Το 410 π.Χ. συγκροτήθηκε στην Αθήνα μια επιτροπή νομομαθών – οι αναγραφείς των νόμων – που ανέλαβε την εκκαθάριση και την κωδικοποίηση των νόμων του Δράκοντα και του Σόλωνα. Το έργο της επιτροπής διακόπηκε από τους τριάκοντα τυράννους και ολοκληρώθηκε μετά την πτώση τους. Το 403 ή 402 π.Χ. κατάρτισαν και παρέδωσαν στους θεσμοθέτες προς «φύλαξη» το σώμα νόμων.
Ο Σόλων προκειμένου να αποφύγει μεταβολές της νομοθεσίας του και να μην αναμειχθεί στην εφαρμογή της, αποδήμησε για δέκα χρόνια…………ενέργειά στην οποία διακρίνεται η εφαρμογή διάκρισης της νομοθετικής από την εκτελεστική εξουσία. Κρίνοντας από την τυραννία του Πεισίστρατου και των διαδόχων του, που εγκαθιδρύθηκε το 561 π.Χ. και διήρκεσε ως το 510 π.Χ., οι μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα φαίνεται πως δεν αντιμετώπισαν πλήρως τα προβλήματα που επιδίωκαν να επιλύσουν. Η ουσία τους όμως διατηρήθηκε και μετά το τέλος της τυραννίας αποτελώντας το θεμέλιο επί του οποίου εδραιώθηκε η Αθηναϊκή δημοκρατία.
Ο Σόλων κατά τη διάρκεια των δέκα ετών αυτοεξορίας του ταξίδεψε στην Αίγυπτο, στην Κύπρο και αλλού. H φήμη του απλώθηκε σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο συγκαταλέγοντάς τον ανάμεσα στους επτά σοφούς. Από τη θρυλική συνάντησή του με τον βασιλιά της Λυδίας Κροίσο, την οποία αναφέρει ο Ηρόδοτος προέρχεται το απόφθεγμα «μηδένα προ του τέλους μακάριζε».
Ο Σόλων επέστρεψε στην Αθήνα το 562 π.X. και τη βρήκε να σπαράζεται πάλι από πολιτικές έριδες. Προσπάθησε να αποτρέψει την τυραννίδα του Πεισίστρατου αλλά δεν τα κατάφερε. Ο Πεισίστρατος κατέλαβε την εξουσία ως τύραννος το 560 π.X. και τον ίδιον χρόνο πέθανε ο Σόλων σε βαθιά γεράματα.
Η σοφία που επέδειξε ο Σόλων ως πολιτικός και νομοθέτης, εντοπίζεται κυρίως στο γεγονός ότι λογοδοτούσε με τις ελεγείες του στους πολίτες για το πολιτικό έργο που εκτελούσε κατόπιν εντολής τους και κορυφώνεται όταν εγκατέλειψε την Αθήνα για το καλό της πατρίδας του, προκειμένου να διατηρήσει την ηθική του αλώβητη. Έτσι θεμελίωσε την πολιτική αρχή να διαχωρίζεται η νομοθετική από την εκτελεστική εξουσία, προκειμένου να οπλιστεί η σοφία και η ηθική των πολιτικών, καθότι βρίσκονται σε αδυναμία όταν πιέζονται από τους πολίτες και δυστυχώς τότε μπορεί να αλλοιωθούν, να παρεκκλίνουν και να οδηγήσουν την πολιτεία σε κρίση.
Είναι ένα επίκαιρο – διαχρονικό μάθημα της αρχαίας ελληνικής ιστορίας ως προς την σοφία που πρέπει να διαθέτουν οι πολιτικοί …………………….αλλά και για την ηθική που αναζητούν οι πολίτες από τους πολιτικούς τους.
Ας προβληματιστούμε για την ηθική των σημερινών πολιτικών, όταν αυτοί λογοδοτούν και ειδικότερα όταν νομοθετούν υπό την πίεση των εκλογών………..και εν μέσω της κρίσης των πολιτικών θεσμών που βιώνουμε, ας σοφιστούμε την αξία να οπλιστεί η ηθική των πολιτικών μας με τον ουσιαστικό διαχωρισμό της εκτελεστικής από την νομοθετική εξουσία.
“Άρχεσθαι μαθών, άρχειν επιστήσει” (Αν μάθεις πρώτα να διοικείσαι, θα μάθεις και να διοικείς).
Πηγές: 1. www.el.wikipedia.org
2. Θ. Μητσόπουλος, Ιστορία και Ανθολογία της Αρχαίας Ελληνικής Σκέψης, Εκδόσεις Οδυσσέας, 1984.
http://chilonas.wordpress.com/2012/04/03/%CF%83%CF%8C%CE%BB%CF%89%CE%BD-%CE%BF-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82-635-559-%CF%80-%CF%87/#more-914
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου