Δυτικές διπλωματικές πηγές αναφέρουν στην αμερικανική εφημερίδα World Tribune ότι "οι συγκεκριμένες εκπαιδευμένες στην Ιορδανία αντικαθεστωτικές δυνάμεις κυριολεκτικά αποδεκατίστηκαν από ένα μηχανοκίνητο σύνταγμα του συριακού εθνικού στρατού το οποίο είχε αφιχθεί στην περιοχή χωρίς να γίνει αντιληπτό, με αποτέλεσμα να δεχτούν συνδυαστικά πλήγματα. Η δύναμη αυτή απέτυχε να εισχωρήσει πέραν των 10 χλμ στην συριακή επικράτεια πριν να εντοπισθεί και να καταστραφεί από τον συριακό στρατό" οι συγκεκριμένες μονάδες μάλιστα θεωρείται ότι τέθηκαν εκτός μάχης αφού ελάχιστοι επιβίωσαν.
Στόχος τους ήταν να ενισχύσουν την Ντέραα το οποίο είναι το εναπομείναν προπύργιο των ανταρτών στην Συρία, και από εκεί επρόκειτο να ξεκινήσουν επίθεση στη Δαμασκο
Οι πηγές παραδέχονται ότι επρόκειτο περί μεικτής δύναμης ισλαμιστών ανταρτών και ισλαμιστών μισθοφόρων από την Αίγυπτο (Αδελφοί Μουσουλμάνοι) και την Σ.Αραβία (το κέντρο του σαλαφισμού).
Ήταν εκπαιδευμένοι από την CIA και τις μυστικές ιορδανικές υπηρεσίες και εξοπλίστηκαν με αντιαρματικά και αντιαεροπορικά συστήματα, όπως και συσκευές νυκτερινής οράσεως.Το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού προήλθε από την πρώην Γιουγκοσλαβία. Η Ιορδανία αποτελεί εδώ και καιρό το κέντρο εκπαίδευσης των Αμερικανών για τους ισλαμιστές μισθοφόρους.
Οι μονάδες των ισλαμιστών διέσχισαν τα ιορδανικά σύνορα με σκοπό να φτάσουν στην πόλη Ντέραα, και τους υποδέχθηκαν με μεγάλη εχθρότητα οι Δρούζοι της περιοχής, οι οποίοι δεν τους δέχτηκαν καθότι τους θεωρούσαν απειλή, και πράκτορες των Αμερικανών.
Μέσα σε λίγες ώρες εντοπίστηκαν από μονάδες του συριακού στρατού που τους επιτέθηκαν και τους κατέστρεψαν ολοσχερώς. Κατά τη διάρκεια του "κυνηγιού" προσπάθησαν κάποιοι από αυτούς να καταφύγουν στο Γκολάν στα σύνορα με το Ισραήλ, και μάλιστα να πάρουν ομήρους από το προσωπικό του ΟΗΕ με στόχο να τους χρησιμοποιήσουν ως ανθρώπινη ασπίδα για να διαφύγουν.
Το σχέδιο της CIA ήταν απλό, αλλά απλοϊκό "Θέλαμε να δημιουργήσουμε μια ισχυρή επαναστατική παρουσία στη Νότια Συρία που θα αποτελούσε πόλο έλξης και για άλλες ομάδες με στόχο να συγκεντρωνόταν μια μεγάλη δύναμη για να προελάσει στη Δαμασκό"
Η ήττα αυτή αποτελεί σημαντικό πλήγμα και συγκρίνεται με την ήττα των ΗΠΑ στο Κόλπο των Χοίρων όταν Κουβανέζοι αντικαθεστωτικοί εξοντώθηκαν από τις δυνάμεις του Φιντέλ Κάστρο.
Οι ΗΠΑ πίστευαν ότι θα επαναλάμβαναν ό,τι έκαναν στη Λιβύη όταν χρησιμοποίησαν τη Βεγγάζη σαν ορμητήριο, αλλά η Συρία δεν είναι Βεγγάζη, ο Άσαντ δεν είναι Καντάφι, και αντίθετα με τον μακαρίτη δεν είναι αφημένος στην τύχη του, αλλά έχει πανίσχυρους συμμάχους που "βλέπουν" από ψηλά και τον προειδοποιούν.
Όπως είπε και ένας διπλωμάτης "οι ΗΠΑ μας δίνουν την αίσθηση ότι δεν ακούνε", και εμείς προσθέτουμε, ότι έτσι συμβαίνει σε μια χώρα που διανύει περίοδο "αυτισμού" και είχε συνιθήσει να είναι πρώτη δύναμη στον κόσμο, και τώρα γνωρίζει ότι αυτό δεν θα διαρκέσει για πάντα.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου