Στις 14 Οκτωβρίου, ο Barack Obama εξήγγειλε την αποστολή ειδικών δυνάμεων στην Ουγκάντα, που θα συμμετάσχουν στον εκεί εμφύλιο πόλεμο.
Τους επόμενους μήνες, η Αμερική θα στείλει στρατεύματα στο Νότιο Σουδάν, στο Κονγκό, και στη Δημοκρατίας της Κεντρικής Αφρικής. Με την Λιβύη ασφαλή, τώρα αρχίζει η αμερικανική εισβολή στην Αφρική.
Η απόφαση του Obama χαρακτηρίστηκε από τον τύπο ως «ιδιαίτερα ασυνήθιστη», και «περίεργη». Τίποτα απ αυτά δεν ισχύει. Πρόκειται για την κλασική αμερικανική λογική στην εξωτερική πολιτική, που ισχύει από το 1945.
Όπως στο Βιετνάμ. Η προτεραιότητα τότε ήταν να περιοριστεί η επιρροή της Κίνας, και να προστατευτεί η Ινδονησία, την οποία ο τότε πρόεδρος Nixon χαρακτήρισε ως την πιο πλούσια πηγή σε φυσικούς πόρους, ή ως «το μεγαλύτερο βραβείο».
Το Βιετνάμ ήταν εμπόδιο, και το κόστος του βραβείου για την Αμερική ήταν η σφαγή τριών εκατομμυρίων Βιετναμέζων, και η καταστροφή της χώρας. Και όπως σε κάθε αμερικανική εισβολή και επέμβαση, η δικαιολογία ήταν και πάλι η «αυτοάμυνα», ή οι «ανθρωπιστικοί λόγοι». Όροι που έχουν χάσει κάθε σημασία.
Στην Αφρική, σύμφωνα με τον Obama, υπάρχει ανθρωπιστικός λόγος να βοηθηθεί η κυβέρνηση της Ουγκάντας στη καταστολή του LRA, που «βιάζει και σκοτώνει αθώους». Αυτά δηλαδή ακριβώς που έκανε και η ίδια η Αμερική στη δεκαετία του 1960, όταν η CIA οργάνωνε τη δολοφονία του Κονγκολέζου πρωθυπουργού Patrice Lumumba, και την αντικατάσταση του από τον αιμοδιψή τύραννο Mobutu Sese Seko.
Με ..χίπυς στην σκηνή του
Οι δικαιολογίες του Obama προκαλούν γέλιο. Μίλησε για την «εθνική ασφάλεια» των ΗΠΑ. Ξέχασε να αναφέρει πως ο LRA δρα εδώ και 24 χρόνια, χωρίς να ενδιαφέρει την Αμερική. Σήμερα είναι μια ιδιαίτερα αδύναμη οργάνωση, με λιγότερους από 400 μαχητές. Όταν όμως η Αμερική μιλάει για την εθνική της ασφάλεια, μάλλον θα θέλει κάτι, για αυτό και χρειάζεται να στηρίξει κάποιο τραμπουκικό καθεστώς.
Ο ισόβιος πρόεδρος της Ουγκάντας Yoweri Museveni ήδη εισπράττει $45 εκατομμύρια σε βοήθεια, και σε αυτήν συμπεριλαμβάνονται και μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Αυτό είναι το δώρο του, για τον πόλεμο που διεξάγει εναντίον της εντελώς αδύναμης ισλαμικής ομάδας al Shabaab της Σομαλίας.
Ο κύριος λόγος της αμερικανικής εισβολής στην Αφρική είναι ίδιος με αυτόν της εισβολής στο Βιετνάμ. Πρόκειται για την Κίνα. Όπως έχει πει και ο νυν διευθυντής της CIA David Petraeus, υπάρχει ένας διαρκής πόλεμος, στον οποίο η Κίνα έχει αντικαταστήσει την al-Qaeda ως επίσημη απειλή για τις ΗΠΑ. Ο μόνιμος κίνδυνος για την Αμερική, σύμφωνα με τον υφυπουργό Άμυνας Bryan Whitman, είναι οι ασύμμετρες απειλές, που δικαιολογούν τον μεγαλύτερο πολεμικό προϋπολογισμό του πλανήτη. Με τον Osama bin Laden νεκρό, η Κίνα παίρνει τη θέση του.
Στην Αφρική, οι Κινέζοι έχουν σημειώσει τρομερή επιτυχία. Εκεί που οι Αμερικάνοι καταστρέφουν με βόμβες, οι Κινέζοι χτίζουν γέφυρες, και φράγματα. Αυτό που θέλουν είναι πρώτες ύλες και ορυκτά καύσιμα. Κάποτε, η Λιβύη του Καντάφι ήταν η μεγαλύτερη πηγή πετρελαίου για την Κίνα. Όταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος, και το ΝΑΤΟ στήριξε τους αντάρτες με «μαϊμού» δικαιολογίες ότι ο Καντάφι οργάνωνε γενοκτονίες, η Κίνα απέσυρε 30.000 δικούς της εργάτες από τη χώρα.
Η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας που επέτρεψε την δυτική «ανθρωπιστική επέμβαση», εξηγήθηκε σαφέστατα από μια πρόταση που έκανε η λιβυκή μεταβατική κυβέρνηση προς τη Γαλλία, και που δημοσιεύτηκε στην Liberation. Μια πρόταση που πρόσφερε στη Γαλλία το 35% της ετήσιας παραγωγής πετρελαίου, με αντάλλαγμα την πλήρη γαλλική στήριξη της μεταβατικής κυβέρνησης.
Εδώ και δέκα χρόνια, η Αμερική προσπαθεί να εγκατασταθεί στρατιωτικά στην Αφρική, και για αυτό σύστησε την AFRICOM, παρά τις αντιδράσεις που προκάλεσε. Τώρα, η Ουγκάντα, η Λιβύη, το Νότιο Σουδάν, και το Κονγκό της δίνουν την αφορμή που χρειάζεται.
Όπως αποκαλύπτουν τα έγγραφα της WikiLeaks, η Αμερική σχεδιάζει να κλιμακώσει την μυστική στρατιωτική της δράση στην μαύρη ήπειρο, διότι όπως δήλωσε και ο Dick Cheney πριν από μερικά χρόνια, πολύ απλά, η Αμερική θέλει να διοικήσει τον πλανήτη.
Αυτό λοιπόν είναι το σχέδιο του «γιου της Αφρικής» Barack Obama. Και αποτελεί ειρωνεία. Όπως είχε γράψει ο Frantz Fanon, αυτό που μετράει δεν είναι το χρώμα της επιδερμίδας σου, αλλά το ποιες δυνάμεις υπηρετείς, και το πόσα εκατομμύρια ανθρώπων προδίδεις…
Του John Pilger
Johnpilger.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου