμαστε?

Αυτονομία στη σκέψη!!!

Αυτόνομη δράση!!!

Αόρατος Αρχή
Διαβάστε περισσότερα...

ΗΓΕΜΟΝΕΙΝ Ή ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ




«Πρώτα το κράτος τους και ύστερα τον πολιτισμό τους, αυτά έχουν να δημιουργήσουν οι Έλληνες» Ίων Δραγούμης, ΟΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ

Όλοι οι εχθροί, και κυρίως οι “φίλοι” κι ας θυμηθείς ή ας μάθεις στο σημείο αυτό, Εθνικιστή Αναγνώστη μια παροιμία που λέει: “όποιον δεν μπορείς να πολεμήσεις σαν εχθρό σου, κάν’ τον φίλο σου”. Πρώτον και κύριον. Οι Έλληνες ανάλογα με τη διακυβέρνηση και το σύστημα το πολιτικό που είχαν ανά τους αιώνες, δημιουργούσαν και διαφορετικούς πολιτισμούς. Στα Αρχαία Χρόνια με τη Φυσική Αριστοκρατία, τους Ομηρικούς Ήρωες όπως ήταν οι Μυκηναίοι Βασιλείς, αναπτύχθηκε αυτό που λέμε Μυκηναϊκός Πολιτισμός. Ένας κόσμος γεμάτος Ήρωες και αοιδούς που εξυμνούσαν τους Άθλους που χάρισαν την Αιωνιότητα στους Έλληνες. Ένας κόσμος γεμάτος ένδοξες μάχες. Ένα εμπορικό δίκτυο που απλωνόταν σε όλη την Ευρώπη και ως Κύκνειο Άσμα του μας άφησε Αθάνατη Κληρονομιά τα Ομηρικά Έπη. Αργότερα, αναπτύχθηκε ο κλασικός πολιτισμός με το γενικό πολιτικό σύστημα: πόλεις-κράτη. Μες στην Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τους Επιγόνους αναπτύχθηκε η ελληνιστική περίοδος. Κι όταν είχε καθιερωθεί πλέον η εξουσία των Αυτοκρατόρων της Κωνσταντινούπολης, αναπτύχθηκε αντίστοιχα από τους Έλληνες ένα σύνολο πνευματικότητας μες στη καθημερινότητα που ονομάζεται γενικά βυζαντινός πολιτισμός. Άρα, λοιπόν, αν θέλουμε να αλλάξουμε Αρχές και Αξίες και να νικήσουμε την υπο-κουλτούρα του “καταναλωτή” πρέπει ΜΕΣΩ της πολιτικής να αλλάξουμε την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ του Λαού μας.

“Χρειάζεται μια πολιτική ζωή ανεξάρτητη, δηλαδή ελληνική, για να γεννηθεί ένας ελληνικός πολιτισμός. Οι διάφοροι πρωτερινοί ελληνικοί πολιτισμοί ανταποκρίνονται σε διάφορες, ανεξάρτητες, ελληνικές, πολιτικές ζωές σε διάφορα ελληνικά κράτη, σε διάφορους πολιτειακούς οργανισμούς, σε διάφορα πολιτικά αποκρυσταλλώματα της ζωής του έθνους…Αφού γίνει το κράτος, επιδρά και αυτό επάνω στο Έθνος και το αλλάζει κάπως.”
Ίων Δραγούμης, ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ο Μέγας Αλέξανδρος όταν αντίκρισε το ανάθημα του Πέρση Βασιλιά: “Τρώγε. Πίνε. Όλα τ’ άλλα μηδέν” που είναι η πεμπτουσία της σύγχρονης Παγκόσμιας Αυτοκρατορίας, ηοποία με τόση μαεστρία χτίζουν οι Εβραίοι, ο Λαός των Τοκογλύφων σε όλο τον κόσμο, ειδικά στις μέρες μας στη Μεσόγειο (σκέψου την Αραβική Άνοιξη και την ένταξη Ελλάδας και Ιταλίας στο ΔΝΤ) μειδίασε και ύστερα πυρπόλησε από άκρη σε άκρη την Περσέπολη….

Δεύτερον. Σχετικά με το ζήτημα της ανάληψης της διακυβέρνησης ενός κράτους, το ζήτημα δεν είναι καινούριο. Έτσι λοιπόν, αντί για οποιαδήποτε άλλη απάντηση, λακωνικά προτείνεται να μελετήσουν το βιβλίο του ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ: ΗΓΕΜΩΝ, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά τα συμπεράσματα της μελέτης του Ιταλού διπλωμάτη και όσο αφορά την πολιτική ιδεολογία με σύγχρονους πολιτικούς όρους φυλετιστή που μελέτησε την Αρχαία Ιστορία, ως οφείλει να κάνει κάθε Χρυσαυγίτης αντίθετα με όλους αυτούς τους υπερεπαναστάτες που ταυτόχρονα όμως φοβούνται “μην τους δει ο γείτονας”, “μην το μάθει η μάνα τους” θα δοθεί απάντηση από ένα έργο που άλλοι αποκαλούν “ανήθικο” και “σατανικό” και άλλοι “Τίμιο” και “καθάριο”.

“Ο Νάβις, ηγεμόνας των Σπαρτιατών, αντιτάχθηκε σε μια ολόκληρη Ελλάδα και σ’ έναν αήττητο ρωμαϊκό στρατό, και υπερασπίστηκε μ’ επιτυχία την Πατρίδα του και την εξουσία του απέναντί τους. Το μόνο που είχε να κάνει, όταν τον απείλησε ο κίνδυνος, ήταν να πάρει μέτρα για να προφυλαχτεί από ορισμένους-λιγοστούς-υπηκόους του. Αυτό όμως δε θα έφτανε αν ο λαός ήταν εχθρικός απέναντί του…”
ΝΙΚΟΛΟ ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ – Ο ΗΓΕΜΩΝ
Διαβάστε περισσότερα...

Η Νέα Παγκόσμια Τάξη θα είναι η γήινη κόλαση



Ο όρος Νέα Παγκόσμια Τάξη (New World Order – NWO, ΝΠΤ) αναφέρεται στην επιχειρούμενη εγκαθίδρυση μιας ολοκληρωτικής παγκόσμιας κυβέρνησης.
Το κεντρικό θέμα στις συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις γύρω από την ΝΠΤ, είναι μια μυστική ελίτ, με μια ατζέντα παγκοσμιοποίησης, που συνωμοτεί με σκοπό να κυριαρχήσει στον πλανήτη, και να αντικαταστήσει τις υπάρχουσες εθνικές κυβερνήσεις.
Η ΝΠΤ, μέσω της προπαγάνδας, προσπαθεί να πείσει και να δημιουργήσει συναίνεση στο ότι η αναπόφευκτη επικράτηση της μίας και μοναδικής παγκόσμιας διακυβέρνησης αποτελεί νομοτελειακή εξέλιξη, και πρόοδο.
Πολλοί εικάζουν πως συγκεκριμένα περιστατικά και δραστηριότητες τόσο στην παγκόσμια πολιτική, όσο και στην οικονομία, δεν είναι παρά ενορχηστρωμένες κινήσεις κάποιων κρυφών ομάδων που λειτουργούν παγκόσμια, μέσα από διάφορες βιτρίνες.
Τα ιστορικά γεγονότα θεωρούνται ως βήματα σε ένα συνεχιζόμενο οργανωμένο σχέδιο, προκειμένου να επιτευχθεί η παγκόσμια κυριαρχία μέσα από διαδικασίες λήψης αποφάσεων, που όμως παραμένουν κρυφές για τον πολύ κόσμο.
Σε ένα φυλλάδιο της του 1966, με τίτλο The Profound Revolution, η Αμερικανίδα συγγραφέας Mary M. Davison εικάζει ότι η συνωμοσία ξεκίνησε από διεθνείς τραπεζίτες που το 1913 ίδρυσαν την αμερικανική U.S. Federal Reserve. Στη συνέχεια (1921) ίδρυσαν και το Council on Foreign Relations, που λειτουργούσε ως μια σκιώδης κυβέρνηση.
Την εποχή που δημοσιεύτηκε το φυλλάδιο, ο πολύς κόσμος ταύτιζε τους διεθνείς τραπεζίτες μα μια «παγκόσμια εβραϊκή συνωμοσία», οργανωμένη από την οικογένεια Rothschild.
Σύμφωνα με την συγγραφέα, πολύς κόσμος πιστεύει πως οι ΗΠΑ διοικούνται παρασκηνιακά από κάποιες μυστικές ελίτ, με σκοπό την υπαγωγή της χώρας στον σφιχτό έλεγχο μιας παγκόσμιας κυβέρνησης.
Ο πολιτικός επιστήμονας David Rothkopf, που δεν είναι οπαδός της συνωμοσιολογίας, έγραψε ένα βιβλίο το 2008 (Superclass: The Global Power Elite and the World They Are Making), στο οποίο ισχυρίζεται πως τα 6 δισεκατομμύρια των ανθρώπων της γης, κυβερνώνται από 6.000 μόλις άτομα.
Μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα, οι κυβερνήσεις των μεγάλων δυνάμεων προμήθευαν στον κόσμο την υπέρ-τάξη, μαζί με κάποιους ηγέτες διεθνών οργανισμών κλπ. όπως ο Πάπας, και με επιχειρηματίες μεγάλου βεληνεκούς, όπως οι Rothschild, και οι Rockefeller.
Σύμφωνα με τον Rothkopf, στις αρχές του 21ου αιώνα, η οικονομική ισχύς, ενισχυμένη από την εκρηκτική επέκταση του διεθνούς εμπορίου, της διακίνησης, και των επικοινωνιών, κυβερνά πλέον απόλυτα.
Η δύναμη των κρατών έχει εξασθενήσει, και οι πολιτικοί ηγέτες έχουν καταντήσει απλοί μεσάζοντες της εξουσίας.
Αυτοί που κάνουν κουμάντο είναι οι ηγέτες του χρηματοπιστωτικού τομέα, των επιχειρήσεων, της αμυντικής βιομηχανίας, και μάλιστα μπαινοβγαίνουν στις κατά τόπους εθνικές κυβερνήσεις, χωρίς να ελέγχονται από τα εθνικά κοινοβούλια, ή στην περίπτωση των ΗΠΑ από το κογκρέσο.
Η δυσανάλογα μεγάλη τους ισχύς, μπορεί να είναι εποικοδομητική, αλλά παραμένει πάντα στα πλαίσια των ειδικών τους συμφερόντων, και ελάχιστοι είναι αυτοί που (παγκοσμίως) αντιδρούν, εφόσον μπορούν και κάνουν τις δουλειές τους.
Η εν λόγω θέαση ενός κόσμου που χαρακτηρίζεται από μια υπόγεια διαμάχη μυστικών ομάδων, δεν περιορίζεται στις απόψεις κάποιων λίγων συνωμοσιολόγων.
Υπάρχουν πολλοί ερευνητές, που έχοντας μελετήσει τις παγκόσμιες ελίτ, καταλήγουν στο συμπέρασμα πως εδώ και χρόνια, τα «παλιά χρήματα», έχουν ιδρύσει οργανώσεις και δεξαμενές σκέψης όπως είναι οι Bilderberg Group, Bohemian Club, Club of Rome, Council on Foreign Relations, Rhodes Trust, Skull and Bones, Trilateral Commission, κλπ. με μοναδικό και απώτερο σκοπό την επιβολή μιας ολοκληρωτικής παγκόσμιας κυβέρνησης.
Αυτό θα γίνει, λένε, μέσω ελέγχων του ΟΗΕ, και μιας παγκόσμιας τράπεζας, που θα κυριαρχούν επί της οικονομίας, θα επιβάλλουν νόμους και κανόνες, θα ελέγχουν την ελευθεροτυπία συγκεντρώνοντας ιδιοκτησιακά τα ΜΜΕ, θα παρακολουθούν τους πάντες και τα πάντα, θα χρησιμοποιούν την κρατική τρομοκρατία και καταστολή, και μέσω της γενικευμένης ελεγχόμενης προπαγάνδας θα καλλιεργήσουν την λατρεία της προσωπικότητας γύρω από κάποιον «φωτισμένο» ηγέτη μαριονέτα, δημιουργώντας μια τεχνητή ιδεολογία για την ανάγκη της παγκόσμιας κυβέρνησης ως φυσικής κατάληξης της ανθρώπινης ιστορίας και προόδου.
Και αν εξετάσουμε όλα όσα γίνονται σήμερα στον κόσμο μας, οι παραπάνω συνωμοσιολόγοι δεν έχουν και πολύ άδικο.
Βασικά, η Νέα Παγκόσμια Τάξη θα είναι η γήινη κόλαση. Οι ελίτ επιδιώκουν να φυλακίσουν την ανθρωπότητα σε μια ανταγωνιστική και υλιστική σύγκρουση. Η επερχόμενη όμως μάχη δεν θα διεξαχθεί μεταξύ φυλών, θρησκειών, ή εθνών.
Θα διεξαχθεί μεταξύ του καλού και του κακού, της ελευθερίας και της καταπίεσης, της αλήθειας και της προδοσίας.
Μεταξύ δηλαδή των δυνάμεων του σύμπαντος.
Θα είναι μια μάχη για τον Θεό.
Διαβάστε περισσότερα...

Έλπιζε. Πίστευε. Πολέμα



Η λύπη κι ο φόβος είναι του ανθρώπου. Η απελπισία είναι του Πονηρού.

Ποιος είναι κάθε φορά ο Πονηρός; Πλάσματα με ανθρώπινο όνομα ή μεταφυσικό μανδύα, ας διαλέξει καθείς ή ας κρατήσει κάθε Πονηρό κάτω από το ίδιο όνομα. Κι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι στις μέρες μας. Τρυπώνουν στα σπίτια μας από τις τηλεοράσεις, τους υπολογιστές και τα κινητά, μας συμβουλεύουν τάχαμου καλόβουλα να ακολουθήσουμε τις ποντικοουρές τους σε σκοτεινά κελάρια, επιχειρούν να μας φοβίσουν, να μας καλοπιάσουν, να μας λοιδορήσουν, να μας βγάλουν με όποιο τρόπο από το δρόμο μας. Θύματά τους δεν είναι οι αντικειμενικά αδύναμοι, αλλά άνθρωποι που θα περίμενε κανείς να έχουν τις κεραίες τους τεντωμένες, έτοιμες να συλλάβουν το κύμα των πονηρών επιθέσεων και να τις αποτρέψουν, να τις αποφύγουν, κι αν χρειαστεί να τις πολεμήσουν.Και όμως.

Άνθρωποι νέοι, υγιείς, έξυπνοι, που λες θα πάρουν την πέτρα στα χέρια τους και θα τη στύψουν, θα σηκώσουν το ανάστημα και θα πουν στοπ, τώρα κινούν θλιβερά το κεφάλι αριστερά-δεξιά, ρίχνουν στο πάτωμα τα μάτια, και ψιθυρίζουν «τι να κάνουμε, έτσι που μας καταντήσανε…». Και δεν είναι άνθρωποι άνεργοι, φτωχοί οικογενειάρχες, να πεις πως τους βαραίνει η ευθύνη κι η αγωνία για το αύριο. Είναι άνθρωποι που ακόμη καλοστέκουν, που μέχρι πριν λίγο έπιναν τον καφέ τους και ανέλυαν τις οικονομικές, πολιτικές και ευρωπαϊκές εξελίξεις. Ανθρωποι που ξαφνικά ιδιωτεύουν τρομοκρατημένοι από την επικράτηση του Τίποτε, του Πονηρού Τίποτε χωρίς πρόσωπο, που πότε λέγεται Τρόικα και πότε «Αγορές», του Τίποτε που κανείς δεν μπορεί να αγγίξει και κανείς δεν μπορεί να φυλαχτεί, που φεύγει σαν καπνός άπιαστος αφού ρίξει στην ψυχή την μπόχα του.

Άνθρωποι που θάπρεπε να σκέφτονται πώς θα αντισταθούν, γέρασαν ξαφνικά μονομιάς, πριν προλάβουν να ζήσουν. Ανθρωποι που φοβούνται να πουν τι σκέφτονται πριν ακόμη η μέγγενη της απολυταρχικής δημοκρατίας πλησιάσει και το χολεριασμένο χνώτο της ακουμπήσει τα μάγουλά τους.

«Έχεις ενδοιασμούς, διστάζεις να τα κρίνεις όλα μονομιάς και προπαντός φοβάσαι μην αναγκαστείς να πεθάνεις ενόσω διστάζεις, γιατί τότε θα ‘χεις έρθει τζάμπα στην ζωή. Ό,τι χειρότερο».

Ο θάνατος είναι η κοινή μοίρα των ανθρώπων, το ίδιο κι ο φόβος και η λύπη. Κοινό καταφύγιο των ανθρώπων είναι η Πίστη και η Ελπίδα, η Αγάπη στη Ζωή, στον Θεό και τον Ανθρωπο, και η Σοφία να ξεδιαλύνεις μες στην ομίχλη τη φλόγα που άσβεστη σιγοκαίει και περιμένει να την αγγίξεις, να ζεσταθείς και να ζεστάνεις.

Οσο για τους Πονηρούς και τις πονηρίες τους;

«Ως εκλείπει καπνός, εκλιπέτωσαν, ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός».

Η ΟΧΙΑ
Διαβάστε περισσότερα...

Ανεργία, ένας αργός θάνατος-2 λόγια από έναν άνεργο συνέλληνα


Πλεον το εχω αποφασισει,ετσι θα παει,μεχρι που δεν ξερω,κοιμαμαι και ξυπναω με το ιδιο αγχος...της ελειψης εργασιας,και τι να κανει ο καθενας απο εμας σκεπτομαι,κλεινεται στον εαυτο του και προσπαθει να μαζεψει τα κομματια του ενα,ενα,να δει που βρισκεται και εως που μπορει να παει.

Και αν υπαρχει οικογενεια ειναι μια ανακουφιση,καποιος θα σταθει διπλα σου να σε βοηθησει,αν και δεν ειναι το επιθυμητο αυτο,αν οχι τοτε μονος του ο καθενας πορευεται προς μια αγνωστη κατευθυνση χωρις καμμια υποστηρηξη απο πουθενα,ψυχολογικα και σωματικα ρακη προσπαθουμε να καταλαβουμε τι εχει συμβει,τι θα συμβει και μεχρι που θα αντεξουμε αυτην την κατασταση.

Και την χειροτερευουν ολοι αυτοι που με λογια και υποσχεσεις υποσχονται θεσεις εργασιας που δεν θα υπαρξουν ποτε,που δεν γνωριζουν το προβλημα και ετσι δεν ξερουν και τι χρειαζεται να κανουν για να το αντιμετωπισουν,καθε μερα και νεοι ανεργοι μπαινουν στην ιδια ουρα,και μεγαλωνει η ουρα και τιποτα δεν γινεται,εχουν αφησει την χωρα στην τυχη της και ασχολουνται με την αποπληρωμη των κλεμμενων απο αυτους εκατομμυριων.

Γιορτες για τους ανεργους δεν υπαρχουν,ειναι αστειο να περιμενει καποιος να χαρει μεσα σε αυτες τις συνθηκες,και ειναι αστειοτερο να περιμενει να ζησει απο 200 ευρω που παιρνει ενας μακροχρονια ανεργος και που δεν φτανουν ουτε για τα απολυτως απαραιτητα.
Καθε μερα και ενας γνωστος μου παιρνει θεση σε αυτη την ουρα,απολυεται απο μεγαλες εταιρειες που επι δεκαετιες τον πληρωναν με μισθους πεινας και την ιδια ωρα υπερτιμολογουσαν τα προιοντα τους και εκλεβαν τον κρατος φοροδιαφευγοντας ασυστολα.

Τοτε ηταν καλα για αυτους,ειχαμε αναπτυξη,οχι για τους εργαζομενους ομως,για την τσεπη τους,η μεγαλη γνωστη εταιρεια που ειχε απολυσει εμενα παρανομα και καταχρηστικα κλεινει καταστηματα το ενα μετα το αλλο,απολυει ανθρωπους,οχι ζωα,με οικογενειες,δανεια,παιδια,μητερες χωρισμενες χωρις υποστηρηξη απο πουθενα εκτος απο την εργασια τους.

Αυτο ειναι το εγκλημα για το οποιο πρεπει να παει σε ειδικο δικαστηριο ο Παπανδρεου,η καταστροφη του λαου και της χωρας,μας εριξε σε ενα λακκο και αδιαφορησε αν θα ζησουμε η οχι.

Η ανεργια ειναι ενας αργος θανατος,ενας γρηγορος θα ηταν πολυ πιο αποτελεσματικος και πολυ,πολυ πιο ανωδυνος.

Να ευχηθω Καλη χρονια,με τι λογια να το πω?


 http://harrytsopanos.blogspot.com/#ixzz1i5oYDs4K
Διαβάστε περισσότερα...

Γεμίσαμε καλικάντζαρους!


Γράφει ο αρίσταρχος

Η λαογραφική μας παράδοση βάζει τους καλικάντζαρους να πριονίζουν όλο το χρόνο το δέντρο της ζωής(την κολώνα που κρατάει την γη στην θέση της). Και κει στο παρ’ ολίγο να κοπεί, φτάνει η 26η Δεκεμβρίου και βγαίνουν να γιορτάσουν την επιτυχία τους και να ανακατώσουν την ζωή των ανθρώπων.

Αυτά μέχρι τις 6 Ιανουαρίου, των Φώτων. Τρομάζουν με τον αγιασμό των υδάτων και φεύγουν λέγοντας «Φεύγετε να φεύγουμε κι έφτασε ο τουρλόπαπας με την αγιαστούρα του και με τη βρεχτούρα του…»

Μακάρι να έφευγαν έτσι τα καλικαντζαράκια που γέμισαν την ζωή μας και μας την ανακάτωσαν και μας την έκαναν μπάχαλο.

Εδώ το δέντρο της ζωής μας πριονίστηκε για πολλά χρόνια, και τώρα που κοντεύει να φύγει ο χρόνος και βρίσκεται σε μια πέτσα, τα καλικαντζαράκια κάνουν ομαδική επίθεση .

Οι καλικάντζαροι έχουν πολλά ονόματα. Όπως:

-Καλικαντζαρία (αρχαϊστί κυβέρνηση. Όπως λέμε Καγκελαρία αλλά χωρίς κάγκελα.)

Αρχικαλικάντζαρος: (αρχαϊστί πρωθυπουργός).  Μπορεί να είναι δοτός ή ανένδοτος ή άδοτος ή καρφωτός)

-Αρχικαλικαντζαρπάχτρα:  Είναι  ο επί κεφαλής της Αρπάχτρας(αρχαϊστή εφορία). Διαθέτει ευστροφία , ευφράδεια και κουτοπονηρίστικο βλέμμα. Προσόν αλλά όχι  απαραίτητο η ευτράφεια.

-Αρχικαλικαντζαροκόμματος(πρώην Αρχικαλικάντζαρος): Πρόεδρος του κόμματος αρνούμενος την παραίτηση για να μην τον ρίξουν πριν της ώρας στα σκατά. Είναι ο ειδικός μόνο στα αποκαλυπτήρια. Αποκάλυψε πως πίσω από τα λεφτά υπήρχαν σκατά!

-Τηλεκάντζαρος:= Ο καλικάντζαρος που διείσδυσε στην TV και εκτοξεύει τηλεκαλικαντζαρίες του τύπου «Ο Αρχικαλικάντζαρος) έδωσε εντολή να ονοματισθούν οι υπαγορευτές και οι απαγορευτές. Και γέλασε όλη η καλικαντζαροσυντροφιά. Τόσο, που ένας Υπερκαλικάντζαρος  να λέει, αυτά γίνονται μόνο στην  Σκανδιναβία με τους Καλικαντζαροβόρειους σκουλαρίκιδες. Όχι εδώ με τους Καλικαντζαρομάλακες.

-Καλικαντζέφορος:  Τα τσιράκια της Αρχικαλικαντζαρπάχτρας.

-Καλικαντζαρονούδος: Η μία κολώνα της Καλικαντζαρίας(πρώην συμμαθητής)

-Καρακαλικαντζαρούμπας: Καλικάντζαρος της ρούμπας και της κωλοτούμπας, η τρίτη κολώνα της καλικαντζαρίας.

Το θέμα δεν είναι τα ονόματα. Το θέμα είναι το ευχέλαιο. Ρίξτε ένα ευχέλαιο (από Αρχιμανδρίτη και κάτω εκτός φυλακής) και ευχηθείτε αυτά που ακούτε από τα τηλεκαλικαντζαροκάναλα  να είναι καλικαντζαροβλακοψευτιές. Γιατί αν είναι αλήθεια, τότε …
Θα αυτοκτονήσω (η έσχατη των λύσεων)
Θα επισκεφτώ τον ψυχίατρο (ακριβή λύση)
Θα τα πληρώσω (πάντα είχα κλίση στα αστεία)
Θα επαναστατήσω (δεν το βλέπω, ψεκάζομαι με βλακόσκονη)
Θα πρωτοστατήσω (κι αν ο Τσάβες έχει δίκαιο;)
Θα βρίσω, θα φωνάξω, θα αγανακτήσω, θα φρίξω, θα ανασκολοπίσω, ΘΑ ΤΑ ΔΕΧΤΩ
Πάντα τα δεχόμουνα, από μικρό παιδί. Έτσι έμαθα να ζω με ένα σωρό παροιμίες και ρητά. Κι αυτό το ξέρουν αυτοί που μας κουμαντάρουν είτε θέλουμε είτε δεν θέλουμε.  Και τρέμω, και φοβάμαι. Γιατί  βλέπω να αγιάζουν τα νερά των Φώτων και οι καλικάντζαροι να μην φεύγουν. Και φοβάμαι, μην αντί γι αυτούς να φύγουμε εμείς.

Βλέπεις την πατήσαμε. Φέτος τα καλικαντζαρά είχαν ηλεκτρικό πριόνι. Δώρο, ρεγάλο της Siemens για την συνεργασία. Καλά να πάθουμε.

Και εις έτη πολλά. Καλή χρονιά χωρίς καλικαντζαρά!

 αἰέν ἀριστεύειν
Διαβάστε περισσότερα...

Τουρκική τοξική βόμβα στο Αιγαίο!


“Τοξική βόμβα”,που μπορεί να “εκραγεί” ανά πάσα στιγμή είναι το τουρκικό φορτηγό πλοίο Dogu Haslaman,το οποίο βυθίστηκε στη στη θαλάσσια περιοχή 18 ναυτικά μίλια βορειοδυτικά της Σάμου, εντός του FIR Αθηνών.
Το πλοίο μετέφερε ........

 λίπασμα και είχε αναχωρήσει από την Ουκρανία με προορισμό το Ισραήλ. Ο κίνδυνος να μολυνθεί ανεπανόρθωτα η θαλάσσια περιοχή στην οποία βυθίστηκε το πλοίο είναι μεγάλος.Σύμφωνα με ειδικούς το φορτίο του είναι θέμα χρόνου να αρχίσει να μολύνει το βυθό! Αυτός ήταν και ο λόγος που τις πρώτες ώρες το Λιμενικό Σώμα είχε τεθεί σε κατάσταση συναγερμού και δύο ρυμουλκά είχαν αποπλεύσει ώστε να προλάβουν να ρυμουλκήσουν το πλοίο με τα λιπάσματα σε κάποιο λιμάνι.


Δεν πρόλαβαν αφού το φορτηγό πλοίο βυθίστηκε σε βάθος 1000 μέτρων όπως λένε οι πληροφορίες.Και το βάθος κρίνεται απαγορευτικό -και από πλευράς κόστους- για οποιαδήποτε επιχείρηση που θα είχε στόχο να εμποδίσει την διαρροή των λιπασμάτων στη θάλασσα του Αιγαίου.


Το θέμα είναι ότι οι Τούρκοι έχουν τεράστια ευθύνη,αφού για μία ακόμη φορά έκαναν ότι μπορούσαν για να καθυστερήσουν την επιχείρηση έρευνας διάσωσης,παίζοντας πάλι τα γνωστά επικίνδυνα παιχνίδια τους με ανθρώπινες ζωές.Στη συγκεκριμένη περίπτωση έπαιξαν και με το περιβάλλον αλλά το θέμα είναι ότι εμείς χάσαμε.
onalert.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Οι Σκοπιανοί «έκλεψαν» Μακεδονομάχο και τον έκαναν δικό τους!


Του Κώστα Χαρδαβέλλα
Πόλεις και χωριά της Δυτικής και Βόρειας Μακεδονίας (περιοχές Κοζάνης, Καστοριάς, Γρεβενών κλπ) κατακλύζονται τις τελευταίες μέρες από χάρτες, φωτογραφίες και δήθεν ντοκουμέντα των Σκοπιανών ότι η Μακεδονία δεν είναι Ελλάδα, αλλά μία ξεχωριστή βαλκανική χώρα με το όνομα Μακεδονία που ξεκινάει από τα βόρεια σύνορα των Σκοπίων και καταλήγει στη Χαλκιδική και την Έδεσσα μέχρι τα όρια του νομού Λάρισας.

Παράλληλα, σε μία πρωτοφανή διεθνή εκστρατεία, η κυβέρνηση των Σκοπίων με κεφάλαια του ιδρύματος Σόρος, προσπαθεί να πείσει τη διεθνή κοινή γνώμη ότι η Ελλάδα είναι μία αναξιόπιστη και ανιστόρητη χώρα που έχει σφετεριστεί τη Μακεδονία σαν δικό της έδαφος, ιστορικά και πολιτικά.
Κορυφαία πράξη της διεθνούς απάτης των Σκοπιανών, αποτελεί η δημιουργία ενός μνημείου-μαυσωλείου στα Σκόπια του ήρωα Έλληνα Μακεδονομάχου Γιώργη Γκότση, που γεννήθηκε στο Κιλκίς και σκοτώθηκε από τους Τούρκους στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, στο χωριό Καρυές κοντά στις Σέρρες.
Κάθε χρόνο, όπως αποκαλύπτει και η φωτογραφία που παρουσιάζει σήμερα το newsbomb, ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Νίκολα Γκρουέφκσι, καταθέτει στεφάνι στο μνημείο του Έλληνα Μακεδονομάχου που βρίσκεται στα Σκόπια, στο οποίο -όπως διακρίνετε και στη φωτογραφία- υπάρχει χάρτης της Μακεδονίας ως ξεχωριστό κράτος των Βαλκανίων και όχι ως ελληνική περιοχή.
Η φωτογραφία του Γκρουέφσκι την ώρα που καταθέτει στεφάνι στο μνημείο του Έλληνα Μακεδονομάχου, συνοδεύεται από το εξής κείμενο της σκοπιανής κυβέρνησης: «Ο πρωθυπουργός της Μακεδονίας Νίκολα Γρουέφκσι καταθέτει στεφάνι στο μαυσωλείο του θρυλικού Βουλγαρομακεδόνα επαναστάτη Γκεόργκι Γκότσε Ντέλτσεφ. Τα λείψανα του Γκότσε Ντέλτσεφ βρίσκονται στα Σκόπια μέσα σε μαρμάρινη σαρκοφάγο, στο προαύλιο της εκκλησίας του Sv. Spas (Aγ. Σωτήρος).
Ο Γκότσε, γεννημένος στο Κούκους (έτσι ονομάζουν οι Σκοπιανοί το Κιλκίς) σκοτώθηκε από τους Τούρκους στο χωριό Μπανίτσα (έτσι ονομάζουν τις Καρυές), κοντά στις Σέρρες. Πάνω στο μνημείο δεσπόζει ο χάρτης της Μεγάλης Μακεδονίας».
Αυτά αναφέρονται σε επίσημη ανακοίνωση της σκοπιανής κυβέρνησης για την κατάθεση στεφάνου του Γκρουέφσκι, η οποία γίνεται εδώ και 10 χρόνια χωρίς καμία απολύτως αντίδραση από την ελληνική κυβέρνηση.
Ήδη, στο διαδίκτυο και σε προκηρύξεις των Σκοπιανών, κυκλοφορεί ο χάρτης της Μεγάλης Μακεδονίας, η οποία εκτείνεται μέχρι το Άγιο Όρος και έχει τίτλο «Το κράτος της Αιγαιακής Μακεδονίας» που είναι δήθεν υπόδουλη στο ελληνικό κράτος

Newsbomb
Διαβάστε περισσότερα...

Καλή χρονιά να έχουμε



Ο Πελασγός και ο Προμηθεύς σας ευχόμαστε καλή χρονιά, με υγεία, αγάπη και αφύπνιση..Αυτά τα 3 να έχουμε και να αυξάνουμε συνέχεια και η πορεία μας ως άτομα αλλά και ως κοινωνία και έθνος μόνο ανοδική θα είναι.
Είθε η ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ να επέλθει το έτος 2012 και να φέρει την πνευματική, ηθική, εθνική, κοινωνική και τέλος οικονομική ευημερία για εμάς και το Γένος μας.
Διαβάστε περισσότερα...

Η ηρωϊκή αντίληψις της ζωής!!!


Στη σημερινή εποχή του κατήφορου, της ανευθυνότητας, του ψεύδους, της απάτης, της ατιμωρησίας και της ηθικής παρακμής, μορφές, όπως αυτή του σπουδαίου φιλολόγου και φιλοσόφου Ιωάννη Συκουτρή (1901-1937), έρχονται από τα βάθη του χρόνου, πάντα ζωντανές και πάντα επίκαιρες, για να μας θυμίσουν θεμελιώδεις αξίες και διδάγματα ζωής…


Παραθέτω αποσπάσματα από κείμενό του σχετικά με τον ηρωικό τρόπο ζωής, παρμένο από σειρά μαθημάτων του στην Ελευθέρα Σχολή Κοινωνικής Προνοίας. Αξίζει να δώσουμε προσοχή σε μερικές αρετές, που, αν υπήρχαν σήμερα σε μεγαλύτερο βαθμό και σε περισσότερους ανθρώπους, θα αρκούσαν ίσως για να αποφύγουμε το θλιβερό κατάντημα των ημερών μας…


[ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η σύνταξη και η ορθογραφία ακολουθεί το πρωτότυπο κείμενο.]

"…[Ο ηρωικός άνθρωπος]…αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς – περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν τη μετρεί με αποτελέσματ’ άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ’ αστροπελέκια, δια να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Αλλά θα το κάνη όχι από πνεύμ’ αλτρουισμού και εθελοθυσίας υπέρ των άλλων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότ’ είναι προνόμιον των εκλεκτών (όχι καθήκον ή πράξις φιλανθρωπίας) να συντρίβωνται υπέρ των άλλων, υπό των άλλων – το εκλεκτότερον προνόμιον!

Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν’ ο καρπός – αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση, δια να αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν’ εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει.


Αλλ’ ο ηρωικός άνθρωπος δεν δείχνεται εις την συντριβήν του μόνον, ή και εις την ετοιμότητα έστω προς συντριβήν. Ειδεμή, η ηρωική αντίληψις θα ήτον ιδεώδες θανάτου μόνον, όχι μορφή ζωής – και τι ζωής! Ο ηρωικός άνθρωπος, και μόνον αυτός, ζη έντονα και πλούσια ολόκληρον την Ζωήν. Αλλά το να ζήση έντονα δεν σημαίνει δι’ αυτόν ό,τι συνήθως νοούμεν με την έκφρασιν αυτήν: να δοκιμάζη άφθονα και δυνατά τας απολαύσεις και τας ηδονάς της Ζωής.

Δεν τας αγνοεί βέβαια τας απολαύσεις της Ζωής ο ηρωικός άνθρωπος, αλλά τας δοκιμάζει τόσον, όσον χρειάζεται να τας ξεπεράση, τας γνωρίζει τόσον, ώστε να εννοή, ότι κατά βάθος παραλύουν μάλλον την δύναμιν του ανθρώπου, και ας του χαρίζουν την ψευδαισθησίαν της εντατικότητος και της πλησμονής. Έπειτα τας απολαύσεις αναζητεί εκείνος που ζητεί να πάρη από την Ζωήν, όχι εκείνος που έχει να της δώση – και σε πλουτίζει όχι το να παίρνης αλλά το να δίδης…

…Πράγματι ο πόλεμος και ο κίνδυνος είναι το στοιχείον του, η απαραίτητος τροφή του. Ο πόλεμος, λέγω, και η νίκη, όχ’ η επιτυχία. Η επιτυχία δεν είναι πάντοτε νίκη. Είναι νίκη εξωτερική, εξωτερικός πλουτισμός εις επιτεύγματα και κέρδη…Αλλ’ ο ηρωικός ζητεί την νίκην εκείνου που χαίρεται το ότι επολέμησε, το ότι εκινδύνευσε, το ότι αντέστη, την νίκην ως ευκαιρίαν μόνον να ζήση εντόνους και αγωνιώδεις στιγμάς. Και παρόμοια νίκη συνυπάρχει κάλλιστα με την αποτυχίαν εις τους αντικειμενικούς σκοπούς, καθώς η αποτυχία των 300 εις τας Θερμοπύλας…
…Αλλ’ επιτυχία σημαίνει πραγματοποίησις σκοπού, που ευρίσκετ’ έξω μας, και εκείνος έχει μέσα του τον σκοπόν και το νόημα της υπάρξεώς του. Απέναντι αυτού τίποτε δεν μετρεί, ούτ’ η ζωή του ούτ’ η ευτυχία του…

…Οι πολλοί καμαρώνουν δι’ όσους κινδύνους απέφυγαν, όχι δι’ όσους υπεβλήθησαν. Περιγράφουν τας επιτυχίας που επραγματοποίησαν, και υπερηφανεύονται δια την εξυπνάδα των. Αλλά δια τον ηρωικόν άνθρωπον, το είδαμεν: η επιτυχία δεν αποτελεί ούτε κριτήριον ούτε ιδεώδες. Ιδεώδες του και κριτήριον: να ζήση δυνατός και ωραίος. Και είναι γενναιότερον και ωραιότερον ν’ αδικηθής παρά ν’ αδικήσης, να εξαπατηθής παρά να εξαπατήσης.

Άλλωστε προς τι να εξαπατήση; Εξαπατούν οι ετεροκεντρικοί, αυτοί που ασχολούνται διαρκώς με τους άλλους, δια να τους αντιγράφουν ή να τους φθονούν, ή και τα δύο μαζί…Ο ηρωικός όμως αποτελεί ο ίδιος κέντρον του εαυτού του, ελεύθερος εις την απομόνωσίν του, αριστοκρατικός με την απόστασιν εις την οποίαν κρατεί τους άλλους, απτόητος με το θάρρος της προσωπικής του γνώμης και της προσωπικής του ευθύνης, υπερήφανος μέσα εις το άβατον τέμενος της μοναξιάς του…

…Και όμως σπείρει άφθονα τα γεννήματα του νου του. Τα σπείρει, διότι δεν ημπορεί να κάνη διαφορετικά, όπως το δέντρον που τινάζει τους καρπούς του σαν ωριμάσουν, είτ’ ευρίσκοντ’ από κάτω είτε όχι αυτοί που θα τους είναι χρήσιμοι…

…Υπερήφανος είναι, όχι εγωιστής. Δι’ αυτό σπαταλά τον εαυτόν του. Η ευτυχία του είναι να δαπανά, ακριβέστερον ακόμη: να δαπανάται. Ανεξάντλητος όπως είναι, δεν ξέρει αριθμητικήν. Είναι τόσον πλούσιος, ώστε θ’ αναπληρώση εύκολα (το ξέρει) κάθε ζημίαν. Προς τι λοιπόν να την υπολογίζη; Υπολογίζει ο πτωχός. Ο πλούσιος κλείνει τα μάτια, απλώνει το χέρι, και σκορπά…Όσα και να σκορπίση, πάντοτ’ εκ του περισσεύματος θα είναι.

Εκ του περισσεύματος αντλεί και η μεγαλοδωρία του ηρωικού ανθρώπου. Αφρόντιστα και αδίστακτα σπαταλά τα πλούτη του, την δραστηριότητά του, την υγείαν του, την ρωμαλεότητα της ψυχής και του νου του. Σκορπά την αγάπην του χωρίς ανταλλάγματα, έτοιμος να πληρώση εκείνους που θα θελήσουν να την δεχθούν. Σκορπά τας συγκινήσεις, τους ενθουσιασμούς και τη φλόγα, τα κάλλη και τα ρίγη της ψυχής του…

…Και είν’ η χαρά του να σκορπά: όλα τ’ αγαθά της γης τα εκτιμά όχι ως κτήματα, αλλ’ ως χρήματα (με την αρχαίαν σημασίαν της λέξεως, εκ του χρώμαι), ως δαπανήματα δηλαδή. Ή μάλλον πιστεύει πως αγαθά δεν είναι. Γίνονται αγαθά, αφ’ ης στιγμής και εφ’ όσον δαπανώνται.

Εις την εργασίαν του καθυποβάλλεται με ανεπιφύλακτον προθυμίαν. Την δέχεται αυτονόητα και χαρωπά, αφού είναι κάτι βαρύ και δύσκολον, αφού ζωή σημαίνει δι’ αυτόν δράσις και κάματος. Εργάζεται από την επιθυμίαν να χρησιμοποιή τας δυνάμεις του σώματος και της ψυχής εις έργα δύσκολα, εργάζετ’ αισθητικώς, καθώς ένας αθλητής…

...Η ζωή ενός ανθρώπου, καθώς αυτού που περιέγραψα, δεν ημπορεί παρά να είναι σύντομος…Σύντομος, διότι ο ηρωικός άνθρωπος περνά ολόκληρον την ζωήν του εις το πολυκίνδυνον μέτωπον του πολέμου. Σύντομος, διότι πάντοτε είναι, από την μοίραν του και μόνην οδηγούμενος, ερασιθάνατος.

Βαδίζει προς τον θάνατον όχι δια να αναπαυθή, όχι διότι εβαρέθηκε την ζωήν, όχι διότι εδειλίασεν ενώπιον αυτής, όχι από μαρασμόν και εξάντλησιν των δυνάμεών του. Ο ηρωικός άνθρωπος δεν υφίσταται τον θάνατον. Δι’ αυτόν και ο θάνατος ακόμη δεν είναι πάσχειν, είναι πράττειν. Είναι η τελευταία πράξις, με την οποίαν επισφραγίζει όλας του τας άλλας πράξεις. Τους δίδει αυτή το νόημα. Διότι και η Ζωή όλη είναι μία διαρκής αρχή, και η αρχή το νόημά της αντλεί από το τέλος, του οποίου είν’ η αρχή. Και είναι το τέλος ο θάνατος, αλλά και η τελείωσις.

Αλλ’ ο πληθωρισμός της ζωής είναι τόσος μέσα του, ώστε και ο θάνατός του δεν είν’ εκμηδένισις πλέον. Μεστώνει από περιεχόμενον, από ηθικήν αναγκαιότητα, πλημμυρίζει από την χαράν και την ωραιότητα μιας τελευταίας νίκης – παρόμοια με τον ήλιον, ο οποίος, κλίνων προς την δύσιν, ενδύεται την πορφυράν του μεγαλοπρέπειαν…"

thalamofilakas.blogspot.com
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΦΟΡΟ ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ...?


ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΑΣΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΥΓΑΤΡΙΚΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ, ΑΘΕΜΙΤΟΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΦΟΡΟΛΕΗΛΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΔΥΝΑΤΟΥΣ!
Ολίγοι γνωρίζουν και όσοι γνωρίζουν στα ανώτατα κλιμάκια σιωπούν, ότι οι άφθονες πολυεθνικές εταιρείες που είναι εγκατεστημένες στη χώρα μας δεν πληρώνουν στην ουσία φόρους στην Ελλάδα!Διαθέτουν μια ιδιόρρυθμη φορολογική ασυλία!
Ο λόγος είναι απλός. Για τις θυγατρικές πολυεθνικών εταιρειών ισχύει...


ειδικό, περίπου, απαλλακτικό φορολογικό καθεστώς.
Για παράδειγμα, ας πάρουμε τη συμφωνία αποφυγής διπλής φορολογίας μεταξύ Ελβετίας καιΕλλάδας που ψηφίστηκε, άρον-άρον, λίγο πριν τα Χριστούγεννα στη Βουλή και διαφημίστηκε, μάλιστα, διότι υποτίθεται δίνει τη δυνατότητα στις ελληνικές αρχές να λαμβάνουν πληροφορίες για τους έλληνες καταθέτες στην Ελβετία.
Με βάση αυτή τη συμφωνία, για να το πούμε απλά, επιτρέπεται στην Ελλάδα (φυσικά στη βάση αμοιβαιότητας !) να φορολογεί τα μερίσματα που διανέμουν οι θυγατρικές των ελβετικών πολυεθνικών προς τις μητρικές τους εταιρείες μόνο με συντελεστή έως 5%! Σκανδαλωδώς,συντελεστής πάνω από 5% απαγορεύεται, ενώ μπορεί να προσεγγίζει και στο μηδέν αφού το 5% είναι το ανώτατο όριο!

 Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι θυγατρικές των ελβετικών πολυεθνικών (γαλακοβιομηχανίες, φαρμακοβιομηχανίες κλπ) δεν πληρώνουν καθόλου, σχεδόν, φόρους στην Ελλάδα, απ' όπου αντλούν υπερκέρδη!
Οι θυγατρικές πολυεθνικών, συνήθως, δεν διακρατούν αδιανέμητα κέρδη για να κάνουν επενδύσεις στη χώρα που είναι εγκατεστημένες και διανέμουν, υπό τη μορφή μερίσματος, όλα, σχεδόν, τα κέρδη τους στη μητρική εταιρεία!
Για αυτά τα κέρδη στην ουσία δεν έχουν φορολογική υποχρέωση, αφού ο συντελεστής 5% το πολύ με τον οποίο φορολογούνται, είναι αστείος και ευτελέστατος!
Αυτό το καθεστώς, όμως, της ειδικής φορολογικής ασυλίας δεν ισχύει μόνο για τις θυγατρικές των ελβετικών πολυεθνικών εταιρειών στην Ελλάδα.
Ισχύει για όλες τις θυγατρικές όλων των πολυεθνικών εταιρειών, ανεξαρτήτως που βρίσκεται η έδρα της μητρικής τους.
Κι αυτό γιατί ανάλογες συμφωνίες αποφυγής διπλής φορολογίας, σύμφωνα με υπόδειγμα - μοντέλο του ΟΟΣΑ, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του των ισχυρότερων μερίδων του διεθνούς κεφαλαίου, έχειυπογράψει η χώρα μας με όλες σχεδόν τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, μέχρι και με ταεμιράτα του Κόλπου.
Και αυτές οι συμφωνίες προβλέπουν μηδαμινά ποσοστά φορολογίας για τα μερίσματα των θυγατρικών προς τις μητρικές τους εταιρείες. Κι αυτό, τη στιγμή που τα αντίστοιχα ποσοστά για τις εγχώριες εταιρείες είναι 25% (και φυσικά είναι και αυτά μικρά!).
Φορολογική ασυλία, λοιπόν, για τις θυγατρικές των πολυεθνικών, αθέμιτος ανταγωνισμός με τιςεγχώριες εταιρείες και φορολεηλασία την ίδια ώρα για τους οικονομικά ασθενέστερους!
Να ποιοι πληρώνουν την κρίση και ποιοι κερδίζουν από αυτήν!
(Και έπεται συνέχεια...)

seisaxthia.blogspot.com
Διαβάστε περισσότερα...

Η λέσχη Μπίλντενμπεργκ πίσω από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου του 1973


Για την περίοδο του Πολυτεχνείου του 1973, η περιβόητη λέσχη Μπίλντενμπεργκ μέσω του Γενικού γραμματέα της, στην Ευρώπη, Βαν ντερ Μπόιγκελν, ανακοίνωνε στις 20 Αυγούστου 1973 ότι:

" Υπάρχει ένα ζήτημα στην Ελλάδα. Αυτό πρέπει να λυθεί σύντομα. Είναι ανάγκη να χειραγωγηθεί ο ελληνικός λαός και να οδηγηθεί - μέσα από την ανάγκη για εκδημοκρατισμό - στο οριακό σημείο του εγκλωβισμού για να επιτύχουμε την εφαρμογή της "τακτικής του σοκ" που είχαμε σχεδιάσει. Αυτό σημαίνει σταδιακό εκδημοκρατισμό στην Ελλάδα, αλλά σοκ στο Κυπριακό ζήτημα, με την κυοφορούμενη τουρκική απόβαση .... Μια σύγκρουση Ελλάδας - Τουρκίας θα μας εξυπηρετούσε .... Θα το δούμε!... Στην παρούσα φάση , θα ήταν σκόπιμο να υποκινηθούν οι φοιτητές στην Ελλάδα, ζητώντας δημοκρατικές ελευθερίες , αμφισβητώντας το στρατιωτικό καθεστώς της Αθήνας...."

Τα υπόλοιπα για την υλοποίηση των παραπάνω στόχων της λέσχης Μπίλντενμπεργκ τα ανέλαβαν οι ρουφιάνοι του Ιωαννίδη σε συνεργασία με συγκεκριμένα πρόσωπα από την γεννιά του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.
Αντίτιμο στις υπηρεσίες τους αυτές ήταν οι κρατικές θέσεις τους στο μεταπολιτευτικό Ελληνικό κράτος, ώστε να μας φέρουν σήμερα στην ΠΛΗΡΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ....
Σήμερα, οι μάσκες τους έχουν πέσει και φαίνεται πια ολοκάθαρα πως αυτοί οι εντολοδόχοι της Νέας Τάξης, πάτησαν επί πτωμάτων για να ανεβούν στην εξουσία καταστρέφοντας σταδιακά το Ελληνικό
κράτος....

Βιβλιογραφία:
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΤΡΙΓΑΣ: "ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ '73 ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ", ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ, ΑΘΗΝΑ, 1996, σ. 62
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΥΦΑΝΤΗΣ: " Ο ΒΩΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΟΣ", ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΣΕΛΑΣ, ΑΘΗΝΑΙ, 2007
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ: " ΟΙ ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ"
http://iokh.blogspot.com/
Διαβάστε περισσότερα...

Αν κατάλαβα καλά, ένας καλόγερος με εγκληματική προσωπικότητα παρέσυρε σε κακουργηματικές πράξεις "πλήθος ετερόκλητων δημοσίων προσώπων διαφορετικών αρμοδιοτήτων", οι οποίοι ήταν διανοητικά καθυστερημένοι. Τους τελευταίους θα τους δώσουμε βοήθημα για την αναπηρία τους;


Ως άτομο με ροπή στην εγκληματική δράση
Που είναι στοιχείο της προσωπικότητας του
Και ενεργεί επιτήδεια και μεθοδευμένα
Περιγράφουν οι τρεις δικαστές του Συμβουλίου Εφετών
Τον Ηγούμενο Εφραίμ στο βούλευμα
Με το οποίο διατάσσουν την προφυλάκιση του.
Ο κατηγορούμενος, λένε χαρακτηριστικά ήταν
Ο "ιθύνουν νους και εμπνευστής" του σκανδάλου
Και υπάρχει κίνδυνος να εκμεταλλευθεί πάλι την ιδιότητα του αυτή
Για την διάπραξη και άλλων πράξεων συναφών με αυτές
Που του αποδίδει το κατηγορητήριο.
Είναι πιθανό να διαπράξει και άλλα εγκλήματα
Εφόσον συνεχίζεται η αντιδικία με το δημόσιο
Για τις αμφισβητούμενες εκτάσεις, λαμβανόμενες υπόψιν
Και της εξαιρετικής δεινότητας που επέδειξε
Στην μεθόδευση των επίδικων εγκλημάτων
Και της ικανότητας επιτηδευμένης πειθούς
Σε πλήθος ετερόκλητων δημοσίων προσώπων διαφορετικών αρμοδιοτήτων.
Δεν φαίνονται να πείθονται οι τρεις δικαστές
Ευγενία Κακκαβά (Πρόεδρος ) Θεόδωρος Σπηλιάδης και Κωνσταντίνα Αλεβιζοπούλου
Για τη μέχρι σήμερα καλή συμπεριφορά του.
Εκτιμάνε ότι δεν είναι αποτέλεσμα της ελεύθερης βούλησής του
Αλλά της αναμενόμενης δικαστικής κρίσης ενόψει της εμφάνισης του ενώπιον της ανακρίτριας.
Σύμφωνα με το ομόφωνο βούλευμα
Ο Αρχιμανδρίτης εκμεταλλεύθηκε το μοναχικό του σχήμα
Και την ιδιότητα του ως επικεφαλής της Μονής Βατοπαιδίου
Που είναι παγκόσμιας ακτινοβολίας για να προσεγγίσει και να ασκήσει επιρροή
Σε πολιτικούς και κρατικούς παράγοντας σε καίριες θέσεις
Για την ευνοϊκή αντιμετώπιση των αιτημάτων του
Που αφορούσαν τα ιδιοκτησιακά θέματα της Μονής.
Με το τρόπο αυτό, υποστηρίζουν οι δικαστές
Έπεισε νομικούς συμβούλους του κράτους
Να εκδώσουν ευνοϊκές υπέρ της κυριότητας της Μονής γνωμοδοτήσεις
Παρότι γνώριζε ότι δεν της ανήκαν συγκεκριμένα τμήματα
Με σκοπό τον πορισμό περιουσιακού οφέλους σε βάρος του Δημοσίου.
Έπεισε επίσης υφυπουργούς
Να εκδώσουν αποφάσεις εγκρίνοντας τις παραπάνω γνωμοδοτήσεις
Και να αποδεχθούν την μη προβολή δικαιωμάτων κυριότητας του ελληνικού Δημοσίου
Επί των εκτάσεων αυτών
Αλλά και υπουργούς να εκδώσουν υπουργικές αποφάσεις
Για την ανταλλαγή της λίμνης.
Σύμφωνα με το βούλευμα, οι ενέργειες του κατηγορουμένου
Έγιναν σε διάστημα επτά ετών
Και δεν ταιριάζουν με το μοναχικό του σχήμα και την πνευματική του αποστολή.
Οι δικαστές τέλος απορρίπτουν το επιχείρημα του ότι λόγω βλάβης της υγείας του
Πρέπει να υποβληθεί σε θεραπεία στην Ουκρανία διότι
Όπως εκτιμάνε, μπορούσε να υποβληθεί σε αυτή τη θεραπεία στην Ελλάδα.

Πηγή: http://agioritikesmnimes.blogspot.com/
Διαβάστε περισσότερα...

Οι Μοίρες και η σημασία τους


Η λέξη "μοίρα" προέρχεται από το αρχαίο ρήμα: μείρομαι, δηλαδή μοιράζω.
Κάπως έτσι ορίζεται το μερίδιο που αντιστοιχεί στον καθέναν μας από τη μοιρασιά του συνόλου.

Οι Μοίρες είναι οντότητες της αρχαίας ελληνική μυθολογίας, που παριστάνονταν συνήθως, ως τρεις γυναικείες μορφές που κλώθουν. Η κλωστή που κρατούν στα χέρια τους, συμβολίζει την ανθρώπινη ζωή, δεικνύοντας έτσι το πόσο μικρή και αδύναμη μπορεί αυτή να είναι.
Μια από αυτές, λοιπόν, είναι η Άτροπος , που συμβολίζει το παρελθόν, κόβει χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, όταν έρθει η ώρα, την κλωστή της ζωής των ανθρώπων.

Η Άτροπος συμβολικά κρατά ψαλίδι (όπως βλέπουμε και στην εικόνα). Αλλά γιατί πρέπει να κόβει το νήμα της ζωής και μάλιστα με ψαλίδι κι όχι με κάτι άλλο κοφτερό;


Γιατί με το ψαλίδι συμβολίζεται ο άγραπτος νόμος . Η Άτροπος κρατά το λεγόμενο κάρμα των προηγούμενων ζωών , που συνδέεται με τον άνθρωπο και με τον απόκρυφο νόμο που απαλλασόμαστε απ' αυτό.

Έτσι, με το ψαλίδι συμβολικά η Άτροπος κόβει με ακρίβεια ανάμεσα στα δυο αντίθετα του καλού και του κακού.
Το δίπολο, λοιπόν, καλού - κακού συμβολίζεται εδώ με το ψαλίδι...
Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΜΑΤΑ

Η Ευρώπη είναι γεμάτη από άσχημες ιδέες, και κακά χρέη. Η κοινή λογική λέει πως οι χρεοκοπίες... χωρών σημαίνουν και το τέλος του ευρώ. Αν χρεοκοπήσει η Ελλάδα, θα πρέπει να φύγει από την ευρωζώνη. Για να σωθεί η νομισματική ένωση, οι Γερμανοί φορολογούμενοι θα πρέπει να πληρώσουν. Όλα αυτά είναι σαχλαμάρες. Στην Αμερική, πολιτείες, αλλά και δήμοι χρεοκόπησαν, και επιχειρήσεις πτώχευσαν. Δεν τρέχει τίποτα. Ένα νόμισμα είναι απλά μια μονάδα αξίας, όπως τα μέτρα είναι μονάδες μήκους. Αν οι Έλληνες έκλεβαν στο λάδι τους ενός λίτρου, αυτό δεν θα απειλούσε το μετρικό σύστημα! Οι διασώσεις είναι αυτές που απειλούν το ευρώ. Η ΕΚΤ αγοράζει ελληνικό, ισπανικό, ιταλικό , και πορτογαλικό χρέος. Δανείζει χρήματα σε τράπεζες, που με την σειρά τους αγοράζουν το χρέος. Υπάρχουν ισχυρές πιέσεις προς την ΕΚΤ να αγοράσει, και να εγγυηθεί κι άλλο χρέος. Όταν το χρέος αυτό καταρρεύσει, τότε θα χρειαστεί η ΕΕ να βρει τρισεκατομμύρια ευρώ σε νέα φορολογικά έσοδα, ή να διαλυθεί το ενιαίο νόμισμα. Αν φύγουν από το ευρώ, η Ελλάδα, η Ιταλία, κ.ά. θα καταστραφούν. Η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα στη φάση μιας κρίσης χρέους, σημαίνει απώλεια των καταθέσεων, διάλυση του εμπορίου μέσω ελέγχων του κεφαλαίου, άνοδο του πληθωρισμού, και διεθνή οικονομική απομόνωση που θα βάλει τέλος στην όποια ανάπτυξη. Παράλληλα, η έξοδος από το ευρώ δεν θα διασφαλίσει την μη χρεοκοπία, επειδή τα χρέη θα συνεχίσουν να είναι σε ευρώ, και όχι σε δραχμές ή λιρέτες. Οι υπέρμαχοι της εξόδου θεωρούν πως μια υποτίμηση θα ξεγελάσει τους εργαζομένους, κάνοντας τους πιο ανταγωνιστικούς, λες και οι άνθρωποι τρώνε κουτόχορτο, και δεν γνωρίζουν πως θα πληρώνονται με άχρηστα χρήματα. Αν η υποτίμηση του νομίσματος καθιστούσε τις χώρες ανταγωνιστικές, τότε η Ζιμπάμπουε θα ήταν η πλουσιότερη χώρα του πλανήτη! Κανένας ψηφοφόρος του Σικάγου δεν θέλει τον κυβερνήτη της πολιτείας του Ιλλινόις να γλιτώσει τα οικονομικά προβλήματα, υποτιμώντας το δολάριο. Γιατί λοιπόν να το θέλουν κάποιοι οικονομολόγοι για την Ελλάδα; Το τελευταίο σχέδιο της Ευρώπης, απαιτεί αυστηρή εφαρμογή των δημοσιονομικών κανόνων, που είναι ίδιοι με αυτούς τους οποίους η ΕΕ αγνοούσε εδώ και δέκα χρόνια. Λες και μια ντιρεκτίβα από τις Βρυξέλλες, θα κάνει αυτομάτως τους Έλληνες υπάκουους. Φανταστείτε το πόσο επιτυχής θα ήταν το ΔΝΤ, ή ο ΟΗΕ, αν έβαζαν βέτο στα ελλείμματα του αμερικανικού προϋπολογισμού! Το όλο σχέδιο δεν είναι παρά μια προσπάθεια να βγει ασπροπρόσωπη η ΕΚΤ, και να αγοράσει χρέος με φρεσκοτυπωμένα ευρώ. Η αύξηση της δημοσιονομικής ενότητας βλάπτει το ευρώ. Δείτε την Πολωνία ή την Σλοβακία. Κάποτε, η υιοθέτηση του ευρώ αποτελούσε μονόδρομο. Ήταν το ίδιο λογική, με τις διάφορες πολιτείες των ΗΠΑ να θέλουν το κοινό δολάριο. Σήμερα όμως, δεν είναι πια μονόδρομος. Αν η υιοθέτηση του ευρώ σημαίνει να πληρώνεις για να σώσεις την Ελλάδα και τη Ιταλία, τότε…. Ένα ενιαίο νόμισμα χωρίς δημοσιονομική ένωση, είναι μια καλή ιδέα. Μια νομισματική όμως ένωση, με μια δημοσιονομική ένωση που θα διασώζει κάποιους, δεν είναι και τόσο καλή ιδέα. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες πιστεύουν πως η δουλειά τους είναι να σταματήσουν την μεταδοτικότητα και να ηρεμούν τις αγορές. Ρίχνουν όλο το φταίξιμο στους κερδοσκόπους. Και συνεχώς ψάχνουν για την μεγάλη ανακοίνωση, η οποία ως δια μαγείας θα καλμάρει τις αγορές, και θα πέσουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια στην αγορά ομολόγων. Το πρόβλημα όμως είναι πραγματικό και όχι ψυχολογικό, και οι κυβερνήσεις δεν είναι καλοί ψυχολόγοι. Δεν μπορείς να βουλώσεις μια τρύπα με τρισεκατομμύρια, μόνο με την ψυχολογία. Ο Γάλλος πρόεδρος είπε πως η Ελλάδα είναι σαν την Lehman Brothers, και πως αν καταρρεύσει θα συμπαρασύρει ολόκληρο το οικοδόμημα. Η Ελλάδα όμως δεν είναι η Lehman Brothers. Δεν διαθέτει τρισεκατομμύρια δολάρια σε συμβόλαια παραγώγων. Δεν είναι χρηματιστηριακός ντίλερ, που αν τυχόν αποτύχει θα παγώσουν διάφορα κεφάλαια και περιουσιακά στοιχεία. Οι πιστωτές της δεν έχουν το νομικό δικαίωμα να κατασχέσουν περιουσιακά στοιχεία που οφείλονται σε συμβαλλόμενους. Η Ελλάδα αποτελεί έναν απλό οφειλέτη, σαν κι αυτούς που χρεοκοπούν σταθερά, από την εποχή του μεσαίωνα. Μια χρεοκοπία κράτους μπορεί να βλάψει το οικονομικό σύστημα, για τον απλό λόγο ότι η Ευρώπη έχει επιτρέψει στις τράπεζές της να γεμίσουν με χρέος, το οποίο στα βιβλία τους διατηρεί την ονομαστική του αξία, και αντιμετωπίζεται ως ασφαλές χωρίς όμως να στηρίζεται σε κεφάλαια. Οι χρεωμένες κυβερνήσεις πιέζουν τις τράπεζες να αγοράσουν περισσότερο χρέος, και όχι λιγότερο. Και όσο οι τράπεζες αυξάνουν τα κεφάλαια τους, τόσο γεμίζουν με περισσότερο «ασφαλές» κρατικό χρέος, το οποίο χρησιμοποιούν ως εγγύηση για να δανείζονται από την ΕΚΤ. Η μεγάλη προχθεσινή «επιχείρηση ρευστότητας» της ΕΚΤ, προσφέρει δισεκατομμύρια στις τράπεζες, προκειμένου να αυξήσουν τα ρίσκα τους σε κρατικά χρέη. Οι καταθέτες και οι πιστωτές το έχουν αντιληφθεί, και ήδη ψάχνουν για την έξοδο. Φουσκώνοντας τις τράπεζες με κρατικό χρέος, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί κάνουν την αναπόφευκτη χρεοκοπία πολύ πιο επικίνδυνη. Άρα, δεν ισχύει το ότι οι ρυθμίσεις θα κάνουν τις τράπεζες πιο ασφαλείς. Το ότι το ευρώ ένωσε περιοχές που ποικίλλουν σε επίπεδο ανάπτυξης δεν είναι το βασικό ελάττωμα της ΟΝΕ. Να μη ξεχνάμε πως το Μανχάταν και το Μισισίππι χρησιμοποιούν κι αυτά το ίδιο νόμισμα. Ούτε φταίει το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις δεν μπορούν πια να προχωρούν σε υποτίμηση. Και τέλος δεν φταίει το ότι όταν συστάθηκε η νομισματική ένωση, δεν προβλέφτηκε και η αντίστοιχη δημοσιονομική. Το βασικό ελάττωμα του ευρώ ήταν και είναι η λανθασμένη ρύθμιση του τραπεζικού συστήματος. Το κρατικό χρέος, που μπορεί να αποφύγει τη χρεοκοπία εφόσον τα κράτη έχουν την δυνατότητα να τυπώνουν χρήμα, δεν είναι χωρίς κινδύνους σε μια νομισματική ένωση. Και όμως, οι τραπεζικές αρχές αλλά και η ΕΚΤ προσποιούνται για το αντίθετο. Έτσι, εφαρμόζοντας κακές ιδέες, η Ευρώπη πήρε ένα απλό ζήτημα αναδιάρθρωσης χρέους, και το μετέτρεψε σε τραπεζική κρίση, νομισματική κρίση, δημοσιονομική κρίση, και τέλος σε πολιτική κρίση. Όταν τελειώσουν τα ευχολόγια, η Ευρώπη θα βρεθεί ενώπιον μιας σκληρής επιλογής. Μπορεί να έχει μια νομισματική ένωση χωρίς χρεοκοπίες κρατών. Αυτό προϋποθέτει δημοσιονομική ένωση, και αποδοχή των γερμανικών ελέγχων επί των εθνικών προϋπολογισμών της Ελλάδας και της Ιταλίας (ίσως και της Γαλλίας). Και αυτό κανένας δεν το θέλει, και μάλιστα δικαίως. Η άλλη επιλογή είναι να υπάρχει μια νομισματική ένωση χωρίς αντίστοιχη δημοσιονομική. Αυτό μπορεί να είχε μια επιτυχία, αλλά θα έπρεπε να βασίζεται σε δυο κεντρικές ιδέες: Τα κράτη να μπορούν να χρεοκοπούν, όπως και οι επιχειρήσεις, και οι τράπεζες, συμπεριλαμβανομένης και της κεντρικής, να αντιμετωπίζουν το κρατικό χρέος ως οποιοδήποτε άλλο επιχειρηματικό χρέος. Η τελευταία επιλογή είναι η διάλυση, ίσως συνοδευόμενη από κρίση πληθωρισμού. Το ευρώ, όπως και το μέτρο, είναι μια πολύ καλή ιδέα. Το να το πετάξουμε στα σκουπίδια θα ήταν μια αχρείαστη και άσκοπη τραγωδία. Του John H. Cochrane, καθηγητού στο University of Chicago
Διαβάστε περισσότερα...

Για το Αύριο που έρχεται…

Θυμάσαι κάποτε, παιδιά ξεκινήσαμε κι οι δύο. Εγώ κι εσύ με ανησυχίες για τον κόσμο, για την κοινωνία, για τη ζωή την ίδια. Ο καθένας με τα δικά του ερεθίσματα, τις δικές του ιδέες και τα δικά του όνειρα. Κάποτε ήταν ίδια, όχι ίδια ακριβώς αλλά περπατούσαν δίπλα το ένα με το άλλο. Τόσο δίπλα που τα μπέρδευες για όμοια. Ο απαιτούμενος ρομαντισμός της ηλικίας δεν έλειπε, εγώ τον έψαξα στον Καρυωτάκη και τον Παλαμά, στον Νίτσε και τον Πλάτωνα. Εσύ τον έψαξες στον Marx, τον Sartre, τον Bukowski και την Plath. Ζήτησα τη νιότη μας να θυσιάσουμε στα όνειρα και τα ιδανικά μας, ζήτησες να περιμένουμε και να λογικευτούμε. Πίστεψα σ ένα θεό σαν τη μητέρα φύση δίκαιο μα σκληρό, δε πίστεψες πουθενά. Είπες οι θεοί είναι πολύ μικροί για σένα. Πως είναι ψεύτικοι και μη ρεαλιστικοί, σαν τα ιδανικά μου. Θεώρησες ανώτερο καθετί υλικό, θεώρησα καθετί υλικό βρώμικο και μικρό. Πάλεψες να με κάνεις να καταλάβω την ομορφιά της πραγματικότητας, δοκίμασα να σε βάλω στον κόσμο του ιδεαλισμού. Μου πρόσφερες γκρι διεξόδους για να ανοίξω τους ορίζοντές μου, σου πρόσφερα την ομορφιά της ηθικής και του δικαίου. Δοκίμασες τρόπους να με πείσεις κι εγώ με μόνο μου όπλο την αλήθεια σου απάντησα. Την ειλικρίνεια βάφτισες λάθος και το ψέμμα, σωστό. Εθελοτυφλούσες χωρίς να μπορείς να διαλέξεις αυτό που έπρεπε. Κι όταν όλα αυτά πάψανε, τότε διακρίναμε κι οι δύο πως τα όνειρα μας από δίπλα πλέον βαδίζανε αντίθετα. Το καθένα είχε πάρει το δρόμο του και δε μοιάζανε πια, δε τα μπέρδευες πια. Ήταν τόσο διαφορετικά που θα έλεγε κανείς πως ποτέ δε κρατούσαν το ένα το χέρι του άλλου. Κι όμως δεν είναι έτσι και το γνωρίζεις καλά. Σε άφησα να προσπαθείς για ένα μέτριο σήμερα, με άφησες να παλεύω για ένα όμορφο αύριο. Κι αν ποτέ το φέρει η μοίρα να συγκρουστούμε, ας γίνει. Εγώ τουλάχιστον έμαθα να πολεμάω και όχι να σκύβω! http://www.resistance-hellas.blogspot.com/
Διαβάστε περισσότερα...

Ελληνική ..αντεπίθεση στους λεγόμενους "τσάμηδες"


Εμπεριστατωμένο φάκελο με όλα τα διαθέσιμα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το ελληνικό κράτος για την υπόθεση των «Τσάμηδων», προετοιμάζει -σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες- ειδική ομάδα στο....
υπουργείο Εξωτερικών, υπό τον συντονισμό του υφυπουργού Δ. Δόλλη.

Για τον ίδιο λόγοαναζητούνται στοιχεία και από τα... αρχεία των υπουργείων Εξωτερικών της Ιταλίας και της Γερμανίας, καθώς, όπως είναι γνωστό, οι «Τσάμηδες» είχαν συνεργαστεί με τις δυνάμεις του Αξονα.

Η πρεσβεία μας στα Τίρανα και ο πρέσβης Ν. Πάζιος επανειλημμένα είχε προειδοποιήσει ότι θα πρέπει να υπάρξει πλήρης τεκμηρίωση των ελληνικών θέσεων, ώστε να αντιμετωπιστεί κάθε προσπάθεια έγερσης του «τσάμικου» ζητήματος είτε στις διμερείς σχέσεις είτε ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων.

greece salonika
Διαβάστε περισσότερα...

Ο Θεός Έρωτας


Ο θεός Ερωτας έχει μακριά ιστορία που ξεκινά από την Αρχαία Ελλάδα. Ο θεός Ερωτας ήταν από τους σημαντικότερους θεούς της αρχαιότητας, μια από τις τρεις θεότητες που δημιούργησαν τον κόσμο, σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου, που περιγράφει την καταγωγή των θεών.


Ερωτας και Αφροδιτη
«Εν αρχή ην το Χάος» κατά τον Ησίοδο. Τρία στοιχεία όμως συνυπάρχουν, το Χάος, η Γαία και ο Ερωτας. Ο Ερωτας δε γεννά αλλά ενθαρρύνει και διευκολύνει τη γέννηση και τη δημιουργία. Από το Χάος γεννήθηκαν το Έρεβος και η Νύχτα, ενώ τα παιδιά τους ήταν ο Αιθέρας και η Ημέρα.

Ιδιαίτερη σημασία αποδίδεται στο θεό Έρωτα από τους αρχαίους τραγικούς. Ο Ευριπίδης ιδιαίτερα διαχωρίζει τον έρωτα σε θετική και αρνητική δύναμη, καθώς μπορεί να οδηγήσει τόσο στην Αρετή όσο και στην Αθλιότητα.

Και ο Πλάτων βέβαια θεωρεί ότι ο καλός έρωτας είναι και καλός αλλά και κακός – ο κακός έρωτας είναι γιος της Αφροδίτης Πανδήμου.

Ο θεός Ερωτας στη μυθολογία

Η Ελληνική μυθολογία είναι γεμάτη εκδοχές για το θεό Ερωτα. Σύμφωνα με τον επικρατέστερο μύθο, ο Έρως ήταν ο γιος της Αφροδίτης και του Άρη (λέτε από εκεί να βγήκε το γνωστό ρητό «κάντε έρωτα και όχι πόλεμο»;).

Ο Πλάτων ωστόσο είχε διαφορετική άποψη, παρουσιάζοντας τον Έρωτα ως γιο του χάους, που ωστόσο ενσάρκωνε την αρμονία.

Υπάρχουν ωστόσο και άλλοι μύθοι που τον θέλουν να είναι ο γιος του Ερμή ή του Ηφαίστου, ή ακόμα ο γιος του Πόρου και της Πενίας. Η Σαπφώ αναφέρει ότι είναι γιος της Αφροδίτης και του Ουρανού, ενώ ο Αλκαίος ότι ήταν γιος της Ίριδας και του Ζέφυρου.

Ερωτας, ο γιός της Αφροδίτης

Ο επικρατέστερος μύθος παρόλα αυτά επιμένει ότι ο Ερως ή Ερωτας γεννήθηκε από τη συνεύρεση της Αφροδίτης με τον Άρη ένα ωραίο βράδυ του καλοκαιριού. Ως γνήσιος γιος της θεάς της ομορφιάς, ο Έρως έγινε ο θεός του πόθου, του έρωτα και της σεξουαλικής δραστηριότητας.

Σύμφωνα με όλους τους μύθους ο Ερωτας ήταν πανέμορφος, αλλά και μόνιμη πηγή μπελάδων τόσο για τους θεούς όσο και τους θνητούς (κάτι για το οποίο λογικά θα συμφωνήσουν οι περισσότεροι ακόμα και σήμερα). Αδερφός του Έρωτα ήταν ο Άντερος, ενώ στενοί του συνεργάτες ήταν ο Πόθος και ο Ήμερος.

Ο φτερωτός Ερωτας με το τόξο και τα βέλη

Ο Έρωτας εμφανιζόταν σε πολλές αναπαραστάσεις, κυρίως με τη μορφή που τον παρουσίασαν αργότερα και οι Ρωμαίοι, ως φτερωτό μωρό με βέλη στα χέρια. Σύμφωνα πάλι με το μύθο, ο Έρως έχει δυο ειδών βέλη: τα χρυσά με φτερά περιστεριών και άλλα με φτερά κουκουβάγιας.

Τα βέλη με τα φτερά των περιστεριών είναι αυτά που έριχνε στις καρδιές των θνητών και αθανάτων, ώστε να διεγείρει τα ερωτικά συναισθήματα.

Αλλες μορφές του Ερωτα

Ο έρως εμφανίζεται αρκετά συχνά σε απεικονίσεις της αρχαίας ελληνικής τέχνης πάνω σε δελφίνι ή σε λιοντάρι.

Οι αρχαίοι εμφάνιζαν επίσης τον Έρωτα και ως ενήλικο, με την μορφή ενός πολύ αθλητικού νέου που ενσάρκωνε τη νεανική ομορφιά και την ανδροπρεπή εμφάνιση.

Ξεχωριστό κομμάτι στις απεικονίσεις του θεού έχουν έργα που βρέθηκαν στην Πομπηία της Ιταλίας. Σημειώστε ότι για τους Ρωμαίους ο Έρωτας ονομάζεται cupid.
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΝΤΟΜΙΝΟ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΩΝ ΚΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Για όσους ακόμη επιθυμούν να σκέφτονται κομματικά ή απλά δεν μπορούν να σταματήσουν τον εαυτό τους από το να το κάνει, παρακαλώ κοιτάξτε αυτήν την υπέροχη φωτογραφία που υπάρχει ως συνοδεία προς το άρθρο. Είναι η απόλυτη απεικόνιση της νέας τάξης πραγμάτων. Πρώτα η Ελλάδα που φοβόντουσαν πιο πολύ ότι θα αντιδράσει (όπως σε ένα μικρό βαθμό έγινε) και μετά όλα τα υπόλοιπα πρόβατα της Ευρώπης πλην Γερμανίας και Γαλλίας (για την Γαλλία βλέπουμε, μιας και τα σενάρια περί υποβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητάς της, θα επανεξεταστεί στα τέλη Αυγούστου), θα ακολουθήσουν το παράδειγμα της χώρας μας, αργά ή γρήγορα. Το σχέδιο λειτουργεί υπέροχα και απόλυτα, με πολλά σενάρια για κάθε απρόβλεπτη κι ανεπιθύμητη αντίδραση της εκάστοτε κοινωνίας (ΜΑΤ, χημικά, πλαστικές σφαίρες, οχήματα εκτόξευσης νερού υπό μεγάλη πίεση,προβοκάτσια, καπέλωμα, υποβολή της κοινωνίας σε κατάσταση ΣΟΚ, κ.λ.π.).Το εφάρμοσαν εδώ, είδαν και τις πιθανές δυσκολίες και τώρα πάνε πιο διαβασμένοι από ποτέ, για να υποδουλώσουν ολόκληρη την υπόλοιπη Ευρώπη. Να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ας πάρουμε μια απίθανη πιθανότητα, ως αλήθεια κι ας εξετάσουμε την πραγματικότητα, ως προς αυτήν την φανταστική υπόθεση. Έχουμε έναν Οίκο Ανοχής. Σε αυτόν τον οίκο, εργάζονται πόρνες, τσατσάδες και μπράβοι. Σε αυτόν τον Οίκο, έρχονται και πελάτες, οι οποίοι και συντηρούν τον Οίκο, με τα χρήματά τους. Για το ποιες πόρνες θα έχουν τους περισσότερους πελάτες, αποφασίζουν οι τσατσάδες, που με τις αξιολογήσεις τους, βαθμολογούν τις πόρνες. Σύμφωνα με τις βαθμολογίες αυτές, οι πελάτες διαμορφώνουν άποψη και πηγαίνουν στην μία ή στην άλλη πόρνη. Όταν μια πόρνη αρχίζει κι επαναστατεί, τότε ο Οίκος, στέλνει τους μπράβους του και «καθαρίζουν» την κατάσταση. Όταν ένας πελάτης δώσει τα χρήματά του, τα οποία τα δίνει στην τσατσά, η πόρνη δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο, από το να αποδεχτεί τον πελάτη και να τον ικανοποιήσει. Τα χρήματα, δεν τα παίρνει ποτέ η πόρνη. Όσο και αυτή αν ευθύνεται για τα έσοδα του Οίκου. Πάντα τα παίρνει ητσατσά και τα δίνει στον Οίκο. Εκείνη παίρνει όσα χρειάζεται για να ζήσει και να έχει ένα σπίτι να κοιμάται και τροφή να τρώει. Όταν μια πόρνη έχει χαμηλή αξιολόγηση, είναι αναγκασμένη να δουλεύει αποκλειστικά και μόνον για τον Οίκο, μέχρι να πάρει πάλι μια καλή βαθμολογία. Όσον καιρό κρατάει αυτό, η πόρνη παίρνει δάνεια από τον Οίκο, με πολύ υψηλό τόκο, τα οποία είναι αναγκασμένη να αποπληρώσει με κάθε τίμημα, ακόμη και με την προσωπική της περιουσία. Βέβαια οι τσατσάδες, κάνουν αρνητικές αξιολογήσεις, όχι αξιοκρατικά, αλλά σύμφωνα με το συμφέρον του Οίκου. Δηλαδή, όσο πιο ποθητή είναι μια πόρνη, τόσο πιο κακό βαθμό της δίνουν κι όσο πιο αδιάφορη είναι μια πόρνη, τόσο πιο πολύ την αφήνουν στην ησυχία της. Σας θυμίζει τίποτε αυτό; Μήπως αναγνωρίζετε την Ελλάδα μας ως μια από τις πόρνες; Η παγκόσμια διακυβέρνηση, είναι εδώ. Το παγκόσμιο νόμισμα, αποτελεί ήδη πρόταση, ως λύση στην οικονομική κρίση. Η λέξη «Εθνικό», έχει πια εκλείψει. Τον ρόλο του κυβερνήτη, έχουν πάρει προ πολλού οι οίκοι αξιολόγησης, οι τράπεζες, οι μεγαλοεπενδυτές, οι κάτοχοι των ασφαλίστρων κινδύνου, κ.λ.π. Το ντόμινο των οικονομιών, δεν είναι καθόλου τυχαίο γεγονός. Είναι καλά ενορχηστρωμένο και πλησιάζει στο τέλος τήςπαράστασης. Οι Εθνικές οικονομίες, ήταν το αγκάθι τής επιβολής της. Τώρα όμως που αυτές καταρρέουν, οι νεοταξίτες έχουν φθάσει προ των πυλών και συγκεκριμένα της πίσω πόρτας, την οποία αφήνουν ανοικτή οι Εθνικές κυβερνήσεις. Με το να επιτρέπουν τους οίκους αξιολόγησης και τις τράπεζες με τους κερδολάγνους να καιροσκοπούν, είναι εμφανές ότι συμμετέχουν κι αυτοί στην ορχήστρα (πρώτα τρομπόνια).Οι κυβερνήσεις των χωρών μελών της ΕΕ, έχουν επιδοθεί σε ξεπούλημα των χωρών τους και άνευ όρων παράδοσή τους. Πέφτει η μια οικονομία μετά την άλλην. Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Κύπρος, Αμερική, Κίνα, Γαλλία, Ιρλανδία, Ισλανδία, Νορβηγία και οι υπόλοιπες έρχονται. Είναι τυχαίο πως σε όλες τις χώρες του κόσμου, η κεντρική τους τράπεζα είναι ιδιωτική, αντί να είναι κρατική; Πως είναι δυνατόν μια χώρα να ορίζει τον εαυτό της, όταν δεν ορίζει το νόμισμά της, τον χρυσό της, την οικονομική της πολιτική; Κοιτάξτε την εικόνα για άλλη μια φορά και συνειδητοποιήστε πως το σύστημα χρειάζεται όλους τους πολιτικούς σε μια χώρα και τόσους ακριβώς διαθέτει. Αν υπάρχουν και μια ή δυο εξαιρέσεις (λέω αν), τότε αυτές είναι τόσο αδύναμες να ακουστούν που δεν βγάζουν ήχο οι φωνές τους. Ζουν και με τον φόβο, δεν συσπειρώνουν, ούτε συσπειρώνονται. ΜΜΕ δεν υπάρχουν, εισαγγελείς δεν υπάρχουν, πατριώτες δεν υπάρχουν, πνευματική ζωή δεν υπάρχει, Έλληνες δεν υπάρχουν κι έτσι συνεχίζουν να υπάρχουν αυτοί και να κατρακυλάνε καθημερινά την χώρα μας ολοένα και πιο χαμηλά. Μόνο που όταν λέμε την ΧΩΡΑ μας, εννοούμε ΕΜΑΣ, τους ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ, τα ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, τα παιδιά των παιδιών τους κι όλες τις υπόλοιπες γενιές για τα επόμενα χρόνια. Ακόμη πιστεύετε στα κόμματα; Ακόμη πιστεύεται σε γιωργάκηδες, αντώνηδες, τσίπρες,καρατζαφέρηδες και τους υπόλοιπους μπαμπουίνους; Δεν υπάρχουν όλοι αυτοί. Είναι διακοσμητικοί, ώστε να μην φαίνονται αυτοί που είναι από πίσω τους. Στην γλώσσα των επιχειρήσεων, είναι οι λεγόμενοι “ΜΠΡΟΣΤΙΝΟΙ”… Πως είναι ο λαυρεντιάδης ένα πράγμα ή πολλοί ακόμη πρόεδροι που φέρονται να είναι τα αφεντικά διαφόρων τραπεζών; Έτσι ακριβώς. Όπως παλαιά με τα αυτόφωρα στα νυκτερινά κέντρα που έβαζαν τους “ΑΥΤΟΦΟΡΑΔΗΚΕΣ”, κάτι “κουρασμένα παλικάρια” καιπερίμεναν πότε θα έρθει η αστυνομία για να ζητήσει τον υπεύθυνο του καταστήματος ώστε να περάσει την νύκτα στο αυτόφωρα και να βγάλουν κι αυτοί έτσι ένα μεροκάματο. Κοιτάξτε την φωτογραφία ξανά και ξανά και ξανά. Μπας και συνέλθετε λίγο από τον ύπνο τον βαθύ. Τυχαία λέτε να μην μπήκε η Αγγλία στο ευρώ; Εκείνοι απλά υποβάθμισαν μόνοι τους την λίρα και μέχρι τώρα γλιτώνουν τα χειρότερα. Τουλάχιστον, ελέγχουν το νόμισμά τους. Εμείς είμαστε έρμαια της βουλής των καιροσκόπων και των κερδοσκόπων, ελλήνων και ξένων. Ξυπνήστε Έλληνες, πριν να είναι πολύ αργά…… ………και μην πείτε ότι δεν γνωρίζατε……… θα λέτε ψέματα……… στους εαυτούς σας……… olympia.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Σχέσεις Ελλάδος και Ρωσίας

Τα τελευταία κυρίως χρόνια, μετά την πρόταση κοινής κατασκευής ενός δικτύου παροχής ενέργειας (ο περίφημος αγωγός φυσικού αερίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης) εκ μέρους της μετα-σοβιετικής Ρωσίας, παρατηρείται ένας έντονος προβληματισμός που ξαναφέρνει στο προσκήνιο τις σχέσεις των δυο Εθνοτήτων (Ελλάς-Ρωσία). Η ζοφερή μάλιστα πραγματικότητα της νεοελληνικής κοινωνίας, έχει κυριολεκτικά ξεβράσει κάθε είδους «άποψη», ξεκινώντας από την μοιρολατρία, την φαντασιολογική ανοησία και την ανυπόστατη κινδυνολογία των διαφόρων αποχρώσεων των άκρων του πολιτικού φάσματος, φθάνοντας μέχρι και την δουλοπρεπή συμπεριφορά των κυβερνήσεων του νεοελληνικού προτεκτοράτου έναντι του ευρωατλαντισμού, που τρέμουν ακόμα και τις αντιρρήσεις του. Και με βάση αυτό το γεγονός, εξάγεται το συμπέρασμα του κατά πόσον υπάρχει ουσιαστική κινητικότητα προς την κατεύθυνση εύρεσης εξόδου από τον ολοένα και σφικτότερο βρόγχο του πλανητικού ιμπεριαλισμού μιας τόσο σύγχρονης όσο και διττής PAX, που ακούει στο διπλό όνομα: AMERICANA-SIONISTA. Στην συνέχεια, παρουσιάζεται κι αναλύεται το ιστορικό πλαίσιο επί του οποίου οικοδομήθηκαν οι Ελληνορωσικές σχέσεις, με σκοπό όχι μόνο την απλή περιγραφή τους, αλλά την απόδοση ενός σαφούς γεωπολιτικού προσανατολισμού, μέσα από τα ιστορικά προηγούμενα (Α, Β, Γ, Δ) που πραγματοποιήθηκαν κατά τις επαφές τους στο πέρασμα του χρόνου. Μια παλιά Αυτοκρατορία πίπτει, μια Νέα γεννιέται Η πτώση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453, δημιούργησε αδιαμφισβήτητα στο ιστορικό και γεωπολιτικό προσκήνιο ένα μεγάλο κενό. Κενό που έμελλε να αναπληρωθεί μόνον από κάποια ισχυρή μεν δύναμη, αλλά ταυτόχρονα κατόχου των ίδιων περίπου χαρακτηριστικών με εκείνα της απολεσθείσας. Έτσι, η δυναμική εμφάνιση της Αυτοκρατορίας των Ρώσων, από τα πρώτα της κιόλας βήματα –κατά τα οποία οι Ρώσοι επιδόθηκαν σε διαδοχικούς Εθνικούς πολέμους οι οποίοι ξεκίνησαν από τον υποσκελισμό της μογγολικής Χρυσής Ορδή και των Τατάρων κι έφθασαν μέχρι την απόλυτη κυριαρχία του πρώτου τσάρου του Ιβάν του Τρομερού-, παρότι έλαβε χώρα βορειότερα της εγγύτερης ευρασιατικής περιοχής, που κάλυπτε η Βυζαντινή (ακόμα και στο απόγειο της) ήταν αρκετή για να αναλάβει εκ διαδοχής την θέση του πάγιου κέντρου συσπείρωσης στα μάτια όλων των ορθόδοξων Λαών της ανατολικής Ευρώπης. Δεν είναι μάλιστα καθόλου τυχαία, τόσο η άμεση αναγωγή στους συμβολισμούς (υιοθέτηση του δικέφαλου αετού και του αξιώματος του τσάρου/καίσαρα), όσο και η πνοή που την διακατείχε, σαφέστατα επηρεασμένη από την επαφή του νεαρού ακόμα Ρωσικού Έθνους με την μεγάλη νοτιοανατολική Αυτοκρατορία. Από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου (1689-1725), οπότε η Ρωσία καθίσταται ισχυρή Ευρωπαϊκή δύναμη και ανακηρύσσεται επισήμως Αυτοκρατορία, ο κυριότερος αντίπαλος παρουσιάστηκε στο πρόσωπο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ο σταθερός γεωστρατηγικός προσανατολισμός της υπήρξε ο έλεγχος της Μαύρης Θάλασσας και η πρόσβαση στους εμπορικούς δρόμους του Αιγαίου και ευρύτερα της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτό δημιούργησε τις συνθήκες ενός φυσικού ανταγωνισμού και την συνεπαγόμενη εχθρότητα. Ο ίδιος ο τσάρος, ενστερνιζόμενος την προαναφερόμενη Ελληνορωμαϊκή πνοή, θεώρησε πολύ γρήγορα εαυτόν «Ρωσογραικών αυτοκράτορα» κι εξέδωσε προκήρυξη με την οποία καλούσε τους ορθόδοξους πληθυσμούς να επαναστατήσουν εναντίον της Υψηλής Πύλης. Ο στόχος αυτός, που δημιουργούσε κλίμα έντασης και οδήγησε συχνά σε πόλεμο τις δύο Αυτοκρατορίες, φαίνεται ότι απέκτησε σαφέστερα χαρακτηριστικά στα χρόνια της Μεγάλης Αικατερίνης Β’ (1762-1796). Η ίδια η τσαρίνα Αικατερίνη, είχε εκδηλώσει ανοιχτά τον σκοπό της να δημιουργήσει ένα μεγάλο αυτόνομο κράτος στον Νότο, με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη χρησιμοποιώντας σαν στήριγμα το Ελληνικό στοιχείο. Για τον σκοπό αυτό μάλιστα, είχε ονομάσει τον δευτερότοκο εγγονό της, Κωνσταντίνο και του είχε δώσει Ελληνική παιδεία, ώστε να τον χρίσει ηγεμόνα της περιοχής. Α) Πρώτος Ρωσοτουρκικός Πόλεμος –Συνθήκη Κιουτσούκ Καϊναρτζή Μέρος του Ρωσικού σχεδίου δράσης αποτελούσε και η εξέγερση των Ορθόδοξων πληθυσμών της Βαλκανικής και, ανάμεσά τους, των Ελληνικών πληθυσμών της Ρούμελης, της Πελοποννήσου και των νησιών του Αιγαίου. Η κοινή θρησκευτική πίστη αποτελούσε το έδαφος για τη διεκδίκηση εκ μέρους της Ρωσίας της αναγνώρισής της ως «προστάτιδας» των ορθοδόξων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Φαίνεται μάλιστα ότι το πέτυχε μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, γεγονός το οποίο της επέτρεψε να επεμβαίνει έκτοτε στις εσωτερικές υποθέσεις της Πύλης. Η συνθήκη πήρε το όνομά της από το ομώνυμο χωριό, κοντά στη Σιλιστρία, στο οποίο υπογράφηκε την 21η Ιουλίου 1774 και ήταν το αποτέλεσμα του Α’ μεγάλου Ρωσοτουρκικού Πολέμου (1768-74), στον οποίο η Ρωσία κατέλαβε την Αζοφική, την Κριμαία και τη Βεσσαραβία. Υπό τον κόμητα στρατάρχη Π.A. Ρουμιάντσεφ, οι Ρώσοι επέδραμαν στη Μολδαβία και νίκησαν τους Οθωμανούς στη σημερινή Βουλγαρία, αναγκάζοντας τους Οθωμανούς να ζητήσουν ειρήνη. Η Ρωσία με αυτή την νίκη της, επέβαλε το ασαφές δικαίωμα προστασίας των Ορθόδοξων υπηκόων της Πύλης από τον Τσάρο. Εκμεταλλευόμενη μάλιστα την εσκεμμένη ασάφειά της παραγράφου αυτής της συνθήκης, οδήγησε στην διατύπωση για πρώτη φορά του λεγόμενου «Ανατολικού ζητήματος», που οδήγησε τελικά στην κατάρρευση των Οθωμανών. Με την υπογραφή της συνθήκης, κατοχυρώθηκε νομικά το δικαίωμα της χρήσης της Ρωσικής σημαίας από Έλληνες πλοιοκτήτες, όπως και η ναυπήγηση και ο εξοπλισμός πλοίων μεγάλου εκτοπίσματος. Γεγονός που οδήγησε στην πρώτη (στην μετα-βυζαντινή εποχή) επίσημη αναγνώριση του υπόδουλου Ελληνισμού πολλά χρόνια πριν από την αναγνώριση του ναυτικού αποκλεισμού των Ελλήνων στους Τούρκους (1822), από την Μ.Βρετανία, με την οποία αναγνωριζόταν το εμπόλεμο του Ελληνικού Έθνους (1). Β) Τα Ορλωφικά Η εξέγερση που εκδηλώθηκε το 1770 στην Πελοπόννησο, τα λεγόμενα «Ορλωφικά», σχεδιάσθηκε και οργανώθηκε από τους Ρώσους αξιωματούχους που ανήκαν στο στενό περιβάλλον της Αικατερίνης της Μεγάλης: Γρηγόριο Ορλώφ και των αδελφών του Αλέξιο και Θεόδωρο, οι οποίοι συνέβαλαν στην ανατροπή του τσάρου Πέτρου Γ’. Παρουσιάστηκε σαν ένας «αγώνας της Ελευθερίας ενάντια στην τυραννία», της επικράτησης, δηλαδή, του χριστιανικού Ευρωπαϊκού πολιτισμού απέναντι στη βαρβαρότητα του ισλαμικού-ασιατικού δεσποτισμού. Το αποτέλεσμα όμως, έδειξε πως έλαβε χώρα στο πλαίσιο ανάπτυξης των συμφερόντων της Ρωσικής ηγεμονίας, αποβλέποντας ουσιαστικά στον επαναπροσδιορισμό της κυριαρχίας στην περιοχή. Το καλοκαίρι του 1769 και ενώ ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1768-1774), συνεχίζεται με Οθωμανικές επιτυχίες στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, αναχωρούν από το λιμάνι της Κροστάνδης, στη Βαλτική, 14 πλοία με περίπου 600 στρατιώτες. Πρόκειται για την πρώτη Ρωσική ναυτική μοίρα, αποστολή της οποίας ήταν να πλεύσει στη Μεσόγειο και να αναλάβει πολεμική δράση στο Αιγαίο, κινητοποιώντας ταυτοχρόνως σε εξεγέρσεις τους χριστιανικούς πληθυσμούς στις νότιες βαλκανικές κτήσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ιδίως στην Πελοπόννησο. Στη δύναμη αυτή, την οποία θα ακολουθούσε και μια δεύτερη μοίρα, οι Ρώσοι είχαν υποσχεθεί πως θα προσέθεταν και άλλα πλοία, που κατασκευάζονταν στη Ρωσία καθώς και σε λιμάνια της Ιταλίας, όπου διενεργούταν στρατολόγηση για την συγκρότηση πληρωμάτων. Επρόκειτο για εγχείρημα παράτολμο και με πολλές υποσχέσεις προς του Έλληνες που θα έμεναν ανικανοποίητες. Η Ρωσία δεν είχε ναυτική παράδοση και έως τότε στήριζε τη στρατιωτική της ισχύ σε χερσαίες δυνάμεις. Την 17η Φεβρουαρίου του 1770, ένα τμήμα του στόλου υπό τον Θ. Ορλώφ αγκυροβόλησε στο Οίτυλο της Μάνης, ξεκινώντας την εξέγερση στην Πελοπόννησο τις επόμενες ημέρες. Ιδιαίτερες διαπραγματεύσεις είχαν ήδη ξεκινήσει από το 1769 με τους Μανιάτες, στους οποίους απευθύνθηκαν με επιστολές τους ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Πάνιν και ο Αλέξιος Ορλώφ (2), ενώ αρκετές υπήρξαν και οι αποστολές Μανιατών στη Βενετία και άλλες πόλεις της Ιταλικής χερσονήσου, όπου βρίσκονταν την εποχή εκείνη οι επικεφαλής της επικείμενης επιχείρησης με σκοπό να την προετοιμάσουν. Οι Μωραΐτες επιδίωκαν να δεσμεύσουν τους Ρώσους με την αποστολή αρκετών χιλιάδων ενόπλων. Οι Ρώσοι, από την πλευρά τους, υπόσχονταν χωρίς φειδώ, φάνηκε ωστόσο από τον αριθμό πλοίων, ενόπλων και πολεμικών εφοδίων που έστειλαν στην Πελοπόννησο, ότι δεν ήταν η ξηρά το πεδίο που τους ενδιέφερε να δοκιμαστούν στρατιωτικά, αλλά η θάλασσα. Τελικά η εξέγερση κράτησε μόνο τρεις μήνες, για να κατασταλεί σχετικά εύκολα, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές μεταξύ του Ελληνικού πληθυσμού του τόπου. Επίσης, λόγω της παρουσίας των πολυάριθμων ενόπλων, στρατολογημένων για την καταστολή της –οι Τουρκαλβανοί-, δημιουργήθηκε και το κλίμα τρομοκρατίας σε βάρος του Ελληνισμού, το οποίο διατηρήθηκε επί πολλά έτη. Γ) Η Εθνεγερσία του 1821 Ι) Οι επιδιώξεις και η καταπόντιση του σχεδίου του Υψηλάντη στην Μολδοβλαχία Το πρώτο μέλημα του αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας και ηγέτη του Επαναστατικού στρατού, Αλέξανδρου Υψηλάντη ήταν να λάβει επισήμως από τον Τσάρο δίχρονη άδεια. Η δικαιολογία –και δικαίως- ήταν από αστεία ως και ύποπτη: “λουτροθεραπεία στο εξωτερικό”. Στην πραγματικότητα βέβαια, ο Υψηλάντης μετέβηκε στη Βεσσαραβία όπου θα ξεκινούσε τη στρατιωτική προπαρασκευή της Επανάστασης στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, αφού πρώτα πέρασε από την Οδησσό, πόλη με σημαντική Ελληνική εμπορική παροικία και πολυπληθή τοπική Εφορία της Φιλικής Εταιρείας. Εκεί έλαβε επιστολή του Αναγνωσταρά που τον πληροφορούσε πως ο Μωριάς σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του, μπορεί να αντιπαραθέσει περίπου 30.000 ένοπλους απέναντι σε μία δύναμη 12.800 μουσουλμάνων. Στην Οδησσό τον επισκέφτηκε στις 22 Αυγούστου, ερχόμενος από την πρωτεύουσα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, Αγία Πετρούπολη όπου έχει συναντηθεί με τον Καποδίστρια, ο γραμματέας του Ρωσικού προξενείου της Πάτρας και στέλεχος της Φιλικής Εταιρείας Ι.Παπαρρηγόπουλος. Στη μεταξύ τους συζήτηση ο Υψηλάντης εξέφρασε τη σκέψη να κατέβει στο Μωριά και να ηγηθεί εκεί της Επαναστάσεως. Ο Παπαρρηγόπουλος όμως, υποστήριξε πως το Κίνημα έπρεπε να ξεκινήσει από τη Μολδοβλαχία, διότι κατά τη γνώμη του παρουσίαζε τρία πλεονεκτήματα: α) Οι Οθωμανοί έβρισκαν σε απόσταση αναπνοής από τις εξεγερμένες Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, τη Ρωσική στρατιά της Βεσσαραβίας. Δεν θα μετακινούσαν λοιπόν, τις δυνάμεις τους προς τον νότο, αφήνοντας ευοίωνες συνθήκες για να ξεσπάσει το κύριο μέρος της Εθνεγερσίας στην Πελοπόννησο. β) Ο Αλή πασάς των Ιωαννίνων πιστεύοντας, λόγω της γεωγραφικής γειτνίασης Μολδοβλαχίας, ότι θα υπάρξει άμεση Ρώσικη εμπλοκή, θα συνέχιζε με μεγαλύτερο πείσμα τον πόλεμο του κατά της Πύλης. γ) Για τον ίδιο λόγο Μωραΐτες και Ρουμελιώτες θα εύρισκαν τη δύναμη να ξεσηκωθούν. Σε αυτή την εξέλιξη, στήριζε ξεκάθαρα ο ίδιος ο Υψηλάντης τις ελπίδες του, αλλά σε αυτήν ευελπιστούσαν και οι περισσότεροι Ρώσοι αξιωματούχοι της περιοχής, οι οποίοι είχαν αρχίσει να αντιλαμβάνονται τις κινήσεις του, έστω κι αν αυτές δεν ουδέποτε εξεδήλωσαν ανοιχτές (απ-)αιτήσεις για βοήθεια προς εκείνους (3). Για αυτό τον λόγο έστειλε στις 23 Φεβρουαρίου, μέσω των Ρώσων προξένων του Ιασίου και του Βουκουρεστίου, μήνυμα στο Ρώσο πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη Στρογκανόφ καλώντας τον να «είναι άγρυπνος» και να διαμαρτυρηθεί σε περίπτωση που τα Οθωμανικά στρατεύματα θα επιχειρήσουν να παραβιάσουν τις Ρωσοτουρκικές συνθήκες και να εισβάλουν στις Ηγεμονίες. Αυτό όμως που δεν είχε υπολογίσει, ήταν οι πιέσεις της Ιεράς Συμμαχίας, για την αντίδραση της Αυστρίας και των άλλων Ευρωπαϊκών δυνάμεων, σε περίπτωση που η Ρωσία βοηθούσε τους εξεγερμένους. Έτσι λοιπόν τα σχέδια αυτά έπεσαν απευθείας στο κενό. Ο Ρώσος τσάρος, όχι μόνο κράτησε ουδέτερη στάση αλλά προέβη και σε επίσημη αποκήρυξη του Υψηλάντη και της Επαναστάσεως, αφήνοντας τον τελευταίο εμβρόντητο. Ο βασικότερος λόγος ήταν οι πιέσεις των άλλων μεγάλων δυνάμεων. Αυστρία, Γαλλία και Βρετανία δεν θα επέτρεπαν στη Ρωσία να υποστηρίξει μία Επανάσταση που θα ήταν η απαρχή του διαμελισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της ανάσχεσης της πολιτικής και οικονομικής διεισδύσεως τους σε αυτή. Ο «Γίγαντας με τα Πήλινα Πόδια» αποτελούσε τον κυματοθραύστη των επιδιώξεων του τσάρου κι η εμφάνιση μιας νέας αντίπαλης με προοπτικές ναυτικής ανάπτυξης, δύναμης, θα ήταν ανταγωνιστική προς τα σχέδιά τους. ΙΙ) Προς την δημιουργία του νεοελληνικού προτεκτοράτου Στις 4 Απριλίου 1826, κατά την διάρκεια του Αγώνα κι έχοντας ρεύσει ποταμοί Ελληνικού αίματος, ο τσάρος Νικόλαος Α’ (1796 – 1855) υπέγραψε με την Βρετανία το Πρωτόκολλο της Πετρούπολης. Είναι το πρώτο κείμενο που αναφέρει τη λέξη Ελλάδα στη διεθνή διπλωματία και την θεωρούσε αυτοδιοικούμενη χώρα κάτω από την επικυριαρχία του σουλτάνου. Είχε προηγηθεί η αλλαγή στην διπλωματία του βασιλέα της Αγγλίας και η σοβαρή διείσδυση των συμφερόντων των αγγλοεβραίων τραπεζιτών με τα εξοντωτικά δάνεια. Ακολουθεί η συνθήκη του Λονδίνου ανάμεσα στην Αγγλία, τη Γαλλία και τη Ρωσία τον Ιούλιο του 1827, η οποία επίσης αναγνώριζε αυτόνομη Ελλάδα κάτω από την επικυριαρχία και πάλι του σουλτάνου, στη γραμμή Αμβρακικού-Παγασητικού και νοτιότερα. Η κυριότερη, όμως παράμετρος, της τελευταίας συνθήκης ήταν εκείνη που απαιτούσε την αποστολή τριεθνούς στόλου στην Πελοπόννησο, με εντολή την επιβολή των αποφάσεων της, δεδομένου πως ο σουλτάνος την απέρριψε, έχοντας αποστείλει τα τουρκοαιγυπτιακά στρατεύματα υπό τον Ιμπραήμ σε μια εκστρατεία που έφθασε κοντά στο να πνίξει την Επανάσταση. Εκτελεστές της συνθήκης ορίστηκαν οι ναύαρχοι Ερρίκος Δανιήλ Γκωτιέ, κόμης Δεριγνί για τη Γαλλία, Εδουάρδος Κόδριγκτον για την Μ.Βρετανία και Λογγίνος Χέυδεν για τη Ρωσική Αυτοκρατορία. Η εφαρμογή του στρατιωτικού σκέλους του σχεδίου, ήταν αυτό που τελικά οδήγησε στην ναυμαχία του Ναυαρίνου και την σύγκρουση μεταξύ των τριών Ευρωπαϊκών στόλων με τον Αιγυπτιακό, που οδήγησε στην συντριβή του τελευταίου. Το αποτέλεσμα όμως της ναυμαχίας, ήταν κι ενδεικτικό των προθέσεων της κάθε πλευράς. Η κυβέρνηση της Μ.Βρετανίας έδειχνε «κεραυνόπληκτη προ του ανεπιθύμητου τετελεσμένου», που διέπραξε ο Κόδριγκτον. Σε ομιλία του μάλιστα ο ίδιος ο Άγγλος βασιλιάς Γεώργιος ο Δ΄ (4) διακήρυξε ανοιχτά την αντίθεσή του στην Βουλή των Λόρδων: «Στο λιμάνι του Ναυαρίνου έλαβε χώρα μια σύγκρουση τελείως απροσδόκητη μεταξύ των πόλων των συμμάχων Δυνάμεων και του στόλου της Οθωμανικής Πύλης. […] Η Αυτού Μεγαλειότις δεν μπορεί να μη θρηνήσει, που αυτή η σύγκρουση έγινε με τη ναυτική δύναμη ενός προαιωνίου συμμάχου, του σουλτάνου. Εξακολουθεί όμως να τρέφει την ελπίδα πως το ατυχές αυτό γεγονός δε θα συνοδευθεί από άλλες εχθροπραξίες». Ο ναύαρχος Κόδρικτον, θεωρήθηκε υπαίτιος και έπεσε σε δυσμένεια. Αντιθέτως ο ναύαρχος του Ρωσικού στόλου, Χέυδεν, παρασημοφορήθηκε με κάθε επισημότητα και ο σουλτάνος, ανατρέχοντας στις διακηρύξεις του τσάρου περί «προστασίας των ορθοδόξων χριστιανών» της επικρατείας του, άνοιξε νέο πολεμικό μέτωπο μόνο με την Ρωσική Αυτοκρατορία. Ο νέος αυτός Ρωσοτουρκικός Πόλεμος, με τον στρατό του τσάρου στην Ανδριανούπολη και την Τραπεζούντα, να πνίγει τον σουλτάνο, τον ανάγκασε να στείλει απεσταλμένους στον στρατηγό Ντίμπιτς την 24η Σεπτεμβρίου του 1829 μαζί με πρεσβευτές της Γαλλίας και της Μ.Βρετανίας, οι οποίοι αξίωναν την αποχώρησή των Ρώσων. Ο στρατηγός, κατ’ εντολή του τσάρου, έθεσε αμέσως ζήτημα ανεξαρτησίας της Ελλάδας χωρίς αυτή να θεωρείται υποτελής στην Πύλη –παρότι οι δυτικοί επέμεναν να διαχωριστεί αυτή η περίπτωση με τις συνθήκες του εν εξελίξει Ρωσοτουρκικού Πολέμου-, για πρώτη φορά από την έναρξη της Εθνεγερσίας. Τελικά την 3η Ιανουαρίου 1830, στην Διάσκεψη του Λονδίνου διακηρύχθηκε η πολιτική ανεξαρτησία της Ελλάδας, πράξη η οποία συνιστούσε διεθνή αναγνώριση του νεοελληνικού κράτους. Η συνοριακή γραμμή όμως, του Πρωτοκόλλου της 3ης Φεβρουαρίου 1830 (Αμβρακικός-Παγασητικός) κρατούσε έξω από αυτό ένα μεγάλο τμήμα της έκτασης που είχε συμφωνηθεί στην Ανδριανούπολη. Επιπλέον, καθοριζόταν η πολιτειακή μορφή του νεοσύστατου κράτους και παρεχόταν στις δυτικοευρωπαϊκές δυνάμεις το δικαίωμα εκλογής του ηγεμόνα χωρίς να ερωτηθεί ο Ελληνικός Λαός. Δόθηκε πλήρης αμνηστία και προβλεπόταν δικαίωμα μετανάστευσης από ή και προς «τόπον Οθωμανικόν». Δ) Ο Κριμαϊκός Πόλεμος και οι επιπτώσεις του στα εσωτερικά των Ελλήνων H επόμενη Ρωσοτουρκική σύρραξη που επηρέασε δρώμενα στην Ελληνική χερσόνησο και το νεοελληνικό κράτος ήταν ο Κριμαϊκός Πόλεμος του 1853-56, στον οποίο αναμείχθηκαν και άλλες Ευρωπαϊκές δυνάμεις: η Αγγλία, η Γαλλία και το Βασίλειο Σαρδηνίας-Πεδεμοντίου, που πολέμησαν στο πλευρό της Τουρκίας. Άμεση αιτία του Πολέμου ήταν οι απαιτήσεις του τσάρου ως προς την προστασία των Ορθοδόξων χριστιανών που ζούσαν στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Άλλος σημαντικός παράγοντας ήταν και οι διαφορές της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και της Γαλλίας με πρόφαση τα προνόμια Ορθοδόξων και καθολικών στους Αγίους Τόπους, που κατέχονταν από τους Τούρκους. Με την υποστήριξη της Αγγλίας, η Τουρκία τήρησε άτεγκτη στάση απέναντι στις Ρωσικές απαιτήσεις με αποτέλεσμα την έναρξη του Πολέμου. Τον Ιούλιο του 1853 η Ρωσία κατέλαβε τις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες. Στις 23 Σεπτεμβρίου ο Βρετανικός στόλος έπλευσε στην Κωνσταντινούπολη. Στις 4 Οκτωβρίου η Τουρκία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Ρωσίας και τον ίδιο μήνα εξαπέλυσε επίθεση στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες. Όταν ο Ρωσικός στόλος κατέστρεψε τον Τουρκικό στη Σινώπη, ο Βρετανικός και ο Γαλλικός, στις 3 Ιανουαρίου 1854, εισέπλευσαν στον Εύξεινο Πόντο για να προστατεύσουν τις μεταφορές των Οθωμανών. Στις 28 Μαρτίου 1854 η Αγγλία και η Γαλλία κήρυξαν τον πόλεμο κατά της Ρωσίας. Ανταποκρινόμενη σε σχετική απαίτηση της Αυστρίας, και για να αποτρέψει και τη δική της είσοδο στον πόλεμο, η Ρωσία εκκένωσε τις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες. Τον Αύγουστο του 1854 τις κατέλαβε η Αυστρία. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους οι σύμμαχοι αποβίβασαν δυνάμεις στην Κριμαία και πολιόρκησαν τη Σεβαστούπολη. Οι Ρώσοι αντιστάθηκαν σθεναρά και η πολιορκία κράτησε έναν χρόνο. Την περίοδο αυτή δόθηκαν σκληρές μάχες, στην Άλμα στις 20 Σεπτεμβρίου, στην Μπαλακλάβα στις 25 Οκτωβρίου και στο Ίνκερμαν στις 5 Νοεμβρίου. Στις 26 Ιανουαρίου 1855 ο πρωθυπουργός του Βασιλείου Σαρδηνίας-Πεδεμοντίου Καμίλο Καβούρ, για λόγους εξωτερικής αλλά και εσωτερικής πολιτικής, πείστηκε να συμμετάσχει στον πόλεμο, στο πλευρό της Τουρκίας, και έστειλε στο μέτωπο δύναμη 10.000 ανδρών. Τελικά, η απειλή της Αυστρίας να βγει και αυτή στον πόλεμο ανάγκασε τους Ρώσους να δεχθούν την έναρξη διαδικασίας ειρήνευσης. H Συνθήκη του Παρισιού, που υπογράφτηκε στις 30 Μαρτίου 1856, εγγυόταν την ακεραιότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και υποχρέωνε τη Ρωσία να παραδώσει την περιοχή γύρω στις εκβολές του Δούναβη και μέρος της Βεσσαραβίας. H Ρωσία επίσης, παραιτήθηκε των απαιτήσεών της για προστασία των Ορθοδόξων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δίνοντας πλέον νέα τροπή στο Ανατολικό ζήτημα. Η Μεγάλη Βρετανία φάνηκε να παραχωρεί τότε τα Επτάνησα στην Ελλάδα ως αντάλλαγμα γι’ αυτή τη μετατόπιση του νεοελληνικού κράτους οριστικά στην δική της σφαίρα επιρροής, εξασφαλίζοντας την αποδοχή από την Ελλάδα του δόγματος περί ακεραιότητας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας που θεσπίστηκε με την Συνθήκη των Παρισίων. Προϋπόθεση όμως γι’ αυτή την υπόσχεση, ήταν να απομακρυνθεί από την Ελλάδα και ο βασιλεύς Όθων , που είχε δυσαρεστήσει τους Αγγλογάλλους στην διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου με την ρωσόφιλη του στάση. Το αγγλικής εμπνεύσεως δόγμα περί της εδαφικής ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στρεφόταν κυρίως κατά της ηττημένης Ρωσίας, αλλά εμμέσως αφορούσε και την Ελλάδα, που μέχρι τότε ενθάρρυνε τοπικές εξεγέρσεις Ελλήνων σε τουρκοκρατούμενες περιοχές, εν ονόματι της Μεγάλης Ιδέας. Στους πρώτους μήνες μάλιστα του Κριμαϊκού Πολέμου, σχεδόν σε όλες τις Οθωμανικές περιοχές που πλειοψηφούσε το Ελληνικό στοιχείο, υπήρξαν αιματηρές εξεγέρσεις με την κρυφή συνδρομή του Ελληνικού στρατού. Γεγονός που οδήγησε στην άμεση στρατιωτική επέμβαση των Αγγλογάλλων στην Ελλάδα, το 1854 και σήμαινε το τέλος της εμπνευσμένης από την Μεγάλη Ιδέα, Ελληνικής πολιτικής που είχαν ενστερνισθεί τόσο ο Όθων όσο και η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων. Στην Ελλάδα μετά το 1827, η ζοφερή πραγματικότητα της ξενοκρατίας εκφραζόταν απόλυτα από τις ονομασίες των αντιμαχόμενων κομμάτων: το «ρωσικό», το «γαλλικό», το «αγγλικό». Οι «Προστάτιδες Δυνάμεις» έβλεπαν την Ελλάδα ως ένα πεδίο ανταγωνισμού επιρροών στο πλαίσιο ευρύτερων εδαφικών ανταγωνισμών, σε σχέση πάντα με το ευρύτερο Ανατολικό ζήτημα. Το 1856 ήταν και η χρονιά που η Μ.Βρετανία είχε για πρώτη φορά τη μεγάλη ευκαιρία να ηγεμονεύσει μόνη την Ελλάδα και τον ευρύτερο χώρο της Εγγύς και Μέσης Ανατολής. Όλα τα χρόνια μέχρι τον Κριμαϊκό Πόλεμο, η αγγλική επιρροή στην Ελλάδα υπολειπόταν κατά των δύο άλλων, κυρίως λόγω των προσωπικών επιλογών του Όθωνος που έκλινε άλλοτε προς το «γαλλικό» κόμμα (στο οποίο ηγούταν οι «ζητωπόλεμοι» του Κωλέττη ο οποίος φέρει την πατρότητα του όρου Μεγάλη Ιδέα), άλλοτε προς το «ρωσικό» (στο οποίο βρίσκονταν οι περισσότεροι αγωνιστές της Εθνεγερσίας), αλλά σπάνια στο «αγγλικό». Με νωπή την τριετή στρατιωτική κατοχή της Αθήνας και του Πειραιά και τον ναυτικό αποκλεισμό του 1850 (για να αποζημιωθεί ο εβραίος Πατσίφικο για την καύση αντικειμένων στο σπίτι του από όχλο και οι «πληγμένοι από πειρατεία» Βρετανοί εφοπλιστές των Ιονίων), η Βρετανική διπλωματία φάνηκε να υπόσχεται τα Επτάνησα για να προσδέσει την Ελλάδα στο άρμα της. Και έπραξε τελικά αυτή την παραχώρηση, με δεδομένη την αδυναμία της να εγκαθιδρύσει την εξουσία της στην Ιόνια Πολιτεία. Έπρεπε, πρώτον, να καταστεί ο Όθων μισητός, από λαοφιλής που ήταν στην διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου και δεύτερον, να μεταστραφούν τα αισθήματα των Ελλήνων σε αγγλόφιλα. Ο Όθων, τελικά, ανατράπηκε το 1862 από εσωτερικό κίνημα εναντίον του, το οποίο γιγαντώθηκε από τις εφημερίδες που υποστήριζαν το «αγγλικό» κόμμα. Αμέσως μετά, ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών λόρδος Ράσελ έκανε σαφές στον Έλληνα επιτετραμμένο στο Λονδίνο, Χαρίλαο Τρικούπη, ότι η Βρετανία δεν θα είχε αντίρρηση να παραχωρήσει τα Επτάνησα στην Ελλάδα, εφ’ όσον αυτή θα εξασφάλιζε βασιλεία ικανή να τηρήσει διεθνείς δεσμεύσεις έναντι των γειτόνων της και έναντι των Μεγάλων Δυνάμεων. Οι Έλληνες έσπευσαν να ανταποκριθούν και, σε δημοψήφισμα το 1863, ψήφισαν με συντριπτική πλειοψηφία υπέρ του Άγγλου πρίγκιπα Αλφρέδου (δευτερότοκου υιού της βασίλισσας Βικτωρίας) ως …«νέου βασιλέως της Ελλάδος», εκδηλώνοντας τα «νέα αισθήματά» τους. Η εκλογή Αλφρέδου όμως, σκόνταψε στην προβλεπόμενη από το Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830 ρήτρα απαγόρευσης εκλογής βασιλέως προερχόμενου από οποιαδήποτε από τις τρεις δυνάμεις. Επίλογος Οι τέσσερεις (Α, Β, Γ, Δ) παραπάνω περιπτώσεις που περιγράφηκαν κι αναλύθηκαν, δεν μπορούν παρά να αποτελέσουν το ιστορικό πλαίσιο επί του οποίου θα έπρεπε να απασχολήσει τον προβληματισμό για τα σημερινά δρώμενα. Αφενός, παρουσιάζεται η τάση εκ μέρους του ρωσικού κράτους, που μετετράπη σε γεωπολιτικό σχέδιο, το οποίο είναι ουσιαστικά η βάση επί της οποίας εκτυλίσσεται και η σημερινή επέκταση των συμφερόντων του κατά τον Ευρωπαϊκό νότο και την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Είναι η τάση αυτή, που οδήγησε στον Πρώτο Ρωσοτουρκικό Πόλεμο και την συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (Α) από όπου προέκυψε η πρώτη –σύγχρονη- αναγνώριση του Ελληνικού Έθνους και σφαιρικότερα το ίδιο το Ανατολικό ζήτημα. Σε αυτή όμως την περίπτωση, απουσιάζει πλήρως το ίδιο το Ελληνικό Έθνος, εγκαταλείποντας την βούληση και το συμφέρον του, στις επεκτατικές διαθέσεις του τσάρου και της αυλής του, έναντι του Τούρκου σουλτάνου. Έτσι οι εξελίξεις έφθασαν στο τραγικό αποτέλεσμα των Ορλωφικών (Β), οπότε και πάλι, οι Έλληνες παρότι συμμετέχουν ενεργά, καθίστανται έρμαιο στα χέρια των Ρώσων αξιωματούχων και των φιλοδοξιών της Αυτοκράτειρας. Η αλληλουχία των ιστορικών γεγονότων, οδηγούν στην Εθνεγερσία του 1821 (Γ), οπότε και τα Έθνος εμπόλεμο κι οδηγούμενο από την φυσική αριστοκρατία του, δράττει τα ηνία της Μοίρας του μετά από αιώνες. Παρά δε, την αρχική απογοήτευση που έδωσε ο Ρώσος Αυτοκράτορας, ο Αγώνας είναι τελικά αυτός ο οποίος θα πιέσει πραγματικά την μεγάλη ανατολικοευρωπαϊκή δύναμη να κινηθεί προς το αμοιβαίο συμφέρον. Στην τελευταία περίπτωση –τα αποτελέσματα του Κριμαϊκού Πολέμου (Δ)-, παρουσιάζεται αφενός η εκταμίευση της «ανεξαρτησίας» μέσα από την «υποστήριξη» των δυτικών, οδηγώντας ανεπιστρεπτί στην ξενοκρατία. Κι αφετέρου, η σχεδόν ταυτόχρονη απώλεια της ευχέρειας στην υποστήριξη εκ μέρους του ισχυρού πόλου εκείνου (Ρωσία), που ενίσχυε τα Ελληνικά συμφέροντα στην διεθνή σκακιέρα, όχι μόνο προς χάριν αμοιβαίων απολαβών κέρδους, αλλά και εξαιτίας ενός ειλικρινέστερου παράγοντα: του ευσεβούς Πνεύματος που τον διακατείχε. A.Γ. *ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: 1) Μια σχετική ιστορική αναδρομή θεωρείται χρήσιμη, ιδιαίτερα κατά τις προηγηθείσες του Ναυαρίνου συναντήσεις του Κάνιγκ, ο οποίος είναι και ο πρωτεργάτης της στροφής στο ενδιαφέρον των Άγγλων. Ο Κάνιγκ εδώ, σε διάλογό του με Οθωμανό αξιωματούχο, εξέφρασε την περιγραφή αυτού που μετέπειτα οι Έλληνες θα γνώριζαν σαν την πολιτική της «μικράς κι εντίμου Ελλάδος»: «Εμείς είμαστε εμποροκράτειρα χώρα και έχουμε συμφέροντα στην Άσπρη θάλασσα, στην οποία δεν υπάρχει ασφάλεια. Θέλουμε λοιπόν να δημιουργήσουμε ένα κράτος από τους απογόνους των αρχαίων Ελλήνων. Να, η Πελοπόννησος και λίγο από την Ρούμελη με κανένα δυο νησιά». Και ο Μεχμέντ Σαϊντ του απήντησε : « Ποιόν πας να κοροϊδέψεις; Ρωμιοί υπάρχουν σε κάθε γωνιά του Κράτος μας». Ο Άγγλος διπλωμάτης του ανταπάντησε: «Αυτοί δεν είναι γνήσιοι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων!». -Ομοίως τον ίδιο περίπου ισχυρισμό έχουν και οι Κ.Μαρξ – Φρ.Ένγκελς στο «Η Ελλάδα, η Τουρκία και το Ανατολικό Ζήτημα» να διαβάζουμε την εξής άποψη του Ένγκελς (1853): “Οι Έλληνες της Τουρκίας είναι ως επί το πλείστο σλαβικής καταγωγής, όμως υιοθέτησαν την σύγχρονη ελληνική γλώσσα… πολύ λίγο καθαρό ελληνικό αίμα υπάρχει ακόμα και στην Ελλάδα” (Ένγκελς σελ. 98). […]. 2) Από το 1765, ο αξιωματικός του Ρωσικού στρατού Γεώργιος Παπαζώλης και οι άνθρωποί του, μεταξύ των οποίων ιερείς προφήτευαν τον ερχομό του «ξανθού γένους», ταξίδεψαν στην Ήπειρο, τη Ρούμελη και την Πελοπόννησο, όπου συναντήθηκαν με σημαντικούς τοπικούς παράγοντες και διένειμαν στους μυημένους άμφια, ιερά σκεύη και εικόνες της Αικατερίνης, η οποία εμφανιζόταν ως προστάτιδα των ορθόδοξων χριστιανών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εκτός του Παπαζώλη, στην Πελοπόννησο ταξίδεψαν και άλλοι αξιωματικοί της Ρωσίας, όπως ο Εμμανουήλ Σάρρος. Σύμφωνα με προφητείες ευρύτατα διαδεδομένες από τα μέσα του 18ου αιώνα, οι «Μόσχοβοι» όπως τους έλεγαν, ήταν το περίφημο «ξανθό γένος», το «θεϊκά σταλμένο», να συντρίψει την Οθωμανική κατάκτηση και να ανασυστήσει Ελληνικό Χριστιανικό βασίλειο στα πρότυπα του Βυζαντίου.
Διαβάστε περισσότερα...