Τα περιστατικά που οδήγησαν στην μαύρη κατοχή!

Η αφορμή της Εισβολής ήρθε στις 15 Ιουλίου 1974, όταν εκδηλώθηκε στην Κύπρο Πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου.

Την πρώτη μέρα του Πραξικοπήματος, η Αθήνα αποδοκιμάστηκε σκληρά.

Από όλα τα Κράτη, η Σοβιετική Ένωση, που φοβόταν την Αμερικανική ανάμειξη μέσω της Χούντας των Αθηνών  είχε την πρώτη και πιο σκληρή αντίδραση δηλώνοντας κατηγορηματικά: «Η Χούντα άπλωσε το χέρι της και στη Κύπρο».

Η ΕΙΣΒΟΛΗ ξεκίνησε το πρωί της 20ης Ιουλίου του 1974 με την απόβαση Τουρκικών Στρατιωτικών Μονάδων στην περιοχή Πενταμίλι λίγο έξω από την Κυρήνεια. Η παραλία και όλη η πλευρά του Πενταδάκτυλου, που κοιτάζει προς τα παράλια της Τουρκίας ήταν ουσιαστικά αφύλακτη, καθώς οι μονάδες της Εθνικής Φρουράς ήταν απασχολημένες στο Πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, που ξέσπασε πέντε μέρες νωρίτερα και είχε διχάσει το Νησί.

Μοιραία, οι Τούρκοι στρατιώτες δεν συνάντησαν καμία ουσιαστική άμυνα και με ευκολία κατέλαβαν αρχικά την παραλία και στη συνέχεια προχώρησαν προς την πόλη της Κυρήνειας.

Η Εθνική Φρουρά άρχισε να αντιδρά όταν ήταν πλέον αργά. Στις 4:45 το πρωί η τουρκική αεροπορία άρχισε τους βομβαρδισμούς, ενώ τα αποβατικά πλοία άρχισαν να κινούνται προς τις ακτές.
Η απόβαση ξεκίνησε στις 7:15, η επιστράτευση ωστόσο, απ’ το ΓΕΕΦ ξεκίνησε με πολύ μεγάλη καθυστέρηση.

Εν τω μεταξύ, η Πραξικοπηματική Κυβέρνηση του Νικόλαου Σαμψών αιφνιδιάστηκε από τις εξελίξεις, ενώ στην Αθήνα το ΓΕΣ διέταζε την ΕΛΔΥΚ να μην βγει από το στρατόπεδό της στο Γερόλακο, κάτι όμως που δεν έπραξε ο Διοικητής της ΕΛΔΥΚ, καθώς πρόλαβε και απομάκρυνε το μεγαλύτερος μέρος της μονάδας, πριν από τους βομβαρδισμούς.

Το προγεφύρωμα

Άμεσος στόχος της τουρκικής αποβατικής δύναμης στο Πενταμίλι της Κυρήνειας, ήταν να δημιουργήσουν το αναγκαίο προγεφύρωμα, στο οποίο σύντομα άρχισαν να καταφθάνουν τα αναγκαία βαρέα όπλα, προμήθειες και οι ενισχύσεις σε στρατιώτες.

Παράλληλα, τουρκικά μεταγωγικά μετέφεραν αλεξιπτωτιστές στους τουρκοκυπριακούς θύλακες στα μετόπισθεν, στις περιοχές δηλαδή της Λευκωσίας – Αγύρτας και Αγίου Ιλαρίωνα.

Σ’ αυτό το σημείο ανέλαβε δράση η ΕΛΔΥΚ, οι άντρες της οποίας αντιμετώπισαν με επιτυχία τα πρώτα κύματα των αλεξιπτωτιστών.

Ωστόσο, η Εθνική Φρουρά (Ε.Φ.) – η οποία βρισκόταν σε σύγχυση και αντιδρούσε με σπασμωδικές κινήσεις – δεν κατάφερε να προσφέρει την κατάλληλη υποστήριξη με βαρέα όπλα στην ΕΛΔΥΚ.

Μόνο στο σημείο απόβασης το 251 ΤΟ της Εθνικής Φρουράς πρόβαλε αντίσταση στους Τούρκους στρατιώτες, ωστόσο η δυσμενής για τους Κύπριους αναλογία και η συνεχιζόμενη ενίσχυση των τουρκικών δυνάμεων απέτρεψε την αποτελεσματική αντίσταση.

Ως το μεσημέρι, είχαν αποβιβαστεί όλοι οι Τούρκοι στρατιώτες, φτάνοντας τους 6.000, καθώς και οι προμήθειες.
Έτσι, μέσα σε λίγη ώρα, οι τουρκικές στρατιωτικές μονάδες, που είχαν αποβιβαστεί έχοντας ενισχύσει τις θέσεις τους, κινήθηκαν κατά της Κυρήνειας, ενώ από τους τουρκοκυπριακούς θύλακες ξεκίνησαν τη διαδικασία της δημιουργίας του γεφυρώματος Κυρήνειας – Λευκωσίας.

Παράλληλα, η τουρκική αεροπορία συνέχιζε τους βομβαρδισμούς, χτυπώντας ακόμη και πολιτικούς στόχους, κυρίως στη Λευκωσία και την Αμμόχωστο, έχοντας ως στόχο να δημιουργήσουν ένα κλίμα χάους και να τρομοκρατήσουν τους πολίτες, οι οποίοι είχαν ξεκινήσει ήδη τη φυγή προς το νότο του Νησιού.

Το βράδυ της 20ης προς 21η Ιουλίου η ΕΛΔΥΚ διατάχθηκε να πραγματοποιήσει επίθεση στο θύλακα Λευκωσίας – Αγύρτας, παραβλέποντας το σχέδιο «Αφροδίτη Ένα», που προέβλεπε αντεπίθεση στο προγεφύρωμα Κυρήνειας – Λευκωσίας. Στην επίθεση που συμμετείχαν και οι περισσότερες μονάδες της Εθνικής Φρουράς (Ε.Φ.), οι Ελληνικές Δυνάμεις κατάφεραν να διεισδύσουν βαθιά στο εσωτερικό του θύλακα φτάνοντας σε απόσταση μόλις δύο χιλιόμετρα από την βάση των Τουρκικών Δυνάμεων, το Κιόνελι.

Οι Τούρκοι όμως, κατάφεραν να διατηρήσουν τις θέσεις τους ως το πρωί, οπότε με τη συνδρομή της αεροπορίας κατάφεραν να αντεπιτεθούν στην ΕΛΔΥΚ, η οποία εξαναγκάστηκε σε υποχώρηση.

Από πολλούς μελετητές, η επίθεση στους τουρκοκυπριακούς θύλακες θεωρήθηκε λανθασμένη, καθώς η Στρατιωτική Ηγεσία σε Ελλάδα και Κύπρο έπρεπε να εστιάσει στο προγεφύρωμα Κυρήνειας – Λευκωσίας.

Με τις δυνάμεις της ΕΛΔΥΚ και της Εθνικής Φρουράς διασκορπισμένες να επιτίθενται στους τουρκοκυπριακούς θύλακες, οι Τούρκοι ενίσχυσαν με νέες μονάδες το προγεφύρωμα της Λευκωσίας.

Την ίδια στιγμή, υπήρξε και μία ακούσια μετακίνηση πληθυσμών, καθώς οι Τουρκοκύπριοι πολίτες, που βρίσκονταν μέσα στους θύλακες, που δέχονταν επίθεση από τις Ελληνοκυπριακές Δυνάμεις, κατέφευγαν στο Βορρά ζητώντας την προστασία του τουρκικού στρατού, ενώ αντίστοιχα οι Ελληνοκύπριοι, προσπαθώντας ν’ αποφύγουν τον τουρκικό στρατό και τους βομβαρδισμούς, κατευθύνονταν προς το Νότο.

Οι ενισχύσεις από την Ελλάδα

Καθ’ όλη τη διάρκεια της πρώτης μέρας της εισβολής, η Αθήνα, πέραν του διπλωματικού μαραθωνίου, στον οποίο είχε επιδοθεί, προσπάθησε να στείλει και ορισμένες ενισχύσεις στην Κύπρο.

Προσπάθεια ωστόσο, που θα καταλήξει σε αποτυχία. Τη νύχτα της 20ης προς 21η Ιουλίου επρόκειτο να μεταφερθεί με 4 αεροπλάνα Boeing 707 της Ολυμπιακής Αεροπορίας η Β΄ Μοίρα Καταδρομών από τη Θεσσαλονίκη.

Στις 22 Ιουλίου ολοκληρώθηκε ο Αττίλας Ι.

Το πρωί εκείνης της ημέρας ξεκίνησε η αποβίβαση νέων στρατευμάτων από την Τουρκία, τα οποία κατέλαβαν την Κυρήνεια στις 11:34, ενώ ακολούθησε η συνένωση με τον θύλακα του Αγίου Ιλαρίωνα, ολοκληρώνοντας το προγεφύρωμα Κυρήνειας – Λευκωσίας.

Στις 16:00 το απόγευμα της 22 Ιουλίου 1974 άρχισε να ισχύει η κατάπαυση του πυρός, όπως είχε συμφωνηθεί.

Αν και οι βομβαρδισμοί σταμάτησαν αμέσως, τμήματα του τουρκικού στρατού συνέχισαν τις μάχες στο έδαφος, προκειμένου να διευρύνουν το ήδη κατεχόμενο κομμάτι. Το ίδιο βράδυ οι δυνάμεις της ΕΛΔΥΚ απέτρεψαν επίθεση του τουρκικού στρατού στο στρατόπεδό της στο Γερόλακκο και στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας.

Εν τω μεταξύ, οι πολιτικές εξελίξεις σε Αθήνα και Λευκωσία ήταν ραγδαίες.

Στη Λευκωσία παραιτείται ο Νικόλαος Σαμψών, ενώ στην Αθήνα επέρχεται η Μεταπολίτευση, κατά την οποία η Στρατιωτικο – Πολιτική Κυβέρνηση της Χούντας, υπό τον Πρόεδρο Φ. Γκυζίκη,  καλεί και παραδίδει στους Πολιτικούς την Ηγεσία της Χώρας, καθότι επιτρέπει στον Κ. Καραμανλή, που έχει εν τω μεταξύ κληθεί από το Παρίσι στην Αθήνα, την Ηγεσία της Κυβέρνησης και του Πολιτεύματος, που έκτοτε μεταβάλλεται σε Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, που εξακολουθεί μέχρι σήμερα να υπάρχει και να λειτουργεί .

Αυτά όλα συντελέστηκαν 24 Ιουλίου 1974, που θεωρείται και ως η ημερομηνία της Μεταπολίτευσης.

Την ίδια στιγμή ξεκινούν στη Γενεύη οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Τέλος, στις 6 Αυγούστου και ενώ ισχύει η κατάπαυση του πυρός, τουρκικές μονάδες καταλαμβάνουν τον Καραβά και τη Λάπηθο.

Αττίλας ΙΙ

Η δεύτερη φάση του Αττίλα ξεκίνησε αμέσως μετά την αποτυχία των Διαπραγματεύσεων στη Γενεύη.

Ξεκίνησε το πρωί της 14ης Αυγούστου με τα τουρκικά στρατεύματα να κινούνται στο ανατολικό μέτωπο, το οποίο κατέρρευσε σε λίγες ώρες.

Η πεδιάδα της Μεσαορίας κατελήφθη αμέσως, ενώ οι Τούρκοι στρατιώτες έφτασαν βορείως της Αμμοχώστου, όπου και σταμάτησαν, επειδή, κανένα σχέδιο της Τουρκίας δεν προέβλεπε κατάληψη της πόλης.

Την επόμενη ημέρα, οι τουρκικές δυνάμεις περιορίστηκαν στο να συνενώσουν τον τουρκοκυπριακό θύλακα της πόλης, που βρισκόταν μέσα στο κάστρο.

Οι Ελληνοκύπριοι, που κατοικούσαν στο νέο τμήμα της πόλης, στα Βαρόσια, είχαν ήδη εγκαταλείψει την πόλη.

Τελικά, τα τουρκικά στρατεύματα κατέλαβαν ολόκληρη την Αμμόχωστο την 17η Αυγούστου, μία μέρα μετά την κατάπαυση του πυρός.
Παράλληλα, τμήματα του τουρκικού στρατού κινήθηκαν προς την εγκαταλελειμμένη από τους κατοίκους της Λάρνακα.

Η προέλασή τους ωστόσο, σταμάτησε στο χωριό Τρούλλοι. Μέσα από το χωριό περνάει πλέον και η πράσινη γραμμή.

Εν τω μεταξύ, στο Δυτικό Μέτωπο η επίθεση των Τούρκων ξέσπασε την 15η Αυγούστου. Μέσα σε μια μέρα καταλήφθηκε η πόλη της Μόρφου, παρά την άμυνα, που προέβαλαν οι άντρες του 11ου Τακτικού Συγκροτήματος.

Το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ καταλήφθηκε ύστερα από μάχες 3 ημερών από τρεις Λόχους της Δύναμης.

Τέλος, μέσα στη Λευκωσία, τμήματα της Εθνικής Φρουράς κατάφεραν με επιτυχία να διατηρήσουν τον έλεγχο της συνοικίας του Αγίου Παύλου στα δυτικά του φρουρίου της Λευκωσίας.

Με το τέλος της δεύτερης φάσης του Αττίλα, η Τουρκία κατείχε το 38% της επιφάνειας της Κύπρου, ποσοστό μεγαλύτερο από αυτό που ζητούσε κατά τις διαπραγματεύσεις της Γενεύης (34%).

Έκτοτε όμως το «Μαρτυρικό Νησί» γνώρισε ατελείωτες περιπέτειες, που μέχρι σήμερα συνεχίζονται και δεν έχουν καταλήξει σε σταθερό Καθεστώς, με αποτέλεσμα να αποτελεί πάντα ένα σημείο τριβής στην Ανατολική Μεσόγειο, όχι μόνο μεταξύ Ελλήνων – Τούρκων και Ελληνοκυπρίων – Τουρκοκυπρίων, αλλά και πολλών άλλων Δυνάμεων, που αναπτύσσουν συμφέροντα στην Περιοχή.


Στο διάστημα δέκα (10) ημερών – από 15 Ιουλίου  μέχρι και 24 Ιουλίου 1974 – πολλά γεγονότα εξελίσσονται με βασικό πυρήνα την Κύπρο και το Κυπριακό, αλλά και το Πολίτευμα της Ελλάδας, που από την Αυταρχική Διακυβέρνηση της ΧΟΥΝΤΑΣ εξελίσσεται με την ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ της 24ης Ιουλίου 1974 σε Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική (Πολυκομματική) Δημοκρατία.

Οι Π.Π. ΣΙΕ με αφορμή τη σημερινή Επέτειο της Εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο, θεωρούν ΧΡΕΟΣ τους να υπογραμμίσουν τη μεγάλη Ιστορική Σημασία, που αυτές οι δέκα (10) κρίσιμες ημέρες έχουν για την ευρύτερη περιοχή, αλλά και για τις σχέσεις των Χωρών και των Κρατών, που με ΔΕΣΜΟΥΣ ΑΙΜΑΤΟΣ και ΙΣΤΟΡΙΑΣ συνδέονται με αυτές.

Για αυτό σαν χρέος τους θεωρούν οι δέκα (10) μέρες ΙΣΤΟΡΙΑΣ αυτών των κρίσιμων γεγονότων να μην σβήσουν από τη ΜΝΗΜΗ των ΛΑΩΝ, που ζουν και δημιουργούν στην περιοχή.


http://pnyka21os.wordpress.com/


Σχόλιο Πελασγού : Θα ρθει η Λευτεριά!Δεν αργεί!