Του Παντελή Καρύκα
Παρόλα αυτά, αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία ήρθαν τελικά στο φως, όπως η αποκάλυψη του Τσέχου επιτρόπου Στέφαν Φούλε, ο οποίος δεν δίστασε να δηλώσει δημόσια, ότι μετά την «εξέγερση» του πάρκου Γκεζί – η οποία σταδιακά εξαπλώθηκε σε όλη την Τουρκία και στράφηκε κατά του καθεστώτος Ερντογάν – αλλά και την έντονη τουρκική εμπλοκή στην συριακή κρίση, στην ΕΕ τέθηκε στο τραπέζι ακόμα και το ζήτημα της «απεμπλοκής», όπως χαρακτηριστικά είπε, της ΕΕ από την Τουρκία.
Ουσιαστικά δηλαδή τέθηκε ακόμα και ζήτημα διακοπής του ενταξιακού διαλόγου ΕΕ- Τουρκίας! Παρόλα αυτά, επικράτησαν τελικά οι πλέον… διαλλακτικοί (και αιθεροβάμονες ίσως;) και στο τελικό κείμενο της έκθεσης αναφέρεται ότι η ΕΕ οφείλει να συνεχίσει τον διάλογο με την Τουρκία, ώστε και οι Τούρκοι πολίτες (ή μήπως στόχος ήταν η ισλαμιστική ηγεσία;) να δουν πραγματοποιούμενες τις προσδοκίες τους για νέες μεταρρυθμίσεις που θα εμπεδώσουν την ελευθερία του λόγου, την ελευθερία του συνέρχεσθαι και φυσικά την ελευθερία του Τύπου, που τόσο βάναυσα πλήττεται στην Τουρκία.
Ωστόσο, ακόμα και αυτή η διατύπωση, ασκεί ουσιαστικά κριτική στον πρωθυπουργό Ερντογάν, οι επιλογές του οποίου σε εσωτερικά και εξωτερικά θέματα, τουλάχιστον προκαλούν. Ευρωπαϊκοί κύκλοι σημειώνουν, ότι ο Ερντογάν καθιστά ολοένα και σαφέστερο το μήνυμα ότι η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας δεν αποτελεί προτεραιότητα – ίσως ούτε καν πιθανότητα – για το νέο-Οθωμανό «σουλτάνο» της Άγκυρας, όπως φαίνεται από τις επιλογές του, να καταπνίξει τις εσωτερικές διαδηλώσεις και να επιχειρήσει να προκαλέσει επέκταση και κυρίως διάχυση της συριακής κρίσης.
«Η Τουρκία δεν συνεισέφερε, αντίθετα υπήρξε μέρος του προβλήματος στην Συρία και η συμπεριφορά της υπήρξε προκλητική», ανέφεραν ευρωπαϊκές πηγές. «Η Τουρκία οφείλει να λάβει αποφάσεις για τις στρατηγικές της επιλογές», κατέληξαν.
Ακόμα και φίλα προσκείμενες στην Τουρκία φωνές στις Βρυξέλλες δεν έκρυψαν την απογοήτευσή τους σχετικά με την πολιτική Ερντογάν: «Στην αντιμετώπιση των διαδηλωτών, ο Ερντογάν ξεπέρασε κάθε κόκκινη γραμμή. Ο Ερντογάν γυρίζει την πλάτη του στην ΕΕ, με το να αφιερώνει ολοένα και λιγότερη ενέργεια προς την κατεύθυνση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων», ανέφεραν.
Κατόπιν όλων αυτών, φαίνεται πως ο Ερντογάν αποτελεί όλο και περισσότερο «κόκκινο πανί» για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και κυρίως για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αντίθετα, οι Ευρωπαίοι εναγκαλίζονται τον Αμπντουλάχ Γκιούλ, τον οποίο θεωρούν «ευρωπαϊστή» και λόγω της κριτικής που ο Τούρκος πρόεδρος άσκησε και ασκεί σε επιλογές της κυβέρνησης Ερντογάν, ασχέτως εάν αυτό είναι καταφανώς ανεπαρκές κριτήριο για την ασφαλή εκτίμηση των πραγματικών προθέσεων ενός πολιτικού, καθώς υπάρχει και η διάκριση ανάμεσα στους περισσότερο και τους λιγότερο ικανούς διπλωμάτες πολιτικούς.
Το γεγονός αυτό έχει τη δική του σημασία καθώς η άμεση, για πρώτη φορά, εκλογή προέδρου στην Τουρκία, το 2014, ελάχιστα απέχει. Αν και ο Γκιούλ δεν μπορεί να είναι υποψήφιος, ο Ερντογάν μπορεί και μάλιστα, βάσει του νόμου που η κυβέρνησή του ψήφισε, θα μπορεί να είναι πρόεδρος και πρωθυπουργός, ταυτόχρονα – ως ένας νέος «Φύρερ αλά Τούρκα»!
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου