Τα ψέματα τελείωσαν...

Μέχρι σήμερα, στα δυο χρόνια της χρεοκοπίας, η κυβέρνηση αναλώθηκε σε μια και μόνο πράξη ανάσχεσής της. Έπληξε βάναυσα συνταξιούχους και συνεπείς  φορολογούμενους για να μοιράσει τις εισπράξεις στις καραβιές των αργόμισθων πελατών με τις οποίες επανδρώνουν τον κρατικό μηχανισμό.

Όσο, οι υπουργοί θα έχουν ανάγκη το σταυρό προτίμησης για να εκλεγούν βουλευτές, θα είναι πρόθυμοι να κάνουν «τούμπες» στον πρώτο «συνδικαλιστή» ή κομματάρχη που θα σέρνει από τη μύτη μερικές δεκάδες «σταυροφόρους» της αρπαχτής.

Η κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία δεν αποτελούν τίποτα άλλο από μαριονέτες στα χέρια του πελατειακού μηχανισμού και της συνδικαλιστικής του ηγεσίας που έχει αναπτύξει συμπεριφορές και αντανακλαστικά μαφίας.

Σαν τη γάτα που γλείφει το αίμα της σε μια λίμα, αυτό το σκηνικό θα συνεχιστεί μέχρι τελικής πτώσης. Δηλαδή, αδυναμίας για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις.

Η διάλυση…

Το πολιτικό σύστημα αφού για δεκαετίες διέλυσε την υγιή επιχειρηματικότητα με τις περαιώσεις, την διαφθορά του φοροεισπρακτικού μηχανισμού και την γραφειοκρατία, φρόντιζε να αναπληρώνει την απώλεια παραγωγής πλούτου με τον δανεισμό.

Μοιραία τα δανεικά τελείωσαν. Τώρα με την φοροεπιδρομή και τα χαράτσια προσπαθούν να βάλουν χέρι  στις καταθέσεις των νοικοκυριών. Τραβάνε  καταθέσεις συνταξιούχων και εργαζομένων για να πληρώνουν  μισθούς, επιδόματα και «πέτσινες» υπερωρίες σε στρατιές αργόσχολων πελατών.

Kανείς δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει ποιος και πόσο αξίζει να αμείβεται για την εργασία που προσφέρει στο δημόσιο τομέα. Σε δεκάδες χιλιάδες περιπτώσεις κανείς δεν είναι σε θέση να ελέγχει αν αμείβονται άνθρωποι που ούτε καν εμφανίζονται στη δουλειά τους.

Όλοι, αυτοί πιστεύουν πως η κοινωνία δεν ξέρει τι γίνεται στο δημόσιο και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να τους κάνει τίποτα.

Όντως η κοινωνία, όπως την έχει παγιδεύσει το πολιτικό σύστημα, δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Η χρεοκοπία όμως θα σημάνει το τέλος της ασυδοσίας του παρακράτους που στήθηκε από την μεταπολίτευση και μετά σε βάρος της εργασίας, της αξιοκρατίας και της υγιούς επιχειρηματικότητας.

Εθισμένοι για δεκαετίες να πετάνε την μπάλα στην εξέδρα όταν η κουβέντα φτάνει στο δια ταύτα, τραβάνε την κουρτίνα της διεθνούς κρίσης για να συσκοτίσουν την παθογένεια από την οποία επιβιώνουν πολιτικά και οικονομικά.

Τα ψέματα όμως τέλειωσαν…
ΕΛΛΑΣ