“Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ’ τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.
Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.
Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους.“
Από τον “Κήπο του Προφήτη” του μεγάλου Λιβανέζου ποιητή Xαλίλ Γκιμπράν (1883-1931).
Εκδόθηκε το 1923, όμως είναι τόσο διαχρονικά αληθινό, σαν προφητεία για τη σημερινή Ελλάδα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου