Τη περίπτωση των χιλιάδων αραβόφωνων ελληνορθόδοξων, μουσουλμάνων και μπεκτασήδων ελληνόφωνων και φυσικά των ελληνόφωνων χριστιανών ορθόδοξων της Συρίας την αναδεικνύει με ένα μεστού νοήματος και σημασίας άρθρο του, ο Δρ. Ευάγγελος Βενέτης, υπεύθυνος του Ερευνητικού Προγράμματος Μέσης Ανατολής του ΕΛΙΑΜΕΠ.
Η συγκεκριμένη ανάλυση καταδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο αυτό που σταθερά υποστηρίζουμε εδώ και αρκετούς μήνες, ότι η Αθήνα έχει υποχρέωση να σταθεί αρωγός και σε όλα τα «παιδιά» της, αφού ο Οικουμενικός Ελληνισμός αποτελεί την πραγματική δύναμη τόσο του έθνους όσο και του μακραίωνου πολιτισμού του.
Η προστασία της Βυζαντινής κληρονομίας στο έδαφος της Συρίας δεν αποτελεί (μόνο) ένδειξη ανθρωπιστικής ευαισθησίας από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, αλλά σημαντικότατο εργαλείο εξωτερικής πολιτικής.
Σε τελική ανάλυση η ενεργοποίηση του ελληνικού παράγοντα στην περιοχή από την μία θα ενισχύσει την στάση της Ρωσίας μέσω της δημιουργίας ενός ισχυρού «Ορθόδοξου μοχλού πίεσης» προς τις αντιμαχόμενες πλευρές, από την άλλη δεν μπορεί παρά να ευνοηθεί και από τον δυτικό παράγοντα ο οποίος είναι σίγουρο ότι δεν θα ήθελε με κανέναν τρόπο η Ορθοδοξία της Μέσης Ανατολής να θεωρήσει ως μοναδικό προστάτη της το Κρεμλίνο. Ή κάνουμε λάθος;
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου