ΣΟΛΖΕΝΙΤΣΙΝ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟΥ ΣΤΗΝ ΜΟΣΧΑ

Επανακυκλοφορεί σε λίγο καιρό ολοκληρωμένο το μνημειώδες έργο – μαρτυρολόγιο του ρωσσικού λαού του Μεγάλου Ρώσσου συγγραφέα Αλεξάνδρου Σολζενίτσιν, «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ».

Το «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ» ολοκληρώθηκε στα 1967. Ο Σολζενίτσιν έστειλε με μικροφίλμ τα χειρόγραφα στο εξωτερικό, όπου και πρωτοκυκλοφόρησε. Στα ελληνικά, το πρώτο μέρος, με τη μετάφραση της Κίρας Σίνου, πρωτοβγήκε μετά τη δικτατορία σε ΒΙΠΕΡ, ενώ πριν από λίγο καιρό επανεκδόθηκε σε έναν τόμο. Σύντομα θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά και το δεύτερο μέρος. Από αυτό το ανέκδοτο κείμενο είναι το απόσπασμα που ακολουθεί και αφορά τον ψευτο-ήρωα Μανώλη Γλέζο και την επίσκεψή του στην ΕΣΣΔ. Ο Γλέζος, λοιπόν, συναντήθηκε με διάφορους σοβιετικούς συγγραφείς, από τους οποίους ζήτησε… συμπαράσταση για την απελευθέρωση των 2.000 κομμουνιστών κρατουμένων. Ζήτησε συμπαράσταση για την απελευθέρωση κρατουμένων απ’ αυτούς που δεν έβγαζαν άχνα για τα εκατομμύρια των κρατουμένων στα Γκουλάγκ. Ιδού τι αναφέρει περί αυτού ο Σολζενίτσιν και βγάλτε τα συμπεράσματά σας:

«Ο Μανώλης Γλέζος “στη φωτεινή και γεμάτη πάθος ομιλία του διηγήθηκε στους σοβιετικούς συγγραφείς για τους συντρόφους τους που σαπίζουν στις φυλακές της Ελλάδας.

Αντιλαμβάνομαι ότι με την αφήγησή μου σφίχτηκαν οι καρδιές σας. Δεν το έκανα επίτηδες. Θέλω οι καρδιές σας να χτυπούν για εκείνους που σαπίζουν στη φυλακή… Υψώστε τη φωνή σας για την απελευθέρωση των Ελλήνων πατριωτών”.

Κι εκείνες οι τετραπέρατες φαλάκρες, φυσικά, τις ύψωσαν! Βλέπετε, στην Ελλάδα σάπιζαν δυο δεκάδες κατάδικοι! Ίσως και ο ίδιος ο Μανώλης να μην καταλάβαινε την ξεδιαντροπιά του καλέσματός του, ίσως στην Ελλάδα να μην υπάρχει αυτή η παροιμία:

“Τι στεναχωρεί τους ανθρώπους όταν στο σπίτι κλαίνε με λυγμούς;”

Σε διάφορα σημεία της χώρας μας συναντάμε τέτοια έργα τέχνης: ένα γύψινο φύλακα με ένα σκυλί, που κοιτάζει μπροστά, σα να θέλει να πιάσει κάποιον. Στην Τασκένδη ένα τέτοιο άγαλμα βρίσκεται μπροστά στη σχολή του Λαϊκού Κομισαριάτου Εσωτερικών Υποθέσεων, ενώ στο Ριαζάν είναι το σύμβολο της πόλης, το μοναδικό μνημείο που συναντά κανείς όταν έρχεται από την πλευρά του Μιχαήλοφ.

Κι εμείς δεν αναριγούμε από αποστροφή, έχουμε συνηθίσει να αντιμετωπίζουμε ως κάτι το φυσιολογικό αυτές τις φιγούρες, που δηλητηριάζουν τα σκυλιά εναντίον των ανθρώπων.

Εναντίον μας». 
http://ethnikismos.net