Κερκόπορτα και δανειστές...Ποιά η σχέση;

Κοντά στο παλάτι του Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου, στην Κωνσταντινούπολη, υπήρχε μια μικρή πόρτα, που η μισή ήταν κάτω από το επίπεδο του εδάφους. Λεγόταν… Κερκόπορτα! Ονομάστηκε «πύλη του κίρκου», γιατί οδηγούσε σε έναν ιππόδρομο -circus- έξω από τα τείχη, ενώ το πιθανότερο είναι ότι ήταν δρύινη, αφού, στα λατινικά, κέρκους σημαίνει δρυς (ή βελανιδιά κατ’ άλλους).


Η ιστορία φυσικά είναι γνωστή. Το Μάϊο του 1453, κάποιος πρόδωσε το μυστικό πέρασμα και λίγοι γενίτσαροι μπήκαν στην Πόλη, είδαν την άμυνα των πολιορκούμενων και, ως φυσικό επακόλουθο, ήρθε η Άλωση της Πόλης!


Ίσως σκεφτεί κανείς «καλή η ιστορία, όμως τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη σημερινή πραγματικότητα;» Πολύ απλά, γιατί και στη χώρα μας κάποιοι άνοιξαν τις… Κερκόπορτες στους δανειστές μας, με αποτέλεσμα σήμερα η τρόικα να θέλει να… αλώσει τα πάντα!


Μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, υπερωρίες, ωριμάνσεις, εφάπαξ! Ζητεί ελαστικοποίηση ή ακόμη και κατάργηση 8ώρου! Οι «αμυντικές» γραμμές όμως πέφτουν η μία μετά την άλλη.


Δεν υπάρχει κανένας φραγμός σε τίποτα και από κανέναν! Και αυτή η κυβέρνηση δέχεται την… άλωση των εργασιακών σχέσεων, χωρίς να φέρει καμία αντίσταση. Ανήμπορη να ψελλίσει ένα «όχι», να βάλει μια κόκκινη γραμμή. Επειδή όμως το… βάρος των βάναυσων αυτών αποφάσεων είναι πολύ μεγάλο, πετάει το μπαλάκι στους κοινωνικούς εταίρους.


Για μια ακόμη φορά, οι πολιτικοί αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων. Άνοιξαν όλες τις… Κερκόπορτες της ελληνικής οικονομίας στους δανειστές μας, «πρόδωσαν» τα μυστικά μας, «ξεπουλάνε» την περιουσία και απλά τώρα, με σκυμμένο το κεφάλι, δέχονται ό,τι πουν οι… αγάδες!


Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τους μεν πότε θα γίνουν οι εκλογές, τους δε ποιος θα ηγηθεί της πορείας προς τις κάλπες! Το μόνο που δεν τους ενδιαφέρει σίγουρα, είναι το αύριο των εργαζομένων!


Το αποδεικνύουν καθημερινά, με τις πράξεις τους ή, καλύτερα, με την απραξία τους. Επί σειρά ετών, είχαν αφήσει το καράβι στην τύχη του, πήγαινε ακυβέρνητο! Και έπεσε σε ξέρες. Τα ρήγματα είναι μεγάλα και, φυσικά, δεν υπάρχουν ικανοί «καπεταναίοι» να το «ξεκολλήσουν»!


Έτσι, χωρίς ίχνος ντροπής, παρέδωσαν το «τιμόνι» στην τρόικα και αυτοί συνεχίζουν την… «κρουαζιέρα» τους! Αδιαφορώντας για τον εργασιακό… Μεσαίωνα που φέρνουν στη χώρα! Η παραμονή στο ευρώ θα έχει αναμφισβήτητα μεγάλο κόστος! Θα πρέπει να περάσουν πολλές δεκαετίες για να ανακτήσουν και πάλι οι εργαζόμενοι τα αυτονόητα, μέχρι χθες, δικαιώματά τους. Κάπως έτσι περιμένουν ακόμη ότι θα πάρουμε πίσω… την Πόλη! [Γιώργος Κούρος, naftemporiki.gr]