Με τις συγκεντρώσεις που χαρακτηρίζονταν από μέγα πλήθος και μέγα πάθος να ανήκουν οριστικά στο παρελθόν, η ομιλία του πρωθυπουργού μπροστά σε ένα ακροατήριο που μόνο… “απλό λαό” δεν το έλεγες, ήταν βασισμένη σε δύο ουσιαστικούς επικοινωνιακούς άξονες:
- H συσπείρωση των πλέον συντηρητικών τμημάτων της κοινωνίας που με τον ένα ή άλλο τρόπο μπορεί και να σκεφτούν να κινηθούν σε εξ ίσου δεξιά αλλά “αντιμνημονιακά” κόμματα και
- H προσέλκυση των ακροδεξιών ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής, τεράστιο κομμάτι ρητορικής της οποίας εδώ και πάρα πολύ καιρό ο Αντώνης Σαμαράς “δανείζεται”, με σαφώς εθνικιστικά παραληρήματα περί “λαθρομεταναστών που θα πνίξουν την Ελλάδα”.
Ο πρωθυπουργός φυσικά δεν παρέλειψε και να κολακέψει τον Ελληνικό Λαό μιλώντας για τις θυσίες του και προσπαθώντας απελπισμένα να τον γεμίσει με φρούδες ελπίδες για την ανάπτυξη που “έρχεται”, ενώ, για μια ακόμη φορά επιχείρησε να τον τρομοκρατήσει, ταυτίζοντας την προσωπική του πολιτική μοίρα με το μέλλον του τόπου, και φυσικά κινδυνολογώντας πως η χώρα θα βουλιάξει αν “ο μη γένοιτο”, θα πάψει ο ίδιος και ο πολιτικός του εταίρος, Βαγγέλης Βενιζέλος, να είναι στην εξουσία.
Φυσικά όλα αυτά πάντα στο φόντο μιας αντιπολίτευσης-μπαμπούλα, που “αν έρθει στην εξουσία” θα γίνουν, όλα εκείνα που… στο μεταξύ… έγιναν αλλά υπό τη δική του διακυβέρνηση!
Από τα …χάι λάιτ της ομιλίας του, η αποστροφή του
“Εγώ σκίζω τα μνημόνια εδώ και δυο χρόνια, μέρα με τη μέρα, σελίδα με τη σελίδα”, εννοώντας προφανώς ότι τα μνημόνια σκίζονται όταν τα υπηρετείς.
Μάλλον όμως ο Πρωθυπουργός της χώρας πρέπει να τελεί σε σύγχυση, καθώς, εδώ και δυο χρόνια, το μόνο που σκίζει είναι τους πολίτες αυτής της χώρας…
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου