Αυτοί είμαστε οι Έλληνες...

Αυτοί είμαστε οι 'Ελληνες!!!

Χαράζουμε στην άκρη του γαλάζιου ουρανού μας, τρεις λέξεις, τρία ονόματα! Όμηρος, Ησίοδος, Πίνδαρος...

Κι όλη η ποίηση της Οικουμένης, η όποια ποίηση, από τότε που τ' ανθρώπινο χέρι πελέκυσε το πρώτο γράμμα, μέχρις ότου τ' ανθρώπινο χέρι θα πελεκάει γράμματα, θα γονατίζει και θα προσεύχεται!

Αυτοί είμαστε οι 'Ελληνες!!!

Χαράζουμε στην άκρη του γαλάζιου ουρανού μας, τρεις λέξεις, τρία ονόματα! Ασχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης...

Κι όλη η δραματική τέχνη της Οικουμένης, από τότε που τ' ανθρώπινο χέρι πελέκυσε το πρώτο γράμμα κι η ανθρώπινη ψυχή έζησε το πρώτο δράμα, μέχρις ότου τ' ανθρώπινο χέρι θα πελεκάει γράμματα κι η ανθρώπινη ψυχή θα ζει δράματα, θα γονατίζει και θα προσεύχεται!

Αυτοί είμαστε οι 'Ελληνες!!!

Χαράζουμε στην άκρη του γαλάζιου ουρανού μας, τρεις λέξεις, τρία ονόματα! Πυθαγόρας, Δημόκριτος, Ευκλείδης... Κι όλης της Οικουμένης η επιστήμη, από τότε που τ' ανθρώπινο χέρι πελέκυσε τον πρώτο αριθμό μέχρις ότου τ' ανθρώπινο χέρι θα πελεκάει μαθηματικούς τύπους και γεωμετρικά σχήματα, θα γονατίζει και θα προσεύχεται!

Αυτοί είμαστε οι 'Ελληνες!!!

Χαράζουμε στην άκρη του γαλάζιου ουρανού μας, τρεις λέξεις, τρία ονόματα! Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης...

Κι όλης της Οικουμένης η σκέψη, από τότε που η ανθρώπινη γλώσσα άρθρωσε τη πρώτη συλλαβή μέχρις ότου ο ανθρώπινος νους θα μας επιτρέπει να βαδίζουμε επί δύο πελμάτων, θα γονατίζει και θα προσεύχεται!

Αυτοί είμαστε οι 'Ελληνες!!!

Χαράζουμε στην άκρη του γαλάζιου ουρανού μας τη λέξη Άνθρωπος! Και του δώσαμε Νου και Ψυχή και Καρδιά κι Αισθήματα... Χαράζουμε στην άκρη του γαλάζιου ουρανού μας τη λέξη Φως! Και τη χαρίζουμε στον άνθρωπο! Και τη λέξη Λευτεριά, και τη λέξη Σοφία και τη λέξη Τιμή και τη λέξη Αλήθεια και τη λέξη Αγάπη! Ναι Αγάπη... Και δώσαμε στη κάθε μια το σωστό κι αληθινό, τ' ανθρώπινό της νόημα και τις χαρίσαμε όλες μαζί στον άνθρωπο να τις κάνει ζωή... Κι από κείνη τη στιγμή ο άνθρωπος βρήκε φωνή να ψελλίσει και ψέλλισε... «Είμαι πολιτισμένος»! Κι αν μια μέρα μαύρη, όλη της γης η σάρκα γενεί ένα μαύρο κάρβουνο και μείνει όρθια μονάχα μια κολώνα κάποιου ελληνικού Ναού, ειν' αρκετή, είναι το μόνο σημάδι που μπορεί να μαρτυρήσει πως σε τούτο το μαύρο κάρβουνο, κάποτε γεννήθηκε ένας πολιτισμός από σπέρμα θεϊκό!!!

Αυτοί είμαστε οι 'Ελληνες!!!

Γι αυτό το μίσος είναι μεγάλο, ο φθόνος ατελείωτος κι οι μαχαιριές βαθιές...