Τίτλος ενός μικρού αρχαίου έπους, που σε δύο βιβλία πραγματευόταν τις τύχες του Ηρακλή. Λίγα αποσπάσματα μας έχουν σωθεί. Συγγραφέας του ήταν ίσως ο μνημονευόμενος ως ανταγωνιστής του Ησιόδου Κέρκωπας από τη Μίλητο.
Αιθιοπίς
Έπος (σε 5 βιβλία), που το απέδιδαν στον Αρκτίνο τον Μιλήσιο. Ανήκε στον Επικό κύκλο και από πλευράς περιεχομένου αποτελούσε τη συνέχεια της Ιλιάδας: αγώνας των Ελλήνων εναντίον των Αμαζόνων που έσπευσαν να βοηθήσουν την Τροία, θάνατος της βασίλισσας Πενθεσίλειας, αγώνας εναντίον των Αιθιόπων και του βασιλιά τους Μέμνονα, συμμάχου επίσης των Τρώων, και θάνατος του Μέμνονα· τελευταίος αγώνας και θάνατος του Αχιλλέα· αγώνες προς τιμήν του νεκρού και διακομιδή του στο νησί Λευκή. Μας σώθηκαν κάτι λίγα κομμάτια κατά λέξη· μια κατά προσέγγιση απόδοση του περιεχομένου στη Χρηστομάθεια του Πρόκλου. Βάσιμοι λόγοι στηρίζουν μια μεθομηρική γένεση του έργου, κάπου στον 7ο αι. π.Χ. (δελφικές επιδράσεις στον εξαγνισμό του φονιά· θρησκευτική θεώρηση του φόνου). Αυτή η χρονική τοποθέτηση μπορεί να κρατηθεί για τη συνόψιση της επικής παράδοσης· από κει και πέρα όμως μπορεί, μέσα από την Αιθιοπίδα, όσο τη γνωρίζουμε, να μας γίνει προσιτό, με αρκετή σιγουριά, ένα παλιότερο έπος, που θα μπορούσε να είχε χρησιμεύσει ως πρότυπο ή κίνητρο για τη δική μας Ιλιάδα το κύριο πρόσωπό του θα μπορούσε να ήταν ο Αχιλλέας (επομένως μια Αχιλληϊδα) ή ο Μέμνονας (μια Μεμνονίδα). Ο Αισχύλος παρουσίασε αργότερα τον αγώνα Αχιλλέα-Μέμνονα σε μια τραγωδία του (Ψυχοστασία) και ο Οβίδιος τον θάνατο του ήρωα στις Μεταμορφώσεις του (12ο βιβλίο)· το θέμα το ξανάπιασαν επίσης ο Goethe (Αχιλληίς, 1799) και ο Η. ν. Kleist (Πενθεσίλεια, 1808).
Τι γράφει η Βικιπαίδεια για το έργο «Αιθιοπίς»
Η Αιθιοπίς είναι ένα χαμένο έπος της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας. Ήταν μέρος του Τρωικού κύκλου, δηλαδή της ομάδας εκείνης των επών που εξιστορούσε την ιστορία του Τρωικού Πολέμου. Η ιστορία της Αιθιοπίδας ακολουθεί χρονολογικά αυτή της ομηρικής Ιλιάδας, και έπονται τα γεγονότα της Μικρής Ιλιάδας. Η Αιθιοπίς αποδιδόταν από αρχαίους συγγραφείς στον Αρκτίνο της Μιλήτου (βλέπε Κυκλικοί ποιητές). Το ποίημα περιελάμβανε πέντε βιβλία έμμετρου λόγου σε δακτυλικό εξάμετρο.
Ημερομηνία
Η Αιθιοπίς συντέθηκε πιθανώς τον έβδομο αιώνα π.Χ., αλλά υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα ως προς τον ακριβή χρονικό εντοπισμό της. Αρχαίες πηγές χρονολογούν τον Αρκτίνο τον όγδοο αιώνα, αλλά πρώιμες καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις ενός από τους πιο σημαντικούς χαρακτήρες, της Πενθεσίλειας, χρονολογούνται το 600 π.Χ..
Περιεχόμενο
Σε τωρινές κριτικές εκδόσεις μόνο πέντε γραμμές επιβιώνουν από το αυθεντικό κείμενο της Αιθιοπίδας'. Εξαρτώμαστε σχεδόν πλήρως από μια περίληψη των Κύκλιων επών που περιέχονται στην Χρηστομάθεια που αποδίδεται σε έναν άγνωστο "Πρόκλο" (πιθανώς μπορεί να ταυτισθεί με τον γραμματικό του 2ου αιώνα μ.Χ. Ευτύχιο Πρόκλο). Λιγότερα από δέκα άλλες αναφορές δίνουν ενδείξεις της ροής του έργου.
Το ποίημα ανοίγει, λίγο μετά τον θάνατο του Τρώα ήρωα Έκτορα, με την άφιξη της Αμαζόνας πολεμίστριας Πενθεσίλειας που έρχεται σε υποστήριξη των Τρώων. Ζει μια στιγμή δόξας στη μάχη, αλλά ο Αχιλλέας την φονεύει. Ο Έλληνας πολεμιστής Θερσίτης αργότερα σαρκάζει τον Αχιλλέα, ισχυριζόμενος ότι ο Αχιλλέας ήταν ερωτευμένος μαζί της, και ο Αχιλλέας τον φονεύει επίσης. Ο Αχιλλέας καθαίρεται τελετουργικά για το φόνο του Θερσίτη.
Μετά άλλος ένας σύμμαχος φθάνει, ο Μέμνων, γιος της Ηώς και του Τιθωνού, οδηγώντας ένα Αιθιοπικό εφεδρικό σώμα στρατού φορώντας οπλισμό κατασκευασμένο από τον θεό Ήφαιστο. Στην μάχη ο Μέμνων σκοτώνει τον Αντίλοχο, έναν Έλληναν πολεμιστή ο οποίος ήταν γιος του Νέστορα και πολύ φίλος του Αχιλλέα. Μετά ο Αχιλλέας σκοτώνει τον Μέμνονα, και ο Δίας κάνει τον Μέμνονα αθάνατο κατά παράκληση της Ηούς. Αλλά στον θυμό του ο Αχιλλέας καταδιώκει τους Τρώες σχεδόν ως τις πύλες της Τροίας, και στις Σκαιές Πύλες σκοτώνεται από ένα βέλος που έριξε ο Πάρις, βοηθούμενος από τον θεό Απόλλωνα. Το σώμα του Αχιλέα σώζεται από τον Αίαντα και τον Οδυσσέα.
sakketosaggelos
Συνεχίζεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου