Μπορείτε να μας βρείτε σε ένα ιστολόγιο για την ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ...ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ 2 και ένα ιστολόγιο για την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ...ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ 3.Με τιμή,
Πελασγός και συνεργάτες


ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ : Η "ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ" ΠΕΡΝΑΕΙ ΣΕ ΦΑΣΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ. ΜΕΙΝΕΤΕ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΙ.. ΣΥΝΤΟΜΑ...


«Το Γένος ποτέ δεν υποτάχθηκε στο Σουλτάνο! Είχε πάντα το Βασιλιά του, το στρατό του, το κάστρο του. Βασιλιάς του ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, στρατός του οι Αρματωλοί και κλέφτες, κάστρα του η Μάνη και το Σούλι»

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Σπουδαίες αρχαίες Ελληνικές πόλεις του Πόντου!


Ίστρος, Ιστρόπολις
Η βορειότερη Ελληνική πόλη της αρχαίας Θράκης, στη λεγόμενη Κάτω Μοισία, κοντά στο άλλοτε χωριό Καρά Ομάν που πρόσφατα μετονομάσθηκε σε Ιστρία. Ιδρύθηκε, σύμφωνα με τον Ευσέβιο, από Μιλήσιους το έτος 657, επάνω σε βραχώδη νησίδα στο λεγόμενο "Ιερόν στόμα" του ποταμού Ίστρου ( Δουνάβεως ) από τον οποίο και έλαβε το όνομά της, όπως μαρτυρεί ο Σκύμνος ο Χίος. Το πολίτευμά της αρχικά ήταν ολιγαρχικό και από την κλασική εποχή κι εντεύθεν δημοκρατικό, από δε το έτος 400 έκοψε και δικό της ασημένιο νόμισμα. Επί Φιλίππου και Αλεξάνδρου παρέμεινε αυτόνομη, και αργότερα πρωτοστάτησε στην λεγομένη Ομοσπονδία της Πενταπόλεως, αλλά αποκοπείσα σταδιακά από τους βασικούς εμπορικούς δρόμους άρχισε να φθίνει, κατά την εποχή δε του Στράβωνος ( αρχές 1ου αιώνος μχ.χ. ) ήταν μικρό πολίχνιο. Οι ανασκαφές του 1914 ανέδειξαν το ρωμαϊκό τείχος της πόλεως, πάχους τριών μέτρων με πολλαπλούς πύργους ύψους έως και 8 μ. και έφεραν στο φώς δύο Ναούς των κλασικών χρόνων, έναν του 5ου αιώνος της Θεάς Αφροδίτης και έναν του 4ου αιώνος του Μεγάλου Θεού με αναθήματα του Πεισιστράτου Μνησικλέους εκ Θάσου.

Τόμοι, Τόμις, Τομεύς
Αποικία των Μιλησίων ιδρυθείσα περί τον 7ο αιώνα, 250 - 300 στάδια νοτίως της πόλεως Ίστρου. Κατά την τοπική παράδοση εκεί είχε θάψει ο βασιλεύς της Κολχίδος Αιήτης τα κομμάτια του υιού του Αψύρτου, που τον σκότωσε η Μήδεια κατά την φυγή της με τους Αργοναύτες για να καθυστερήσουν οι διώκτες τους. Επί των διαδόχων του Αλεξάνδρου η πόλη υπετάγη στον Λυσίμαχο, εναντίον του οποίου εξεγέρθηκε το 313 μαζί με τις υπόλοιπες Ελληνικές πόλεις της περιοχής, με συμμάχους τους Θράκες και τους Σκύθες. Ο Λυσίμαχος κατέστειλε την εξέγερση, αλλά η πόλη ελευθερώθηκε αργότερα, το 292 μετά την ήττα και αιχμαλωσία του Λυσιμάχου από τους Σκύθες. Αμέσως μετά οι Τόμοι σχημάτισαν με άλλες ισχυρές πόλεις της περιοχής ( Οδυσσό, Διονυσόπολη, Ίστρο και Καλλάτιδα ) την Ομοσπονδία της Πενταπόλεως (και αργότερα Εξαπόλεως με την προσθήκη της Μαρκιανουπόλεως). Η πόλη έκοψε και δικό της ασημένιο και χάλκινο νόμισμα με πιο συνηθισμένο τύπο τους την κεφαλή του Ποσειδώνος έμπροσθεν και αετό εντός δρύϊνου στεφάνου όπισθεν. Οι Πλίνιος ( IV, 18 ), Πομπόνιος Μέλας και Αμμιανός Μαρκελίνος ( XXVΙΙ, 4, 12 ) την περιγράφουν ως μία από τις ωραιότερες πόλεις του Ευξείνου.

Κάλλατις, Κερβάτις
Παράλια αποκία των Μιλησίων, όπου σήμερα η ρουμανική πόλη Μαγγαλια 44 χλμ. νοτίως της Κονστάντζας, ιδρυθείσα τον 7ο αιώνα ( κατά τον Πομπόνιο Μέλαν ), ή των Ηρακλεωτών του Πόντου μετά από χρησμό ( κατά τους Στράβωνα, Πλίνιο, Μέμνονα, Σκύμνο τον Χίο ) νοτίως των Τομών. Αρχικώς λεγόταν Κερβάτις και μετονομάσθηκε, κατά τον Σκύμνο, περίπου όταν ανέβηκε στον Μακεδονικό θρόνο ο Αμύντας ο Α. δηλαδή περί το έτος 540. Κατά τον 4ο και 3ο αιώνα γνώρισε εξαιρετική ακμή και ευημερία εξαιτίας των τοπικών εργαστηρίων κεραμεικής, υπήρξε δε η πατρίδα του ιστορικού Δημητρίου Καλλατιανού ( 20 βιβλία περί Ασίας και Ευρώπης, όπως μαρτυρεί ο Διογένης Λαέρτιος ) και του δραματουργού Ίστρου. Γύρω στο έτος 260 η πόλη ήλθε σε πόλεμο κατά του αρχαίου Βυζαντίου, για τη διεκδίκηση τοπικών εμπορικών δρόμων, ηττήθηκε όμως και έκτοτε έπεσε σε παρακμή που ολοκληρώθηκε με την απαγόρευση της αυτοθέσμισής της από τον Κωνσταντίνο. Σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση η προκυμαία της αρχαίας πόλεως, καθώς και διάσπαρτα ερείπια.

Τετρισιάς, Τίριζις άκρα, Τίριζα
Μικρή οχυρωμένη πόλη στο σημερινό ακρωτήριο "Καλή Άκρη" ( Caput Caliacra ).
Ο Μακεδών Λυσίμαχος τη χρησιμοποιούσε ως θησαυροφυλάκιο.

Διονυσόπολις
Επιφανής και πολυάνθρωπη πόλη μικτού πληθυσμού Ελλήνων, Σκυθών και μιγάδων, 15 περίπου χλμ. δυτικώς της Βιζώνης, όπου σήμερα η Βουλγαρική κωμόπολη Μπαλτζίκ. Αρχικά λεγόταν Κρουνοί, μετονομάσθηκαν δε σε Διονυσόπολη, εξαιτίας ενός αγάλματος του Θεού Διονύσου που εκβράσθηκε στην παραλία της. Έκοψε επί Ελληνιστικών και Ρωμαϊκών χρόνων δικό της νόμισμα, η δε ακμή της βεβαιώνεται έως και τον 4ο αιώνα μ.χ.χ. από τον Αμμιανό Μαρκελίνο. Στο χώρο της αρχαίας πόλεως βρέθηκαν μερικά μαρμάρινα αγάλματα Ελληνιστικής εποχής που φιλοξενούνται στο Μουσείο της Σόφιας.

Οδυσσός, Οδησσός
Αρχαία πόλη της θρακικής Κάτω Μοισίας, διάφορη της ομώνυμης Ρωσικής. Έστεκε στα παράλια του Ευξείνου Πόντου, βόρεια των εκβολών του νύν ποταμού Προβάντισκα, όπου σήμερα η Βουλγαρική πόλη Βάρνα. Η Οδυσσός ιδρύθηκε από Μιλήσιους αποίκους στις αρχές του 6ου αιώνος και εξελίχθηκε γρήγορα σε μεγάλη και πλούσια πόλη, ιδρυτικό μέλος της ομόσπονδης "Πενταπόλεως" του Ευξείνου. Οι εκεί ανασκαφές έφεραν στο φώς πολλές επιγραφές ( ανάμεσά τους και μία υπέρ του κυβερνήτη Ηροσόδου του Φαρνάγου: "ΑΓΑΘΗΙ ΤΥΧΗΙ ΗΡΟΣΟΔΟΝ ΦΑΡΝΑΓΟΥ ΑΡΞΑΝΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΑΡΞΑΝΤΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΘΕΝΤΑ ΥΠΟ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ" ), αγάλματα και νομίσματα ( εντόπιας κοπής, ακόμη και χρυσοί στατήρες και τετράδραχμα που καλύπτουν την χρονική περίοδο από τον 4ο έως και τον 2ο αιώνα μ.χ.χ. ). 

Πρόβατον
Αρχαία θρακική πόλη της Κάτω Μοισίας, όπου η νύν Βουλγαρική πόλη, Προβάντια, 42 χλμ. δυτικώς της Βάρνας. Η ίδρυση του Προβάτου ανάγεται στην προ της εισβολής του Δαρείου ( 507 ) εποχή και η ζωή της μαρτυρείται σε πλήρη ακμή έως τουλάχιστον και τους Ρωμαϊκούς χρόνους.

Νίψα
Αρχαιότατη πόλη της Κάτω Μοισίας, πρωτεύουσα της θρακικής φυλής των Νιψαίων.
Η πόλη υπετάγη αμαχητί στον Δαρείο ( Ηρόδοτος 4, 93 ).

Βιζύη
Την πόλη Βιζύη ίδρυσε ο Θραξ στρατηγός του Λυσιμάχου Βίζυς, μετά την καταστροφή της οχυρωμένης αρχαίας θρακικής πόλεως των Κοτυδών Δάματα. Η πόλη διέθετε λαμπρά κτίρια και Ναούς της Θεάς Δήμητρος και του Θεού Ασκληπιού, τη δε λαμπρότητά της διετήρησε επί Ρωμαϊκών χρόνων (με δική της μάλιστα και περίτεχνη νομισματοκοπή) ως αποτέλεσμα της φιλίας της προς τη Ρώμη. Νοτίως της Βιζύης ( θέση Μακγριώτισσα ) βρέθηκαν ενδείξεις Ναού και βάθρο αναθήματος του Γαίου Ιουλίου Κρόκου προς τον Θεό Σωτήρα Δία ( "Ύψιστο Άγιο Θεό" ) ευχαριστήριο της σωτηρίας φίλων του κατά τον εντόπιο Κοιλαλητικό Πόλεμο. Η περιοχή φιλοξενεί πάνω από 30 Μακεδονικές και Ρωμαϊκές "τούμπες", υδραγωγεία και έχουν βρεθεί αρκετές περικαλλείς προτομές, αρχαϊκές κόρες, Ερμές, κορινθιακά κιονόκρανα, θεμέλια κτιρίων και Θεάτρου, καθώς και νεκροταφείο.

Σαλμυδησσός, Μήδεια
Αρχαιοτάτη πόλη των Μελινοφάγων Θρακών στα παράλια του Ευξείνου πλησίον της οποίας κατοικούσε ο μάντις Φινεύς, υιός του Αντήνορος, που αναφέρεται στη διήγηση της Αργοναυτικής εκστρατείας. Η πόλη, οι ακτές της οποίας ήσαν άγριες και δυσπρόσορμες, ονομάσθηκε κατά την ύστερη Ρωμαϊκή εποχή Μήδεια. Από Μακεδονοκρατίας, η πόλη ήταν πολύ πλούσια, ισχυρή στρατιωτικά και προστατευόταν από επιβλητικά τείχη.

Χερσόνησος
Η περιοχή της Χερσονήσου, η οποία είχε και το όνομα Μεγαρικά ( σημερινή Σεβαστούπολη ), αποικήθηκε τον 6ο αιώνα από Ίωνες και αργότερα κατά τον 4ο αιώνα από Δωριείς. Σύμφωνα με την παράδοση η αποίκηση έγινε μετά από υπόδειξη του Μαντείου των Δελφών.

http://hellenismos.ysee.gr/

Αυτές είναι ορισμένες μόνο από τις σπουδαίες αποικίες του Πόντου μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου