Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Υπήρξαν στο παρελθόν ιπτάμενες ανθρώπινες κατασκευές;
Υπάρχει μια διαχεόμενη πεποίθηση πως ερευνητές και επιστήμονες γνωρίζουν πάρα πολλά για έναν παγκόσμιο πολιτισμό που χάθηκε. Τα στοιχεία που υπάρχουν και κρατούν αδημοσίευτα, είναι απρόσιτα, ‘ερμητικά’ κλειστά, στην μάζα των ανθρώπων (εδώ πάει η λέξη ‘μάζα’).
Οι αναφορές του Πλάτωνα στον Τίμαιο και τον Κριτία για τον χαμένο πολιτισμό της Ατλαντίδας, για υποβρύχια και ιπτάμενα αντικείμενα καθώς και οι αναφορές της ινδικής μυθολογίας για τα περίφημα ‘βιμάνας’ - ιπτάμενα αντικείμενα, έχουν εξάψει την φαντασία του ανθρώπινου πνεύματος τα τελευταία δυόμισι χιλιάδες χρόνια!
Πέρσι, τον Αύγουστο, οργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο Πατρών και συγκεκριμένα από το Τμήμα Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών & Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Μηχανικής, ένα διεθνές συνέδριο στην αρχαία Ολυμπία με θέμα: «Επιστήμη και τεχνολογία στα Ομηρικά Έπη».
Ζουμερά σημεία του συνεδρίου ήταν οι διαπιστώσεις για μια ανώτερη τεχνολογία της αρχαϊκής εποχής.
Διαβάζουμε μερικά από τα συμπεράσματα του συνεδρίου αυτού:
«...Στην Ιλιάδα βρίσκεται η πρώτη αναφορά σε προηγμένα σύνθετα υλικά και συγκεκριμένα στις περιγραφές της κατασκευής και της συμπεριφοράς στη μάχη των ασπίδων του Αχιλλέα και του Αίαντα. Δίνονται επαρκή δεδομένα την ανακατασκευή και την πλήρη δομική τους ανάλυση, πράγμα που επέτρεψε την πλήρη μελέτη τους, η οποία και απέδειξε ότι οι επακόλουθες περιγραφές για τη συμπεριφορά τους στη μάχη είναι απόλυτα ακριβείς και επιστημονικά ορθές.»
”Στην Οδύσσεια οι οδηγίες της Κίρκης προς τον Οδυσσέα πώς να διασχίσει με ασφάλεια το στενό της Σκύλλας και της Χάρυβδης, αναλύθηκαν με σύγχρονους αριθμητικούς κώδικες και αποκάλυψαν βαθιά γνώση Δυναμικής των Ρευστών. Επίσης βρίσκουμε ακριβέστατα διατυπωμένες πολλές αρχές της φυσικής επιστήμης, όπως της καμπυλόγραμμης κίνησης και του ερπυσμού των υλικών.»
Στο ενδιαφέρον αυτό συνέδριο αναφέρθηκαν πολύ σημαντικά πράγματα που ανοίγουν ορίζοντες στο νου και τρέφουν άμετρα την φαντασία μας.
Ο Όμηρος, εξάλλου, στα έπη του, περιγράφει τις αστραπιαίες μετακινήσεις των ολύμπιων θεών στον αιθέρα με μεταλλικά άρματα. Μας δίνει, με τον τρόπο αυτόν, την υπόνοια μιας μυστηριώδους θεϊκής τεχνολογίας πολύ ανώτερης του ανθρώπου της εποχής εκείνης.
Λέει ο Όμηρος στην Ιλιάδα του, για παράδειγμα, πως η Ήρα πέταξε από τον Όλυμπο πάνω από τα Πιέρια όρη, την Ημαθία, τα βουνά της Θράκης χωρίς να πατάνε οι φτέρνες της στις κορυφές των βουνών και από τον Άθω κατηφόρησε και ‘προσγειώθηκε’ στη Λήμνο:
«Ἥρη δ᾽ ἀΐξασα λίπεν ῥίον Οὐλύμποιο,
Πιερίην δ᾽ ἐπιβᾶσα καὶ Ἠμαθίην ἐρατεινὴν
σεύατ᾽ ἐφ᾽ ἱπποπόλων Θρῃκῶν ὄρεα νιφόεντα
ἀκροτάτας κορυφάς· οὐδὲ χθόνα μάρπτε ποδοῖιν·
ἐξ Ἀθόω δ᾽ ἐπὶ πόντον ἐβήσετο κυμαίνοντα,
Λῆμνον δ᾽ εἰσαφίκανε πόλιν θείοιο Θόαντος. ”
(Ιλιάς 225)
Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος έκτισε την Κωνσταντινούπολη έφερε σε αυτήν το άρμα του Δία που το οδηγούσαν πύρινα άλογα:
«Διός άρμα εν τετράσιν ίπποις πυρίνοις, ιπτάμενον παρά δύο στηλών, εκ παλαιών χρόνων υπάρχον»
(Scriptores originum Constantinopolitarum 1 (Leipzig 1901, ανατ. 1975), σελ. 41-42.)
Αν ασχοληθεί κανείς, ελάχιστα με το θέμα αυτό, θα παρατηρήσει αμέσως μια ομοιότητα της ομηρικής περιγραφής με τα αναφερόμενα στα ινδικά κειμένα Βέδας.
Στα Βέδας ο Ήλιος και η Ίνδρα, αλλά και άλλοι βεδικοί θεοί μετακινούνταν πετώντας με ιπτάμενα άρματα που τα τραβούσαν ζώα, συνήθως άλογα εκτός από το θεό Πουσάν που το άρμα του το τραβούσαν αίγες.
Περιγράφονται, μάλιστα, και αερομαχίες με τα παράξενα αυτά ιπτάμενα αντικείμενα που ανήκουν στο προϊστορικό παρελθόν.
Αναφέρονται, επίσης, στα παμπάλαια ινδικά κείμενα τα λεγόμενα "agnihotra-vimana", και επειδή στα σανσκριτικά ‘agni’ σημαίνει φωτιά, θεωρούνται ιπτάμενα οχήματα που ωθούνταν από τη φωτιά.
Αναφέρονται, ακόμη, τα "gaja-vimana" , οπου ‘gaja’ στα σανσκριτικά σημαίνει ελέφαντας. Αυτά θεωρούνται ιπτάμενα βαρέως τύπου.
Στην ελληνική μυθολογία έχουμε τον Όλυμπο που βρίσκεται πάνω από τα νέφη και ετυμολογείται ως Ολύν-πους. Το Ολύν από το ρήμα όλλυμι, τόπος που δεν τον έχει πατήσει πόδι, απάτητος, δηλαδή, όπως έχουμε την αρχαία πόλη της Μακεδονίας Όλυν-θος (όπου το όλυν- έχει το νόημα του άνευ, δηλαδή Όλυν-θος = άνευ άνθος, όλυνθος λέγεται και η συκιά, το δέντρο, δηλαδή, που δεν βγάζει άνθη).
Στα κείμενα Βέδας έχουν τη Βιμάνα. Βρετανοί επιστήμονες θεωρούν τη βεδική λέξη ως σύνθετη: Βι-Μάνα, την επεξηγούν ως χώρο, κατοικία των αρχαίων θεών. Θα μπορούσαμε να το παραβάλουμε ως Γη-Μάνα, που υποδηλώνει μια άλλη πατρίδα, την μητέρα της Γης...
Με τη λέξη Βιμάνα υποδηλώνεται και το τέμπλο των ινδουϊστικών ναών.
Η σύγκριση των δύο μυθολογιών της Ινδικής και της Ελληνικής γίνεται αυθόρμητα αφού τα στοιχεία τους είναι κοινά.
Αν λάβουμε, εξάλλου, τις μαρτυρίες του Στράβωνα που αναφέρεται σε παμπάλαια κατάληψη της Ινδίας από τον Ηρακλή και το Διόνυσο, θα μπορούσαμε να εικάσουμε πως η ινδική μυθολογία βασίζεται στην αρχαία ελληνική.
«...παρ΄ Ἰνδῶν ...κρατῆσαι τῆς μεθ΄ Ἡρακλέους καὶ Διονύσου»(Στράβων 15.1.6)
δηλαδή, “την Ινδία κατέκτησε ο Ηρακλής και μετά ο Διόνυσος’’
Άλλωστε οι ίδιοι οι Ινδοί, παραδέχονται πως ο Ινδός θεός Σκάνδρα, προέρχεται από την ελληνική μυθολογία (δές άρθρο μου Καταραγκάμα ,Διόνυσος και Αλέξανδρος).
Τα ιπτάμενα άρματα ή αντικείμενα υπάρχουν στα ελληνικά και ινδικά κείμενα αλλά τοιχογραφίες σχετικές με τα αντικείμενα αυτά έχουν βρεθεί σε πολλά σημεία της Γης. Έχουν εντοπιστεί στην Ευρώπη, στην Αφρική, στην Αυστραλία, στην Κεντρική Αμερική. Χρονολογούνται κυρίως από το 10.000 έως 3.000 π.Χ. Πολλά νεότερης περιόδου (1η χιλιετία μ.Χ.) υπάρχουν στην Κεντρική Αμερική.
Ήταν δημιουργήματα ανθρώπινης φαντασίας ή αναπαράσταση πραγματικών εικόνων;
Και αν δεν ήταν δημιουργήματα της φαντασίας του, ήταν γήινα αντικείμενα ή όντα που εισέβαλαν από το διάστημα;
Αναδύεται, πραγματικά, ένας μυστικός κόσμος μέσα από τα κείμενα, μέσα από τις απεικονίσεις. Ένας κόσμος που ξέρει καλά να καλύπτει τα ίχνη του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου