Συνέβη-και αυτό- με την «ΑΥΓΗ», εις το φύλλο του κομματικού δελτίου: Αρθρογράφος της -ως εάν να μην υπήρχε άλλο θέμα γιά τη δύσμοιρη Ελλάδα- να επιχειρηματολογεί γιά την κατάργηση της σττρατιωτικής θητείας, «αγωνιστής» αυτός υπέρ των αντιρρησιών συνείδησης, αλλά με επιχειρήματα όχι υπέρ της άρνησης στράτευσης την οποία προτείνουν οι όμοιοί του, αλλά κατά του θεσμού που θέλει να παύσει να υφίσταται.
Τελικώς δε, να ψελλίζει ότι ο επαγγελματικός Στρατός πιθανόν να αποτελεί «αριστερή λύση» ελέω του Βενεζουελανού προέδρου Τσάβες. Πρόκειται γιά το σ. Νάσο Θεοδωρίδη, γνωστό επίσης και γιά τις φιλοσκοπιανές απόψεις του περί «Μακεδονικής υπηκοότητας» και «διπλής υπηκοότητας» και άλλων συναφών, ο οποίος επεδίωξε να φωτίσει τους ΣΥΡΙΖΑίους γιά τα θέματα της θητείας(…). «ΣΥΡΙΖΑ και στρατιωτική θητεία» τιτλοφορείται το πόνημά του, όπου υποστηρίζει ότι «ένας βασικός λόγος γιά τον οποίο η Αριστερά οφείλει να καταπολεμήσει την υποχρεωτική θητεία είναι ότι η τελευταία λειτουργεί ως ιδεολογικός μηχανισμός επιβολής πειθαρχίας και υπακοής και συνεπώς εθίζει τους νέους ανθρώπους στην υποταγή και τη συμμόρφωση προς τις διαταγές ανωτέρων, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τη μετέπειτα ζωή τους». Φρονεί ακόμη ότι «το ασφυκτικό θεσμικό πλαίσιο του Στρατιωτικού Κωδικα διαιωνίζει τις αγγαρείες, το φακέλωμα και το χαφιεδισμό», ενώ δεν παραλείπει να θεωρεί «φληναφλήματα» τις θέσεις του ΚΚΕ περί «λαϊκότητας του στρατού….αρκεί να αναλογισθεί κανείς ότι στην Ελλάδα επιβλήθηκαν 3 στρατιωτικές δικτατορίες, υπό καθεστώς υποχρεωτικής θητείας».
Για να στηρίξει δε τα τελευταία, εξομοιώνει την περίπτωση της Ελλάδας με αυτή της Λατινικής Αμερικής «όπου το ίδιο συνέβη κατά κόρον, όπου μάλιστα το επιχείρημα αντιστρέφεται, καθώς π.χ. οι εθελοντές επαγγελματίες αλεξιπτωτιστές και όχι οι φαντάροι, ήταν αυτοί που προάσπισαν το αριστερό Τσάβες κατά τη γνωστή απόπειρα δεξιού πραξικοπήματος», κατ’ αντίθεση, προφανώς, με «αριστερά πραξικοπήματα» τα οποία θα μπορούσε να χειροκροτήσει!…
Η «ανάλυση» Θεοδωρίδη, η οποία οδηγεί-και συνηγορεί-υπέρ της δημιουργία αμειγώς επαγγελματικώς Στρατού παρ’ ημίν, προβάλλεται και ως «αριστερή επιλογή» και συνεπώς θα μπορούσε να αποτελούσε ένα από τα πρώτα μελήματα της «κυβέρνησης της Αριστεράς», αν ποτέ-και φευ- μας προκύψει. Εις το διάστημα οι επισημάνσεις του για α-πειθαρχία, α-ν-υπακοή, α-ν-υποταγή και άλλα σχετικά συνάδουν με τα γενικά περί «ανατροπής» του Αρχηγού του Τσίπρα, αλλά και οι ανατροπείς- κάτι που δεν το έχει σκεφθεί ίσως-είναι αναγκασμένοι να λειτουργήσουν με κανόνες πειθαρχίας και υπακοής εις τα κελεύσματα των αριστερών εντολέων τους.
Αυτό πάντως που πρέπει να προεξοφληθεί, είναι, ότι η παραχώρηση μισής σελίδας του κομματικού εντύπου εις το ΣΥΡΙΖΑίο στοχαστή συνιστά, προφανώς, θετική ανταπόκριση εις όσα γράφει, ενδεχομένως και αποδοχή τους, συνεπώς και μετακίνηση από τις προηγούμενες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, όπως εξετέθησαν εις το προεκλογικό τους πρόγραμμα και παρουσιάσθηκαν επισήμως από το σ. Δρίτσα, «σκιώδη» ΥΠΕΞ του Τσίπρα.
Και-αν μη τι άλλο- θα έχουν τύχει, προφανώς, ενδελεχούς αναλύσεως όλων των πτυχών που συνθέτουν το θέμα της κατάργησης της υποχρεωτικής θητείας ειδικώς γιά την Ελλάδα, όπου υπάρχουν και αποκλειστικές-ίσως- ιδιαιτερότητες, μαζύ με το Ισραήλ. Οπωσδήποτε δε θα έχει κοστολογηθεί και η οικονομική επιβάρυνση την οποία θα προκαλέσει η πρόσληψη των πολλών πρόσθετων ΕΠ.ΟΠ. οι οποίοι θα απαιτηθούν, σε αντιστάθμιση των οπλιτών θητείας τους οποίους ορέγονται να καταργήσουν.
Γιά το «πόνημα» Θεοδωρίδη το μόνο που μένει να ειπωθεί επιπλέον, είναι η διαπιστούμενη άλλη μία φορά -και δη σε ένα σημαντικό πεδίο- ανωριμότητα της Αριστεράς να προσεγγίσει με ευθύνη και πρόθεση θετική προσφοράς τα ζητήματα του τόπου, αρκούμενη σε ιδεοληψίες και μονομανίες ή στη μεταφορά προτύπων από τη…Λατινική Αμερική στην Ελλάδα της ΕΕ. Γυμνοί από σοβαρά επιχειρήματα, αρκούνται σε ρόλο θλιβερών αντιγραφέων.
Αν επρόκειτο, απλώς, να είναι γελοίοι το θέ(α)μα δεν θα μας αφορούσε. Μας αφορά όμως όλους, ότι, με αφελείς έως επικίνδυνες προσεγγίσεις διακυβεύουν τη θέση της Ελληνικής κοινωνίας συνολικώς, πράγμα καταδικαστέο και βεβαίως κολάσιμο, με την πολιτική καταδίκη διά της κάλπης. Μένει βεβαίως ένα ερώτημα γιά την κλαδική αποστράτων του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην ΠΑΣΟΚογενών, από τον Στρατό Ξηράς, την Πολεμική Αεροπορία, το Λιμενικό Σώμα κ.ο.κ.: Εκλήθησαν να εκφέρουν γνώμη επί του κρίσιμου θέματος της κατάργησης της στρατιωτικής θητείας ή όχι; Και ποία ήταν η θέση τους; Αν ήταν αρνητική, όπως θα έπρεπε, απέτρεψαν το «κόμμα»;
Και ένα τελευταίο, αλλά και κρίσιμο ερώτημα: Ο σ. Θεοδωρίδης, ο οποίος εμφανίζεται να έχει τόσο βαρύνουσα γνώμη, υπηρέτησε ή όχι την στρατιωτική του θητεία; Εις τον Στρατό της ΠΓΔΜ το αποκλείω. Εις τον Ελληνικό Στρατό, λοιπόν, πού και πότε και πώς; Και αν δεν υπηρέτησε, πώς και γιατί; Ή, εάν υπηρέτησε εναλλακτική θητεία (διότι άρνηση στράτευσης δεν προβλέπεται παρ’ ημίν) πού, πώς και πόσης διάρκειας; Εννοείται ότι οι σχετικές απαντήσεις πρέπει να δοθούν από το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης κ. ΥΕΘΑ και κ.κ. Αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων…
Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης
strategyreports.files.wordpress.com
και τι δεν λενε για να τρβιξουν πελατεια...
ΑπάντησηΔιαγραφή