1. Ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία καὶ δημοκρατία
Νὰ ξεκαθαρίσουμε τοὺς στοιχειώδεις πολιτικοὺς ὅρους. Δικαίωμα ψῆφου τῶν ἀλλοδαπῶν τριτοκοσμικῶν ἐποίκων σημαίνει κατάργησι τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας καὶ τῆς δημοκρατίας. Δημοκρατία σημαίνει ὅτι οἱ Ἕλληνες ἔχουν τὸ αὐτεξούσιον, τὸ δικαίωμα νὰ ἀποφασίζουν γιὰ τὴν Ἑλλάδα, οἱ Βέλγοι γιὰ τὸ Βέλγιο καὶ οἱ Πακιστανοὶ γιὰ τὸ Πακιστάν. Δὲν εἶναι ἄποψις, εἶναι ὁρισμός. Τελεία.
Ἄποψις εἶναι τὸ νὰ πεῖτε ὅτι δὲν εἶσθε δημοκράτες ἀλλὰ ὀπαδοὶ τῆς παγκόσμιας δικτατορίας. Ὅτι ἐπιθυμεῖτε τὴν κατάργησι ὅλων τῶν φιλελευθέρων πολιτικῶν ἰδεωδῶν, καὶ πρὸ παντὸς τῆς ἀρχῆς τῆς ἐθνικῆς αὐτοδιαθέσεως, γιὰ τὶς ὁποῖες ἀγωνίστηκε ὁ εὐρωπαϊκὸς Διαφωτισμὸς καὶ οἱ πατέρες μας στὸ πεδίο τῆς μάχης. Δικαίωμά σας, ἀλλὰ νὰ ὀμολογεῖτε ὅτι εἶστε φασίστες ἰμπεριαλιστὲς καὶ ὄχι δημοκράτες, γιὰ νὰ ξέρουμε ἐπὶ ποίας βάσεως συζητοῦμε.
Μιὰ ἀπορία ἔχω, καὶ παράπονο -τὸ λέω, μὲ πληγώνει. Γιατί τέτοιο μίσος γιὰ τὴν ἴδια σας τὴν Μάνα ποὺ σᾶς γέννησε καὶ σᾶς ἔθρεψε; Γιατὶ τέτοιο μίσος γιὰ....
τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς παπποῦδες σας, γιατὶ τέτοιο μίσος γιὰ τὸν ἴδιο σας τὸν τόπο; Τέτοιο μίσος, τὴν ἴδια σας τὴν Μάνα, νὰ ποδοπατάτε τὰ φυλαχτὰ ποὺ σᾶς ἄφησε, ποτισμένα με τὰ δάκρυά της, νὰ τῆς ξεσκίζετε τὰ ροῦχα καὶ νὰ τὴν πετάτε στὶς ὀρδὲς τῶν ξένων καννιβάλων; Τέτοιο μίσος γιὰ τοὺς συμπολίτες σας, τὰ ἀδέλφια σας, τὸν ἴδιο σας τὸν ἑαυτό, γιατί; Γιατί; Γιατί;
* * *
2. Jus soli (Δίκαιον ἐδάφους)
Ἀπορία.
Κατὰ τοὺς παρανοϊκοὺς Ἀλιβιζάτους καὶ Καμπύληδες, ὁ ξένος ΙΚΕΤΗΣ ποὺ προσφεύγει στὴν αὐλὴ τοῦ νοικοκύρη, δὲν ἔχει μόνον ΕΛΠΙΔΑ γιὰ ἕνα κατάλυμα κι ἕνα πιάτο φαΐ, μέχρι νὰ μπορέσῃ νὰ τραβήξῃ τὸν δρόμο του, ἀλλὰ καί… «ΔΙΚΑΙΩΜΑ» νὰ καταλάβῃ καὶ νὰ ΔΙΟΙΚῌ τὴν οἰκία τοῦ νοικοκύρη; «Δικαίωμα» νομῆς καὶ ἰδιοκτησίας;
(Καὶ τὸ ἕνα πιάτο φαῒ ἔχει καὶ αὐτὸ ἀκόμη ὅρια, βεβαίως. Ἐὰν ὁ νοικοκύρης δῇ τὰ στίφη ὅλης τῆς Ἀσίας καὶ τῆς Ἀφρικῆς σὰν σύννεφο ἀκρίδες νὰ ὁρμοῦν στὸ ὑποστατικό του, θὰ κλειδαμπαρώσῃ φράχτες καὶ πόρτες καὶ παράθυρα καὶ θὰ βάλῃ τοὺς φύλακες στὸ μονοπάτι, σὲ θέσι μάχης. Πρέπει κι αὐτὸς νὰ προστατέψῃ τὴν οἰκογένειά του.)
Ἀπορία.
Ἐὰν πιάσῃς δουλειὰ στὸ Λονδίνο, τώρα ποὺ ἔχουμε Εὐρωπαϊκὴ Ἔνωσι καὶ παγκοσμιοποίησι, δικαιοῦμαι νὰ καταλάβω τὸ οἰκόπεδο καὶ τὸ ἐξοχικό σου στὴν Μονεμβασιά, καὶ νὰ τὸ γράψω ἰδιοκτησία μου, ἀφοῦ ἐγὼ θὰ εἶμαι κάτοικος Ἑλλάδος ἐνῷ ἐσὺ ὄχι;
Ἀπορία.
Ἀφοῦ εἶναι… «δημοκρατικὸ δικαίωμα», κατὰ τοὺς παρανοϊκοὺς Καμπύληδες, τοῦ κάθε Πακιστανοῦ ἢ Νιγηριανοῦ ἢ Κινέζου νὰ διαλέγῃ ὁποιαδήποτε ἰθαγένεια (sic) τῆς ἀρεσκείας του, καὶ νὰ γίνεται Ἕλληνας, Βέλγος ἢ Καναδός, ὅπως διαλέγει ὁμάδα καὶ γίνεται Παναθηναϊκός, Ὀλυμπιακὸς ἢ ΑΕΚ, μποροῦμε ἄραγε νὰ διαλέγουμε καὶ οἰκογένεια καὶ νὰ δηλώσω ἐγὼ π.χ. υἱὸς καὶ κληρονόμος Βαρδινογιάννη; (Μᾶλλον, προτιμῶ Λάτση, διότι εἶμαι φιλότεχνος καὶ ἔχουν θαυμαστὴ συλλογὴ ἔργων τέχνης καὶ ἀρχαίων.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου