Το Ιδάλιον ήταν αρχαία πόλη, βασίλειο της Κύπρου. Σύμφωνα με ιστορικούς, κτίστηκε από τον βασιλιά Χαλκάνωρ ο οποίος μετά από χρησμό έκτισε την πόλη του εκεί που θα έβλεπε τον ήλιο. Ταξιδεύοντας όλη την νύκτα προς ανατολάς, κατά τις ώρες του πρωινού, ένας στρατιώτης ανεφώνησε: "Ιδού άλιον", τουτεστίν "είδα τον ήλιον". Και από αυτό, πήρε το όνομα "Ιδάλιον".
Αυτά σε συνδυασμό με την αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Β από τον "ερασιτέχνη" Μ. Βεντρίς (αρχιτέκτονας στο επάγγελμα) την 1/6/52 που έδωσε ένα ηχηρό ράπισμα σε όλους τους "επιστήμονες" που ήταν απόλυτα σίγουροι πως η Γραμμική Β δεν είναι ελληνική γλώσσα (αφού σύμφωνα με τη θεωρία περί ινδοευρωπαίων οι Έλληνες δεν υπήρχαν (!) τότε) απέδειξαν την αρχαιότητα της ελληνικής γλώσσας. Ο Δίσκος της Φαιστού που χρονολογείται στην αρχή των Νεοανακτορικών χρόνων (17ος π.Χ. αιώνας), φέρει σημεία της "ιερογλυφικής γραφής" και στις δύο όψεις, που αποτυπώθηκαν με σφραγίδες, όταν ο πηλός ήταν νωπός. Πρόκειται λοιπόν για την παλαιότατη ένδειξη τυπογραφίας στον κόσμο, αναπαραγωγής γραπτών κειμένων με καλούπια σημείων. Και οι δύο επιγραφές έχουν αποτυπωθεί σε σπειροειδή διάταξη, από την περιφέρεια προς το κέντρο. Συνολικά τα σημεία στις δυο όψεις του δίσκου είναι 242. Αυτά διαρρυθμίζονται σε 61 ομάδες (λέξεις), πού η κάθε μία χωρίζεται από την άλλη με κάθετες εγχάρακτες γραμμές. Ο αριθμός των σημείων σε κάθε λέξη ποικίλλει από δύο έως επτά. Οι λέξεις στην Α πλευρά του δίσκου είναι 30 ενώ στην Β πλευρά του είναι 31. Τα διαφορετικά σύμβολα είναι 45 (και σύμφωνα με τον συγγραφέα Α. Βασιλάκη δεν απεικονίζεται πάντα το ίδιο γράμμα τού συμβατικού ελληνικού κρητικού αλφάβητου, σε κάθε ένα από αυτά). Επίσης, να αναφέρουμε ότι υπάρχουν δεκαπέντε σύμβολα και στις δύο πλευρές του, πού έχουν μία υπογεγραμμένη, άλλοτε πλάγια και άλλοτε κάθετη προς το σύμβολο. Τα σύμβολα αυτά απαντούν μόνο στην αρχή λέξεων και η υπογεγραμμένη προστέθηκε με μία γραφίδα.
* η γραφή -όπως προαναφέραμε- έχει αποτυπωθεί στον πηλό με κινητά στοιχεία (όπως στα σημερινά τυπογραφεία, γεγονός που δείχνει τυποποίηση και αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να υπάρχουν και άλλα παρόμοια αντικείμενα). Ιδια γραφή έχει βρεθεί σε έναν πέλεκυ που βρέθηκε στο μινωικό ιερό σπήλαιο του Αρκαλοχωρίου, καθώς και σε έναν πυραμοειδή λίθο που βρέθηκε στην περιοχή των Μαλίων.
ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΑΚΟΜΑ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΗΓΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΣΚΟ ΤΗΣ ΦΑΙΣΤΟΥ
Αναρίθμητες προσπάθειες έχουν γίνει για την αποκρυπτογράφηση του δίσκου της Φαιστού, χρησιμοποιώντας τελείως διαφορετικές μεθόδους και καταλήγοντας σε εντελώς διαφορετικά συμπεράσματα για το σκοπό, το περιεχόμενο του, και τους δημιουργούς του.
Σύμφωνα με την αποκρυπτογράφησή της, το περιεχόμενο του κειμένου είναι θρησκευτικό.
Από την 3η π.Χ. χιλιετία ως τα μέσα της 2ας περίπου με κέντρο την Κρήτη άνθισε ένας Αιγαίος πολιτισμός αυτόφωτος και πρωτότυπος, που όμοιό του σε επίπεδο δεν είχε γνωρίσει μέχρι τότε η ανθρωπότητα!
** Ποίοι ακριβώς ήσαν, όμως, οι δημιουργοί του Μινωικού πολιτισμού;
** Ποία είναι δηλαδή η φυλετική ταυτότητα και η καταγωγή τους, και ποία γλώσσα εν τέλει κρύβεται πίσω από τα μυστηριώδη Κρητικά ιερογλυφικά, την άγνωστη Γραμμική γραφή Α και την κυπρομινωική;
Κάποιοι μελετητές του δίσκου παρατηρώντας τα σύμβολα κατέληξαν σε συμπεράσματα ότι περιγράφονται οι άθλοι του Ηρακλή αλλά παράλληλα συμβολίζεται και εξέλιξη της φύσεως του ανθρώπου.
Μελετώντας τον δίσκο και συγκρίνοντας με μυθολογικά και άλλα γνωστά στοιχεία της ίδιας εποχής προκύπτουν και αναφορές με το άστρο του Κυνός γνωστό και ως Σείριο.
Ο μελετητής του Μινωικού πολιτισμού Λεόν Πομεράνς πιστεύει ότι ο δίσκος δεν είναι γραμμένος σε καμιά γλώσσα αλλά είναι ένα σύστημα αλληγορικών συμβόλων, προερχόμενα ίσως και από τα ζωδιακά, και έτσι χρειαζόμαστε ερμηνεία και όχι μετάφραση. Με αυτή την άποψη τείνουν να συμφωνήσουν και αρκετοί άλλοι.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον βιβλίο σχετικά με το θέμα είναι 'Η Αποκρυπτογράφηση του δίσκου της Φαιστού' του Θεόδωρου Αξιώτη. Περιέχει πάρα πολλά στοιχεία που περιγράφουν τον πολιτισμό πίσω απ' τον δίσκο, βασιζόμενος και αυτός όχι στην μετάφραση αλλά στον αποσυμβολισμό του δίσκου. Παρατηρεί μεγάλη πιθανότητα να περιγράφονται οι άθλοι του Ηρακλή.
ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ΤΗΣ ΦΑΙΣΤΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΤΖΟΠΑ …!!!
Ο καθηγητής αρχαιολόγος Ρ. Εβάνς μας δίνει πολύ αξιόλογες πληροφορίες σχετικά με κάποιους μυστηριώδεις δίσκους της φυλής Τζόπα.
Οι Τζόπα είναι μια φυλή με κοντόσωμους και παράξενους ανθρώπους, που κατοικούν Β. Δ του Θιβέτ, και έχουν πρωτεύουσα την Ντουιινάχ.
Οι δίσκοι των τζόπα μοιάζουν με τον δίσκο της Φαιστού της Κρήτης, ο οποίος θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί κοσμικό πιάτο όπως και αυτοί των Τζόπα.
Ο Ρ. Εβάνς είχε ένα δίσκο, κομμάτι από μια συλλογή δώδεκα δίσκων που ανήκουν στην φυλή Τζόπα. Έχει πάχος πέντε εκατοστά και διάμετρο είκοσι ένα. Παρά το μικρό μέγεθος ήταν τόσο βαρύς που μόλις μετά βίας μπορούσε να σηκώσει ένας άνθρωπος.
Η επιφάνεια του ήταν λεία και τόσο σκληρή που δεν μπορούσε να την τρυπήσει διαμαντένιο τρυπάνι, το δε υλικό κατασκευής ήταν τελείως άγνωστο για τον άνθρωπο.
Προσπάθησαν να μετρήσουν το βάρος του δίσκου αλλά με έκπληξη είδαν ότι το βάρος μεταβαλλόταν κάθε μίση ώρα και κάθε μέτρηση έδινε τελείως διαφορετικό αποτέλεσμα, τα δε μαγνητόμετρα έδειχναν ότι από το εσωτερικό του δίσκου έβγαιναν περίεργες αντηχήσεις.
Τα γράμματα πάνω στον δίσκο είναι Ελληνικά. Οι 11 δίσκοι των Τζόπα ήρθαν από τον Σείριο, και λέγονται τραγουδιστές λόγω των αντηχήσεων. Είναι όλοι της αυτής σύνθεσης και κατασκευής και φυλάγονται από ιερείς των Τζόπα.
Το παράξενο είναι ότι οι Τζόπα ξέρουν ότι οι δίσκοι προέχοντα από τον Σείριο. Στο κέντρο των δίσκων υπάρχει το άστρο του Σείριου.
Οι κάτοικοι του πέμπτου δορυφόρου του Σείριου και στην προκειμένη περίπτωση οι πρόγονοι των Τζόπα, όπως αφηγούνται οι ίδιοι που υποψιάζονται το μυστικό, μοιάζουν με τους ανθρώπους της γης και έφθασαν στην γη 25.000 χρόνια πριν.
Το παλάτι που μένει ο αρχηγός της φυλής των Τζόπα, είναι μεταλλικό και έχει 1000 μέτρα μήκος και εκατό μέτρα ύψος. Φαίνεται ότι είναι έργο προηγμένης τεχνολογίας άγνωστης στους Τζόπα και δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία ότι είναι ένα διαστημόπλοιο που έχει φθαρεί από τον χρόνο
ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΤΑΤΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ· ΔΙΣΠΗΛΙΟ - ΓΙΟΥΡΑ ΑΛΛΟΝΝΗΣΟΥ
Α. Δισπηλιό Καστοριάς
Ο προϊστορικός οικισμός του Δισπηλιού βρίσκεται στη θέση Nησί, στη νότια όχθη της λίμνης της Kαστοριάς. Eντοπίστηκε το 1932, όταν η στάθμη της λίμνης κατέβηκε, και στο σημείο που χώριζε το Nησί από την όχθη της λίμνης φάνηκαν υπολείμματα ξύλινων πασσάλων. Oι συστηματικές ανασκαφές (1992 και εξής) αποκαλύπτουν τα λείψανα ενός εκτεταμένου λιμναίου οικισμού της Νεότερης Νεολιθικής, από τους σημαντικότερους και παλαιότερους του είδους στην Eυρώπη. [...]
Mοναδικές πολιτιστικές πτυχές της κοινότητας του Δισπηλιού αποκαλύπτουν μια ξύλινη πινακίδα με εγχάρακτα γραμμικά στοιχεία. H πινακίδα αυτή χρονολογείται με βεβαιότητα στο 5260 π.Χ. και δεν αποκλείεται να αποτελεί μια πρώιμη μορφή γραπτού λόγου, όπως εικάζεται και για παρόμοια σύμβολα χαραγμένα σε πηλό, που βρίσκονται σε οικισμούς της νότιας Βαλκανικής (πολιτισμός Vinca).
η επιγραφή του Δισπηλιού
Στη διάρκεια των ανασκαφών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο Δισπηλιό έχουν ανασυρθεί από τον βυθό χιλιάδες ευρήματα, ανάμεσα στα οποία και μοναδικά δείγματα που φωτίζουν τις δραστηριότητες του νεολιθικού ανθρώπου και του πολιτισμού του. Από τον δεύτερο κιόλας χρόνο της συστηματικής ανασκαφής, το 1993, βρέθηκε στον βυθό της λίμνης μια ξύλινη πινακίδα με σκαλισμένα επάνω της "σήματα", η οποία χρονολογήθηκε με τη μέθοδο C14 στα 5260 π.Χ.
Είναι μια πρώτη μορφή γραφής που προηγήθηκε της γραμμικής Α, η οποία επίσης ακόμη δεν έχει αποκωδικοποιηθεί; «Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι εδώ έχουμε μια προσπάθεια επικοινωνίας του νεολιθικού ανθρώπου που ελπίζουμε κάποτε να μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε» λέει ο καθηγητής Χουρμουζιάδης, χωρίς να κρύβει τις επιφυλάξεις του, καθώς «για να αποκρυπτογραφήσει κανείς ένα κείμενο πρέπει δίπλα στα "σήματα" ή στα ιδεογράμματα να υπάρχει και κάτι το οποίο να του είναι ήδη γνωστό, όπως συνέβη με τον Σαμπολιόν και τη Ροζέτα, όπου επάνω στην πέτρα ήταν χαραγμένα σε αντιστοιχία τρία κείμενα: το ιερογλυφικό, το ελληνιστικό και το δημοτικό. Στην έφυδρη όμως πινακίδα του Δισπηλιού, στην πινακίδα δηλαδή που παρέμεινε στον βυθό της λίμνης 7.500 χρόνια, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα» λέει. Ανάλογα χαράγματα με αυτά της ξύλινης πινακίδας έχουν βρεθεί και σε μικρές κεραμικές πινακίδες που επίσης κρατούν, τουλάχιστον προς το παρόν, καλά φυλαγμένο το μυστικό τους.
Β. Γιούρα Αλοννήσου
Το σπήλαιο του Κύκλωπα βρίσκεται στο νότιο τμήμα του βραχώδους και αφιλόξενου νησιού Γιούρα. Tα Γιούρα ανήκουν στο νησιωτικό σύμπλεγμα των βόρειων Σποράδων και απέχουν περίπου 20 μίλια από την Αλόννησο. Σήμερα, βρίσκεται, σε υψόμετρο 150 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, και είναι, με διαστάσεις θαλάμου 60Χ50 και ύψος 15 μέτρα, το μεγαλύτερο των βόρειων Σποράδων. Η συστηματική ανασκαφική έρευνα στο εσωτερικό του (1992-95) τεκμηριώνει αδιάκοπη ανθρώπινη δραστηριότητα από τη Μεσολιθική εποχή (10.000-6.800 π.X.) στην Προκεραμική Νεολιθική (6800-6500 π.X.), μέχρι τη Νεότερη Νεολιθική περίοδο ΙΙ και τις αρχές της Τελικής Νεολιθικής (4600/4500-3300/3200 π.Χ.). Η χρήση του σπηλαίου συνεχίστηκε και κατά τους ιστορικούς χρόνους (Κλασική-Ρωμαϊκή περίοδος).
η επιγραφή των Σποράδων
Βρέθηκε στις ανασκαφές στην Σπηλιά του Κύκλωπος στην ερημονησίδα Γιούρα της Αλοννήσου από τον έφορο αρχαιοτήτων κ. Α. Σάμψων. Ενα ακόμα η επιγραφή των Γιούρων Αλοννήσου καταπληκτικό εύρημα από τις Βόρειες Σποράδες έρχεται για να ταράξει την άποψη της διεθνούς επιστημονικής κοινότητος για την δημιουργία τής γραφής. Πρόκειται για το θραύσμα (όστρακο) ενός αγγείου πάνω στο οποίο είναι χαραγμένα σύμβολα γραφής. Το εύρημα χρονολογείται γύρω στο 5.000 - 4.500 π.Χ. (χρονολόγηση με την μέθοδο της στρωματογραφίας). Το σημαντικότερο όμως είναι ότι τα σήματα αυτής της γραφής μοιάζουν με τα γράμματα του ελληνικού Αλφαβήτου που υποτίθεται ότι "εμφανίστηκαν" γύρω στο 800 π.Χ. Τα χαράγματα στο όστρακο δεν σχετίζονται με κανένα γνωστό είδος εγχάρακτης διακοσμήσεως και αποτελούν σαφή σύμβολα γραφής. τα χαράγματα έγιναν στην αρχική επεξεργασία του αγγείου. Μετά το αγγείο ψήθηκε και έτσι τα χαραγμένα σύμβολα έμειναν για πάντα. Επομένως τα σύμβολα γραφής χρονολογούνται την εποχή κατασκευής του αγγείου (5.000 - 4.500 π.Χ.) και αποτελούν μία συνειδητή ενέργεια του κεραμέως. Στην εικόνα διακρίνονται τα γράμματα Α Υ Δ (αρχικά της αρχαιότατης λέξεως "ΑΥΔΗ" (= φωνή) σύμφωνα με μερικούς ερευνητές). [
από την εφημερίδα
- ΤΟ ΒΗΜΑ
- "Ελληνική Αγωγή"
-'Ίδρυμα Μείζονος Πολιτισμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου