Σε πέντε χρόνια από τώρα ο κόσμος μας θα είναι εντελώς διαφορετικός. Το Αγγλοσαξωνικό μοντέλο διακυβέρνησης του κόσμου το οποίο άνθησε κατά τη δεκαετία του ’90 χάνει συνεχώς έδαφος και αντικαθίσταται από το Ρωσοκινεζικό. Με την συμπερίληψη της Βραζιλίας και της Ινδίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών η Δύση θα χάσει την πολιτική της ηγεμονία.
Το 2008 οι πρακτικές της Wall Street (οικονομικές φούσκες) σε συνεργασία με το Αμερικανικό Κογκρέσσο οδήγησαν στην κατάρρρευση του νεοφιλελευθερισμού.
Καθώς οι πολιτικοί της Δύσης δεν μπόρεσαν να χτίσουν ένα εναλλακτικό μοντέλο επανόρθωσης του νεοφιλελευθερισμού, η οικονομική κρίση μετατράπηκε σταδικά σε πολιτική κρίση.
Καθώς ο πρόεδρος των Η.Π.Α Μπαράκ Ομπάμα συνηγορεί υπέρ της επιστροφής της βιομηχανίας στην χώρα, δεν μπορούμε να μιλάμε για μελλοντική ευημερία της Αμερικής... Η παγκοσμιοποιημένη οικονομία έχει βαθμιαία στρέψει την παραγωγή στην Κίνα, την Ινδία και τη Βραζιλία, όπου το εργατικό κόστος είναι φθηνότερο και η φορολογία και οι έτερες νομοθεσίες είναι πολύ ελαφρύτερες.
Μέχρι στιγμής δεν μπορούμε να δούμε ποιοί λόγοι οδήγησαν τον Ομπάμα να δηλώσει ότι η παγκόσμια παραγωγή θα επιστρέψει στη χώρα των Η.Π.Α...
Φέτος, οι χώρες του άξονα the BRICS, παρείχαν το 56 τοις εκατό της παγκόσμιας
αύξησης του Α.Ε.Π. ενώ το μερίδιο των πλουσιότερων επτά χωρών του κόσμου
(G7) είναι μόλις 9.5%.
Το 2035 οι χώρες του άξονα BRICS θα ξεπεράσουν τις επτά πλουσιότερες χώρες του παρόντος σε όρους οικονομικής προοπτικής. Ο όγκος των συναλλαγών στον άξονα BRICS εκτοξεύθηκε από τα 27 δισεκατομμύρια δολλάρια το 2002 στα 250 δις δολλάρια το 2011.
Τα κύρια ενδιαφέροντα των νέων μεγάλων δυνάμεων περιλαμβάνουν την ανάγκη να αλλαχθεί η παρούσια παγκόσμια τάξη, η οποία βασίζεται στην παγκόσμια ηγεσία του αμερικανικού δολλαρίου και της ηγεμονικής θέσης του ως το κύριο νόμισμα. Αυτή η ηγεμονία του δολλαρίου εγκρίθηκε μέσω της συμφωνίας Bretton Woods το 1944, κατά το τέλος το Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι σύμμαχοί των Η.Π.Α στην Ευρώπη πανικοβλήθηκαν από την επερχόμενη επέκταση του σοβιετικού σοσιαλισμού, και τέθηκαν υπό την οικονομική προστασία του ισχυρού γείτονά τους στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Η οικονομική λογική για τη συνεργασία μεταξύ των χωρών του άξονα BRICS φαίνεται ξεκάθαρη, αλλά πιο σοβαρά ζητήματα πολιτικής σύγκλισης ανακύπτουν. Η Ρωσία εμφανίζει ηγετικό ρόλο, αλλά ο πρόεδρος Μεντβέντεφ ήταν αυτός που κάλεσε για πολιτική ενότητα, η οποία έγινε ξεκάθαρη στο ζήτημα της Λιβύης.
Οι χώρες συμφώνησαν να απέχουν από την ψηφοφορία του ψηφίσματος 1973 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, και έπειτα από τη στρατιωτική συνεργασία ήταν κριτικές απέναντι στην συμμαχία του ΝΑΤΟ. Αυτή η ένωση μπορεί να χαρακτηριστεί και ως φιλία εναντίον του ΝΑΤΟ. Η Ρωσία, παρά την μικρότερη συνεισφορά της στην παγκόσμια οικονομία (2 με 3% από το συνολικό 18%) θεωρείται πολλά υποσχόμενη χώρα για επενδύσεις εξαιτίας της μεγάλης προοπτικής της καταναλωτικής αγοράς και της αυτόνομης βιώσιμης ανάπτυξης..
Η Νότια Αφρική (που έχει το «μερίδιο» του 39% του Α.Ε.Π. ολόκληρης της υποσαχάριας Αφρικής) ενώθηκε με το νέο μπλοκ χωρών έπειτα από πρόσκληση για την δημιουργία μίας παγκόσμιας συμμαχίας και με στόχο να χτίσει γέφυρες επικοινωνίας με την Βραζιλία. Επιπρόσθετα, οι έτερες χώρες του μπλοκ κέρδισαν πρόσβαση στην υποσχόμενη Αφρικανική αγορά, κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό για τη Βραζιλία και τη Κίνα.
Στην πρόσφατη κοινή συνάντηση στο Νέο Δελχί έγιναν δύο σημαντικές δηλώσεις. Η πρώτη είναι γεω-οικονομική, σχετικά δηλαδή με τη δημιουργία μίας κοινής Αναπτυξιακής Τράπεζας στο μέλλον, και η δεύτερη γεωπολιτική (καταδικάζοντας την πολεμική ρητορική και τις κυρώσεις της Δύσης απέναντι στο Ιράν και τη Συρία).
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα κυριότερα μέσα ενημέρωσης στις Η.Π.Α αντέδρασαν έντονα στις γεωπολιτικές δηλώσεις του άξονα ΒRICS οι οποίες από ότι φαίνεται θα αποτελέσουν τις νέες ηγετικές δυνάμεις....
pentapostagma με πληροφορίες από pravda.ru
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου