Αγωνιστής και ήρωας του απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου (1955 -1959).
Από τα Χαντριά, χωριό εβρισκόμενο στις ψηλότερες βουνοκορφές του Τροόδους. Είχε τελειώσει μόνο το δημοτικό σχολείο και ήταν σιδηρουργός. Αρχικά ξεκίνησε ως μέλος των θρησκευτικών ομάδων της Λευκωσίας απ' όπου αναδείχτηκαν πολλά σημαντικά στελέχη της ΕΟΚΑ. Αργότερα πήγε στο Πενταδάκτυλο και ενώθηκε με το Γρηγόρη Αυξεντίου και την ομάδα του. Από μικρός, εγκαταστάθηκε στη Λευκωσία και το 1947, μπήκε στην ΟΧΕΝ. Στη συνέχεια, βρέθηκε για ένα χρόνο στα Δωδεκάνησα, υπότροφος της ελληνικής κυβέρνησης, στην « Τεχνική Σχολή Λέρου». Επιστρέφει και ανοίγει μηχανουργείο στη Λευκωσία, όμως ο νους και η ψυχή είναι ήδη δοσμένα στον αγώνα και την υπόθεση της Ενώσεως.
Είναι από τα πρώτα 5 ιδρυτικά μέλη της ΕΟΚΑ. Μετά το ξέσπασμα του κινήματος, καταφεύγει στον κυπριακό 'Όλυμπο, διότι οι Άγγλοι ήδη τον καταζητούσαν, έχοντας προβεί σ' επικήρυξή του. Ο Στυλιανός Λένας, εξ αιτίας των γνώσεων που είχε, ασχολήθηκε με την κατασκευή των βομβών που χρησιμοποιούσε η ΕΟΚΑ. Εντάσσεται στην ομάδα του Γρηγόρη Αυξεντίου και η δράση του αποκτά γρήγορα διαστάσεις. Διακρινόταν για την ακούραστη ενεργητικότητά του και τον υπερβάλλοντα ζήλο για την εκπλήρωση των καθηκόντων που είχε επωμιστεί. Συμμετείχε σε πολλές πολεμικές επιχειρήσεις και ξεχώριζε πάντα για την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία του. Είχε ονομαστεί από τους Άγγλους "Ο Κρουπ της ΕΟΚΑ", γιατί κατάφερνε έστω και με ελάχιστα εφόδια να κατασκευάζει χειροβομβίδες και "κανονάκια" για τον αγώνα, ενώ ο Γ. Γρίβας του προσέδωσε το ψευδώνυμο «Γίγαντας».
Στις 17 Φεβρουαρίου του 1957, στις μεγάλης έκτασης εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των Άγγλων σε όλη την ορεινή Κύπρο, ο Στυλιανός Λένας τραυματίστηκε, αφού σκότωσε με τους μαχητές του 4 Άγγλους στρατιώτες, έξω από το χωριό Πελένδρι. Την προσπάθειάτου να διαφύγει, πρόδωσαν οι κηλίδες του αίματός του, που οδηγούσαν τους διώκτες από πίσω του. Τον μετέφεραν στην αγγλική βάση Ακρωτηρίου και παρ' όλο που αιμορραγούσε ακατάσχετα, τον βασάνιζαν άγρια επί μέρες. Έτσι, σε λίγες μέρες έσβησε. Οι Άγγλοι δεν δέχτηκαν να παραδώσουν το σώμα του για να ταφεί στη γενέτειρά του, φοβούμενοι τις εθνικές εκδηλώσεις που θα υπήρχαν στην κηδεία του.
Και η μητέρα του Αθηνά, θυμάται: «...τον Στυλλή μου δεν τον ξεχνώ ποτέ. Νομίζω πως κάποτε θα γυρίσει... τον φαντάζομαι να κτυπά δειλά την πόρτα μας... στέκομαι στο παραθύρι και προσμένω την ώρα την μεγάλη, που θα εκπληρωθεί ο πόθος του παιδιού μου: η Ένωση».
Ο Στυλιανός Λένας ήταν 24 στα 25 χρονών...
Σχόλιο Πελασγού : Στη μνήμη των ηρώων μας, στον αγώνα και την παρακαταθήκη που μας άφησαν οφείλουμε να συνεχίζουμε τον αγώνα για την Λευτεριά...
Κολοκοτρώνης : Η γενιά Ελλήνων που θα ξεχάσει τις αλύτρωτες πατρίδες μας, θα είναι η τελευταία γενιά Ελλήνων...
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!ΤΙΜΟΥΜΕ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου