Δέκα άστεγοι ζουν μόλις μερικά μέτρα από το στρατηγείο του Αλέξη Τσίπρα, ωστόσο ισχυρίζονται ότι οι άνθρωποι της Αριστεράς δεν έχουν δείξει την παραμικρή αλληλεγγύη στον αγώνα τους για επιβίωση - Ούτε ένα γλυκό για τα Χριστούγεννα.
Μια μαγική εικόνα με δύο τελείως διαφορετικές όψεις είναι η πλατεία Κουμουνδούρου: στη μία πλευρά υπάρχει μια μίνι παραγκούπολη με εξαθλιωμένους άστεγους και στην απέναντι ο ΣΥΡΙΖΑ που φιλοδοξεί να γίνει κυβέρνηση ώστε να λύσει τα προβλήματα που βλέπει, προς το παρόν με απάθεια, να κακοφορμίζουν κυριολεκτικά μπροστά στην πόρτα του.
Η αντίφαση δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο έντονη - και περισσότερο ταπεινωτική όχι μόνο για ένα «προοδευτικό» κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για κάθε Έλληνα: άνθρωποι που έχουν υποβιβαστεί σε παράσιτα των βρόμικων πεζοδρομίων του κέντρου της Αθήνας, άστεγοι ξεγραμμένοι, ανέστιοι και πένητες. Και μόλις μερικά μέτρα μακριά τους, σχεδόν δίπλα τους, γίνονται ενδεχομένως συσκέψεις που τους αφορούν, στα κεντρικά γραφεία μπαινοβγαίνουν στελέχη της παράταξης, που είναι όμως υπερβολικά απασχολημένα με την πολιτική τους ατζέντα ώστε να ρίξουν έστω και ένα βλέμμα σ’ αυτά τα ανθρώπινα, ζωντανά "απορρίμματα". Η εικόνα ντροπής της Κουμουνδούρου μολονότι δεν αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ λόγω άμεσης γειτνίασης, αναπόφευκτα φέρνει σε δύσκολη θέση πρώτα απ’ όλα τα μέλη του. Οι σχετικές επερωτήσεις τους στη Βουλή, η οξεία φρασεολογία για «ευθύνες του ψευδεπίγραφου κράτους πρόνοιας» ελάχιστη ανακούφιση προσφέρουν στους άστεγους που τρώνε βρόμικο και μουλιασμένο ψωμί στην είσοδο του ΣΥΡΙΖΑ.
Ζει με τις αναμνήσεις
Ο γηραιότερος «ένοικος» της πλατείας Κουμουνδούρου είναι ο κύριος Ανδρέας, ο οποίος στα 80 χρόνια του ζει με τις αναμνήσεις της πολυτάραχης ζωής του σε αυτοσχέδιο παράπηγμα. Μερικά χαρτόκουτα σκεπάζουν το λεβέντικο παράστημά του και αποτελούν όλο το βιός του, τυλιγμένο επιμελώς με νάιλον. Τον επισκεφθήκαμε την περασμένη Παρασκευή, όταν η δυνατή βροχή δοκίμαζε τις αντοχές του «σπιτιού» του με θέα τις αφίξεις και τις αποχωρήσεις από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ. Η πλατεία είναι η γειτονιά του. «Εδώ μεγάλωσα. Παιδάκι ήμουν και έπαιζα στο μέρος αυτό. Εκεί απέναντι είναι τα δύο σπίτια που είχα», μας λέει δείχνοντας προς την Πειραιώς. «Όμως έκανα το λάθος και υπέγραψα ως εγγυητής, αρρώστησα και μου πήραν και τα δύο σπίτια». Σπούδασε οικονομικά και νομικά, γύρισε όλο τον κόσμο, ευτύχησε να αποκτήσει δύο γιους και κατέληξε να μετρά τις ώρες στις παγωμένες πλάκες της πλατείας.
Οι τελευταίοι τρεις μήνες αποδείχτηκαν οι πιο δύσκολοι στις οκτώ δεκαετίες που έχει διανύσει. Ανακάλυψε μέσα από τη δραματική τροπή που πήραν τα πράγματα για τον ίδιο ότι σ’ αυτή τη χώρα δεν είναι εύκολο να βάλεις όχι ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου, αλλά ούτε δύο χαρτόνια! Οπως μας λέει, όταν επιχείρησε να στήσει το παράπηγμά του τον επισκέφθηκαν από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ για να του κάνουν συστάσεις. «Προσπάθησαν να με διώξουν. “Να τα μαζέψεις και να φύγεις”, μου είπαν στην αρχή. Τους είπα όμως ότι εγώ δεν πρόκειται να φύγω και δεν έφυγα».
protothema.gr
Πηγή
Γι αυτό τόν διώχνουν τόν άνθρωπο οί εθνοπροδότες διεθνιστούληδες, επειδή είναι Έλληνας. Αυτοί οί ανθέλληνες θέλουν μόνο λαθροεποίκους.
ΑπάντησηΔιαγραφή